Dashuri opozitarësh

[Xhuxhumaku]

Dashuri opozitarësh





Rajmonda Moisiu

Duke kërkuar një mënyrë, si të realizonte mundësinë e përkrahjes jo vetëm të viktimave të Cunamit, dhjetorin e kaluar, por edhe të viktimave, në vendin e tyre, të uraganit Katrina. George W.Bush, përfytyronte, në qoftë se dy ish-presidentët, parardhësit e tij të hershëm në Shtëpinë e Bardhë do të dëshironin të bashkërendonin një përkrahje, për viktimat e Cunamit. Në fillim ai i bëri një pyetje shefit të stafit të tij: “A mendoni ju se ata do të bashkëpunojnë së bashku?! Në dukje pritej lehtë një përgjigje, Jo!..Ishte fjala për dy ish-presidentët e Shtëpisë së Bardhë: George Herbert Walker Bush (babai i tij) dhe William Jefferson Clinton, ish-presidenti dhe kundërshtari i tij në vitin 1992. Fytyrat e Bushit të vjetër dhe të Klintonit nuk ishin si çaji i ngrohtë në mëngjes në një ditë të ftohtë. Bushi i vjetër, njëherë e thërriste Klintonin “A bozo” (hamshor idiot), ndërsa, Klintoni i thërriste, zakonisht “Ujku plak”...Dhjetë vjetët e mëpasme marrëdhëniet e Bushit të vjetër me Klintonin nuk ishin aq të mira. Disfata e ’92-shit e rrëzoi Bushin aq shumë, sa miqtë thanë se atij i duhej një gjysmë dekade të mblidhte veten, ta harronte atë. Megjithatë e çfarëdollojshme është historia e tyre, llogaritë dinastike janë trullosëse: djali i një ish-burri shteti është President dhe bashkëshortja e tjetrit (është fjala për Hilary Klinton) është e besuar nga shumë njerëz për të qenë një konkurrente për Presidente në të ardhmen.
Por si mund të funksionojë kjo?!
Andrew Card ishte optimist se kjo do të funksiononte dhe ai i thotë bosit të tij atë që mendonte: “Do të funksionojë”! Ai supozoi se babai i Presidentit, Bushi i vjetër do të qe një pikë e rëndësishme për realizimin e një bashkëpunimi që të funksiononte. Dhe Card ka marrë shumë telefonata nga Klinton, madje në orët e vona të natës, apo herët në mëngjes, të cilat atij i jepnin idenë se sa i ndjeshëm ishte Klintoni ndaj Cunamit dhe se sa ai dëshironte të ndihmonte. Andrew Card e dinte që të dy burrat e shtetit akoma gëzojnë përkrahjen e liderëve të botes, njerëz të përkushtuar dhe inteligjente, të gatshëm në vendime të shpejta dhe të mundësisë për t’i realizuar shpejt. Kështu Card, duke bërë disa telefonata brenda 10 minutave, ai i bëri të dy burrat të gatshëm për të nënshkruar bashkëpunimin...
Rezultati ka qenë një nga partneritetet më joshëse të vitit...
Historia e tyre është si dy “miq” të një filmi: E papëlqyeshme, një marrëveshje e ngathët që u zhdërvjelltësua në një miqësi të vërtetë dhe më pas në një aleancë që qëndron pas një misioni origjinal. Bashkëpunimi i tyre ka limitet dhe zvarritjet e saj, diferenca të pakurorëzuara dhe kontrata marrëveshjesh që shkaktojnë një zemëratë, inat, konsiderabel në krahët e të dyja partive. Por në fillim me Cunamin dhe tani me uraganin Katrina, dy burrat e shtetit, Bush & Klinton kanë galvanizuar përgjigjet e tyre private në lidhje me fatkeqësitë natyrore këtë vit. E për më tepër duke bashkëpunuar së bashku, Bush & Klinton kanë sjellë në kujtesën e kombit amerikan, një traditë të vjetër bashkëpunimi, të dalë mode, që kombit i ka munguar aq shumë, nga kulturat e tij si komb-at se çfarë mund të arrijë një komb, kur bashkon forcat dhe i përvishet punës. “Unë mendoj se njerëzit e kuptojnë këtë, dhe kjo ju kujton atyre se si Amerika funksionon” është shprehur Klinton.
Një nga shoqatat më ekskluzive në botë, e përbërë nga 43 anëtarë, dhe pothuajse të gjithë anëtarët kanë vdekur, përveçse: Gerald Ford, 92 vjet, Jimmy Carter, 81 vjet, George H.W.Bush, 81 vjet dhe Bill Klinton, 59 vjeçar. Shoqata për vite me radhë është mbledhur shumë rrallë në ndonjë promovim biblioteke presidenciale ose në funeralet e tyre. Por ndërsa presidentët kanë jetuar gjatë, mbas largimit nga posti presidencial, shumica e tyre janë përpjekur të jenë të zënë me punë, ndërsa të tjerë kanë qëndruar në heshtje, si të panevojshëm, nga sukseset që kanë realizuar. Një profesor i Harvardit, që merret me studimin e biznesit të qeverive, por ka punuar edhe si adjutant i tre kryekomandantëve të Forcave të Armatosura të SHBA-së shpjegon: “Të qenit President është njësoj sikur thith me një aparat “Forcën e zjarrit të kuçedrës” dhe një ditë papritur ky lloj aparati i brendshëm, qe ju ka ushqyer ju, kujdesur për ju, dhe që ju ka bërë të ndiheni të rëndësishëm, ju ka ndihmuar për të marrë vendime të rëndësishme dhe vërtet të rëndësishme, merr fund”.
Marrëdhëniet midis Bush & Klinton filluan të njohin ngrohje para më shumë se një viti e gjysmë, kur Klinton dha një fjalim të përzemërt në promovimin e bibliotekës KLINTON, në nëntor të 2004-s. Gjatë një turi që ata ndërmorën bashkë të dy burrat e shtetit në një mbrëmje koktej të shtruar enkas, u harruan duke biseduar, duke injoruar pjesëmarrësit e mbrëmjes. Vetëm një zë do ju ndërpriste atyre bisedën, duke ju thënë: Thuaji 41-it (nënkupto Bushin e vjetër) dhe 42-it (nënkupto Klintonin), që 43-shi (nënkupto Bushin e Ri), është i uritur!...(Përmendja e numrave në këtë rast është sipas numrave që ata gëzojnë në shoqatën presidenciale dhe kanë udhëhequr Amerikën)...Kur ata arritën në Washington janarin e kaluar, diskutuan për Cunamin.
Në fakt, një tur për në Azi, në shkurtin e kaluar shkoi për mrekulli nga ajo çfarë ata prisnin. Klinton e respektoi shumë Bushin, duke i lëshuar atij dhomën e gjumit për t’u rehatuar në aeroplanin e Forcave Ajrore, një gjest që Bush e vlerësoi jashtë mase. Gjithashtu Klinton, i mësuar me fluturimet e gjata ajrore mbi oqean, respektonte të gjithë edhe adjutantët e Bushit, duke i bërë ata të ndjeheshin rehat, megjithëse Klinton vetë nuk ndjehesh mirë nga shëndeti për momentin nga një operacion që ai pat kaluar 5 muaj të shkuara në zemër. Në prillin e kaluar, Bush & Klinton shkuan së bashku në funeralin e Papës, duke biseduar e treguar barcaleta pafund gjatë udhëtimit. Klinton njihet si një barsaletaxhi dhe batutaxhi profesionist...Gjithashtu ata vizituan edhe shumë vende së bashku në Itali. Më pas në qershor Klinton fluturon për në Maine për çlodhje week-endi. Bush u ndje shumë i respektuar edhe i gëzuar kur Klinton pilotoi vetë një motobarkë me tre motora për të pritur dhe marrë atë në aeroportin e Portlandit. Në pak minuta Bush & Klinton filluan të shëtisnin, dhe Klinton tepër i entuziazmuar i tregoi atij rreth një eksperience që Klinton e pëlqente shumë në pilotim. Më pas ata u rehatuan në vilën pushuese, ku filluan të qeshnin me të madhe e të tregonin bëmat e tyre. Barbara Bush i thërriste ata të dy “një çift i çuditshëm”! Bush i lejoi vetes duke e trajtuar Klinton si djalin e tij të vërtetë, sa Jeff Bush e thërriste atë “Bro” (vëlla). Gjithashtu edhe Xhorxh Bush (junior) e thërret Klinton “Bro”. Biles Xhorxh Bush (junior) shkon edhe më larg. Kur Klinton u përmend pas operacionit që kaloi në zemër, ai ishte i rrethuar nga njerëzit e tij më të dashur, Hilary, Chelsea dhe MY DAD (nënkupto Bush-in e vjetër). Bush & Klinton, shpejt u kuptua se ata u shndërruan në një urë lidhëse - jo partizan, por në një “Le ti bëjmë gjërat së bashku”, që njerëzit nuk e kishin ndjerë më parë. Kur Katrina goditi Gulf Coast, Bush (junior) ju bëri një thirrje tjetër për ndihmë, dhe të dy burrat e shtetit i thanë “Yes” Presidentit të tyre, por kësaj radhe i bënë të ditur se do t’i bënin gjërat ndryshe. Në vend që t’i drejtonin të tjerët drejt misioneve të bamirësisë, ata do të krijonin fondin e tyre jofitimprurës, kështu që donacionet mund të dërgoheshin direkt në zyrat e tyre në Houston dhe New York,nëpërmjet websajti-it qeveritar në internet,: www. usafreedomcorps.gov. Ata e quajtën atë Fondi Katrina Bush & Klinton! Paraja filloi të derdhej që në javën e parë, në 20 milionë dollarë dhe në katër muajt e më pasmë arriti në 115 milionë dollarë. Frenetikë nga natyra, të dy burrat dëshironin t’i dërgonin paratë në destinacion sa më shpejt që ato derdheshin, për të plotësuar të gjitha nevojat për rikonstrukturimin e dëmeve që shkaktoi Katrina. Bush & Klinton u rikthyen së bashku në New Orleans, duke dhuruar 90 milionë dollarë në rikonstruksionin e kolegjeve, universiteteve, rihapjen e kishave dhe instituteve të kultit fetar. Për më shumë se një vit të dy “kundërshtarët” u shndërruan në miq të vërtetë me shumë aleate nga bota e jashtme. Kjo është demokracia amerikane! Kështu funksionon demokracia në Amerikë. Po kjo demokraci, kjo miqësi midis opozitarëve, do e dëshiroja shumë edhe në Shqipërinë time. Ky është leksioni që vjen për klasën politike shqiptare. Nuk ka pluralizëm pa demokraci!


Tirana-Observer.

[TikTak]

xhuxhuje me tbo i pytje daja ty meqe jena ntem me presidenta e zv

po me te ftu dick cheney per gjah do shkojsh ti

[Xhuxhumaku]

xhuxhuje me tbo i pytje daja ty meqe jena ntem me presidenta e zv

po me te ftu dick cheney per gjah do shkojsh ti

Jo do dergosha Zv...

ose Ben Shaken me Gim Bajkon se ja kane marre doren tek Gjuetija e fundit....

[Manulaki]

Jo do dergosha Zv...

ose Ben Shaken me Gim Bajkon se ja kane marre doren tek Gjuetija e fundit....

looool