Nëna Terezë - "100 Fjalë të Urta"

[NoName]

Të jesh i padëshiruar është sëmundja më e keqe, që mund t’i ndodhë ndonjë njeriu. E vetmja mundësi për shërim janë duart e gatshme dhe shërbyese
dhe zemrat, të cilat nuk pushojnë për të dashur.



Bëhuni një shenjë e gjallë e mirësisë hyjnore: mirësi në fytyrën tuaj, mirësi në sytë tuaj, mirësi në buzëqeshjen tuaj, mirësi në përshëndetjen tuaj të përzemërt.



Në lagjen e mjerimeve ne jemi dritë e mirësisë hyjnore për të varfër. Përherë jepu një buzëqeshje të lumtur: fëmijëve, të varfërve, gjithë atyre që vuajnë dhe që janë të vetmuar. Mos ju dhuroni vetëm përkujdesjen tuaj. Jepuni atyre edhe zemrën tuaj.

[NoName]

Dështimi është aq i tmerrshëm, sa që nëna shkatërron jetën dhe dashu-rinë: jetën e fëmijës dhe ndërgjegjen e nënës.



Duani njëri - tjetrin, sikurse Jezusi na ka dashur ne. Ai e ka dhënë jetën e vet për ne. Jo më pak. Ashtu edhe ne ishte dashur që të japim atë çka është më e çmueshme.



Jezusi na ka mësuar, që të duam njëri – tjetrin, sikurse Ati e ka dashur atë. Dhe si e ka dashur Ati Jezusin? Ai e ka dhënë atë, që të vdesë për ne.

[NoName]

Duani njëri – tjetrin ... Po të shuhej ky urdhërim, kishte për t’u rrënuar e tërë vepra e Kishës së Krishtit.



Veprat e dashurisë ndaj të afërmve nuk janë asgjë tjetër veçse një derdhje
e dashurisë hyjnore, që është tek ne. Sa më thellë të jetë ndokush i lidhur me Hyjin, aq më tepër do t’i dojë të afërmit.



Nëse ne e duam njëri – tjetrin dhe nëse e bartim paqen, lumturinë, praninë e Zotit
nëpër shtëpia, atëherë mund t’i mposhtim të gjitha të këqiat e botës!

[NoName]

Dashuria është një fryt i pjekur për çdo kohë, dhe është e kapshme për çdo dorë.



Kush dashuron mbjell, por duhet pritur deri në korrje.



Nëse ne me të vërtetë dëshirojmë të duam, duhet të sakrifikohemi deri në dhembje. Atëherë dashuria jonë është flijuese dhe e besueshme për të tjerët.

[NoName]

Dashuria nuk guxon të mbetet e mbyllur në thellësinë e zemrës. Sepse askush nuk e ndez dritën për ta vënë nën magje, por për ta vënë në shandan, për t’i ndriçuar të gjithë që janë në shtëpi.



Para një kohe në çerdhen tonë të fëmijëve mbetëm pa sheqer. Një djalë katër vjeçar kishte dëgjuar për këtë rast, kishte shkuar në shtëpi dhe u kishte thënë prindërve të tij: “Unë nuk dua të ha sheqer tri ditë me ra-dhë. Unë do t’ja dërgoj Nënës Terezë.” Pas tri ditësh solli sheqerin së bashku me prindërit e tij. Vogëlushi nuk mund ta shqiptonte emrin tim, por më mësoi për dashurinë e madhe që kishte. Nuk është e rëndësishme se sa jep njeriu, por që të japë me dashuri. Vogëlushi dhuroi deri në dhembje.




Çfarë bëni ju, unë nuk mund ta bëj; dhe çfarë bëj unë, ju nuk mund ta bëni. Por ne të gjithë bëjmë atë ç’farë na porosit Hyji. Ndonjëherë harrojmë dhe e kalojmë kohën tonë duke i shikuar të tjerët dhe duke dëshiruar që ata të bëjnë diçka tjetër.

[NoName]

Para disa javësh erdhën tek unë dy të rinj dhe më dhanë për të varfër një shumë të madhe parash, sepse në Kalkutë kemi shumë të varfër për të cilët përkujdesemi. Ne për çdo ditë ju japim nëntëmijë njerëzve ushqim për të ngrënë. I pyetëm të dy: Ku e kanë gjetur atë shumë të madhe parash? Ata u përgjigjen: “Para dy ditëve jemi martuar, dhe kemi vendosur që mos të blejmë petka të shtrenjta për kurorë dhe mos të bëjmë festë të madhe.” E habitur, që njerëzit e pasur të veprojnë ashtu, i pyeta edhe një herë. Ata më thanë: “Ne aq shumë e duam njëri-tjetrin saqë dëshirojmë ta fillojmë jetën tonë të përbashkët duke i dashur të tjerët.” Kështu vjen tek njerëzit dashuria e ëmbël hyjnore.



Përse Hyji nuk na ndal kur ne bëjmë keq? Sepse Ai nuk e ka krijuar njeriun sikurse një automat, por e ka krijuar sipas shembëlltyrës së tij, pra, si një njeri të lirë. Nëse e duam një njeri nga thellësia e zemrës sonë, dëshirojmë që ai tërësisht i lirë t’i përgjigjet kësaj dashurie. Hyji na do në mënyrë të papërshkrue-shme dhe na lë të lirë në vendim. Ai na lë të lirë për të dashur apo për ta dëbuar dashurinë, për të ndriçuar shkëlqyeshëm në bashkësinë e Krishtit, apo për t’u ndarë nga ai dhe po ashtu për t’ua shuar të tjerëve etjen e dashurisë hyjnore. Hyji na lejon që të vendosim të lirë dhe nuk e shikon njeriun duarkryq. Ai vuan me të.



Vuajtja e ndarë me Krishtin është një dhuratë e mrekullueshme, një shenjë e dashurisë së tij. Sa i mirë është Hyji i cili ju dhuron aq shumë vuajtje dhe aq shumë dashuri. Kjo më jep forcë dhe një gëzim të madh. Jeta e juaj flijuese mua më forcon. Lutjet dhe vuajtjet tuaja janë sikurse kelku, në të cilin i vëmë vuajtjet e njerëzve që i takojmë në veprimin tonë. Për këtë edhe ju jeni të domosdoshëm sikurse ne. Me ju së bashku pasurohemi në gjithçka, në atë që na forcon.

[NoName]

Nëse na takon vuajtja, ta pranojmë me një buzëqeshje. Aty qëndron dhurata më e madhe hyjnore: Me një buzëqeshje që të mund të pranojmë prej Hyjit, gjithë atë çka na jep, dhe çka kërkon prej nesh.



Ndriçimi i vërtetë qëndron në këtë pikëpamje, që me një buzëqeshje të bëjmë atë çka dëshiron Hyji. Ndonjëherë është shumë vështirë t’i buzëqesh Jezusit; kur ai kërkon shumë prej meje.



Në fillim kam menduar se më duhet t’i kthej njerëzit në fe. Ndërkohë kam mësuar, se detyra ime është të dashuroj. Dhe dashuria i kthen në fe, nëse dëshiron.

[NoName]

Mos të kërkojmë gjëra të mëdha dhe të jashtëzakonshme. Prej nesh kërkohet që ta japim vetveten. Atë çka e bëjmë, ta mbështesim në dashu-ri. Motrat tona bëjnë gjëra të vogla: Ato i ndihmojnë fëmijët, i vizitojnë të vetmuarit, të sëmurët, nevojtarët. Nëse ndokush më thotë se motrat tona kryejnë vetëm punë të zakonshme, unë ju përgjigjem, ato kishin për të bërë mjaft, po ta kishin ndihmuar sikur edhe një person. Jezusi kishte për të vdekur po ashtu edhe vetëm për një njeri. Të jemi besnikë në gjëra të vogla, sepse aty gjendet fuqia jonë. Për Hyjin asgjë nuk është e vogël.



Maria është dhurata më e bukur hyjnore për njerëzit.



Maria është për ne shkak i gëzimit, sepse ajo na ka dhuruar Jezusin. Po ashtu dhe ne mund të jemi për të tjerë shkak i gëzimit, nëse atyre ju dhurojmë Jezusin. Sot njerëzit më tepër se kurrë janë të uritur për Jezusin. Kjo është përgjigjja e vetme, nëse me të vërtetë dëshirojmë paqe në këtë botë.

[NoName]

Të flas para shumë njerëzve për mua është martirizim. Për mua është më lehtë që të pastroj një të gërbulur, se tu përgjigjem pyetjeve të një gazetari.



Unë jam e detyruar për të bartur famën time. E përdor për dashuri ndaj Jezusit. Nëse flitet për mua, gazetat dhe televizioni flasin për të varfër. Kështu zgjohet vëmendja për ta. Ja vlen, pra, që ta marr këtë barrë mbi vete.



Nuk është e rëndësishme çka themi ne, por çka Hyji thotë përmes nesh.

[NoName]

Fjalët të cilat nuk e sjellin dritën e Krishtit, vetëm e zgjerojnë errësirën.



Një gazetar amerikan i kishte thënë Nënës Terezë: “Atë që bëni ju, unë nuk kisha për ta bërë as për një milion dollarë.” Ajo iu përgjigj: “As unë.”



Mos shkruani asgjë tjetër përveçse të vërtetës – përherë. Dhe e vërteta është ajo çka e thotë Jezusi. Mos shkruani kurrë vetëm për dëshirë të sensacionit, për të ngacmuar provokime. Njerëzit bëhen të tillë sipas asaj ç‘farë lexojnë! Njëri kishte pas thënë: Më trego ç‘farë lexon, dhe unë do të tregoj kush je. Atij që Hyji i ka dhënë aftësi dhe fuqi, ato duhet t‘i zbatojë vetëm për lavdi të Hyjit dhe për të mirën e njerëzve. (drejtuar Gazetarëve)