Sa e dinë turpin e nderin Topi, Majko, dhe Mustafaj?!

[Sabriu]

6 shkurti i këtij viti u karakterizua nga dy ngjarje bombë
në politikën shqiptare: njëri i pritshëm dhe tjetri i
befasishëm.
I pari, ai që pritej, erdhi nga Athina. Presidenti Papuljas
i Greqisë duke përsëritur avazin e vjetër të politikës
greke në përgjigje të thirrjes Tavo-Çipa për heqjen e
ambasadorit grek në Shqipëri, ka lëshuar deklaratën
kërcënuese: “Rruga e Shqipërisë për në Europë kalon nga
minoriteti grek.” Pra, nga Athina. I dyti, “nderi” u bë
këtu në Tiranë nga ministry i jashtëm spanjoll, z.
Maratino, i cili pas takimit me homologun e tij shqiptar,
B. Mustafai përpara gazetarëve na dha dy lajme të mira:
Spanja së shpejti hap ambasadën e saj në Tiranë dhe do të
bëhet mbështetëse e mirë për shkurtimin e procedurave për
anëtarësimin e Shqipërisë në BE. Dhe përveç këtyre bëri
thirrjen që Shqipëria si vend me shumicë muslimane dhe
anëtare e Konferencës Islamike të bëjë ndërhyrjen e saj për
zbutjen e konfliktit që ka shpërthyer ndërmjet botës islame
dhe Perëndimit, për shkak të botimit të 12 karikaturave të
Profestit Muhamet në shtypin perëndimor.

Reagimet:

1. Ndaj kërcënimit grek. Në mbrëmjen e pas datës 6 shkurt
2006 patëm rastin të dëgjonim reagimet e dy kryetarëve të
grupeve parlamentare të PD dhe PS, Topi e Majko, të cilët
të pyetur nga gazetarët dhanë opinionet e tyre. Bamir Topin
përpara kamerave e pamë ndryshe nga ç’e kemi parë herë të
tjera. Nuk pamë tek ai atë vendosmërinë që e karakterizon,
as vështrimin e përqendruasr siç e ka zakon. E pamë të
hutuar, të fliste pa lidhje e pa kuptim, duke lëvizuar
kokën sa djathtas-majtas e me çehre të vrarë. Shenja këto
të një shpirti të trazuar nga detyrimi për t’u shprehur
ndryshe nga ç’ndjen e ç’mendon.
Të them të drejtën ndërmjet lavdërimeve pa vend në adresë
të marrëdhënieve të “shkëlqyera” ndërmjet Shqipërisë dhe
Greqisë “mike”, nuk e kapa dot përgjigjen: “Ndërhyrja greke
nuk do të pengojë Shqipërinë për në BE” dhënë një gazetari.
Përgjigje të cilën e gjeta të nesërmen në një faqe gazette.
Duke patur parasysh perceptimin që kemi patur në fillim për
Bamirin si politikan, rrudhjen e tij të mëvonshme si
përfaqësues i pronarëve, brenda PD-së, si dhe
shpërfytyrimin e fundit mbrita në konkluzionin se është e
pamundur të ruhen virtutet Brenda një force politike pa
ideale të larta kombëtare dhe parime në funksion të tyre,
siç është PD-ja.
Pandeli Majko me qëndrim dhe ton prej kokorroçi e quajti të
drejtë dhe të lavdërueshëm qëndrimin e grekut ndaj
Shqipërisë. E quajti qëndrim brenda funksionit të tij, në
mbrojtje të interesave të kombit të tij. Dhe se për të
sfiduar politikën pd-iste me karshillëkun e tij personal
dhe partiak në këtë drejtim (Majko) vuri përballë
njëri-tjetrit qëndrimin “pozitiv” TË Papuljasit në mbrojtje
të minoritetit grek në Shqipëri, dhe qëndrimin e kq, të
nënkuptuar të PD-së ndaj Kosovës, duke lënë gjithashtu të
nënkuptohej edhe qëndrimin e tij poozitiv po ndaj Kosovës.
“Parimor” i madh deri në paanësi, kërkoi të shitej Majko!
Nuk ka faj …
Me këtë rast do të thoja: mua nuk më vjen keq pse
kapardiset Majko. As për miratimin që i bën kërcënimit grek
ndaj shqiptarëve; nuk më vjen keq as për insinuatat
negative ndaj PD-së, madje-madje nuk më vjen keq as për
krahasimin e minoritetit grek me Kosovën. Të gjitha këto
janë qëndrime që shkojnë në përputhje, qoftë me statusin
gjenetik të Majkos e qoftë me atë partiak.

Majko kapardiset. Mos u çuditni. Nuk është faji i tij, por
i berishëve, bamirëve, besnikëve (mustafaj) që e bëjnë
veten t’u bëjë karshillëk Majko. Faj kanë edhe shumë
shqiptarë të tjerë që për shkak të miopisë së tyre i
dërgojnë (Majkos) mesazhe lavdëruese për qëndrimet e tij
ndaj kombit shqiptar. Besoj edhe për këtë krahasim ndërmjet
Kosovës dhe minoritetit grek në Shqipëri, Majko do të ketë
marrë përgëzime si një nacionalist i madh.

Majko miraton kërcënimin grek. Prapë mos u çudisni. Po të
kishte bërë të kundërtën, do të kishit të drejtë të
çuditeshit, aq më tepër në situatat që po përjetojmë, kur
Shqipërisë i janë bërë zot ca të tillë si majkot e tavot me
përkatësi të huaja dhe ca të tjerë të shitur si çipat e
mustafajt ….

Majko isninuon negativisht PD-në. Mos u çuditni. Vetë ia
kanë bërë vetes. E meritojnë pd-istët. Mirë ua bën. Në këto
raste thuhet: “E gjeç nga i ligu”.

Majko krahason minoritetin grek me Kosovën. Majko e di që
krahasimi nuk është i goditur, por ka gjetur shesh e bën
përshesh. I lumtë!

Majkos duhet t’i themi (Jo për Majkon, por për lexuesin):
krahasimi i Majkos do t’i afrohej të vërtetës nëse në vend
të Kosovës do të ishte vënë çamëria. Dhe kjo për të vetmen
arsye se çështja e minoritetit grek në Shqipëri, dhe ajo
came, në Greqi dhe në Shqipëri janë çështje që kërkojnë
zgjidhje (natyrisht kur ka vend për të kërkuar zgjidhje)
nga Greqia dhe Shqipëria. Por krahasimi prishet, paralelet
divergojnë nga njëra-tjetra, kur bëhet fjalë për zgjidhjen
e këtyre çështjeve nga dy vendet “mike”. Ndërkohë që
zgjidhja e problemeve të minoritetit grek në Shqipëri ka
arritur në nivele që meritojnë të konsiderohen si “etalon”
pozitiv për të gjitha rastet analoge në botë; “çështja
çame” e parë në të dy aspektet e përmendura më lart është
në nivelin më të fundit të trajtimit negativisht qoftë nga
pala greke e qoftë nga ajo shqiptare. Prandaj Majko bën
krahasimet për së prapthi. E nëse Majko me rastin e
propozimit ndaj kërcënimit të Papuliasit do të kishte bërë
atë që duhej të bënte, do të na detyronte që sipas rastit
ose të heshtnim ose t’a lavdëronim.

Besnik Mustafaj dhe nderi që iu bë.

Bësnik Mustafaj, ministër i jashtëm i Shqipërisë, përkrah
ministrit të jashtëm spanjoll dhe përpara gazetarëve
preferoi të bënte memecin. Bëri më të mirën që mund të
bënte. Po të kishte folur me siguri do t’a kishte
dëshpëruar më shumë mikun spanjoll dhe përpara shqiptarëve
do të kishte bërë një figurë të shëmtuar. Kur Besniku
dëgjoi për herë të parë (natyrisht jo përpara gazetarëve)
thirrjen përnderuese nga spanjolli, i ka rënë tavani në
kokë dhe në parafytyrim i është shfaqur ajo pamja e shefit
të tij, Berishës me çallmë që kundërshtarët e tij
socialistë ia paraqesin nëpër faqet e gazetave të tyre, sa
herë donin ta përbuznin pse futi Shqipërinë në “Konferencën
Islamike”. Dhe, pas ii është davaritur (Besnikut) vegimi me
çallmë, duhet t’i jetë kutjuar ajo metamorfoza e tij
(Berishës) që pësoi që nga ajo kohë (e anëtarësimit në
Konferencën Islamike) deri sa ia arriti që përpara
shqiptarëve të paraqitej në mënyrën më kuptimplote, sipas
thënies: “më katolik se Papa”.
Një nga ato raste që të bind për sa më sipër është edhe ai
kur në debatin televiziv me Fatos Nanon, flamurin kombëtar
e quajti flamur të krishterimit, si për të treguar se është
më i krishterë se Nano. Kur shefi i një partie arrin të
katandiset në këtë far derexheje, vaj halli për të tjerët,
aq më tepër pë rata me bindje dhe pikëpamje të njëjta. Me
këtë rast nuk na mbetet veç të qajmë hallin e Shqipërisë
dhe shqiptarëve, hall që ka të bëjë me servilizmin e
udhëheqësve të tyre ndaj armiqvetë tyre. Servilizëm që i
bën t’u biem me shqelm mundësive më të mira që fati u ka
dhuruar, jo vetëm për pozicionin gjeografik, midis Lindjes
dhe Perëndimit, por edhe për vetë përshtatjet e shqiptarëve
për të përballur sfidat e rënda bërë për eliminimin si komb
gjatë rrjedhës së shekujve. Do të sjell këtu një
konkluzion:
Fakti që jemi ndoshta i vetmi komb Brenda të cilit
ushtrihen tre besime fetare në kushtet e një harmonie të
plotë, përbën më të madhen vlerë, q ëpo të denim t’a
shfrytëzonim si duhet, pa u vënë veshin fqinjëve tanë armiq
të përhershëm, do të ishim jo vetëm një nga kombet më të
lumtura në botë, por edhe një factor mirëkuptimi dhe paqeje
midis Lindjes dhe Perëndimit. Duke shprehur dëshpërimin e
thellë pëer memecllëkun e ministrit tonë të jashtëm, mbetem
të ngushëllohem me kënaqësinë “meskine” që vjen nga thirrja
e ministrit të jashtëm spanjoll, e cila tregon se mendimi
im i cituar më lart është i drejtë.

Eqerem Beqo Plaku

[chi_mai]

keto intervista kam degjuar vetem nje prej tyre, ate te topit dhe mu duk me te vertet sic eshte pershkruar ne postimin e meparshem sabri
ai nuk tha ate qe mendonte ne te vertete, por nga ana tjeter e ka bere per te mos ndjelle trazira te metejshme ne politken nderkombetare.
nqs se majko ka thene vertet ashtu (ka qene i pire) rralle e ben por edhe mund te jete.
sa per mustafaj eshte nje nga diplomatet me te mire shqiptar te momentit.

greket nuk i merret shume parasysh mendimi ne be sepse jane nje popull i antarsuar vone dhe jo me kompetenca te plota ne be(nuk ja var njeri shkurt muhabeti)
teme e goditur

[Sabriu]

Zgjidhja e problemit kombëtar është detyrë mbi detyrat në
Kosovë

Ministri i jashtëm i Shqipërisë merr guximin (lexo lajthit)
para gjithë botës të thotë se “nuk ka kuptim të pavarësohet
Kosova po të mos jetë berë më parë demokratike”. Po pse
paska më shumë kuptim që “Kosova jodemokratike” të qëndrojë
nën Serbinë? Mos vallë për Besnikun Serbia e Tadiçit,
Koshtunicës, Nikoliçit qenka bërë më demokratike meqenëse
deklaron se nuk do të lejojë pavarësimin e Kosovës, se po
nuk ia lanë Kosovën me të mirë do ta pushtojë ushtarakisht?
Pse nuk thotë se as Serbia nuk duhet të ekzistojë kështu
siç është, shtet sovran jodemokratik në Ballkan, por duhet
të kalojë nën administratën e OKB-së në rast se ka parasysh
që Kosova të mbetet nën administrim ndërkombëtar derisa
botës t’i mbushet mendja se qenka bërë demokratike?
Sipas atyre që ka deklaruar Besniku në Francë mjafton të
thuhet se Kosova ende nuk është bërë demokratike dhe qenka
e përligjur që ajo të mbetet nën Serbi, apo nën administrim
ndërkombëtar. Kjo i shkon përshtat këkesës së bërë nga
Presidenti i Serbisë, Tadiç, se përcaktimi i statusit të
Kosovës duhet të shtyhet për 20 vjet. E ka dëgjuar vallë
Besniku propozimin eTadiçit? E di Besniku se sekretari i
përgjthëshëm i OKB-së, Kofi Anan, para pak kohësh bëri një
deklaratë mjaft shqetësuese për shqiptarët, me vlerësime të
ashpra për përparimet e pakta në Kosovë drejt stabilitetit?
Pra, Kosovën tani e quan jo demokratike, kur shqiptarët
kanë arritur neovele të admirueshme të demokacisë që nuk i
kanë arritur vende më zhvillimtëqetë që mburren për
demokraci. Ngjarjet e marsit në vitin 2004 nuk ishin aspak
për faj të shqiptarëve por të të huajve në Kosovë dhe të
agjenturës serbe. Kurse ngjarjet e dhunshme në Francë, ku
për disa muaj u vendos gjendje e jashtëzakonshme, ishin
tërësisht për faj të demokracisë franceze.
Nik Uadhams i “Asoshiejted Press” ka shkruar vëzhgimin
“Vlerësimi negativ i Ananit për Kosovën”, ribotuar në shqip
nga “ABC” më 4 shkurt 2006. E di Besniku se këto deklarata
të Ananit bien në kundërshtim me raportimet për përparimet
e stabilitetit dhe të demokracisë në Kosovë që i ka bërë
kreyadministratori i OKB-së Petersen, si dhe me ato që bëri
norvegjezi Kai Ajde, i dëguari i Ananit? Di gjë Besniku
përse Anani ka bërë këtë kthesë në drejtim negativ për
Kosovën? Ka dëgjuar gjë Besnik Mustafaj se kohë më parë,
kur Besniku nuk ishte ende ministër dhe Anani kishte
lëshuar vlerësime negative për shqiptarët në Kosovë, është
thënë se tek ai kishin ndikuar disa këshilltarë francezë
pranë tij, me porosi sigurisht nga Parisi, aleat i
Beogradit? Apo Besniku në atë kohë ka qenë i zënë me
trillime skenash e dialogjesh për romanin “Boshi”?!

Abdi Baleta