Hap dyert katedralja orthodhokse "Ngjallja e Krishtit" në Tiranë

[Albo]

Mesazhi i Imzot Nikonit

Fortlumturi,
Kryepiskopi Anastas,
Shkëlqesi, Hirësitë tuaja,
vëllezër klerikë dhe besimtarë,

“Kjo është dita që bëri Zoti, le të gëzojmë dhe ti falemi” (Ps. 118:24)

Çfarë dite të shkëlqyer dhe të lavdishme na ka dhënë sot Perëndia, përurimin e katedrales se re në qendër të Tiranës.

Siç e dimë, kur një pjesë e trupit të Krishtit vuan, ne të gjithë mpakemi dhe kur një pjesë e trupit të Krishtit feston dhe gëzon, gjithë trupi i Krishtit, e gjithë bota Orthodhokse, gëzohet.

Ne jemi më të privilegjuarit për të qenë pjesë e këtij celebrimi dhe unë e sjell tek ju gëzimin dhe lutjet e klerikëve dhe besimtarëve të Arqidioqezës Orthodhokse Shqiptare të Amerikës, ashtu si ne po gëzojmë së bashku.

Vëllezërit tanë hierarkë në Sinodin e Shenjtë të Kishës Orthodhokse në Amerikë gëzohen për këtë arritje të mrekullueshme dhe për përurimin e kësaj katedraleje shumë të lavdishme. E ndërtuar për klerin dhe besimtarët e Shqipërisë dhe Lavdi të Perëndisë.

Ne e dimë se të gjitha gjërat arrihen nëpërmjet Krishtit, Perëndisë sonë dhe nëpërmjet ndërhyrjes së Tij, dhe në shekuj Ai na ka dërguar e dhënë ne shumë burra dhe gra të shenjta, apostuj, mësues, predikues, episkopë, priftërinj, teologë dhe dishepuj, për të qenë duart dhe këmbët e Krishtit në botë dhe për të thënë e shpërndarë Fjalën e Tij të Lajmit të Mirë.

Për Kishën e Shqipërisë, ai na dërgoi ne Fortlumturinë e Tij, Kryepiskopin Anastas. Ai erdhi në Shqipëri me një synim, një detyrë dhe një barrë për të mbajtur: që të ishte mjeti i ringjalljes së Kishës këtu, në këtë vend të shenjtë.

Në 20 vitet e kaluara, një interval relativisht i shkurtër në historinë e çdo kishe, Fortlumturia Juaj e realizuat vërtet qëllimin tuaj për Lavdi të Perëndisë dhe e ngjallët vërtet Kishën e këtij vendi.

Klerikët dhe besimtarët, hierarkët nga gjithë bota, qëndrojnë me nderim duke parë arritjet në një periudhë kaq të shkurtër.

Falë nismave tuaja, duke punuar me klerikët, laikët dhe autoritetet civile, të Krishterët Orthodhoksë, Romanokatolikë dhe Myslimanë, Kisha këtu jo vetëm u riaktivizua, por është me të vërtetë e gjallë në Shqipëri dhe shërben si model i gjallë për gjithë botën. Puna juaj në këtë vend i ka treguar botës rrugën te misioni i vërtetë, përtej të pakapërcyeshmes.

Shpesh në jetën tonë baritore, nuk jemi të privilegjuar të shohim frytet e punës sonë, ndërsa jemi duke punuar tokën e Vreshtit të Tij, por jemi të kënaqur të dimë se kemi hedhur farat për t’u rritur dhe rigjallëruar. Kështu, Fortlumturia Juaj, ju mbollët farat, punuat tokën, duke ushqyer dhe ringritur me dashuri Kishën këtu në Shqipëri, jo si një monument për vetveten a lavdinë tuaj, por për Lavdi të Perëndisë…

Unë sjell tek ju gëzimin dhe lutjet e klerikëve dhe besimtarëve të Arqidioqezës Shqiptare në Amerikë, me rastin e përurimit të Katedrales në Tiranë dhe 20 vjetëve të udhëheqjes suaj plot me besim, vite që kanë parë shumë vështirësi, shumë pengesa, shumë postblloqe, të cilat nuk mundën t’ju pengonin nga thirrja juaj për t’i shërbyer njerëzve, që ishin të etur për të njohur Krishtin.

Kujtoj me dashuri pjesëmarrjen tuaj në njëqindvjetorin e festimeve të Arqidioqezës Shqiptare në Amerikë. Ndoshta ishte rruga juaj nëpër Orthodhoksi apo thjesht dashuria juaj, të cilat bënë që anëtarët e Arqidioqezës sime ende të flasin për këtë vizitë dhe kujdesin plot dashuri.

Për shumë, shumë vjet,
Fortlumturi!

[Albo]

Fjala përshëndetëse e Kryepiskopit të Amerikës, Dhimitrit

Këtu kemi ikonën e qartë
dhe të gjallë se çfarë do të thotë Ngjallje

Fortlumturia Juaj, Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë, z. Anastas,

Shkëlqesia Juaj, President i Republikës,

Shumë të nderuar Mitropolitë, Episkopë, vëllezër klerikë të kësaj Kryepiskopate të shenjtë,

Popull i shtrenjtë besimtar, të ftuar, autoritete publike që merrni pjesë me ne në këtë eveniment,

Jemi këtu së bashku, Mitropoliti Meliton i Filadelfias, nga Konstandinopoja dhe unë që vij nga Nju Jorku. Dua t’ju siguroj, se pas dy ditësh, kur të kthehemi në Amerikë do t’u them njerëzve atje se duhet të vijnë në Shqipëri, për të parë gjëra që ndoshta nuk i kemi as ne në Amerikë. Ndaj ju falënderojmë Fortlumturia Juaj dhe vëllezër të shtrenjtë, që na dhatë mundësinë të marrim pjesë në këtë celebrim kaq të mrekullueshëm. Jo vetëm për 20-vjetorin e zgjedhjes së Kryepiskopit Anastas, por dhe për çeljen e dyerve të kësaj kishe kaq të mrekullueshme.

Kur flasim për ngjalljen, shpesh në mendje kemi një konceptim mjaft teorik se çdo të thotë ajo. Po këtu kemi ikonën e qartë dhe të gjallë se çfarë do të thotë Ngjallje, kur nga gërmadhat ngrihet një kishë kaq e mrekullueshme.

Unë ju respektoj ju Fortlumturi dhe vëllezër të dashur, dhe për hir të kohës së kufizuar, temperaturave të larta, nuk mund t’i shpreh të gjitha ato që kisha për të thënë në një eveniment të tillë.

Kryepiskopi Anastas është shumë i njohur për respektin ndaj njerëzve, ndaj do ta imitoj e do t’ju respektoj ju dhe kohën në dispozicion. Por më lejoni të them dy fjalë në shtesë të përshëndetjes shumë të ngrohtë të Patriarkut Ekumenik, me të cilin fola në telefon dhe në emër të vëllezërve e motrave nga Amerika.

Dua t’ju them se unë dhe Kryepiskopi Anastas jemi miq të ngushtë prej 65 vjetësh. Ky Kryepiskop kishte ëndërr përhapjen, lëçitjen e Ungjillit që kur ishte nxënës i shkollës së mesme. Dhe megjithëse ai punoi në Afrikë e në vende të ndryshme, ëndrra e tij e vërtetë për t’u bërë misionar apostolik u realizua kur ishte 61 vjeç; kur u bë Ekzark e më pas kur u fronëzua si Kryepiskop i Shqipërisë. Ky është vendi, Shqipëria, ku ëndrra e Kryepiskopit Anastas u kthye në realitet.

Po e mbyll me një thënie nga profeti Isaia: “Drejtues i vërtetë është ai që është një dëgjues i vëmendshëm”. Ky Kryepiskop është një dëgjues i kujdesshëm i fjalëve dhe dhimbjes së njerëzve dhe i asaj çka i thotë atij Perëndia. Në shtesë të kësaj, së dyti, një udhëheqës i mirë është dhe një këshilltar i shkëlqyer. Kryepiskopi është një këshilltar shumë i mirë, sepse është edukator, bari, profesor, ai e ka mundësinë për të dhënë këshilla të mira. Ai ka urtësi dhe e jep këtë urtësi. Ka dhe një karakteristikë të tretë, të asaj çka duhet të jetë një udhëheqës i mirë, përveçse një dëgjues dhe këshilltar i mirë. Sipas Isaisë ai duhet të jetë një arkitekt i urtë. Për të parë këtë, ju nuk keni nevojë të shkoni tjetërkund, po mjafton të shkoni në Qendrën Diagnostike, në Qendrën Sinodike, në Qendrën “Thavor”, të vini dhe të rrini në këtë ndërtesë këtu, për të parë se ai është me të vërtetë një arkitekt i ditur.

Falënderojmë Perëndinë bashkë me ju për këtë kishë. Dhe urojmë Kryepiskopin Anastas që të jetë edhe më shumë një dëgjues i mirë, një këshilltar i mirë dhe një arkitekt i ditur për hir të kësaj Kishe.

Kryepiskopit Anastas të Tiranës, Durrësit dhe të gjithë Shqipërisë, të zgjedhur nga Perëndia, të shumta i qofshin vjetët.

Faleminderit për gjërat e mrekullueshme që na dhatë sot! Si një akt simbolik për të shfaqur dashurinë dhe admirimin tonë, kemi diçka nga Patriarku Ekumenik dhe nga Kryepiskopata e Amerikës. Është një send i veçantë, një ikonë e apostullit Pavël, në formën e një engolpioni. Ajo është realizuar në mikromozaik, me 1500 copa të vogla gurësh e perlash. Duke qenë në një kishë të mrekullueshme, me një mozaik aq të mrekullueshëm atje lart, ne i ofrojmë një mikromozaik...

[Albo]

Përshëndetja e Patriarkut Ekumenik, Tërëshenjtërisë së Tij, Vartholomeu I

Fort i Lumtur Kryepiskop i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë,
Fort i dashur e fort i shtrenjtë vëlla më Krishtin Perëndi dhe bashkëmeshatar i Modestisë sonë, zoti Anastas,
duke përqafuar vëllazërisht në Zotin Fortlumturinë Tuaj të përnderuar, me shumë ëmbëlsi Ju përshëndesim.

Nga ana e Kishës Mëmë e të Madhe të Krishtit, Patriarkanës Ekumenike, dhe të Modestisë sonë personalisht, kemi ndjekur e ndjekim me shumë admirim veprën kolosale, të mundimshme e të suksesshme në gjithçka të Fortlumturisë Suaj fort të dashur e fort të shtrenjtë për ne, qysh prej zgjedhjes dhe vendosjes Suaj, me Ndihmë Hyjnore, fillimisht si Ekzark e më pas si Primat i Kishës Fort të Shenjtë Orthodhokse të Shqipërisë, dikur Bijë, tani motër fort e shtrenjtë, e deri në ditët e sotme.

Vlerësimi paraprak i situatës së Kishës Orthodhokse të Shqipërisë pas persekutimit të pamëshirshëm antifetar, të cilit i ishte nënshtruar, ishte mjaft pesimist. Asnjë Episkop nuk ishte në jetë, ndërsa shumë pak priftërinj ishin ende gjallë. Anëtarët e saj ishin të shpërndarë gjithandej, të pakatekizuar, në pjesën më të madhe të papagëzuar, e për më tepër të frikësuar. Kishat - të shkatërruara, rrënoja ose të përdoruara për qëllime të tjera. Manastiret - inekzistente. Arsimi kishtar - një kujtim që shkaktonte dhimbje. E megjithatë, brenda një 20-vjeçari vërtet të trazuar e vendimtar të një shërbese dhe blatimi kryepiskopal të Fortlumturisë Suaj të përnderuar, njëzëri të pranuar si flijimtar, Hiri i Shenjtë bekoi përpjekjet Tuaja, në mënyrë që të sendërtohet ajo që, për njeriun ishte një Kishë e vdekur, por për ne ngjallje e vërtetë së vdekurish e Kishës së persekutuar Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë “nga hiri dhe gërmadhat që la pas persekutimi maniak”.

Kisha të tëra iu kthyen adhurimit. Episkopë dhe priftërinj u vendosën atje ku ishte e nevojshme. U çelën, funksionuan dhe po funksionojnë shkolla kishtare, të cilat nxjerrin me sukses kuadro të rinj. Mjaft kisha të shembura apo tërësisht të shkatërruara u rindërtuan nga e para në gjithë territorin e Shqipërisë, ndër të cilat një vend të veçantë zë Kisha e re e tërëhijshme Katedrale e Ngjalljes së Krishtit në qendër të Tiranës, e cila është ndërtuar nga themelet, së bashku me gjithë ndërtesat shtesë, ku po përqendrohen gradualisht të gjitha shërbimet e Kishës Suaj Fort të Shenjtë, ku Kishën dhe Kompleksin, kujdesi Juaj i ringriti më madhështore se ato të shkatërruara nga regjimi ateist.

U ndërtuan shkolla. Institucione bamirësie, spitale, poliklinika dhe qendra shëndetësore u vunë në shërbim të të gjithë popullit të Shqipërisë, të krishterë ose jo, sepse të gjithë kombet “kanë të njëjtin Perëndi”. Veprat që u kryen brenda një kohe të shkurtër dhe që kapërcejnë deri edhe mundësitë e një qeverie shtetërore, u kryen nëpërmjet mobilizimit, me nxitjen dhe frymëzimin e Fortlumturisë Suaj, të prirjes njeridashëse dhe krishtdashëse të besimtarëve të Shqipërisë dhe vendeve të tjera, aq sa mund të thotë kush se përparimi i shënuar në të gjitha fushat e Kishës së Shqipërisë është më i lartë se përparimi i të gjitha Kishave të tjera Orthodhokse simotra. Pohojmë se në Shqipëri është kryer një ngjallje, sinonimike me emrin e përnderuar të Fortlumturisë Suaj, si dhe një Mrekulli, Mrekullia e Hirit dhe Mëshirës së Perëndisë. E të gjitha këto i punoi Hiri Hyjnor nëpërmjet Fortlumturisë Suaj, e cila, sipas thënies Pavliane, e dorëzoi veten si shërbëtor të Perëndisë në durim të madh, në shtrëngime, në nevoja, në hidhërime, në rrahje […], në çrregullime, në mundime, në pagjumësi, në agjërime, në dëlirësi, në urtësi, në zemërgjerësi, në mirësi, në Shpirt të Shenjtë, në dashuri jo të shtirur, në fjalë të së vërtetës, në fuqi të Perëndisë, me armët e drejtësisë në dorë të djathtë e të mëngjër, në lavdi e në çnderim, në njollosje e në lëvdim, porsi gënjeshtar, por vërtetëthënës, porsi i panjohur, por i mirënjohur, porsi i vdekur, por jo i gjallë, porsi i munduar, por jo i vdekur, porsi i hidhëruar, por gjithmonë i gëzuar, porsi i vobektë, por që shumë vetë pasuron, porsi skamës, por që zotëron gjithçka (II Kor. 6:4-10).

Bekimi i Perëndisë në veprën Tuaj me të vërtetë flijuese përbën lëvdim faktik më të lartë se çdo formulim njerëzor. Mbushja e një njëzetvjeçari qysh prej marrjes së drejtimit të Kishës Orthodhokse të Shqipërisë prej Dashurisë Suaj, përbën moment të shënuar, vendimtar e tejet të rëndësishëm në historinë e saj.

Qysh prej çastit të parë, populli, i krishterë dhe jo i krishterë, vlerësoi veprën Tuaj njeridashëse dhe përparimdashëse, duke kërkuar dhe siguruar praninë Tuaj në Shqipëri dhe vazhdimësinë e veprës Suaj. Kishte konstatuar qysh në çastin e parë të ardhjes së Fortlumturisë Suaj fort të dashur në Shqipëri, se nuk synonit rehatinë apo begatinë për vete, por për popullin, të cilit iu bëtë Bari e Primat, flijim dhe blatim tërësor në të gjitha fushat e jetës dhe veprimtarisë së tij, liturgjike, shpirtërore, organizative, administrative, të ndihmës dhe shërimit të shpirtrave e trupave.

Vendosja e Fortulumturisë Suaj të përnderuar fillimisht në një guvë, me plot kuptimin e fjalës, në mes të territ të persekutimit të egër që sapo jepte grahmën e fundit, bindi të gjithë se kishit përqafuar dhe zbatuar urdhërimin e Zotit, sipas të cilit “i parë në Krishtin është skllav i të gjithëve dhe shërbëtor i të gjithëve”. Shërbyet me dashuri flijimtare e absolute, e cila “të gjitha i mban, të gjitha i shpreson, të gjitha i duron”, dhe e cila “nuk hedh kurrë poshtë” grigjën që Ju është besuar, prandaj dhe ajo u përgjigj dhe shpërbleu e po shpërblen me dashurinë e saj personin e Fortlumturisë Suaj, si dhe përkrahu e mbështeti nga afër përpjekjet Tuaja.

Në historinë e Kishës Orthodhokse do të mbetet padyshim e gdhendur me shkronja të arta, si shembull i ndritur dhe udhërrëfyes, rilindja e saj nga shkrumbi, me përpjekjet e palodhura personale të Përndershmërisë Suaj, të Kishës Orthodhokse të Shqipërisë, si dhe të Kryepiskopatës së Tiranës dhe Mitropolive të saj të Shenjta.

Sa për ne, prej Patrikanës Ekumenike, krenarë që nxorëm në pah dhe vumë në kandiler Fortlumturinë Tuaj, e cila ndriçon “të gjithë sa janë në shtëpi” me dritë të Vërtete, Jete, Paqeje dhe Ngjalljeje, ju përgëzojmë me gjithë zemër Ju dhe “bashkëpunëtorët Tuaj të dashur në Zotin, që derdhën mund me vetëmohim që të mund të ndriçojë përsëri në Shqipëri drita e Kryqit dhe e Ngjalljes”, si dhe të gjithë të krishterët e Shqipërisë, “të njohur e të panjohur, që në terrin e thellë të persekutimit të egër i mbetën besnikë Krishtit të kryqëzuar, të varrosur e të ngjallur”, me rastin e 20-vjetorit të zgjedhjes dhe vendosjes Suaj në krye të kësaj Kishe të shumëvuajtur, njëkohësisht edhe me rastin e 20-vjetorit të rilindjes së saj nga hiri i vet.

Me këtë rast, pra, urojmë vëllazërisht që Zoti t’i falë Fortlumturisë Suaj shëndet të palëkundur dhe jetë të gjatë, që të vazhdoni për shumë kohë akoma veprën Tuaj rilindëse për të mirën e popullit Orthodhoks e më gjerë të Shqipërisë dhe të Orthodhoksisë në përgjithësi, por edhe të Kishës Mëmë, të Shenjtë e të Madhe të Krishtit, për ngazëllim të Modestisë sonë, e në të njëjtën kohë edhe të atij që ju nxori fillimisht në pah, të pararendësit tonë të himnueshëm, Patrikut Ekumenik Dhimitrit, prej Kishës triumfale qiellore.

Duke ju përqafuar edhe një herë Dashurinë Tuaj me qafim vëllazëror në Zotin prej Qendrës së Shenjtë të Orthodhoksisë, e duke kremtuar bashkë me Ju edhe mendërisht, edhe nëpërmjet përfaqësuesve, vëllezërve fort të shenjtë, Kryepiskopit të Amerikës z. Dhimitër dhe Mitropolitit të Filadelfias z. Meliton, me dashuri të thellë vëllazërore, nderim të veçantë e përshëndetje përgëzuese vëllazërore mbetemi.

24 qershor 2012
Për Fortlumturinë Tuaj të përnderuar
vëlla i dashur në Krishtin
† Vartholomeu i Konstandinopojës

[Alpha_Virginis]

A mund te me thote njeri se kur fillon mesha e e djeles ne kete kishe? Faleminderit!

[Archon]

Se shpejti do te zhvillohet ceremonia e shenjterimit te katedrales,nje dite qe ka per tu shenuar ne historine e kishes ortodokse te Shqiperise