Statusi i ardhshem i Kosovës!

[faiksmajli]

Zoti Visner thoshte gjithe kohen se Statusi do te zgjidhet patjeter brenda vitit 2006. Doli se ishte genjeshter. Nuk bene t'u besohet me askujt. Nese Kosova nuk shpalle Pavaresine ne Parlament ose te mbaje nje Referendum per deklarim te lirshem, Grupi i zi i "Unitetit" duhet te jape doreheqje dhe te thirret ne pergjegjesi.
Populli i Kosoves duhet ta marre vete fatin e vet ne duarte e veta e mos ta lere ne duarte e cfaredo grupi oportuniste e demagoge qe veq po luten -inshallah nuk na tradhetojne. Pavaresia nuk vjen me lutje. Pavaresia vjen me pune te vendosur.

[Llapi]

faik edhe une pajtohem qe kuvendi ta shpall Pambarsin
por shtrohet pyetja a do te ndrroi diq ne te mire kur keta nderkombetaret e din qe ne e bam nji luft per ket e ende sillen rreth e rrotull e nuk na e pranoin shtetin e nji referendum apo nji shpallje ne kuvend mua me duken se vetem do tia bejm veti qefin siq ja kemi ba deri me tani

Duhej te presim gjithsesi ne qetsi deri ne fund te janarit e te shofim se qka do te bejn keta nderkombetaret e sidomos Amerikanet e Anglezet qe pak si shume me duket qe po mashtrohemi ne ta e te shofim e bajm.

[ARIANI_TB]

Imponimi i Serbisë dhe shtyrja e statusit të Kosovës
Dërguar më 13/11/2006 - 10:57
Tema: Kosova
Nga : Bekim Rexhepi

Potezi i fundit i palës shqiptare, për të mos hyer në mat, është shpallja e pavarësisë, me gjithë problemet e skajshme që ka vendi, i duhet një akt i tillë që suspendon manipulimin e Serbisë.




Anashkalimi i realitetit në Kosovë



Më qense bisedimet në Vijenë të Austrisë, nuk e sollën koncesionin e përshtatshëm, që në njëfarë mënyre do të mund të kënaqte aspiratën serbe për Kosovën. Serbia edhe njëherë demonstroj aversivitetin e vet përmesë qeverisë aktuale, si edhe në të kaluaren e përsëriti avazin e vjetër duke nxjerrë mospajtime dhe duke treguar fajtorin. Mospajtimi i Serbisë kontestoj në atë, se edhe këtë herë nuk arriti që Kosovën ta mbajë apo se paku ta ndaj teritorialisht. Ndërsa fajtori i dështimit te negociatave ishte pala shqiptare, madje duke e akuzuar këtë të fundit se; nuk qe aspak e gatshme dhe serioze në arritjen e ndonjë marrëveshje, në bisedimet e zhvilluara. Gjithnjë dhe sipas palës serbe janë shqiptaret vat ata, të cilët nuk ofruan koncesione, të duhura.

Pala serbe nuk u mjaftua vetëm më këtë, ajo gjithashtu e akuzoi edhe kryenegociatorin; M. Athisarin, se fajtor qe edhe ai, i cili nuk tregoi vullnetin e duhur, ndaj kërkesave serbe për Kosovën. Mbi këtë akuzë, nuk mund të mos e përmendim edhe kërkesën serbe që kryenegociatori M.Athisari, duhet të japë dorëheqje të menjëhershme sepse nuk është i aftë dhe është terguar njëanshëm pro kërkesave shqiptare.

Pra, Serbia në njërën anë akuzonte dhe bënte fajtor shqiptaret dhe kryenegociatorin, për gjithë dështimit e negociatave në Vijenë, ndërsa qmonte vetveten se ishte konstruktive gjatë gjithë zhvillimit të negociatave.

Qeveria serbe në krye me V.Koshtunicën, një nacionalist i përbetuar, dhe një ati shqiptar i madhë, që u promovua gjatë gjithë historisë politike te tij, i pakënaqur me zhvillimin e procesit rreth statusit të ardhshëm politik të Kosovës, i mblodhi me urgjencë ministrat e tij, dhe i urdhëroi të nxjerrin kushtetutën e re serbe, në të cilën do të futej Kosova sërish, si pjesë integrative e shetit Serb, duke e ndërlidhur ndarjen dhe pavarësimin e Malit të Zi, nga unioni i përbashkët që u krijua më herët. Kushtetuta e re serbe u bë gadi, aq shpejt sa u bë e qartë, se ajo do të jetë vetëm një kopie, e kushtetutave te më hershme që serbia ka patur në të kaluaren. Kosova u fut sërish në Kushtetutën e re serbe me një preambulë, duke e cituar; “Kosovën si pjesë te pa ndashme te Serbisë integrative”. Kjo kushtetutë u miratua, me shumë manipulime në referendum gjithëpopullor, madje u ratifikua, po ashtu në parlament. Të përkujtojmë se Qeveria aktuale serbe dhe Kushtetuta e saj tashmë e miratuar, anashkaloi tej mase realitetin në Kosovë, përjashtoi shumicën shqiptare, për të krijuar absurditet. Pra, një qeveri arrogante dhe një kushtetutë e papërfillshme, nuk mund të krijoi, siç do pushtet dhe ligj, pa shumicën shqiptare, e cila që shtat vite, e më tepër në bashkëpunim me ndërkombëtaret po menagjon Kosovën.

Imponimi i Serbisë dhe shtyrja e statusit të Kosovës

Pasi, u nxorrë në opinion dështimi i negociatave, në mes palës shqiptare dhe asaj serbe, filloj komentimi i politikës recidive, në të cilën dolen konkluza te ndryshme, po që në esencë, nuk kishin vizion dhe planë të qartë rreth të ardhmës dhe mbarëvajtjes së procesit.

Përfaqsusi më i lartë i BE-së, Havier Solana, doli i pari në opinion, në pronëncimet e tij u tha edhe kjo se; “do të shtyhet zgjidhja e statusit te ardhëm për Kosovën, deri në muajt e parë të vitin 2007”, sepse sipas Solanës në Serbi do te zhvillohen zgjidhjet vendore, dhe këto zgjidhje serbe mund te ndikojnë, në atmosferën e stabilizimit dhe krijimin e rrethanave të përshtatshme, që do të mund të na dërgojnë edhe në zgjidhjen e statusit të Kosovës. Këto deklarata te Solanes, nuk u mirëpritën dhe aq, nga opinioni i gjërë, e veçanërisht ai shqiptar. Përveç qeverisë së Serbisë, e cila i përkrahu deklaratat e Solanos. As Athisari dhe as Grupi i Kontaktit, nuk u prononcuan me gjithë rezervat që patën ndaj deklaratave të dhëna, ata të kujdesur, në mënyra te veqanta u orvaten të sqarojnë opinionin e gjërë se nuk do te ketë shtyrje sa i përket zgjidhjës së statusit të ardhshëm të Kosovës.

Në fakt qëllimi i Serbisë mbeti shkatërrimi i procesit të negociatave, dhe dëmtimi i palës shqiptare dhe asaj nderkombëtare karrshi tyre. Kjo tendencë serbe sikur u tregua e pa suksesë fillimisht. Por insistimi i vazhdueshëm në njërën anë i Serbisë për t’u rikthyer në një procesi të ri negociatash dhe në anën tjetër miratimi i kushtetutës së re serbe, janë fytyra më e qartë se Serbia nuk do zgjidhje të difavorshme për të sa i përket Kosovës. Më këtë monotoni politike Serbia arriti të paragjykoj gjendjen në rajon duke e lidhur atë me zgjidhjet në Serbi. Në çoftëse zgjidhja e statusit të Kosovës bëhet këtë vit, para zgjidhjeve në Serbi, në zgjidhje mund te kemi radikalet në pushtet, të cilët gjithsesi do ta komplikojnë procesin e zgjidhjes së statusit për Kosoven. Më këtë pozita aktuale serbe e Kushtunicës dhe e Tadiçit, karrshi radikalve në opozitë, duan të justifikojnë vetëm realitetin, pra duke e paraqitur Serbin si te interesuar seriozisht në zgjidhjen e problemit të Kosovës.

Kjo dhe vetëm kjo është farsa e politikës serbe, që rishfaqet në kohë, dhe për shumë qeveri perëndimore dhe lider sensacivë mbetet e paqartë. Serbia më në fund ia arriti qëllimit të saj, të shtyjë zgjidhjen e statusit të Kosovës për vitin 2007, edhe përkundë dëshirës se shqiptarve që ay te zgjidhet në këtë vitë. Fakti i manipulimit me zgjidhje politike në Serbi, që jo me siguri të plotë do te mund të zhvillohen në janar te vitit 2007, është alibia më e qëndrueshme se Serbia nuk do qasje reale sa i përket Kosovës.

Potezi i fundit i palës shqiptare, për të mos hyer në mat, është shpallja e pavarësisë, me gjithë problemet e skajshme që ka vendi, i duhet një akt i tillë që suspendon manipulimin e Serbisë.

Kosova duhet ta shpallë pavarësinë, këtë shansë e ka madje edhe kur nëntori po afron le te bëhet nëntori i II-të i madhë shqiptar. Sepse tashmë dihet se Serbia nuk e ka ndërmend të bëhet Nënë Tereza për Kosovën dhe pavarsinë e saj.

[zef kajtazi]

Kosova sot a neser do te behet shtet,por sa jemi ne gati?Nitsche shkruan se kur lind shteti-vdes kombi.

[Llapi]

ASNJË QEVERI SERBE S‘MUND TA PENGOJË PAVARËSINË E KOSOVËS - Shkruan: William D. Montgomery Gazeta "DANAS"




ASNJË QEVERI SERBE S‘MUND TA PENGOJË PAVARËSINË E KOSOVËS

Shkruan: William D. Montgomery Gazeta "DANAS"

Serbia ndodhet mes dy dramave politike të ndërlidhura mes vetes. E para, është beteja për ta penguar pavarësinë e Kosovës. E dyta, janë zgjedhjet parlamentare të 21 janarit 2007 dhe ato presidenciale të parashikuara për një datë të mëvonshme (besohet në maj). Rezultati i këtyre zgjedhjeve pritet të përcaktojë edhe kursin e Serbisë për vitet e ardhshme. Në janar 2003, vetëm dy muaj para se të vritej Kryeministri Gjingjiç, nisi një iniciativë të shpejtë për Kosovën, që bashkësia ndërkombëtare nuk e kuptoi sa duhet dhe e priti keq. Meqë ishte e përgatitur dhe e pakoordinuar mirë me përpjekjet diplomatike të Serbisë (nuk kishte vizita të nivelit të lartë në kryeqytete për të kërkuar mbështetje), kjo iniciativë shkoi bosh dhe vetëm sa mbeti e shënuar në histori. Por, shkaku i kësaj iniciative ishte aftësia e Gjingjiç për të shikuar përpara dhe për ta parashikuar saktë atë që po ndodh tani, me të gjitha pasojat në skenën politike. Ai shpresoi se do t‘ia dilte të ndërtonte një proces dhe të arrinte zgjidhje të tjera, të pranueshme për Serbinë. Në realitet, fati i Kosovës është vendosur atëherë kur qindra mijëra shqiptarë të Kosovës u dëbuan në Shqipëri, Maqedoni e Mal të Zi, si pasojë e aksionit që ndërmori qeveria e Millosheviçit, në vitin 1999. Pamjet e refugjatëve i mundësuan NATO-s mbajtjen e kohezionit për vazhdimin e fushatës së bombardimeve dhe për të bindur shumicën e liderëve botërorë që të krijonin opinionin publik, se Kosova duhet të jetë e pavarur. Ky mendim u betonua aq fort, sa nuk u vu asnjëherë në dyshim më pas, madje as nuk u diskutuan alternativa të tjera. Është shumë fatkeq fakti, që bashkësia ndërkombëtare, pasi u përcaktua për të ardhmen e Kosovës, zgjodhi vonesën e nuk e zbatoi menjëherë atë. Thjesht, do të ishte më e lehtë atëherë, duke pasur parasysh presionin e fushatës së bombardimeve dhe pasojat që sollën NATO e KB dhe marrëdhëniet me Rusinë. Tani të gjithë paguajmë çmimin e lartë të kësaj shtyrje. Në vend që Millosheviçi të ishte përgjegjësi i qartë për humbjen, ngarkohen demokratë që erdhën në pushtet në Serbi, që të përpiqen të bëjnë çfarë është e mundur për ta "shpëtuar" Kosovën. Ky ka qenë njëri ndër faktorët e rëndësishëm të destabilitetit dhe katalizatori i nacionalizmit në gjithë periudhën pas Millosheviç. Cilado qeveri serbe nuk mund të bëjë asgjë për të penguar pavarësinë e Kosovës. Paraja që harxhohet në kompanitë e lobimit në momentin e fundit në Uashington e Bruksel, është e dobishme vetëm për ta shënuar në histori, se qeveria serbe bëri gjithçka që ishte e mundur, për ta penguar humbjen e Kosovës. Dhe është gati e sigurt, se radikalët do ta fajësojnë qeverinë dhe Presidentin e tanishëm, se ata në fund të fundit e kanë humbur Kosovën. Grupi i Kontaktit (GK) i kryesuar nga SHBA, i ka dhënë të dërguarit special të Kombeve të Bashkuara për Kosovën, Marti Ahtisari, detyrën e qartë, që deri në fund të vitit, duhet të propozojë një zgjidhje për statusin e Kosovës. Ai dhe zyrtarë të tjerë të Grupit të Kontaktit, kanë vazhduar publikisht t‘i hedhin themelet për vendimin, brenda këtij kuadri kohor. Këtu u përfshinë disa paralajmërime për të gjithë liderët serbë, që nisur nga pikëpamja e rezultatit, ta përgatisin popullin serb në mënyrë të përgjegjshme. Për shkak të rrethanave politike serbe, por dhe vetëdijes, se si do të kujtohen ata nga historia, asnjë prej liderëve seriozë politikë serbë, nuk do të jetë bashkëpunues për këtë çështje. Në vend të kësaj, ata e kanë përkeqësuar situatën në thelb, duke shpallur rëndësinë e tyre me "luftën" e vet. Kjo ka çuar në rritjen serioze të ndjesive nacionaliste, kur vendimi për pavarësinë të miratohet (edhe pse i kushtëzuar dhe i maskuar). Vështirë të provohet, por SHBA dhe BE, prej disa muajsh, kanë filluar të mendojnë seriozisht për ndikimin që do të ketë vendimi i statusit të Kosovës mbi Serbinë. Sa më shumë e shikon skenën politike serbe dhe forcën e partive nacionaliste, siç janë radikalët, aq më shumë situata duket shqetësuese. SHBA dhe BE e kanë zhvilluar strategjinë në dy pjesë: Kanë nxitur zgjedhje të parakohshme në Serbi këtë vit, para vendimit për Kosovën dhe kanë kërkuar "karotën e mundshme", që do t‘ia jepnin Serbisë, si një lloj shpërblimi për humbjen e Kosovës. Deklarata e paradokohshme e BE, se do të bëjë studimin për të parë mundësinë e lehtësimit të kufizimeve për vizat, për vendet e rajonit, është një shembull i kësaj "karote". Në ditët që do vijnë, do të ketë dhe të tjera. Llogaria me zgjedhjet e parakohshme u bë, nga njëra anë, që zemërimi pas shtyrjes të vendimit për Kosovën, të mos shkojë për forcimin e radikalëve, ndërsa nga ana tjetër, ndonjë qeveri e pritshme, me mandat katërvjeçar të ketë forcën dhe qëndrueshmërinë e mjaftueshme, për të përballuar presionin e nacionalistëve. Kjo lojë me kohën, megjithatë, ka dhe disa të meta serioze. Para së gjithash, kjo ka tronditur kredibilitetin e Marti Ahtisarit dhe ka bërë që ai më shumë se kushdo të ngjaj me një "kukull". Atij i është dashur të befasohet dhe të nisë kursin për të mbështetur shtyrjen e deklarimit të vendimit. Së dyti, me që ka qenë veprim kaq i dukshëm, partitë politike në Serbi u përgjigjën me shtyrjen e kohës së zgjedhjeve për disa muaj. Zgjedhjet presidenciale, është e qartë se do të mbahen pasi të jetë shpallur vendimi për Kosovën, gjë që do të kërcënojë planet e Presidentit Tadiç për këtë post. Përveç kësaj, zgjedhjet parlamentare të 21 janarit, janë vetëm fillimi i një vargu bisedimesh të zgjatura mes partnereve potencialë për koalicion.

Është mjaft e mundshme, që ato bisedime ose nuk do të përfundojnë para vendimit për Kosovën, ose qeveria e re që në ditët e para të saj, do të përballet me "cunamin" e protestave të idhnimit e presionit për humbjen e Kosovës. Përfundimisht, shtyrja e deklarimit të vendimit për Kosovën, u ofron serbëve pritjen joreale, se vendimi për Kosovën mund të ndryshojë dhe po i njëjti shkak, shqetëson dhe shqiptarët e Kosovës. Në këtë moment është e pamundur të thuhet, se cili do të jetë reagimi i Serbisë zyrtare ndaj vendimit për Kosovën; se cili do të jetë ndikimi i saj mbi zgjedhësit për të dalë në votime, dhe çfarë koalicioni qeveritar do të kemi në fund të procesit? Është e qartë, se çdo qeveri serbe do të jetë nën presionin intensive, që të ndërmarrë masa kundërshtuese e agresive për të treguar mospajtimin e saj radikal me vendimin. Kjo, besohet se do të ketë ndikim negativ në tranzicionin demokratik të Serbisë dhe në procesin e integrimit me BE-në. Rezultati i zgjedhjeve do të varet nga një numër faktorësh të ndërlidhur. Para së gjithash, dalja e dobët e zgjedhësve në referendum, tregon shkallën e lartë të apatisë së zgjedhësve serbë. Nëse përsëritet, kjo mund të shkojë në dobi të partisë radikale. Përgjithësisht, nuk mendohet se radikalët së bashku me socialistët, mund të marrin shumicën në parlament dhe mundësinë për të formuar qeveri koalicioni. Së dyti, ka një numër partish, që edhe në këtë moment kanë pozicione të dobëta. Mes tyre janë G17 Plus (Mllagjan Dinkiç), LDP (Çedo Jovanoviç, SPO (Vuk Drashkoviç) dhe partia e Bogolub Kariqit. Në varësi nga marrja ose jo e 5% të votuesve, ato mund të luajnë rol vendimtar në formimin e cilitdo koalicion. Nëse nuk ia dalin, votat e tyre do të humbin dhe nga kjo do të kenë dobi partitë që e kalojnë këtë prag. Përfituesit më të mëdhenj do të jenë partitë që dalin më mirë, që do të thotë se janë radikalët. Së treti, dy forcat e mëdha "demokratike", Partia Demokratike e Boris Tadiçit e Partia Demokratike e Serbisë e Vojisllav Koshtunicës, duhet të bashkëpunojnë, nëse duan që radikalët të mos vijnë në pushtet. Por marrëdhëniet e tyre në këto 15 vite kanë qenë të tensionuara. Të dyja shpresojnë se në bisedimet për koalicionin, do të hyjnë si forcë kryesore. Prandaj DSS është afër pranimit në koalicionit parazgjedhor të mjaft partive të ndryshme, mes të cilave edhe elementëve të ikur nga partia e Vuk Drashkoviçit, partia e Velimir Iliçit dhe Partia e Bashkimit Serb, që e pati themeluar Arkani. Në çdo rast, bisedimet për cilindo koalicion qeverisës paszgjedhor, do të jenë të vështira, të gjata e ndoshta të pasuksesshme. DSS duket se do të zhvillojë një fushatë pazari, duke e ditur se edhe partitë e tjera të spektrit politik, po ashtu kanë oferta tërheqëse.

William D. Montgomery -Ish-ambasador i SHBA-ve në Beograd

(Marrë nga Gazeta "Danas", përgatiti Ardit Shehu)

[Llapi]

Kosova shtet i pavarur, nuk bën ndryshe

BRUKSEL/ STRASBURG, 22 NËNTOR -
Deputetët e Parlamentit Evropian
dhe të atij serb kanë shprehur
vlerësime të ndryshme për
Kosovën dhe zgjidhjen e statusit
gjatë një takimi në Bruksel. Deputeti
slloven, Jelko Kacin, dhe
deputetja gjermane, Gizela Kalenbah,
kanë deklaruar se "nuk shohin
mundësi tjetër për zgjidhjen e statusit
përveç pavarësisë së
Kosovës", ndërsa deputetët serbë
kanë thënë se pavarësia është e papranueshme,
duke u angazhuar
për "autonomi substanciale" për
Kosovën brenda Serbisë. "Kosova
do të jetë shtet i pavarur, sepse nuk
bën ndryshe", ka theksuar Kacin.
"Vetëm shtetet mund të hyjnë në
BE, kurse ne të gjitha shteteve të
Ballkanit Perëndimor u kemi
premtuar hyrje në BE", tha ai duke
shtuar se "gjithnjë derisa Kosova
nuk do të jetë shtet nuk mund as të
negociojë për Marrëveshjen e stabilizim
asociimit, e lëre më të hyjë
në BE", ka nënvizuar Kacin. Deputeti
slloven ka vlerësuar se Serbia
pa Kosovën më shpejt do të
përparojë drejt Evropës, duke theksuar
se "vetëm pavarësia e Kosovës
është garanci për të drejtat e njeriut".
Duke reaguar ndaj një propozimi
të shefit të ekipit ekonomik
serb për t’i investuar në Kosovë 32
milionë euro, deputeti austriak
Hans Svboda vuri në dyshim synimin
e Serbisë për t’i realizuar ato
projekte, në rast se Kosova bëhet e
pavarur.
Përndryshe, deputetët e Parlamentit
Evropianë u kanë sugjeruar
sot kolegëve të tyre të Kuvendit
të Serbisë që ta kuptojnë realitetin
në rastin e Kosovës. Kosova ka
qenë tema e vetme rreth së cilës
nuk kanë gjetur as minimumin e
pajtimit deputetët nga Serbia dhe
ata të Parlamentit Evropian.
Shumë deputetë të PE-së, gjatë debatit
thanë se ndihen të tmerruar
për gjuhën që kanë dëgjuar nga
disa kolegë të tyre serbë për
Kosovën. Pas fjalëve të deputetit
Vuko Antonijeviç nga partia DSS e
kryeministrit Vojisllav Koshtunica,
se në Kosovë ka “xhihad islamik,
krim të organizuar dhe se në
Kosovë në vitin 1999 nuk ka patur
asnjë problem”, deputetja evropiane
Doris Pak reagoi ashpër, duke
thënë se është tmerruar me këtë
gjuhë të urrejtjes ndaj shqiptarëve
dhe një shtrembërim të tillë të fakteve
historike. "E gjithë Evropa po
e kupton se Kosova po bëhet e
pavarur, vetëm ju serbët dhe Serbia
bëheni kinse nuk po e kuptoni
këtë. Ne duhet të merremi me serbët
e Kosovës, sepse Serbia që moti
e ka humbur Kosovën", tha deputeti
nga Sllovenia Jerko Kacin.

[ARIANI_TB]

“VETEVENDOSJA”: SHTYRJA E STATUSIT, VENDIM I PRITSHEM (10/11/06)

Levizja "Vetevendosje" ne Kosove, e cila eshte shprehur prej kohesh me tone kritike per ecurine e negociatave dhe ka hedhur dyshime per nje ndarje te Kosoves, e ka vleresuar si dicka normale vendimin e Ahtisarit per shtyrjen e percaktimit te statusit. "Nuk me ka habitur vendimi pasi statusi u shty me pare me referendumin e Kushtetutes serbe dhe tani eshte manifestimi i te njejtit fenomen, shtyrja pas zgjedhjeve ne Serbi. Kosoves nuk i mungon statusi, por i mungon liria qe te vendose per fatin e vete", ka deklaruar kryetari i "Vetevendosje", Albin Kurti, ne nje interviste per Top Channel. Sipas tij, propozimi per statusin nuk permban disa nga gjerat kryesore per Kosoven, si dhe synon ndarjen e saj sipas modelit te Bosnjes. "Propozimi nuk permban asgje per ushtrine e Kosoves, asgje per vendin ne OKB, por parashtron decentralizimin qe do te shkaktoje ndarjen e Kosoves. Ne baze te projektit te decentralizimit, eshte zgjeruar komuna e Artanes, ajo e Allukut, Parteshit dhe Gracanices, te cilat Ekipi Negociator ia ka dhene Serbise, se bashku me Luginen e Presheves. Gjithashtu, qellimi i negociatave eshte qe te thuhet se kishat iu perkasin serbeve dhe kjo e fundit do te fitoje mundesine e nje sulmi te ri ne Kosove. Ndersa pala kosovare, e korruptuar dhe e shantazhuar, beson se ne fund do te paguhet", ka perfunduar Kurti.

[ARIANI_TB]

BRUKSEL
Deputetët e Parlamentit Evropianë u kanë sugjeruar sot kolegëve të tyre të Kuvendit të Serbisë që ta kuptojnë realitetin në rastin e Kosovës.
Kosova ka qenë tema e vetme rreth së cilës nuk kanë gjetur as minimumin e pajtimit deputetët nga Serbia dhe ata të Parlamentit Evropianë.
Shumë deputetë të PE-së, gjatë debatit thanë se ndihen të tmerruar për gjuhën që kanë dëgjuar nga disa kolegë të tyre serbë për Kosovën.
"E gjithë Evropa po e kupton se Kosova po bëhet e pavarur, vetëm ju serbët dhe Serbia bëheni kinse nuk po e kuptoni këtë. Ne duhet të mirremi me serbët e Kosovës, sepse Serbia që moti e ka humbur Kosovën", tha deputeti nga Sllovenia Jerko Kacin.
Ndërkaq, ministri i Jashtëm i Serbisë Vuk Drashkoviç, duke folur para deputetëve evropianë, tha se në Serbi që tani ka kërkesa nga disa qarqe, që në rast të pavarësisë së Kosovës, me të gjitha shtetet të cilat do ta njihnin atë pavarësi, Beogradi të shkëput marrëdhëniet diplomatike. Ai më tej shtoi se nuk beson që "Këshilli i Sigurimit do të lejonte pavarësimin e Kosovës".

[ARIANI_TB]

BEOGRAD
"Zgjidhja për statusin e Kosovës duhet të jetë e realizueshme, e drejtë për të gjitha palët dhe e pranueshme për shumicën në Kosovë", ka deklaruar i dërguari amerikan për statusin Frank Uisner, duke saktësuar se zgjidhja duhet të mundësojë që "shumica dërmuese e kosovarëve të mund të jetojnë me të".
Në një intervistë për gazetën Veçernje Novosti, Uisner ka thënë se është më mirë të pritet përfundimi i zgjedhjeve në Serbi, e pastaj kryenegociatori Martti Ahtisaari ta paraqesë propozimin e tij për statusin e Kosovës.
"Ahtisaari është i vendosur në qëllimin e tij që të dalë me një konkludim të qartë, të cilin do ta kuptojmë të gjithë", ka thënë Uisner, duke paralajmëruar se Shtetet e Bashkuara do ta mbështesin Ahtisaarin dhe propozimet e tij, ashtu siç e kanë mbështetur gjatë tërë procesit negociator.
Uisner ka shprehur bindjen se pas zgjidhjes përfundimtare të statusit, do të vendosen "marrëdhënie konstruktive ndërmjet Kosovës dhe Serbisë", si dhe do të hiqen kufizimet në raportet midis Serbisë dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

[ARIANI_TB]

Bush Has Plan to Act on the Status of Kosovo

By Glenn Kessler
Washington Post Staff Writer
Tuesday, May 17, 2005; Page A15

After largely ignoring the deteriorating situation in the Balkans since President Bush was elected in 2000, the Bush administration has decided on a new strategy designed to finally settle whether Kosovo will become fully independent of Serbia, U.S. officials said.

Ethnic tensions have been rising in Kosovo, which is still administered by the United Nations six years after NATO bombed Serbia over its treatment of the Kosovars. Sporadic violence has erupted between the majority Albanian and minority Serbian populations, most recently in March, as the region's status has remained in limbo.

"If you freeze the situation for two or more years, you are likely to create a pressure cooker," a senior administration official said, speaking on the condition of anonymity because the plan has not been announced. He said the United States is signaling that it is now committed to resolving the outstanding issues in Bosnia and Kosovo.

The plan, which Undersecretary of State R. Nicholas Burns will announce in congressional testimony tomorrow and a speech Thursday, has been carefully worked out in intensive discussions with U.N. and European officials. The United Nations will shortly appoint Kai Eide, the Norwegian ambassador to NATO, to assess whether Kosovo is ready for final-status talks. Once that certification is made, probably by mid-autumn, then the United Nations will sponsor international negotiations on whether Kosovo should remain part of Serbia, become independent or achieve a hybrid status.

Russia, the traditional defender of the Serbs, initially appeared to support the idea but has since expressed reservations, the official said.

The administration will combine this push on Kosovo with a warning to Serbia that a normal relationship with the United States and NATO depends on the capture of the two most-wanted war criminals from the Bosnian war -- former Bosnian Serb leader Radovan Karadzic and his military commander, Ratko Mladic. Over the past two months, the Serbian government has delivered about a dozen people to the war crimes tribunal in The Hague, but Karadzic and Mladic are crucial because they ordered the killings of nearly 8,000 Muslims at Srebrenica.

Karadzic was recently spotted having lunch with his wife in southeastern Bosnia, according to reports in the region. The administration official noted that July 11 will mark the 10th anniversary of the Srebrenica massacre. "We can't forget that," he said. "That is the next big step for the Serbian government. They have to face that."

Richard C. Holbrooke, who in the Clinton administration was instrumental in forging the Dayton Peace Accords that ended the Bosnian war 10 years ago, applauded the initiative. "They inherited a Balkans policy they neither understood nor appreciated," the former U.N. ambassador said. "They were warned by many people that the situation would deteriorate. They are now -- and I am very glad to see it -- in the process of revising their policy significantly."

The administration's push appears to be part of Secretary of State Condoleezza Rice's effort to clean up the diplomatic underbrush that gathered as policymakers in Bush's first term focused on the war on terrorism.

Burns also has been a key player in engineering the administration's renewed interest in Kosovo. As a former ambassador to Greece and to NATO, Burns is intimately familiar with Balkan issues. He recently traveled to Europe to line up allied support for the initiative.

Holbrooke said there is "no way U.S. troops can leave Kosovo" unless there is an agreement on its final status. "The key thing is for the U.S. to assume the leadership role that it had abdicated. We cannot have a strong NATO or a stable Europe if the Balkans are on fire."

Bush administration officials say that they cannot predict how the multi-year process of determining Kosovo's future will end, and that the administration will not advocate a particular option.

But Holbrooke predicted that eventually Montenegro will separate from Serbia and that Kososo will become independent, laying the groundwork for all seven parts of the former Yugoslavia to move toward membership in the European Union. Slovenia already has been granted membership.