Udhetimi i gruas pa te afermin e saj

[drenicakuqe]

Pyetja: Një grua ka udhëtur për në Xhide që të bëjë umre. Atë e ka përcjellur një i afërt i saj deri në aeroport të Rijadit dhe ajo ka udhëtuar e vetme me avion deri në Xhide ku atje ka pritur një tjetër i afërt i saj. A lejohet të udhëtojë gruaja vetëm në formën siç u cek paraprakisht?

Pergjigja: Nëse ka ndodhur kjo, atëherë çdogjë ka përfunduar. Megjithatë, udhëtimi i tillë është i ndaluai-haram. Ngase, kjo hyn në fjalën e pergjitheshme të Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: “Nuk lejohet të udhëtojë gruaja përveç nëse atë e shoqëron një i afërt i saj.“ (Kur themi i afërt, synojmë përsonin që nuk i lejohet martesa me te, v. e p.).

Andaj, kjo grua ka udhëtuar pa të afërm, kështu që ajo ka bërë një vepër të ndaluar nga Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].

Ndodhë që të thuash se atë e ka shoqëruar i afërmi i saj deri në aeroport dhe e ka pritur tjetri, kështu që nuk ka rënë ne ndalesë (ngase ajo është e siguruar) dhe i Derguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] nuk e bëri haram përtjetër vetëm nga frika e pasigurisë. Ndërsa ajo është e sigurtë.

Ne do të jepnim këtë përgjigje: I Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] kur tha se “Nuk lejohet të udhëtojë gruaja përveç nëse atë e shoqëron një i afërt i saj.“ u ngrit një njeri dhe tha: O i Derguar i All-llahut, gruaja ime ka udhëtuar për në Haxh kur une isha në një nga betejat. I tha i Dërguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: “Shko dhe krye Haxhin me gruan tënde!” Pra, i Dërguari i All-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] e që ta lëjë luftën dhe ta shoqërojë gruan e tij. A e pyeti i Derguari [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] këtë person se gruaja yte a është e siguruar në udhëtim apo jo? Apo a e shqërojnë atë gra të tjera apo jo? Pra, nuk e ka pyetur. Apo a është ajo e moshuar apo e re? Nuk e ka pyetur. Dhe në esencë, teksti i hadithit duhet të mbetët në mënyrë gjithpërfshirës, e në veçanti ndodhia e këtij personi (i cili e ka pyetur të Dërguarin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]).

Ndërsa kur falsim për të afërmin, i cili e ka përcjellur deri në aeroport themi:

Nëse shkon me atë deri në aeroport, ai më së largu mund ta shoqërojë deri tek salla e pritjes dhe aty duhet të kthehët kthehet. Kur kthehet, a është i sigurtë 100% se avioni do të fluturojë në kohën e caktuar? Detyrimisht jo! Patjetër, mund të vonohet. Pastaj, nëse fluturon në kohë të caktuar dhe ngrtitet në ajër, a është i sigurt se koha do të vazhdojë ashtu e kthjellët apo ndodhë që avioni të kthehët? Pergjigja është se ndodhin raste të tilla. E nëse vazhdon udhetimin dhe arrin deri tek vendi i zbritjes, mund që të mos I mundësohet zbritja në këtë vend dhe të shkon në vend tjetër. E kush e pret atë në aerportin tjetër? Dhe nëse është caktim që ajo të zbret në vendin për të cilin është nisur, a është e sigurt se i afërmi do mund të dale patjetër në aeroportin e caktuar? Jo, nuk është e sigurte, ngase mund të sëmurët, mund ta gjajë ndonjë befasi, apo mund që të jenë rrugët e mbushura me automjete dhe kjo mund ta vonojë atë, të gjitha këto mund t’i ndodhin, a nuk është kështu?

Po e pranojmë se të gjitha këto nuk do të ndodhin dhe përfundon çështja ashtu siç është deshiruar. Mirëpo, kush vallë do të ulët afër saj; ndonjë burrë i ndershëm, i kujdesshëm ndaj nderëve të muslimanëve dhe e ruan atë dhe mund të jetë me i edukuar se i afërmi i saj, apo mund të jetë ndonjë o pandershëm, i pamoralshëm, tradhëtar…

Derisa gjëndja është e rrezikuar në këtë mënyrë, sheriati është shumë i kujdesshem për ruajtjen e moralit saqë All-llahu [subhanehuve te’ala] thotë:

“…dhe mos u afroni amoralitetit-zinas!” Pra, nuk tha mos bëni amoralitet, por e mohoi edhe afrimin deri tel ai. Kështu që të largohemi nga çdogjë që shpie apo mundëson rrugën deri tek amoraliteti-zinaja.

Pra, është obligim i çdo besimtari, i cili ka frikën e All-llahut të Lartëmadhëruar dhe është i kujdesshëm ndaj nderit të tij, që mos te udhetojë askush prej familjes së tij (nga femrat) përveç me të afrëmin e saj mashkull. Zgjidhja është shumë e lehtë: udhëto edhe ti me të dhe kthehu përseri, nuk shkakton aspak mundim.

Muhamed ibni Salih el-Uthejmin
[All-llahu e mëshiroftë]

Përketheu:
Bedri Robaj
20 muharrem 1426 – 1 mars 2005


nga linku http://www.ankebut.com/udhetimigruas.html

[drenicakuqe]

Letër nga vajza e rrëmbyer drejtuar
dijetarëve të muslimanëve



Falënderimi i takon vetëm Allahut, Zotit të gjithë botëve, ndërsa përfundimi i mirë i takon të devotëshmëve. Salavatët dhe selamët qofshin mbi Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-le] dhe mbi Shokët e tij të ndershëm.

Më pas:

Drejtuar dijetarëve të ndershëm…

Es-selamu alejkum ve rahmetullahi ve berekatuhu!

Ju shkruaj këtë letër me gjakun e pastërtisë sime, që rrodhi në tokën e krenarisë.

Ju shkruaj juve dhe ndërkohë me dorë fërkoj barkun, ku ndiej levizjet e foshnjës, e cila më shkakton dhëmbje dhe më ngushton në shpirtë. Kam bindjën se ju duhet ta njihni se kush është babai i tij. Mëgjithëse, nuk më kurorëzoi asnjëri nga dijetarët musliman. Kurorëzimi u bë në një natë të errët, natë kjo shumë e frikëshme. Madje u bë në të dhe ceremonia… u përuronte rrëmbyesi. “Dhëndërr” ishte ushtari ndërsa dëshmitarë “zebaninjtë” (Melekët e zjarrit)…

O ju Dijetarë!

Tragjedia ime reale nuk është vetëm se mu mor nderi. Por, me e madhja është se nuk kam askënd të hakmerrët për këtë dhe t’ma pastrojë petkun e turpit. Nuk gjeta askënd nga ju të më shërojë se paku më një fjalë ngushëlluese. E dini se ku e kam qëllimin dhe se ç’farë ndiej unë kur e vështroj foshnjën muslimane nga uji amerikan? Për All-llahun, më thuani ç’të bëj më fëmiun e ardhshëm; ta mbys atë apo ta vorrosi të gjallë? Apo ta lë të gjallë e të shohë tragjedinë e nënës së tij dhe t’i shoh dajallarët e tij që nuk patën xhelozi, zemër e as burrëri.

Nuk ju shkruaj për tjetër vetëm se e di që ju jeni trashëgimtarë të Pejgamberëve, e ata nuk trashëguan as dërhem e as dinarë, por trashëguan diturinë. Ju jeni nënshkruesit e Zotit të gjithë botëve, jeni udhëheqësa të vërtetë të ummetit, jeni yjet udhëzues në mesin e errësirës dhe drita e udhëzimit. A në këtë mënyrë po e trashëgoni Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]?! Çdo të bëni me atë që m’a humbi nderin?

Shpresa pritet nga All-llahu e pastaj edhe nga ju. Ku është ai që m’a mbronë nderin tim dhe m’a kthen mua fisnikrinë? Ku jeni ju që të m’a riktheni nderin mua dhe shumicës nga bijat e muslimanëve, dhe të hakmirreni për ne? Pasha All-llahun, sikur edhe iman mos të kishte në zemrat tuaja do duhej të ishte xhelozia, burrëria dhe zemërmadhësia, cilësi këto që nuk pranojnë poshtërimin.

Mua më së shumti më çuditë se ku është dituria juaj? Ku është ajo që keni ne gjoksa nga Libri i All-llahut dhe Sunneti i Pejgamberit tuaj [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]? Ku është historia e Pejgamberit tuaj [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe Xhihadi i tij? Apo ndoshta këtë dituri e keni marrë për të hyrë në dyert e tagutëve, të poshtër, të cilët duart e tyre janë të përlyera me gjakun e Islamit, të cilët e therrën me thikën dhe supozojnë se këtë për hirë të islamit?

O dijetarë të Islamit!

Keni frikë All-llahun dhe keni dro nga dënimi i Tij! A nuk kuptoni? Më thoni ku është urtësia dhe përfitimi i juaj nga kjo që bëni? E latë ndihmen ndaj meje dhe më dorrëzuat për favorin tuaj. Ma shtuat më shumë vuajtjen kur thirrët për bashkëjetesë me ata që ma rrëmbyen nderin. Ju, sikur të uroni në ceremonin e rrëmbimit, në dhuratën e virgjëritetit tim. A nuk leviz në zemrat tuaja imani? Ah, sikur t’i ngjallnit ajetët, që i keni groposur në zemrat tuaja. A nuk e lexoni fjalën e All-llahut:

“Ata që fshihnin nga libri atë që shpalli All-llahu dhe për të fitojnë shumë të paktë, ata në barqet e tyre fusin vetëm zjarr. Atyre All-llahu nuk do t’u flasë në ditën e gjykimit dhe as nuk i shfajson ata, por për ta pason dënim i rëndë e i padurueshëm.” [El-Bekare, 174]

A nuk mendoni…?!

“Dhe kur All-llahu mori zotimin nga ata që iu pat dhënë libri: që gjithsesi t’ua publikoni atë njerëzve, e të mos e fshihni, por ata e lan pas dore atë për pak send të kësaj jete; pra, bënë punë të keqe.” [Ali Imran, 184]

A nuk kuptoni…?!

“A e besoni një pjesë të librit, e tjetrën e mohoni…?!” [El-Bekare, 86]

Ajetëve i dhatë kahje tjetër, ndryshuat ajkën e tekstëve, e këtë për të justifikuar ndejën tuaj (distancimin nga Xhihadi). Nganjëherë thoni: …nuk e njohim tash luftën, nganjëherë: …gjëndja nuk është e zbardhur ende… kjo është thjeshtë një entuziazëm i djelmoshave të ummetit… nuk dojmë të ndërhyjmë në çashtjet e mbrendëshme të shtetit… pa tjetër duhet leje nga imami… sekularistët do na ndërpresin fryetët…

…së fundi, unë bëhëm pre, nga unë rrjedh gjaku i nderit dhe therrët krenaria ime. Ah, sikur të kishit heshtur atëherë kur folët! Plaga shtohet atëherë kur merr thikë nga ai, prej të cilit shpreson të të ndihmojë. E ju, përveç që me poshtruat mua dhe shumë nga çashtjet islame, i fajësoni ata që nuk ishin në pajtim me gjakftohtësinë tuaj nënçmuese. Shpirti i të cilëve nuk pranoi të rehatohet me këtë botë dhe me të mirat e saja. Ata e panë se gjaku i pastër po rrjedh në çdo vend, e nuk ka kush t’iu ndihmojë e as kush t’iu përgjigjët. Morën të mbrojnë nderin tim me shpirtat e tyre. Gjuha e tyre shprehët: Të përgjigjëmi oj motër, pasha All-llahun nuk zotrojmë asgjë tjetër përveç shpirtave tonë, dhe këta shpirta le të shkojnë vetëm mos t’a zgjasë “mashtruesi” dorën mbi ty. Një pikë gjak nga pastërtia e një muslimanje, do të jetë argument kundër nesh para All-llahut. Jo, pasha Zotin, nuk do t’a kthejmë shpinën deri sa t’a kemi shpirtin.

Nuk i latë të lirë, por madje, i emërtuat me llagape, i nënçmuat, i fajësuat, ashtuqë të justifikoni vetën dhe poshtërimin që më bëtë mua dhe motrave të mia muslimane. Të justifikoni humbjen e emanetit, ledhatimet me tagutët, lënien e Xhihadit… Tek All-llahu qaj hallin tim, për atë që përballohem nga ju.

Shigjeta e armikut, i cili më rri çdo ditë mbi krye do të pushojë ndonjëhere. Ndërsa gjurmet shigjetës suaj dhe mos solidaritetit tuaj do të mbesin deri sa të jetë jeta. Shigjetë kjo që më shpoi atëherë kur përkrahet pabesimtarët për të më rrëmbyer mua, pasi që u siguruan mirë se ata që mund të më mbrojnë mua kanë fjetur në gjumë të thellë…

O ju dijetarë, vërtetë këtyre plagëve do t’iu vije një ditë ku do të shërohën, por gjurmet e saj do të mbesin mbi trup. Kurse mua sot, shpirti me coptohet se plaga nuk më shërohet asnjëherë. Çdo herë që kjo plagë bëhët më mirë, zgjatë dorën rrëmbyesi dhe e plagosë përseri…

Ahh Islam… ! Ahh nderi im…! Ahh pastërtia ime…!

Ku janë burrat që të mbrojnë nderim tim… dhe t’ma kthejnë krenarinë?!

Betohem në All-llah dhe përseri betohem se nesër para All-llahut ju do jeni argument, o dijetarë, atë ditë kur nuk do të kenë vlerë bukuritë e kësaj bote, për të cilat ju ishit të kënaqur me ta dhe për shkak të këtyre u distancuat nga Xhihadi. Ju nuk morët hapa për të më ndihmuar dhe pas kësaj i nënçmuat ata që deshën t’më dalin në ndihmë me fetvatë e juaja.

Mëgjithëse me dhëmb në zemër, betohëm se rendi tash është mbi bijat tuaja të ndershme… rendi është mbi ju. Sikur t’më kishit mbrojtur nderim tim do t’u dobësonte armiku grabitqar. Por, me heshtjen tuaj para meje ia shtuat zellin për bijat tuaja.

Për hajr ju qoftë krenaria! Për hajr ju qoftë burrëria! Për hajr ju qoftë xhelozia, të cilat morën fund atë ditë kur i zgjatët duart tuaja në duart e tagutëve, të cilët ndërruan Ligjin e All-llahut. Tashi thithni gji nga depotë e bollekshme të tija!

Ju shkruva këtë letër duke shpresuar se tek ju do të levizë xhelozia ndaj kufijëve të All-llahut, të ngjallët tek ju Sunneti i Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në Xhihad dhe me ndihmen tuaj të me rehatoni duke shijuar sigurinë dhe duke harruar plagët. Por, me sa duket mendimet e mia deshtuan tek ju, të gjitha ëndrrat u tretën në shkretirën e harresës…

E kush vetës i lehtëson poshtrime
Ashtu i vdekuri nga plagët nuk ndien dhimbje

Për hajr ju qoftë kjo botë, hani, pini dhe argetohuni, e nesër do të takohemi tek Ai, që nuk i fshihet as e vogla e as e madhëja, të gjitha i di.

Ndërsa unë, tash dua t’ua lëshoj zërin luajve të padorrëzueshëm, udhëheqësve të vërtetë të umetit, të cilët kur e dëgjojnë thirrjën janë sikur në prush derisa loti të mos rrjedh nga syri im, derisa të më kthehet krenaria. Ata janë vëllezërit e mi për hirë të All-llahut dhe ndihmëtarët e mi. Kurse ju… larg jush… larg jush…

Kurse ne bëjmë dua për dijetarët, të cilët kontribuan dhe kontribojnë dhe për ata që arsyeja i pengoi. Ndërsa barra iu mbetët atyre që vërtetë u takon qortimi.

Nga gjuha e vajzës muslimane
Marrur nga gazeta: El-Enba
Nr.458. data: 1 qërshor 2004, Egypt - Cairo
Përktheu:
Ankebut.com
16 Rebiu Eth-Thani 1425 - 4 qërshor 2004

[drenicakuqe]

Pyetje: Jam një vajzë e re, e dua një djal të moshës gjashtëmbdhjetë vjeqare. Ai nuk e din që unë e dua atë, për këtë ai nuk më do mua. Pra, a është kjo dashuri haram? Allahu ju shpërbleftë.

Përgjigja: Falënderimi i takon Allahut, i cili na ka lejuar të mirat dhe na ka ndaluar të këqijat. Paqa dhe mëshira qofshin mbi mësuesin e njerzimit, të dërguarin tonë Muhamedin, familjen dhe shokët e tij.

Tek bija ime pyetëse: Es-selamu alejkum ve rahmetullahi ve barakatuhu:

Fillimisht falënderoj dhe çmoj lartë besën dhe lidhjen tënde me ne përmes faqës.

Bija i me e dashur: E lexova letrën tënde herë pas here, dhe me gjithë realitetin e sinqeritetin tim u ndala para saj duke pyetur e thënë: Kush e ka shtyer këtë lule të njomë e të bukur që të zhytet mbrapa kësaj vale deti shkatërruese, e cila nuk kujdeset për virtyte, vlera, moral e as nderë që e quajnë “Dashuri”?

Bija ime, ti je akoma në fillim të rinisë dhe jetën e ke përpara e të hapur e ajo dëshiron prej teje që t’ia futësh gjithë atë që posedon nga fëmijëria, e cila akoma vazhdon e i ka gjurmët në ty. Andaj, mos e ndotë jetën dhe fëmijërinë tënde të pastërt me këtë ndytësirë e fëlliqësirë që e emërtojnë “Dashuri”.

Bija ime, do ta parashtoj një pyetje dhe dëshiroj të më përgjigjesh me relitet dhe besnikëri. Nëse dëgjojnë familja jote për dashurinë tënde ndaj këtij djaloshi si do të jetë reagimi i tyre ndaj teje?

Përgjigja është e thjeshtë dhe e ditur. Ata do të reagojnë ndaj teje me rrahje, fyerje e burgosje (në shtëpi) apo lloje tjera të dënimit dhe edukimit. Përse? Athua vallë, për faktin se të urrejnë ty? Jo. Apo se ata nuk ta dëshirojnë të mirën? Jo. Apo se ata janë armiqët tu? Jo. Atëherë pra përse ata veprojnë kështu kudër teje kur dëgjuan dhe moren vesh për dashurinë tënde ndaj këtij djaloshi? Përshkak se kjo rrugë është rruga e shejtanit. Atëherë, a është rruga e shejtanit haram a po hallall? Përgjigja është se: Rruga e shejtanit është haram dhe e shëmtuar. Pra, kjo dashuri që po imagjinon ti ndaj këtij djaloshi është haram dhe nuk e kënaq Allahun (subhanehu ve tela).

Pyetje tjetër: Përse ti na e dërgove këtë pyetje? Përshkak se kjo çështje ne ty është e dyshimtë? Sikur të ishte hallall kjo vepër (e shëmtuar) nuk do të na i dërgojshe këtë pyetje. A e pyet dikend se a të famlem apo jo. Apo të ushqehem apo jo? Apo…apo… Mirëpo ti nuk pyet për një çështje përveçse është haram a po ke dyshim në të. A mundesh ta tregosh a po të shfaqësh haptazi se ti e dashuron këtë djal? Përse jo? Përarsye se kjo vepër është haram. Pejgamebri (sal-allahu alejhi ve sel-lem) thotë: “Mëkat është ajo që ka depërtuar në zemrën tënde dhe e urren që ta din atë nejrëzit.” (transmeton Muslimi 2553 nga Nuvas bin Seman (radijallahu anhu).

Bija ime: Kjo dashuri që ti ke rënë dhe je sprovuar me të është haram. Pra, largohu nga kjo rrugë. Jeta është para teje dhe e hapur, ardhmëria jote inshallah është e mirë dhe e pastërt. Jeta para teje është e gjatë, e unë do ti them disa këshilla dhe kërkoj prej teje që ti pranosh ato sikurse nga babai yt që të këshillon:

1 Merr lexo histori dhe fragmente nga jeta e gjeneratave të para (Allahu qoftë i kënaqur me ta)!

Dëgjo e kaseta të dobishme Islame (ligjërata fetare)!

Uljen e shikimin tënd, mos shiko programe satelitore në TV dhe largohu muzikës!

Kërko falje shumë herë nga Allahu (thuaj ESTAGFIRULLAH), mos u largo permendjes se Allahut (thuaj: Subhanallah)!

Fale namazin me kohë dhe mos e le atë kurr!

Shoqërohu me shoqe devotshme dhe të udhëzuara, e nëse mundesh të njoftohesh me ndonjë motër prej thirrëseve e të ulesh para saj që të mësosh diturinë që është gjëja me e vlefshme për ty e për çdo kend në këtë botë dhe në atë të amshueshme.

Mëso! Mundohu të jeshë e sukseshme dhe mos u merr me diç tjetër që të largon nga mësimi.

Kujdesu ndaj prezentimit në ligjërata dhe mexhliset e dobishme Islame.

Me shtimin e duasë në mënyrë që Allahu të udhëzon në rrugë të drejtë e të mirësisë dhe të largon nga e keqja.

Largohu nga vendet ku është prezent ky djalosh dhe nga të tjerët përveç tij.

Mbushe zemrën tënde me dashuri ndaj Allahut (subhanehu ve tela) dhe Pejgamebrit (sal-allahu alejhi ve sel-lem) dhe me dashuri ndaj sahabëve të ndershën (radijallahu anhum) se ky është shpëtimi në këtë botë dhe në atë të amshueshme.

Kjo është e gjitha që kisha për ty, Allahu e di më së miri.

Shpresoj që Allahu të na mbrojë neve dhe juve dhe të gjithë muslimanët nga e keqja dhe të na lehtësojë rrugën për në të mirë dhe bëmirësi.

Ve sal-allahu ala nebijina Muhamed ve ala alihi ve sahbihi ve sel-lem.

Marrur nga: Islamtoday

Halid bin Husejn bin Abdurrahman
Përktheu:
Lulzim Murseli
6 rebiul-evel 1425 - 26 prill 2004

[drenicakuqe]

Letër dërguar tek çdo muslimane


Allahu xh.sh. thotë: "Çka kanë ata që të mos i dënojë All-llahu, kur ata janë që pengojnë (të tjerët) nga xhamia e shenjtë (Qabja), e edhepse nuk janë mbikëqyrës të saj. Kujdestarët e saj janë vetëm ata që ruhen (të devotshmit), por shumica e tyre nuk është që di." (El-Enfal-34)

Motra ime
A e dinë se cila është begatia më a madhe e Allahut ndaj teje?
Ajo është begatia e Islamit Allahu xh.sh thotë: "Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe." (El-Maide 3).
Kuptimi i Islamit është: dorëzimi Allahut xh.sh. d.m.th. që t'ia dorëzosh vetveten Allahut xh.sh., poashtu duhet të dish se Ai është Krijuesi, Furnizuesi dhe Zoti yt, të Cilin e adhuron, e nëse vjen urdhëri prej Allahut xh.sh. detyrohesh të thuash: Kam dëgjuar dhe i përgjigjem. "Kur thirrën besimtarët për gjykim ndërmjet tyre te All-llahu dhe te i dërguari i Tij, e vetmja fjalë e tyre është të thonë: "Dëgjuam dhe respektuam!" Të tillët janë ata të shpëtuarit." (En-Nur 51)

Motra ime
Kush të ka urdhëruar për mbulesë?
Me të vërtetë Ai është Allahu, i cili të ka urdhëruar me namaz, agjërim, haxh etj. Motër e dashur ti nuk e ve mbulesën që të jesh e bukur, e as për atë se është traditë, apo rrespekt ndaj burrit apo të fejuarit tënd, poashtu nuk e ve atë për hirë të askujt. Mirëpo ti mbulesën e ve në shenjë adhurimi dhe rrespekti ndaj Allahut, Krijuesit tënd.

Motra ime
Përse e dëshiron mbulesën?
Përarsye se ti je një grua muslimane e pastërt dhe nuk pranon të shikojë në ty askush prej njerëzve. Poashtu ti je grua besimtare e ndershme, refuzon që ta bësh trupin tënd artikull që ta rrotullon e ta shikon atë kush të dojë! E me këtë rast syri bënë amoralitet me shikimin në trupin tënd.
Pejgamberi a.s. thotë: "Sytë bëjnë amoralitet, e amoraliteti i tyre është shikimi" (Hadith Sahih transmeton Buhariu dhe Muslimi).

Me të vërtetë mbulesa është mbrojtje (nga haramet), pastërti, nderë, moral dhe turpësi. Por parasëgjithash ajo është adhurim dhe nënshtrim ndaj Allahut.
Kur Allahu xh.sh të ka obliguar mbulesën ka dëshiruar ta sprovoj besimin tënd, të pastrojë, të shtojë nderin, mbrojtjen dhe të ngritë pozitën tënde.
Poashtu Allahu xh.sh ka dëshiruar që për mes mbulesës të ndaloj çdo shikim mashtrues nga lakmia në ty. Motër margaritare, falënderoje Allahun që të ka obliguar me mbulesë!

Mbulesa është fshehje e bukurisë dhe mbulesë e pjesëve të turpshme, përasrsye se e gjithë gruaja është e turpshme ashtu siç ka thënë Pejgamberi a.s: "Gruaja është e turpshme e nëse del e zbuluar e ka parë atë shejtani dhe e ka zbukuruar në sytë e njerëzve".
Nuk është mbulesa veç mbulim i kokës. Mbulesa është që gruaja ta mbulojë tërë trupin e saj. Poashtu mbulesa është virtyt i ndershëm, turpësi, moral dhe mbrojtje. Parasëgjithash, ajo është shkak për afrim tek Allahu xh.sh. me atë çka e don Ai, e Allahu e don pastërtinë dhe turpin, kurse i urren të këqijat, mëkatet dhe zbulesën.

Si duhet të jetë mbulesa?
Mbulesa duhet të jetë ashtu siç ka urdhëruar Allahu xh.sh. dhe ashtu siç nuk lejohet të falësh me asnjë metodë tjetër përveç ashtu siç të ka urdhëruar Allahu. Poashtu nuk lejohet të veshësh mblulesë tjetër përveç ashtu siç ka urdhëar Allahu xh.sh dhe Pejgamberi a.s.

Motra ime
Të porosisë që t'iu përmbahesh këtyre cilësive dhe kushteve të mbulesës:

E para: Që gruaja të mos vesh rrobe të zbukuruara (shiqimnxitëse), përarsye se Allahu e ka obliguar gruan që ta fshehë bukurinë e saj. Allahu xh.sh thotë: "Dhe mos t'i zbulojnë stolitë e tyre" (En-nur 31).
Nuk lejohet që gruaja të vesh rrobe të ngushta, të holla, të vizëlluara ose në ato rrobe ka pjesë vizlluese. Poashtu nuk lejohet që ngjyra e rrobeve të jetë tërheqëse.

E dyta: Detyrohesh që rrobet të jenë të trasha dhe të padukshme, përarsye se rroba e tejdukshme nuk është mbulesë në relitet. Madje mundet që ajo e cila ka veshë këso llojë rrobesh të jetë e mbuluar formalisht por në realitet është e zbuluar. Pra, kush e bënë këtë ajo është e mallkuar ashtu siç ka thënë Pejgamberi a.s: "Do të ketë në fund të popullit tim gra të veshura e në realitet të zdeshura, flokët e tyre do të jenë sikurse gungat e shpinës së devës, mallkoni ato sepse ato janë të mallkuara" (hadith Sahih transmeton Taberaniu kurse e ka vërtetuar Albani).

E treta: Që të jenë rrobet e gjëra jo të ngushta, poashtu nuk lejohet të përcaktohet diçka nga trupi i saj, e nëse ndodhë kjo atëherë ajo është e mbuluar formalisht mirëpo e zbuluar në realitet.

E katërta: Që rrobet të jenë mbulesë për tërë trupin, nuk lejohet që të shihet diçka nga trupi i saj, përarsye se i gjithë trupi i gruas është i turpshëm. Pra, nuk lejohet psh: që të shihen këmbët e saja apo një pjesë e këmbëve ashtu siç ndodhë tek shumica e grave në këtë kohë.

E pesta: Që mos të përngjajnë rrobet e saja me rrobe të burrave , përarsye se Allahu xh.sh. e ka mallkuar gruan, e cila iu përgjan burrave. Pejgamberi a.s thotë: "E ka mallkuar Allahu burrin, i cili veshë rrobe të grave, dhe gruan, e cila vesh rrobe të burrave" (hadith Sahih transmeton Ebu Davudi dhe Hakimi).
Gjithashtu nuk i lejohet gruas që të vesh pantollona dhe të del me ta pa pasur diçka mbi ta. E nëse janë veç pantollonat nuk është mbulesë sipas Islamit. Poashtu në të ka përngjarje me burrat. I lejohet gruas që t'i vesh pantollonat nëse vesh mbi ta mantil, apo fustan të gjatë ose në shtëpinë e saj.

E gjashta: Që rrobet e saja të mos iu përngjajnë rrobeve të pabesimtareve. Pejgamberi a.s. thotë: "Kush i përngjan një populli ai është prej tyre" (hadith Sahih transmeton Ebu Davudi).
Nuk lejohet që gruaja të vesh veshje të murgeshave, edhe nëse është mbulesë pra, nëse gruaja e bënë këtë iu ka përngjarë pabesimtareve.

E shtata: Nuk i lejohet gruas që të përdorë parfumë po edhe nëse dëshiron me këtë të dalë prej shtëpisë në xhami. Pejgamberi a.s. thotë: "Nëse një grua parfumoset dhe kalon pranë disa njerëzve e ata e ndiejnë aromën e saj ajo është e pandershme" (hadith Sahih transmeton Ahmedi, Nesaiu, dhe Hakimi).

E teta: Nuk i lejohet gruas që të përdorë manikyrë apo t'i zgjatë thonjët përarsye se kjo është prej të ndaluarave.

E nënta: Nuk i lejohet gruas që të vesh shtiklla, ose këpucë tjera që kërcasin gjatë ecjes. Allahu xh.sh thotë: "Le të mos kërcasin me këmbët e tyre për të zbuluar fshehtësitnë nga stolitë e tyre" (En-nur 31).

E dhjeta: Nuk i lejohet gruas që ta ngritë zërin e saj, të qesh me zë të lartë, apo ta zbukuron zërin e saj e as mos të llastoj në fjalët e saja. Allahu xh.sh thotë: "O gratë e Pejgamberit, ju nuk jeni si asnjë grua tjetër, nëse keni kujdes e ruheni, andaj mos u llastoni në të folur e të lakmojë ai që ka sëmundje në zemrën e tij, po thuani fjalë të matura." (El-Ahzab 32)
Poashtu, nuk i lejohet gruas që të anon (dredhohet) në ecjen e saj ose çdo ecje e cila tërheq shikimin e njerëzve, e gjithë kjo i takon zbulesës, të cilën e ka ndaluar Allahu xh.sh.

Së fundi motra ime: Mbulesa është urdhër i Allahut xh.sh. dhe Pejgamberit a.s.. Çdo gjë që e ka urdhëruar Allahu dhe Pejgamberi i Tij është mirë për ty, e nëse mendon diçka tjetër përveç kësaj veç ke menduar keq.

Motra ime: Nëse dëshiron daljen nga shtëpia përkujto fjalën e Allahut: "Dhe mos t'i zbulojnë stolitë e tyre" (En-nur 31).
Pastaj pyete vetveten: A e kam fshehur stolinë time apo jo? Nëse është përgjegja "po", veç e ke kënaqur Zotin tënd, pastaj edhe Allahu do të kënaqet me ty. E nëse është përgjegja është"jo" veç e ke hidhëruar dhe i ke bërë mëkat Allahut, atëherë mos e fajëso askend përveç vetveten tënde! "Me këtë këshillohet ai që prej jush e beson All-llahun dhe botën tjetër, kjo është më e dobishme për ju, më e pastër, se All-llahu e di, e ju nuk e dini." (El-Bekare 232).

Përktheu:
Lulzim Murseli