Meditime të krishtera

[NoName]

DY YJE MBI MAL


Jetonte njëherë një burrë shumë i ashpër, i cili nuk hante as nuk pinte, derisa dielli nuk perëndonte.
Një yll i shndritshëm, gati si një shenjë e një miratimi qiellor për sakrificat e tij, shkëlqente në majë të një malit të afërt, që shihej nga të gjithë edhe në mes të ditës, migjithëse askush nuk e dinte se si kishte arritur deri aty.
Një ditë ky njeri vendosi të ngjitej në mal dhe një vajzë e vogël e fshatit këmbënguli të shkonte me të.
Bënte shumë vapë dhe shumë dhe shpejt të dy patën etje.
Ai e nxiti fëmijën të pinte, por ajo refuzoi dhe tha se nuk do të pinte derisa të pinte edhe ai.
I shkreti ishte në një siklet të madh: nuk donte të prishte agjërimin, por as ta lëndonte vogëlushen. Në fund vendosi të pijë dhe ajo bëri të njëjtën gjë.
Për shumë kohë ai nuk guxoi të shikonte drejt qiellit nga frika se ylli ishte zhdukur. Mund ta imagjinoni befasinë e tij kur një ditë mori guximin t’i ngrisë sytë dhe pa se mbi mal shkëlqenin dy yje.

[NoName]

I GJALLË APO I VDEKUR

Një ditë verore, nipi i një shkencëtari të famshëm doli para gjyshit. Në dorën, të cilën e mbante të fshehur pas shpine, vogëlushi mbante një zog që e kishte marrë në kafazin e zogjve që gjindej në kopsht.
Me sy që shprehnin dredhi e pyeti gjyshin: “Zogu që kam në dorë a është i gjallë apo i ngordhur?”
“I ngordhur”, u përgjigj njeriu i urtë.
Vogëlushi e hapi dorën dhe duke qeshur e lëshoi zogun i cili iku menjëherë me fluturim.
“Nuk ia qëllove!” qeshi vogëlushi.
Po të kishte thënë gjyshi: “Është i gjallë vogëlushi do ta shtrëngonte grushtin e do ta mbyste zogun.
Plaku i urtë e shikoi vogëlushin dhe tha: “Shiko, përgjigja ishte në dorën tënde!”


Vdekja dhe jeta e pasosur janë në duart tona. Edhe vendosjet më të vogla dhe të thjeshta që do t’i bësh sot do ta përcaktojnë fatin tënd për amshim.
Një lutje popullore ukrahinase thotë kështu: “O Zot, tiranëve dhuroju morra, të vetmuarve qen, flutura fëmijëve, veshje të bukura grave, burrave derra të egër. Ndërsa ne të gjithëve na e dërgo një shqiponjë që me flatrat e saja të na çojë tek TI.”

[NoName]

MARGARITARI



Një guaskë i tha një guaske tjetër që ishte afër saj: “Kam një dhimbje të madhe në brendësinë time. Është diçka e rëndë dhe e rrumbullakët e që më ka lodhur shumë”.
Guaska tjetër u përgjigj me mburrje: “Lavdí i qoftë qiellit e detit, unë nuk kam dhimbje. Jam mirë dhe shëndosh si brenda ashtu edhe jashtë”.
Në atë moment një gaforre po kalonte andej pari e pasi e dëgjoi bisedën e dy guaskave, iu drejtua asaj që mburrej: “Po, vërtet ti je mirë dhe je e shëndoshë; porse dhimbja që e afërmja jote e mban brenda vetës është një margaritar i një bukurie të jashtëzakonshme.”


Kur në guaskë hyn një kokërr rëre, një gur i vogël që e plagosë, nuk fillon të qajë, nuk bën zhurmë, nuk dëshpërohet. Ditë pas dite e shndërron dhimbjen e saj në një margaritar: kryevepër të natyrës.

[NoName]

Gjej kohen

Gjej kohen te meditosh,
eshte burim i forces.
Gjej kohen te luash,
eshte celes i rinise.
Gjej kohen te lexosh,
eshte themel i te diturit.
Gjej kohen te kesh respekt,
eshte rruga e lumturise.
Gjej kohen te enderrosh,
eshte rruga qe te dergon tek yjet.
Gjej kohen te duash,
eshte gezimi i vertete i te jetuarit.
Gjej kohen te jesh i kenaqur,
eshte muzika e shpirtit.

Kenge antike irlandeze

[NoName]

Mami!... Mami!...
MEDITIM - kunder abortit!
(Kushtuar femijeve qe nuk e kane pare kurre driten e diellit)



Me degjon?

A eshte e vertete: se ti nuk mund te me degjosh; ti nuk njeh zerin tim, fytyren time, buzeqeshjen time, lotet e mi...

Mami! Si eshte dielli? A eshte e vertete, qe drita dhe ngrohtesia jane si nje dashuri e vertete?

Mami, eshte e vertete qe lulet jane te bukura dhe me plote arome?

A eshte e vertete se eshte bukur te vraposh, te buzeqeshesh, te luash, te duash, te kendosh?

Mami, eshte e vertete se qielli eshte i zbukuruar me yje te shumte, re, driteza, diell e hene?

Mami, a eshte e vertete se deti eshte i kalter dhe dallget e detit dijne te kendojne?

Eshte e vertete qe bimet jane te shumeta dhe jane mirenjohese?

Qe lumi eshte i paster dhe i rrjedhshem?

Mami, eshte e vertete qe zogjte flututojne ne qiell duke ciceruar dhe kane kujdes te vecante per krijesat e tyre me te vogla?

A eshte e vertete, o Mami se te gjitha kafshet, edhe ato me te egrat, ia degjojne zerin te birit me dore ne zemer?

Mami, sa do te doja te mbeshtetem ne zemren tende! Qellimi im ka qene te te dua, te degjoj, te perkdhel; kam dashur te jetoj, te njoh fytyren tende te embel...

Mami, pse me ke mbytur?

Mami!... Mami!

[NoName]

Jeta!



Jeta eshte mundesi, perfito nga ajo.
Jeta eshte e bukur, adhuroje.
Jeta eshte enderr, jetoje.
Jeta eshte sfide, perballu me te.
Jeta eshte loje, luaje.
Jeta eshte detyre, plotesoje.
Jeta eshte e shtrenjte, vleresoje.
Jeta eshte pasuri, ruaje.
Jeta eshte dashuri, shijoje.
Jeta eshte mister, zbuloje.
Jeta eshte dhimbje, sfidoje.
Jeta eshte kenge, kendoje.
Jeta eshte tragjedi, shmangiu.
Jeta eshte fat, perfito.
Jeta eshte aventure, kujdes.
Jeta eshte shume e çmuar, duaje.
Jeta eshte lufte, mesohu dhe me te.
Jeta eshte jete, lufto per te..."

Nënë Tereza

[NoName]

PROFESORI DHE LUNDERTARI


Një dite një nder profesoret më të medhenj të universitetit, kandidat per çmimin Nobel dhe i famshem në mbarë boten, arriti në bregun e një liqeni.
E luti një lundertar që ta merrte në lunder e që së bashku të benin një shetitje neper liqen me lundren e tij. Njeriu i mirë pranoi menjehere
Kur ishin larg bregut, profesori filloi ta pyeste lundertarin.
“A e njeh historine”
“Jo” - u pergjigj ai.
“Atehere ke humbur një çerek të jetes!”
Pas pak e pyeti prapë:
“A e njeh astronomine”
“Jo” - iu pergjigj lundertari.
“Atehere ke humbur dy çerekë të jetes sate”.
E pyeti edhe per të treten herë:
“A e njeh filozofine”
“Jo” - ishte edhe kesaj here pergjigja e lundertarit.
"Atehere ke humbur tre çerekë të jetes sate”.
Papritmas filloi një stuhi e terbuar. Lundra, që ishte në mes të liqenit, luhatej prej ujit andej e kendej si një levozhgë arre. Atehere në mes të vurbullit të stuhise duke bertitur me sa zë që kishte, që të mund të degjohej, lundertari e pyeti profesorin:
“A di të notosh?”
“Jo” - iu pergjigj profesori i rrembyer nga frika.
“Atehere e ke humbur terë jeten!”


Çfarë sherbejnë njohuritë e shumta nese nuk dimë të jetojmë!
Ka shumë rruge që zakonisht janë të lumtura e ngashnjyese,
por që të çojnë në vdekje. Ndersa rruga e jetes është vetem një: Rruga e Dashurise!

[NoName]

DUART E PASTRA


Pasi vdiq, një njeri u paraqit para Zotit dhe me shumë mburrje i tregoi duart: “O Zot, shiko se sa të pastra janë duart e mia!”.
Zoti i buzeqeshi, por me një mbulojë trishtimi në fytyre dhe tha: “Është e vertetë se duart e tua janë të pastra, por janë edhe të zbrazta”.

[NoName]

Ndonjehere mjafton… nje miredita!


Ndoshta ndokend qe takojme ne rruge, qe udheton sebashku me ne ne te njejtin tren ose qe pret radhen te mjeku, eshte duke kerkuar Hyjin dhe mund te jete pikerisht fjala jone qe mund ta ndihmoje. Nje fjale eshte sikur nje fare qe nese nuk hidhet per te mbjellur ajo do te thahet.
Flitet se nje meshtar, qe shume vite me pare as qe besonte. Duke shkuar ne pune, nje cope rruge ecte me nje njeri tjeter. Por cdonjeri shihte punen e vet, duke mos dhene rendesi njeri-tjetrit. Nje dite ishte ai qe e pershendeti per here te pare me pershendetjen “MIREDITA”.
Ditet kalojne, “MIREDITA”-at shkembenin njeri me tjetrin. Lindi shoqeria, gje qe beri tek mos-besuesi (tashme meshtar) te zbuloi thesarin e fese. Kete thesar menjehere e pranoi dhe vleresoi, saqe u be meshtar.

Çdo dite eshte mire qe te mbjellim, edhe nese me nje pershendetje te thjeshte: “MIREDITA” ose nje buzeqeshje, mjafton qe te ngjallesh shpresa tek tjetri.

[Arcimedes]

për Zotin je krijesa më e bukur në Gjithësi.

Faleminderit NoName. Mua me pelqeu shume kjo, sepse kete mendoj edhe un: "qe ne jemi krijesa shume te dashura per Zotin".

Nuk i lexova te gjitha, por ndoshta mund ti lexoj ndonje here tjeter, sepse me duken terheqse ato qe ke skruajtur, NoName.



Kalofshi mire

[NoName]

Femijet mesojne ate çfare perjetojne…

Doretj Law Nolte

Nese femija jeton ne kritike,
Meson te denoj.
Nese jeton ne inat,
meson te sulmoj.
Nese jeton ne ironi,
Meson te jete i ndrojtur.
Nese jeton ne turp,
meson te ndjehet fajtor.
Nese jeton ne tolerance,
Meson te jete i durueshem.
Nese jeton ne besim,
Meson te kete shprese.
Nese jeton ne ndershmeri,
meson drejtesine.
Nese jeton ne gatishmeri
Meson te kete fe.
Nese jeton ne mirekuptim.
Meson te pranoi.
Nese jeton ne miqesi,
meson te gjej dashuri ne bote.

[NoName]

Kam mesuar...



Kam mesuar... Qe kur je i dashuruar... Sheh me mire.
Kam mesuar... Qe mjafton nje njeri qe te me thoje se ia kam permiresuar jeten... Keshtu qe te permiresosh edhe jeten tende.
Kam mesuar... Qe eshte me e rendesishme qe te jesh i sjellshem sesa i sakte.
Kam mesuar... Qe mund te lutem per dike, kur nuk kam force per te ndihmuar, ne ndonje menyre tjeter.
Kam mesuar... Qe nese jeta kerkon te jesh serioz... Te gjithe kane nevoje per nje mik per tu argetuar.
Kam mesuar... Qe disa here nje njeriu i mjafton nje ndihme e vockel, per bere qe te dhuroj me shume dashuri.
Kam mesuar... Qe parate nuk blejne klasen.
Kam mesuar... Qe jane gjerat e vogela ne jete, qe ta zbukurojne jeten.
Kam mesuar... Qe ne brendesi te cdo njeriu ndodhet dikush qe do te jete i dashur dhe vleresuar.
Kam mesuar... Qe hyji nuk ka krijuar te gjitha ne nje dite... Gje qe me ben te mendoj se une mund t'ia arrij cakut???
Kam mesuar... Qe te injorosh faktet... Nuk nderron faktet...
Kam mesuar... Qe kur do te hakmirresh ndaj dikujt... Lere ate (ndaj te cilit ke menduar te hakmirresh) qe te bej keq ty.
Kam mesuar... Qe dashuria dhe jo koha sherojne plaget.
Kam mesuar... Qe menyra me e lehte per tu rritur si njeri eshte te rrethohesh me njerez me inteligjent se une.
Kam mesuar... Qe cdo njeri qe njoh, meriton te pershendetet me nje buzeqeshje.
Kam mesuar... Qe askush eshte i persosur, deri sa nuk dashurohesh.
Kam mesuar... Qe jeta eshte e veshtire, por une me shume!!!
Kam mesuar... Qe rastet nuk duhet te humbasin... Ato qe i le te iken, do ti marre dikush tjeter.
Kam mesuar... Qe kur mbjelle inat dhe urrejtje, lumturia ecen ne rruge tjeter.
Kam mesuar... Qe duhet te perdore gjithmone fjale te mira, sepse neser ndoshta do duhet fluturojne.
Kam mesuar... Qe nje buzeqeshje eshte nje menyre e mire qe te permiresosh aspektin tend.
Kam mesuar... Qe kur biri yt i sapolindur, mban gishtin tend ne doren tende... Eshte duke u mbajtur nga jeta.
Kam mesuar... Qe te gjithe duan te jetojne ne majen e malit... Por e tere lumturia qendron duke u ngjitur drejt majes se malit.
Kam mesuar... Qe eshte me mire ta japesh keshilla vetem ne 2. Raste... Kur te kerkohen dhe kur te varet jeta.
Kam mesuar... Qe me pak kohe humbas... Me shume bej.


Je miku/mikesha ime, dhe per kete jam i lumtur!

[NoName]

NJË POEZI DASHURIE


Një ndër poezitë e dashurisë më të bukura të kohëve të fundit është shkruar nga një vajzë amerikane. Është e titulluar: “Gjërat që nuk i bëre”.
Ja:
“A të kujtohet dita kur e mora në huazim makinën tënde të re dhe e njollosa?
Mendova se do të më vrisje, por ti këtë nuk e bëre.
A të kujtohet ajo ditë kur të mora pothuajse me zor në plazh e ti më thoje se do të binte shi... dhe ra shi?
Mendova se do të më qortoje: “A të thashë se do të bjerë shi!”. Por ti këtë nuk e bëre.
A të kujtohet rasti kur unë flisja me të gjithë për të të bërë xheloz, dhe më në fund ti u bëre xheloz?
Mendova se do të më braktisje, por ti këtë nuk e bëre.
A të kujtohet ajo ditë kur e lëshova tortën e dredhëzave mbi tapetin e makinës sate?
Mendova se do të më rrihje, por ti këtë nuk e bëre.
A të kujtohet rasti kur harrova të tregoj se në festë duhet ardhur me kostum e ti erdhe i veshur me jeans?
Kam menduar se do të hiqje dorë prej meje, por ti këtë nuk e bëre.
Po, ka shumë gjëra që ti nuk i ke bërë, por ke qenë gjithmonë i durueshëm me mua, më ke dashuruar dhe je kujdesur për mua.
Ka shumë gjëra për të cilat kam pasur dëshirë të të kërkoj falje kur ti të ktheheshe nga Vjetnami.
... Por ti nuk u ktheve.


Është rregull e artë: në botë do të kalosh vetëm një herë.
Atë çka duhet të bësh, bëje menjëherë sepse i njëjti rast nuk do të përsëritet më...
ndoshta ndonjë rast i ngjashëm po, por ai që të kalon një herë nuk kthehet më.

[NoName]

GANDIT NUK I LEJOHET TË HYJË NË KISHË


Në autobiografinë e tij, Mahatma Gandi tregon se si kur ishte student në Afrikën e Jugut kishte ushqyer një interes të thellë për Biblën, sidomos për Fjalimin e Jezusit mbi mal.
Ishte bindur se krishtërimi ishte përgjigjja e sistemit të kastave që prej shekujsh përbënin një plagë për Indinë, dhe mendoi seriozisht për mundësinë se mund të bëhej i krishterë.
Një ditë shkoi në kishë për të marrë pjesë në Meshë dhe të merrte udhëzimet e nevojshme. Në hyrje e ndaluan dy persona me ngjyrë të bardhë dhe i shpjeguan me mirësjellje që nëse dëshironte të merrte pjesë në Meshë, këtë mund ta bënte në një kishë të rezervuar për zezakët.
Ai iku dhe nuk u kthye më kurrë.

[NoName]

DY FACOLETA


Në shkollën foshnjore, një fëmijë merrte me vete gjithmonë dy facoleta. Mësuesja e pyeti përse:
“Njërën e përdor për të fshirë hundët; tjetrën për t’i fshirë lotët prej syve të atyre që qajnë”.


E ti, sa facoleta mban me vete?

[NoName]

BLIHEN FARAT, JO FRYTET



Një grua ëndërroi se po hynte në një dyqan të ri të pazarit dhe me shumë çudi gjeti se pas banakut ishte Zoti: “Çfarë shitet këtu?” pyeti ajo.
“Gjithçka që zemra jote dëshiron”, u përgjigj Zoti.
Duke mos i besuar gati veshëve të saj, gruaja vendosi të kërkonte gjërat më të bukura që një njeri mund të dëshironte: “Dua paqen e shpirtit dhe diturinë; dua mungesën e frikës dhe durimin; dua që në zemrën time të mbretërojë dashuria e jo urrejtja; dua...”, vazhdoi ajo duke bërë një listë të gjatë kërkesash.
Pastaj, duke menduar përsëri, shtoi: “Jo vetëm për mua, por për të gjithë personat e botës”.
“Besoj se ti e ke kuptuar keq, e dashur”, iu përgjigj Zoti me një buzqeshje të ngrohtë. “Këtu nuk shesim fryte, por vetëm fara”.

[NoName]

TI ISHE BRENDA MEJE


“Tepër vonë të dashurova, ty, o bukuri gjithmonë e vjetër e gjithmonë e re, tepër vonë të dashurova. Ishe brenda meje, por unë isha jashtë dhe shkoja drejt atyre bukurive që ti i ke krijuar, e që pa ty nuk do të ekzistonin. Ti je gjithmonë me mua, por unë nuk isha me ty”.

Shën Augustini

[Zemrushja]

NoName pergezime edhe njehere .... shume te bukura te gjitha postimet

mua me kane pelqyer jashte mase

[Matrix]

GANDIT NUK I LEJOHET TË HYJË NË KISHË


Në autobiografinë e tij, Mahatma Gandi tregon se si kur ishte student në Afrikën e Jugut kishte ushqyer një interes të thellë për Biblën, sidomos për Fjalimin e Jezusit mbi mal.
Ishte bindur se krishtërimi ishte përgjigjja e sistemit të kastave që prej shekujsh përbënin një plagë për Indinë, dhe mendoi seriozisht për mundësinë se mund të bëhej i krishterë.
Një ditë shkoi në kishë për të marrë pjesë në Meshë dhe të merrte udhëzimet e nevojshme. Në hyrje e ndaluan dy persona me ngjyrë të bardhë dhe i shpjeguan me mirësjellje që nëse dëshironte të merrte pjesë në Meshë, këtë mund ta bënte në një kishë të rezervuar për zezakët.
Ai iku dhe nuk u kthye më kurrë.

Me sa duket ajo nuk ka qene Kisha e Krishtit.

[NoName]

ARRITJA



Një misionar, që kishte jetuar në Kinë shumë vite dhe një këngëtar që kishte qenë atje vetëm dy javë, po ktheheshin në Shtetet e Bashkuara. Kur iu afruan bregut në New York, misionari vërejti një grup të madh adhuruesish që e prisnin këngëtarin.
“O Zot, nuk kuptoj”, murmuriti misionari. “I kam kushtuar 42 vite të jetës sime për Kinën, ndërsa ky njeri ka qenë vetëm dy javë atje dhe prapë se prapë atij me mijëra njerëz i japin mirëseardhjen në shtëpi, kurse mua nuk më pret askush”.
Zoti iu përgjigj: “Ti ende nuk ke arritur në Shtëpi”.