Statusi i ardhshem i Kosovës!

[bOndi_oo7]

Liga-Qytetare Shqiptaro-Amerikane (AACL)
.................................................. .....................

NUMËRIMI PRAPA PËR KOSOVËN, CILI ËSHTË BASTI NË KENEBUNKPORT
Nga Shirley Cloyes DioGuardi dhe Joe DioGuardi

Bota po pret për të parë nëse bisedimet midis presidentit Bush dhe presidentit rus, Vladimir Putin në Kenebunkport, Maine, më 1 e 2 korrik, do ta thyejnë bllokadën midis të dy vendeve për statusin final të Kosovës. Po që se Putini ngul këmbë në shfrytëzimin e pushtetit të Rusisë nëpërmjet vetos në Kombet e Bashkuara, liderët e Kosovës duhet të angazhohen dhe të kërkojnë pavarësi të plotë tani si mënyra e vetme për t’i sjellë Kosovës dhe Evropës juglindore paqe të qëndrueshme dhe stabilitet. Ata nuk duhet në asnjë mënyrë të pranojnë në heshtje një raund të ri bisedimesh.

Joakim Ryker, administrator i OKB-së në Kosovë, ka tërhequr me të drejtë vërejtjen në dhjetor të vitit 2006 e shtyrja e mëtejme e zgjidhjes së statusit final të Kosovës "do të kishte kosto të lartë ekonomike dhe politike për Kosovën, për fqinjët tanë, për rajonin në tërësi dhe për komunitetin ndërkombëtar". Dhe prapë se prapë, edhe gjashtë muaj më pas, kur pritej që në përputhje me propozimin e dorëzuar nga i dërguari i OKB-së, Mahti Ahtisari, Kosovës t'i njihej një "pavarësi e mbikëqyrur", Grupi i Kontaktit ka vendosur që në vend që ta zbatonte këtë propozim, të angazhohet për një raund të ri bisedimesh midis Prishtinës dhe Beogradit, gjithnjë nën trysninë e rishfaqjes së kërcënimit rus për ta përdorur të drejtën e vetos në Këshillin e Sigurimit të OKB-së.

Thirrja për negociata të reja - veprim i rrezikshëm
Thirrja për negociata të reja, me qëllim që të përfitohet miratimi i Rusisë për planin e Pavarësisë së Perëndimit për Kosovën, përbën një hap potencialisht të rrezikshëm të shtyrjes së statusit final të Kosovës.

Koha për shtyrje të serishme dhe të mëtejme ka kaluar që moti për vendin ku 92 për qind e shumicës shqiptare të Kosovës ka vuajtur mbi supe një dekadë okupimi brutal dhe gjenocidi në duart e forcave ushtarake dhe paraushtarake serbe . Dhe në periudhën tetëvjeçare të pasluftës së Kosovës të vitit 1999, zhvillimi i saj politik, ekonomik dhe shoqëror ka vazhduar të mbahet peng pikërisht nga mungesa e statusit final.

Me shpresë se do të zgjidhet zënka me Rusinë, javën e fundit të muajit qershor, ShBA-të, Britania dhe Franca paraqitën një rezolutë të re, e cila ftonte që negociatat e reja katër mujore të drejtohen nga një i dërguar i ri i posaçëm i Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së.

Po nuk u arrit konsensusi, do të pasonte implementimi automatik i planit të Ahtisarit, parashihte kjo rezolutë, me kushtin që Këshilli i Sigurimit “të mos vendoste shprehimisht për diçka tjetër”. Beogradi dhe Moska e hodhën atë poshtë për arsye se kjo do ta bënte Kosovën ‘de jure’ të pavarur.

Ditë më parë, ministri i jashtëm i Belgjikës, Karl de Gucht, ra dakord me qëndrimin e kërkesat e palës serbe. Pas takimit me ministrin e jashtëm serb, Vuk Jeremic, ai theksoi publikisht e “Shumë vende anëtare të Këshillit të Sigurimit dhe shumica e vendeve evropiane” duan rifillimin e negociatave katëmujore pa paracaktimin e rezultatit të këtyre bisedimeve. Duket që aktualisht, vetëm Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë të gatshme ta njohin pavarësinë e Kosovës, po që se dështojnë negociatat e reja.

Deri në përmbylljen dhe përfundimet e arritura në samitin e Kenebunkportit, askush nuk do ta dijë me siguri nëse presidenti rus, Vladimir Putini, është duke aktruar thjesht (siç ka bërë shpeshherë në të kaluarën) apo është i vendosur të ngulë këmbë që mbi tetëmbëdhjetë muaj pasi që Marti Ahtisarit iu kërkua nga OKB-ja të angazhohet për ta gjetur statusin final të Kosovës, serbët dhe shqiptarët duhet sërish t’i kthehen tryezës së bisedimeve.

Rusia dhe synimi i saj për të qenë faktor në shekullin e 21-të
Por ajo që komuniteti ndërkombëtar nuk po e di është se Rusia filloi të shtonte kundërshtimin e saj ndaj planit të Ahtisarit dimrin që lamë pas dhe ky vend në vazhdimësi ka qëndruar, që nga mbarimi i luftës, midis shprehjes së mbështetjes për angazhimin e Perëndimit për sjelljen e pavarësisë për Kosovën dhe përqafimit të kundërshtimeve të aleates së saj, Serbisë, ndaj këtij angazhimi dhe këtyre përpjekjeve.

Tani duhet të jetë e qartë se Rusia është e motivuar shumë më pak nga identifikimi i saj me Serbinë si vend sllav, apo madje edhe shumë më pak nga shqetësimet e shprehura shpeshherë për gjoja faktin se pavarësia e Kosovës do të përbëjë “precedent” për rajonet që kërkojnë shkëputje nga hapësira ish-sovjetike. Motivi kryesor vjen nga nevoja e Rusisë për t’i demonstruar Perëndimit se është lojtar ndërkombëtar që duhet të merret para sysh, duhet të llogaritet mirë në shekullin e 21, veçanërisht për shkak të rezervave të saj të naftës dhe të gazit natyror.

Duke u gjendur përballë kërcënimit rus se do ta përdor veton në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, disa vende anëtare të Bashkimit Evropian, kanë shprehur shqetësimin se Rusia do t’ua ndërpresë atyre qasjen në linjat furnizuese me këtë energji, po që se ato u bashkëngjiten Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në njohjen e pavarësisë së Kosovës.

Si rezultat i kësaj, këto vende tani nuk duan ta njohin pavarësinë e Kosovës pa një rezolutë të Këshillit të Sigurimit, e cila do ta bartte administratën e Kosovës nga Kombet e Bashkuara në duart e një zyreje civile ndërkombëtare të drejtuar nga Bashkimi Evropian, të mbështetur nga forca paqeruajtëse që numëron 17 mijë trupa dhe që drejtohet nga NATO e njihet me emrin KFOR. Marrë historikisht, rezervat energjetike, nuk kanë qenë çështja primare e Evropës. Vendet anëtare të BE-së kanë qenë përherë të përçara për politikën e jashtme që do të duhej ndjekur në Ballkan dhe këto vende kanë reaguar vetëm kur Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë shprehur lidershipin e tyre përmes aksionit.

Tom Lantosi: Pavarësi me ose pa rezolutë të OKB-së
Siç ka deklaruar kongresisti Tom Lantos, kryetar i Komitetit të Dhomës së Përfaqësuesve për Punë të jashtme në një takim historik, të mbajtur me 21 qershor me pjesëtarët e Duma-s ruse përgjegjës për politikë të jashtme, “Çështja e statusit final ose do të zgjidhet në Kombet e Bashkuara, ose pasi që Kosova ta shpallë pavarësinë e saj në mënyrë të njëanshme, mund t’ju siguroj se të nesërmen e shpalljes së kësaj pavarësie, Shtetet e Bashkuara do ta njohin atë si vend të pavarur dhe këtë njohje do ta shpallin edhe Britania e Madhe, Franca, Gjermania, Holanda, Danimarka dhe të gjithë të tjerët. Andaj ajo që mund të bëjë Rusia është ose të jetë përkrah Evropës dhe Shteteve të Bashkuara në bazë të një rezolute të Kombeve të Bashkuara që më në fund do të bëjë ndëshkimin për spastrimit etnik, ose do të ngelet e vetmuar më një anë“.

Rezultati përfundimtar do të varet nga shpejtësia dhe forca e reagimit amerikan

Rezultati i gjithë kësaj do të varet nga shpejtësia dhe vendosmëria me të cilën do të reagojnë Shtetet e Bashkuara kundër intransingjencës së palës ruse. Ka të ngjarë që, sa më e gjatë që të jetë shtyrja e vendimit për statusin final të Kosovës, aq më shumë do të tretet vendosmëria e Evropës dhe e ShBA-ve për rezultatin përfundimtar, ndër të tjera edhe për shkak të kushteve e rrethanave të ndryshme objektive, siç janë, fjala vjen, largimi i Havier Solanës nga posti i sekretarit të përgjithshëm të Këshillit të Bashkimit Evropian në tetor të vitit 2007 dhe mbajtja e zgjedhjeve presidenciale të ShBA-ve, një aktivitet që fillon me fillimin e vitit 2008.

Sa më e gjatë që të jetë shtyrja, aq më i fuqishëm do të jetë edhe kundërshtimi serb dhe për të qenë më keq akoma, gjatë kësaj kohe Beogradi do ta lehtësojë në masë recesionin e serbëve në veri të Kosovës (një objektiv i përhershëm dhe përfundimtar ky i palës serbe) me gjithë këmbënguljen e Perëndimit se nuk mund të ketë as ndarje as ndryshim të kufijve.

Mbi të gjitha, sa më e gjatë të jetë shtyrja, në sytë e popullit të Kosovës do të vazhdojë të tretet legjitimiteti i strukturës politike të Kosovës dhe komunitetit ndërkombëtar që e mbështet atë dhe kjo do të ndodhë pavarësisht nga përkatësia e tyre etnike.

Shqiptarëve të Kosovës iu kërkua të besonin se do të ishin të pavarur në fund të vitit 2006

Ata e kanë ditur se mbështetja e Perëndimit për Kosovën ka filluar të ngatërrohet që kur zyrtarët amerikanë dhe evropianë morën parasysh kërkesën e Vojisllav Koshtunicës dhe të Boris Tadicit për shtyrjen e vendimit për statusin final të Kosovës deri pas zgjedhjeve të përgjithshme të Serbisë në janar të vitit 2007, ose (Ndryshe në pushtet do të vinin radikalët)

Veprim i padrejtë ndaj shqiptarëve të Kosovës
Nuk guxon Perëndimi të nënvlerësojë ndikimin potencial të kësaj gjendje të pashpresë në të cilin është zhytur tani Kosova. Shqiptarët e Kosovës e pranuan planin me shumë të emta të Ahtisarit me qëllim që të demonstronin gatishmërinë e tyre për të bashkëpunuar me Perëndimin dhe nga besimi se bashkëpunimi i tyre do të shpinte në liri.

Ata e dinë se negociatat e reja nuk do të shpinë asgjëkund vetëm në një fushatë të Beogradit dhe të Moskës për të nxjerrë koncesione të reja nga Shqiptarët, koncesione këto që do të shkonin përtej atyre që i ka sjellë procesi Ahtisari dhe do të shpijnë në bllokimin përfundimtar dhe permanent të integrimit të serbëve të Kosovës, një popullsi që përbën më pak se 5 për qind të popullsisë së gjithmbarshme, në jetën politike dhe ekonomike të Kosovës.

Shpërthimin e serishëm të konfliktit në Kosovë mund ta parandalojë vetëm sinjali i fuqishëm nga qeveria amerikane. Kongresi amerikan duhet ta nxisë presidentin Bush ta mbështesë deklaratën e tij të 10 qershorit në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë, se “Çfarë është boll, është boll dhe rezultati i fundit duhet të jetë Pavarësia e Kosovës” dhe ata duhet ta bëjë atë tani./Përktheu: Musli Bazhdaraj – Përgatiti për botim: Elida Buçpapaj)

28 qershor 2007

(Shirley Cloyes DioGuardi është Këshilltare e LQSHA-së për çështje të Ballkanit, ndërsa ish-kongresisti Joe DioGuardi është themelues i Lidhjes Qytetare Shqiptaro)

[drity]

A tradeoff for peace in Kosovo

http://www.boston.com/news/globe/edi...ace_in_kosovo/

[Edvin83]

Condoleza Rice tha sot se ceshtja e Kosoves do te zgjidhet jashte KEshillit te Sigurimit e do ti kaloje Grupit te Kontaktit ku Rusia nuk ka te drejte vetoje. Kosova do te shpalle pavaresine brenda Krishtlindjeve te ketij viti.

[land]

Pavarsi e plote dhe me vone bashkim me Shqiperine

[Edvin83]

per kete duhet qe ne Shqiperi te vijne pushtet nje brez i ri politikanesh, te rinj e atdhedashes jo si keta qe kemi deri tani, te vjeter, dhe paradashes e qe as e cajne koken per interesa madhore.

[Edvin83]

Çeku: 28 Nentori duhet te jete dita e shpalljes se pavaresise,
Kryeministri i Kosoves, Agim Çeku, u shpreh kunder hedhjes ne votim te rezolutes per Kosoven ne Keshillin e Sigurimit nese dihet qrte se Rusia do ta perdore veton. Pas takimit qe zhvilloi me Kryeadministratorin Joakim Ryker, Çeku vleresoi se vetoja e Rusia mbi rezoluten do te ishte e demshme per Kosoven. Ai po ashtu permendi 28 Nentorin si date kur Kosova duhet ta shpall pavaresine. “Ajo eshte dite per t'u festuar ” tha ai. Institucionet kosovare po pergatiten per forma tjera te arritjes se pavaresise pasi Keshili i Sigurimit nuk ka arritur deri tash ta tejkaloje kundershtimin e Rusise per rezolute, tha Çeku pas takimit qe pati ne Prishtine me kryeadministratorin Ryker.

[arianet]

Peticion per Kosoven ne www.denoncoj.info

[Hyj-Njeriu]

Me shume se pavaresi e kushtezuar eshte vetem enderr,sta jep njeri te drejten e bashkimit me shqiperine apo te jesh shtet qe mbrohesh vete e ke forca te armatosura...mbikqyrja e kosoves do vazhdoje gjate per fat te keq...Vetem ne rastin e pamundur te nje nderhyrje te shqiperise ne punen e kosoves do kishte pavaresi te plote si pasoje e nje fitoreje mbi serbet....Sot ashtu si dhe dje po nuk korre nje fitore ushtarake domethenese nuk ta jep kush pavaresine e plote....per fat te keq keshtu ka qene e keshtu do jete...

[DYDRINAS]

Majër: SHBA po jep shenja tërheqjeje nga procesi i statusit të Kosovës

Zamira Edwards

Zëri i Amerikës
27-07-2007


Me shtyrjen 120 ditëshe, Uashingtoni po jep shenja se dëshiron të tërhiqet sa më shumë nga procesi për zgjidhjen e statusit të Kosovës dhe të angazhojë më shumë vendet evropiane. Kështu shprehet Profesori i Universitetit Kombëtar të Mbrojtjes, Stivën Majër, në një intervistë për Zërin e Amerikës.

Zëri i Amerikës: Zoti Majër, Ekipi i Unitetit i Kosovës u takua në fillim të kësaj jave me Sekretaren amerikane të shtetit Kondolisa Rajs. Duke u nisur nga komentet si të palës amerikane ashtu edhe atë shqiptare, si do ta vlerësonin ju vizitën e delegacionit kosovar në Uashington?

Stivën Majër: Mendoj se Ekipi i Unitetit i Kosovës, ashtu edhe zyrtarë serbë, që pritet të takohen në Uashington me zyrtarë të lartë të administratës, po përpiqen të sigurojnë angazhimin e qeverisë amerikane, një qeveri që gjithnjë e më shumë po e humbet interesimin në këtë çështje. Administrata amerikane kishte shpresuar që kjo çështje të ishte zgjidhur deri tani. Kjo administratë e shikon këtë si një çështje të administratës Klinton. Zyrtarët amerikanë mendojnë se kanë çështje më të mëdha për të zgjidhur. Për sa i përket Kosovës, ne po shikojmë një dobësim të çështjes shqiptare në Uashington. Aktualisht Uashingtoni është i predispozuar të dëgjojë, sepse strategjia e fundit dështoi. Zyrtarët amerikanë po përpiqen të gjejnë një mënyrë për të ecur përpara, duke kënaqur të dyja palët, në se një gjë e tillë është e mundur. Mendoj se Shtetet e Bashkuara do të mbështeten më shumë tek vendet evropiane për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Uashingtoni do të jetë pjesë e këtij procesi, në Grupin e Kontaktit, por ka të ngjarë që të shohim një angazhim më të madh nga Bashkimi Evropian dhe për këtë tanimë ka shenja. Pra me pak fjalë kemi të bëjmë me një gjendje, ku Uashingtoni përpiqet të tërhiqet sa më shumë nga ky proces, ta shikojë procesin më me paanësi dhe të angazhojë më shumë vendet evropiane.

Zëri i Amerikës: Ju thoni se amerikanët po përpiqen të sigurojnë një angazhim më të madh të udhëheqësve evropianë. Në të njëjtën kohë, evropianët duan sikur ta bindin Beogradin se e ardhnja e vendit është në Evropë, diçka që është thënë edhe nga amerikanët. A kemi këtu të bëjmë me një zë të përbashkët të të dy palëve apo diçka tjetër?

Stivën Majer: Deklarata të tilla janë bërë edhe më parë për gati 10 vjet. Në fakt ne po shikojmë një ndryshim të strategjisë. Strategjia Ahtisari nuk funksionoi. Nga ana tjetër, Serbia nuk u tërhoq nga qëndrimi i saj. Aspekti më i rëndësishëm është mbështetja që i dha Rusia. Tani Perëndimi po përpiqet të gjejë një strategji të re dhe nuk dihet se ç’drejtim do të marë ky proces. Mbetet për t’u parë se ç’rol do të luajë Grupi i Kontaktit dhe udhëheqja e Bashkimit Evropian. Unë e vë në dyshim suksesin e argumentave, që mund t’i bëhen Serbisë, në përpjekje për të zbutur qëndrimin e saj lidhur me Kosovën. Serbia ende përballet me vështirësi, që pengojnë antarësinë e saj në Bashkimin Evropian, si gjendja e ekonomisë dhe çështja e kriminelëve të luftës. Mendoj se edhe sikur Serbia të bindet se është fare afër marrëdhënieve konkrete dhe anëtarësisë në Bashkimin Evropian, ajo nuk do të ndryshoj qëndrim lidhur me Kosovën.

Zëri i Amerikës: Si e shikoni ju periudhën 120 ditëshe, e cila në fakt nuk ka filluar ende. Ekipi i Unitetit duket se është larguar nga takimet në Uashington me përshtypjen se në fund të kësaj shtyrje do të merret vendimi për statusin e Kosovës. Ç’mund të pritet pas 120 ditësh?

Stivën Majer: Periudha 120 ditëshe nuk ka filluar sepse fuqitë perëndimore, pas dështimit të Planit Ahtisari, nuk janë të sigurtë rreth drejtimit të procesit. Ata nuk duan të humbasin kohë nga këto 120 ditë, ndërsa përpiqen të përcaktojnë kursin e së ardhmes. Mendoj se do të jetë shumë e domosdoshme që si Prishtina ashtu edhe Beogradi, të jenë lojtarë aktivë për të përcaktuar strukturën e bisedimeve, ndryshe nga procesi që çoi në Planin Ahtisari. Ndryshe nga bisedimet e deritanishme, që për mendimin tim nuk ishin negociata, por një diktim që iu imponua palëve, tani Prishtinës dhe Beogradit duhet t’u jepet mundësia të ulen e të diskutojnë çështje të rëndësishme për ta dhe asgjë të mos përjashtohet nga bisedimet. Sidoqoftë, nuk do të habitesha sikur vendimi për statusin përfundimtar të Kosovës të mos merej në fund të shtyrjes 120 ditëshe. Kjo varet nga evropianët, veçanërisht në se ata e kuptojnë se mos zgjidhja e kësaj çështjeje sjell pasiguri, mund të pasohet me akte dhune e me refugjatë. Mendoj se evropianët do të vazhdojnë negociatat matanë 120 ditëshit dhe kjo do të krijojë probleme, veçanërisht në Kosovë.

Zëri i Amerikës: Javën e kaluar, çështja e Kosovës u zhvendos jashtë Këshillit të Sigurimit për t’iu kaluar Grupit të Kontaktit, madje tani flitet për një treshe, SHBA-BE, Rusi, që do të kryesonin këto bisedime. A kemi të bëjmë këtu me ndonjë ndryshim?

Stivën Majer: Duke u parë thjeshtë nga aspekti ligjor, përgjigja është JO. Problemi me të cilin përballet Bashkimi Evropian dhe perëndimi është se ata nuk mund të mos përfillin Rusinë, madje ata kanë nevojë për Rusinë. Ekzistojnë një sërë çështjesh, përveç Kosovës, të rëndësishme për fuqitë perëndimore, për të cilat ata kanë nevojë për Rusinë, si për shembull sistemi i mbrojtjes nga raketat, Irani. Rusia po rigjallërohet, ekonomia e saj po lulëzon, dhe rusët po bëhen përsëri gjithnjë e më të rëndësishëm dhe kjo është pikërisht ajo që kanë dashur rusët. Si rezultat, pjesa më e madhe e bisedimeve mbi Kosovës do të zhvillohen jashtë Grupit të Kontaktit; Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian do të takohen shpesh dhe do të përpiqen të arrijnë një marrëveshje bashkëpunimi mes tyre dhe pastaj të punojnë me Moskën. Duke u nisur nga komente të ndryshme që kam dëgjuar, në fund të fundit çështja e Kosovës do të kthehet përsëri tek Këshilli i Sigurimit, ku Rusia ka të drejtë vetoje. Dhe për të siguruar miratimin e Rusisë për këtë çështje, Perëndimit do t’i duhet të paguajë një çmim të lartë.

VOA Shqip

[Kosovari_78_Ca]

ooo u knaqem e hajt.
prit magare deri sa te del bar, kur dul bar cofi(ngordhi) magari.