Kur i humbim ata që i duam!

[Poeti]

KUR I HUMBIM ATA QË I DUAM!

Gjatë jetës sonë patjetër se përballemi edhe me dhembje të shumta, dhembje që tejkalohen me lehtësi dhe të atilla që lënë gjurmë gjatë tërë jetës sonë. Një nga këto dhembje (them një, sepse janë të shumta) është ajo më e rënda, ajo gjurmët e të cilës janë të pashlyeshme të cilat i bartim me vehte në varr, pra dhembje që vdesin së bashku me ne, dhembja që e përjetojmë vetëm kur humbim dikë të dashur të zemrës, dikë që ka qenë pjesë e pandarë e jona, dikë që është gdhendur në qenien tonë. Mirëpo edhe këtë dhembje nuk e përjetojnë të gjithë njësoj, nuk e reflektojnë të gjithë njësoj. Një pjesë e njerëzve janë shumë të ndjeshëm dhe dhembjen e tyre e reflektojnë me lot, me kujë, me shuarje të tyre të ngadalshme dhe që në personalitetin e saj/tij shkaktojnë çrregullime emocionale dhe shëndetësore. Pjesa tjetër është më stoike dhe dhembjen e përballojnë më leht apo e mbajnë në vetvehte duke mos e ekspozuar dhe duke u munduar ta ngulfasin në vehten e tyre, gjë e cila personin që ka këtë dhembje e bën shumë nervoz, shumë të ndjeshëm dhe edhe më tepër të mbyllur në vetminë e saj/tij.
Bazuar në këto që shkruajta më lart, do të doja të iu shtroja këto pyetje:
1. Si e përjetoni dhembjen për humbjen e më të dashurve (lus që dhembjen për humbjen e më të dashurve tuaj të mos e përjetoni kurrë, por meqë jemi të vdekshëm, atëherë do ta përjetojmë herët apo vonë).
2. Cila do të ishte këshilla juaj për ata që e kanë përjetuar këtë dhembje dhe
3. Cila nga mënyrat e tejkalimit të dhembjes për ju është më e pranueshme.

Paraprakisht kërkoj falje për rikujtimin e dhembjes, por kujtoj se duke bashkëbiseduar dhembja tejkalohet më leht.

[angellove]

Mire e the...Te gjithe jemi te vdekshem dhe heret ose vone te gjithe do ta provojne. Problemi eshte tek kapercimi i kesaj dhimbjeje. Vendosa te shkruaj ne kete teme pasi me prek personalisht, e kam provuar cdo te thote te humbasesh nje njeri te afert, shume te afert (kam humbur vellain tim te vetem ne moshen 23 vjecare). E kam provuar se cdo te thote te cohesh cdo mengjes dhe te shohesh se ky person s'eshte me prane teje, s'do ulet me ne tavoline me ty, s'do ngaterrohesh se kush ta ngreje pjaten nga tavolina. Pasi edhe gjerat me banale tani te duket me te rendesishmet.
Ti thua, se ka menyra te ndryshme te perballimit te dhimbjes. Eshte e vertete. Ndryshe e kam perjetuar dhe kaluar une, ndryshe prinderit e mi, per te cilet ka qene godija me e rende qe kane marre dhe pse kane kaluar 8 vjet plaga qendron e hapur dhe s'ka per t'u mbyllur kurre.
Sot me shume se kurre e ndjej mungesen e tij, vetem tani qe kam mbetur vetem (sepse s'kam vellezer e motra te tjera) e kuptoj se sa i rendesishme ka qene ai per mua...
Poet, ti shtrove 3 pyetje dhe une shkurtimisht po te pergjigjem:
1. Si e perjetoj? Mundohem ta mbaj mend ashtu sic ishte dhe te kujtoj vazhdimisht edhe zenken me te vogel dhe kurre te mos heq nga portofoli fotografine e tij.
2. Keshilla ime do ishte: Asgje s'vlen me shume se jeta. Ashtu sic nena ime po e kalon edhe pse me shume veshtiresi, jeta vazhdon...Asgje s'e kthen mbrapsht ate qe na la.
2. Ajo qe thashe me pare. Edhe pse eshte plage qe nuk mbyllet kurre, njeriu duhet te forcohet pasi nese ndodhet ne kete bote e ka nje mision dhe duhet ta coje deri ne fund.

Zemra ime ka shume dhimbje dhe nuk shprehet me fjale. Nese njerezit e dashur nje dite largohen nga ne, do te thote se keshtu duhet te ndodhe, mjafton te ruash arsyen qe t'u qendrosh prane atyre qe kane nevoje per ty.

Ju faleminderit..

[Poeti]

angellove,

Se pari dua te te shpreh ngushellime per humbjen e vellaut dhe shpresoj se kjo dhembje e cila kuptohet se nuk kalon kurre, nuk do te te shkaktoj te çrregullime tjera emocionale.
E kam thene se te gjithe ne jemi ballafaquar, ose do te ballafaqohemi me nje ndjenje te tille, por eshte qeshtja se si mundemi me lehte dhe me me pak pasoja ta tejkalojme dhembjen e shkaktuar nga hiret e jetes. Ështe e dhembshme çdo ndarje, dhe ajo e perkohshme, por me siguri se ndarja e perhereshme eshte diçka qe len pasoja ne ne.
Ju desheroj me gjithe zemer qe te gjeni qetesine shpirterore. Kujtoj se eshte me vend qe te ruani kujtimin per te dhe qe ne çdo hap ti kujtoni bemat e tij dhe raportin tuaj, por jo edhe ti nenshtroheni zhgenjimit, sepse jeta do te vazhdoje dhe duhet te vazhdoje edhe me tutje edhe pa ata qe kane qene pjese e jetes sone.

[dielli qe lind]

Jeta eshte e gjate dhe ka nje pafundesi momentesh te hidhura dhe te dhimbeshme qe vihesh ne prove per ti perballuar.Humbja me e hidhur per mua ka qene vdekja e babait tim para dy vjetesh.Ishte nje ngjarje qe megjithse e prisja me ka shokuar dhe tronditur shume.Per mua ishte jo vetem nje prind por ishte edhe nje shok shume i mire,kishim gati 10 vjet qe kishim ngritur nje biznes se bashku dhe c`do dite dilnim ne pune bashke,te gjitha problemet dhe hallet i diskutonim bashke,vdekja e tije ka lene nje boshllek te madh tek une,nuk ka dite qe nuk e kujtoj zerin e tij te qete dhe te shtruar apo shprehjet e tije ne situata ta ndryshme.Nuk dij a ekziston jeta e pertejme por do te isha i lumtur po te ekzistonte sepse nje njeri i mire sic ishte babai im eshte e sigurte qe ka vendin me te mire ne parajse.

[dielli qe lind]

Mire e the...Te gjithe jemi te vdekshem dhe heret ose vone te gjithe do ta provojne. Problemi eshte tek kapercimi i kesaj dhimbjeje. Vendosa te shkruaj ne kete teme pasi me prek personalisht, e kam provuar cdo te thote te humbasesh nje njeri te afert, shume te afert (kam humbur vellain tim te vetem ne moshen 23 vjecare). E kam provuar se cdo te thote te cohesh cdo mengjes dhe te shohesh se ky person s'eshte me prane teje, s'do ulet me ne tavoline me ty, s'do ngaterrohesh se kush ta ngreje pjaten nga tavolina. Pasi edhe gjerat me banale tani te duket me te rendesishmet.
Ti thua, se ka menyra te ndryshme te perballimit te dhimbjes. Eshte e vertete. Ndryshe e kam perjetuar dhe kaluar une, ndryshe prinderit e mi, per te cilet ka qene godija me e rende qe kane marre dhe pse kane kaluar 8 vjet plaga qendron e hapur dhe s'ka per t'u mbyllur kurre.
Sot me shume se kurre e ndjej mungesen e tij, vetem tani qe kam mbetur vetem (sepse s'kam vellezer e motra te tjera) e kuptoj se sa i rendesishme ka qene ai per mua...
Poet, ti shtrove 3 pyetje dhe une shkurtimisht po te pergjigjem:
1. Si e perjetoj? Mundohem ta mbaj mend ashtu sic ishte dhe te kujtoj vazhdimisht edhe zenken me te vogel dhe kurre te mos heq nga portofoli fotografine e tij.
2. Keshilla ime do ishte: Asgje s'vlen me shume se jeta. Ashtu sic nena ime po e kalon edhe pse me shume veshtiresi, jeta vazhdon...Asgje s'e kthen mbrapsht ate qe na la.
2. Ajo qe thashe me pare. Edhe pse eshte plage qe nuk mbyllet kurre, njeriu duhet te forcohet pasi nese ndodhet ne kete bote e ka nje mision dhe duhet ta coje deri ne fund.

Zemra ime ka shume dhimbje dhe nuk shprehet me fjale. Nese njerezit e dashur nje dite largohen nga ne, do te thote se keshtu duhet te ndodhe, mjafton te ruash arsyen qe t'u qendrosh prane atyre qe kane nevoje per ty.

Ju faleminderit..

Shume e dhimbsur historia jote.Me beri pershtypje kurajo jote BRAVO.

[xixe xixellonja]

..................angjellove.............te kutpoj krejtesisht sepse dhe vet e pata nji fat te keq te perjetoj vdekjen e motres sime 21vjeqare, disa plag nuk mund as te shprehen...sepse gjithenje mbesin ne zemrat tona te fresketa qe nuk mund te harrohen gjeri sa te vdesimi edhe ne.... vitet kalojne por zemra e plagosur per keto raste nuk sherohet kurr.

poet, te pershendes, une jam Linda_Spanje, por ja per her te par hyra ne ket forum ne ket muaj met 23.02 dhe siq po shifet mi kan mderruar temat apo mi kan shelyer, nuk i kuptoj fare, per ket arsye u kundershtova dhe per fat te mir me perjashtuan. kejo eshte nji pun qesharake, nuk merr pjes ne ket tem...
pershendetje te gjitheve, dhe kalofeshi mir.

[angellove]

Ne kete forum ka shume tema, por kur behet fjale per tema qe te prekin thelle personalisht, do te ndalesh se s'ben te japesh opinionin tend...
Poet, Dielli qe lind, xixellonja faleminderit per fjalet tuaja.
Dielli qe lind, dua te te shpreh ndushellimet e mia per babain tend, uroj qe jeta te te forcoje se jam e sigurt se babai yt ndihet krenar per ty dhe per menyren si po e perballon. Ata edhe pse na kane lene fizikisht, jetojne dhe do te vazhdojne te jetojne perjetesisht ne zemrat tona.

[Eraaa]

Dhimbja e njeriut te dashur qenka shuem e veshtire, po me e veshtire dhe me shkatruse eshte kur e ke prane dhe mendon qe do e humbasesh nje dite. Jeton me shpresen kaloi e sotmja , e nesermja e kshu me radhe.
Sot premtova qe do behem me e forte,(te pakten kshu ngushlloj veten time) pasi pa dashje lotet e derdhura mund ti bejne keq pa e menduar.
Nuk di cte them por ngushllime ju te tjereve.

[BRADYKININ]

Ligjit te natyres nuk i shmangesh dot.....por c'te besh ne ato raste kur njerezit e humbin njeri tjetrin per budallalleqe/kryenecesi?? Kjo eshte pity!!!

[Zemrushja]

Me vjen keq per te gjithe ata qe kane humbur njerezit e tyre me te afert dhe kjo eshte shume e dhimbshme per te gjithe. Edhe une kam humb njerin prind para 7 vjeteve dhe akoma me duket si enderr jo si nje gje reale. Momenti i pare i perjetimit te nje dhimbje do te thoja eshte shume i dhimbshem per te gjithe por ja qe kjo dhimbje do te degezohet e rritet me shume me kalimin e kohes. Them keshtu sepse cdo dite qe kalon sjell nder vete nje lajm te mire apo te keq. Dhe... kur degjon se dikush tjeter ka vdek.... Prandaj kjo dhimbje(vdekja) ska per te mbaruar kurre. Ajo ka per te qene tamam si nje dhimbje pa fund per te gjithe njerezit dhe ska per te rreshtur kurre. Sa per pyetjete e tua poet do te thoja se perjetimi i dhimbjes eshte shume i madh nga te gjithe por sic i thone nje fjale guri pelcet ne te tilla raste dhe njeriu jo. Njeriu eshte me i forte. Do sdo njeriu i shkrete do ta kaloje dhimbjen nen vete se ska ca te beje sado ti mungoje ai person ai perseri ska cfare te beje me derisa edhe ai te mbylle syte njehere e pergjithmone. Une e di sa e veshtire eshte te hapesh syte ne mengjes dhe mos ta shofesh ate person rreth e rrotull teje apo me keq te mos ndiesh keshillat e tij ne jeten tende. Te mos ndiesh pjesmarrjen e tij ne gezimet dhe hidherimet e tua etj. Por ja qe jeta vazhdon dhe ne duhet te behemi te forte. Menyra me e mire per te kaluar nje dhimbje per mua do te jete kur ti jeton me kujtimet e ketij personi. Me fjalet qe ai thoshte me shpesh. Me deshirat qe ai kerkonte nga jeta dhe nga ty dhe ti besh realitet deshira te tij njelloj sikur te ishin Amanete te pacituara.

Edhe njehere Me vjen shume keq per te gjithe ata qe kane humbur njerezit e tyre me te afert. Shpresoj qe koha tjua qetesoje dhimbjet tuaja