Citim Postuar më parë nga SkenderRusi
KJO MOSHË RRON

Dhe vjen një moshë.Vjen.
Kur sje më djalkë si dikur!
Lëndinash,netve,më srend,
As qiellit,hënën,më sia shkul!

As nëpër pemë nuk gdhend më,
Emrin e bukur të asaj vajzës,
As yjet,si arrin më dot,
Tia vesh si gurë të unazës!

As shiun sia bën dot parfum,
Ylberin,sia hedh dot si shall,
As qiellin e kaltër në gusht,
Sia pret dot fustan!

Stë lenë thinjat për këtë,
Dëbora që po të mbulon!
Megjithse ndodh edhe mes thinjash,
Kjo moshë rron.Kjo moshë rron!
Sigurisht qe edhe juve duhet tju kerkoj ndjese qe po e perziej pak temen dhe njekohesisht t'ju uroj per kete krijimtari te bukur


Dhe vjen nje dite…

Vjen nje dite te ftohen duart
Dridhen parreshtur si purteke
Vjen nje dite te shtohen rrudhat
Kthehesh ne rrudhe dhe ti vete.

Dhe vjen nje dite disi papritur
Te ze mat, as vete se ndjen
E shikon veten rrudhosur, thinjur
Mbuluar koka me argjend

Vjen nje dite te le fuqia
Nuk je ne gjendje te mbash vetveten
Bashke me te vjen pleqeria
Kjo shtrige e keqe, moter me vdekjen

Dhe vjen nje dite loti rreshket
Ashtu si cika permbi cati
Shiritin vidios prapa e kthen
Kujton rinine plot dashuri.

Dhe vjen nje dite te lene dhembet
Koret e bukes dot si pertyp
Ah vjen nje dite te merren kembet
Veshet te lene, te lene dhe syte.

Vjen dite kur njerezit, te sillen ftohte
Sikur te ishin ngrire, ajsberge…
Tashme dhe kembet nuk te zene ngrohte
Madje mbeshtjellur dhe nen kuverte.