e pashe njeriun....
brishtesi pashe, embelsi, respekt, deshire...
vuajtje. trishtim, mosbesim...
i pashe tek ata sy te ndritshem, por jo qe ne fillim...
i pashe megjithate, dhe vendosa....
vendosa te tregoj anen time me te brishte ate qe kish vdekur prej kohesh tek une...
..vendosa te qesh perseri,une hije nate..
vendosa te luaj perseri...te flas pakuptim pamenduar si dikur,
te shkruaj poezi si dikur.....
....
vendosa te tregohem njeri...per te ndihmuar nje njeri...
por nuk i kisha bere llogarite mire..nuk mendoja qe mund te kisha akoma nje zemer....
e u theva ..e luajta mire rolin e njeriut ..aq mire sa edhe vet une e besova..
..zbulova zemren..por tamam atehere kur s duhej humba llogjiken
..dhe bera gabimin.....
e humba kontrollin
..deshtova...
..u fik ngadale perseri drita tek ata sy ....humbi prap embelsia..
..dhe une me kot luftoja kunder disfates....edija e kuptova shume mire
....zhgenjimin......


...........NJERIU I PAVENDOSUR VDES NGAPAK NE CDO UDHEKRYQ TE JETES.......E AI QE MERR VENDIMIN E GABUAR..ME VDES MUA QE DI SE KU TE CON AJO RRUGE..