a eshte jeta nje perceptim dhe nje gjendje mendore

[bombona]

a eshte jeta nje perceptim dhe nje gjendje mendore?
ju ftoj te gjithve te jepni mendimet tuaj se si e perceptoni ju jeten ne pergjithsi.
shpresoj qe me kete teme t'ju kem ngjallur pak'' paus'' per te medituar sepse te flasesh per jeten nuk eshte e lehte!
ju ftoj te jepni mendimet tuaja.

[Astrit Kosturi]

a eshte jeta nje perceptim dhe nje gjendje mendore?
ju ftoj te gjithve te jepni mendimet tuaj se si e perceptoni ju jeten ne pergjithsi.
shpresoj qe me kete teme t'ju kem ngjallur pak'' paus'' per te medituar sepse te flasesh per jeten nuk eshte e lehte!
ju ftoj te jepni mendimet tuaja.

Jo vetem na ke ngjallur kuriozitet lidhur me kete teme, por edhe po na nxit derejt nje meditimi te thelle.
Jeta ! Peshqeshi më i çmuar, qe jo rralle e perçmojme dhe e shperdorojme pa pameshire.
Jeta, dhurate e Krijuesit, apo evolucion?
Universale apo privilegj i njeriut ?
Aksident i mendjes njerezore, apo nje spirale e mbrapsht e djallezise ? etj. etj. kendveshtrime.
Te pergezoj, per temen qe ke hapur dhe po pres, se nga ç'pozicion do ta shohin miqte tane, per të shprehur mendimin tim.
Urimet me te mira!

[toniyt]

Zoti i Lartëmadhëruar na ka ofruar jetën edhe kur e kujton Krijuesin me mall e përjeton knaqësin e gjithëçka që sheh e që të rrethon.Falenderimi i takon Zotit të shumë botërave që na bëri ta e jetojm edhe këtë jetë.

[bombona]

pse njerezit e shohin jeten si nje makin qe ecen vetem para dhe s'kthehet me ,dhe nuk e shohin si nje shetitje neper ''jete''ku ja kane kaluar mire?

[Bardhi]

Jeta eshte diqka qe ekziston ne natyre, ashtu per shembull sikur ajri apo uje. Pasi qe ne nuk jemi pyetur se a dojme apo jo te vijme ne kete jete, ashtu edhe sikur nuk pyetet njeri se sa do te rrijme ne te, ajo qka na mbetet ne eshte ta jetojm me nje formull siq ka thene nje i ditur; DASHURO DHE BEN QKATE DUESH.
===========================
JU NJE HAP - PUNA DY...

[Adaes]

Misteri me i madh njerzor : S'e dijm nga vijm e s'e dijm ku do shkojm...e mes ktyre skajeve eshte ajo qe ne e quajme JETE!!!
Jemi thjesht kalimtare ne kte bote,sa leme gjurmet dhe eshtrat tona.Po si e konceptojme ne fjalen jete??? Gjithkush e pyet veten se pse erdhi ne kte bote,gjithkush kerkon arsyen e ekzistences se vet,gjithkush kerkon te zbuloje misterin qe e shoqeron cdo sekond,si nga jasht ashtu edhe nga brenda.Thuhet qe ne kte bote vijm per nje qellim te caktuar,por a arrin njeriu ta zbuloje ne koh qellimin e vet?Ndonjeher thyhet kufiri mes endrres dhe realiteti dhe ateher njeriu fillon ti beje me mijra pyetje vetes rreth asaj qe po jeton,pa marre pergjigje.
Bota eshte nje miks idesh,ndjenjash,mendimesh,misteresh,tipesh dhe secili ne vetvete kerkon te jetoje...Po ne kte bote njeriu jeton apo perpiqet te "mbijetoje"???
"Nuk me pyeten a doja te lindja,e nuk do me pyesin a do te vdesesh,kshuqe me lini te jetoj si te dua vete".Nje shprehje qe kerkon te marre fryme ne kte bote,te jetoje,por nje shoqeri e krijuar ne menyren me makaber,te lind skllav,te ben te jetosh si i till dhe vdes i lidhur nga zinxhiret. E rendesishme eshte qe per ate qe jeton te mos pendohesh,e te mos e kthesh koken pas,sepse njerez jemi dhe gabojme,por nqs do mendosh shum gjate per kto gabime,po hedh ne plehra jeten qe ke perpara.
Nuk ia vlen te cojme dem as edhe nje sekond te jetes tone,sepse vetem njeher jetohet....

[bombona]

adaes ke ber nje pershkrim te bukur

[Bardhi]

Misteri me i madh njerzor : S'e dijm nga vijm e s'e dijm ku do shkojm...e mes ktyre skajeve eshte ajo qe ne e quajme JETE!!!
Jemi thjesht kalimtare ne kte bote,sa leme gjurmet dhe eshtrat tona.Po si e konceptojme ne fjalen jete??? Gjithkush e pyet veten se pse erdhi ne kte bote,gjithkush kerkon arsyen e ekzistences se vet,gjithkush kerkon te zbuloje misterin qe e shoqeron cdo sekond,si nga jasht ashtu edhe nga brenda.Thuhet qe ne kte bote vijm per nje qellim te caktuar,por a arrin njeriu ta zbuloje ne koh qellimin e vet?Ndonjeher thyhet kufiri mes endrres dhe realiteti dhe ateher njeriu fillon ti beje me mijra pyetje vetes rreth asaj qe po jeton,pa marre pergjigje.
Bota eshte nje miks idesh,ndjenjash,mendimesh,misteresh,tipesh dhe secili ne vetvete kerkon te jetoje...Po ne kte bote njeriu jeton apo perpiqet te "mbijetoje"???
"Nuk me pyeten a doja te lindja,e nuk do me pyesin a do te vdesesh,kshuqe me lini te jetoj si te dua vete".Nje shprehje qe kerkon te marre fryme ne kte bote,te jetoje,por nje shoqeri e krijuar ne menyren me makaber,te lind skllav,te ben te jetosh si i till dhe vdes i lidhur nga zinxhiret. E rendesishme eshte qe per ate qe jeton te mos pendohesh,e te mos e kthesh koken pas,sepse njerez jemi dhe gabojme,por nqs do mendosh shum gjate per kto gabime,po hedh ne plehra jeten qe ke perpara.
Nuk ia vlen te cojme dem as edhe nje sekond te jetes tone,sepse vetem njeher jetohet....

Te lumte ky shkrim eshte vertet frymezim shume i mire per te gjithe ne, qe po kalojm nje dite me shume pune dhe obligime.
######################
JU NJE HAP # PUNA DY...

[Astrit Kosturi]

Jeta eshte diqka qe ekziston ne natyre, ashtu per shembull sikur ajri apo uje. Pasi qe ne nuk jemi pyetur se a dojme apo jo te vijme ne kete jete, ashtu edhe sikur nuk pyetet njeri se sa do te rrijme ne te, ajo qka na mbetet ne eshte ta jetojm me nje formull siq ka thene nje i ditur; DASHURO DHE BEN QKATE DUESH.
===========================
JU NJE HAP - PUNA DY...

"JETA ESHTE DIÇKA NE NATYRE..." - kjo menyre te arsyetuari prej jush, me beri te bej kete refleksion.
E perjeteshmja, jane elementet natyrore prej nga lindem. Me pas, mbas ketij momenti dhe akoma me tej, kur tek njeriu lindi vetedija, linden perceptimi dhe gjithe proceset mendore e volutive, kemi "frike" te perfundojme atje tek erdhem, tek e natyrshmja. Prandaj, jo rralle themi, se ata që nuk kanë ekzistuar kurrë janë, më të lumturit e kësaj bote.
Kesaj radhe, po meditoj:
Që në kohën e mollës së kafshuar, duke shkelur besnikërinë ndaj urdhërit të sovranit…!? Që të ndjenim turp dhe, që ta kërkonim këmbadorazi atë që humbëm, na u dha ajo, që quajmë koshiencë. Bujarisht, edhe forma e saj e organizuar në shkallën më të lartë, VETËDIJA. Mëkatarët biblikë, Adami dhe Eva, nuk fshehën gojët e tyre, për fajin e bërë…!? Gojën, pikërisht gojën, duhet të mbulonin secili prej tyre, sepse ajo u tundua, e jo ato, "veglat". Me gjethen e fikut, sepse ajo u gjend më pranë atyre, siç mund të gjendej diçka tjetër, mbuluan për të fshehur, organet gjenitale, seksin. Shenjë turpi, ndroje dhe frike ndoshta. Shkëndijë e vetëdijes, në kokat e tyre për t’i thirrur trurit, mbase.
Besnikëria, u bë kështu, një gjë e njollosur, një bukë e thyer, një vragë e çelur tashmë dhe që mban firmën e pabesisë. Mbas kaq milona vjetësh, këto mardhënie të drejtëpërdrejta me Hyjninë, u harruan dhe tashmë, janë bërë mardhënie mes nesh, midis njëri-tjetrit.
Keshtu, jemi bërë të paturp e të pabesë ne mëkatarët e lindur, që në fillimet tona. Si kompesim ndoshta, na u dhurua vetëdija, perceptimi... gjendja mendore. Ketu fillon "fatkeqesia" jone...

[Bardhi]

"JETA ESHTE DIÇKA NE NATYRE..." - kjo menyre te arsyetuari prej jush, me beri te bej kete refleksion.
E perjeteshmja, jane elementet natyrore prej nga lindem. Me pas, mbas ketij momenti dhe akoma me tej, kur tek njeriu lindi vetedija, linden perceptimi dhe gjithe proceset mendore e volutive, kemi "frike" te perfundojme atje tek erdhem, tek e natyrshmja. Prandaj, jo rralle themi, se ata që nuk kanë ekzistuar kurrë janë, më të lumturit e kësaj bote.
Kesaj radhe, po meditoj:
Që në kohën e mollës së kafshuar, duke shkelur besnikërinë ndaj urdhërit të sovranit…!? Që të ndjenim turp dhe, që ta kërkonim këmbadorazi atë që humbëm, na u dha ajo, që quajmë koshiencë. Bujarisht, edhe forma e saj e organizuar në shkallën më të lartë, VETËDIJA. Mëkatarët biblikë, Adami dhe Eva, nuk fshehën gojët e tyre, për fajin e bërë…!? Gojën, pikërisht gojën, duhet të mbulonin secili prej tyre, sepse ajo u tundua, e jo ato, "veglat". Me gjethen e fikut, sepse ajo u gjend më pranë atyre, siç mund të gjendej diçka tjetër, mbuluan për të fshehur, organet gjenitale, seksin. Shenjë turpi, ndroje dhe frike ndoshta. Shkëndijë e vetëdijes, në kokat e tyre për t’i thirrur trurit, mbase.
Besnikëria, u bë kështu, një gjë e njollosur, një bukë e thyer, një vragë e çelur tashmë dhe që mban firmën e pabesisë. Mbas kaq milona vjetësh, këto mardhënie të drejtëpërdrejta me Hyjninë, u harruan dhe tashmë, janë bërë mardhënie mes nesh, midis njëri-tjetrit.
Keshtu, jemi bërë të paturp e të pabesë ne mëkatarët e lindur, që në fillimet tona. Si kompesim ndoshta, na u dhurua vetëdija, perceptimi... gjendja mendore. Ketu fillon "fatkeqesia" jone...

Pershendetje Zoteri Astrit, po shihet se jeni dashamire i gjuhes shqipe, po mendoj ne ate se po e shkruan shume bukur, me plot kuptim dhe me gjitha rregullat drejteshkrimore. Njeriu mendoj se jeten duhet ta merr shtruar, ta doj, ta respektoj dhe te beje maksimumin nga vetja per gjera te mira. Pas kesaj duhet tij pres frytet qka vijne.
Nese mundesh kete refleksionin tuaj, ta deshifroni pak ne menyre qe ta keme me te qarte. Respekt