Statusi i ardhshem i Kosovës!

[tani_26]

• Qendrimi eshte bere publik nga nensekretari amerikan per marrdhenie politike Nikolas Burns, ne Bruksel, pas nje seri takimesh te zhvilluara me zyrtare te larte te NATO-s

Shtetet e Bashkuara te Amerikes shprehen pro “pavaresise se Kushtezuar ” per Kosoven dhe jane gati per te zhvilluar nje diskutim te thelle me Rusine e cila ka deklaruar se mund te perdore veton ne Keshillin e Sigurimit.

Qendrimi eshte bere publik nga nensekretari amerikan per marrdhenie politike Nikolas Burns, ne Bruksel, pas nje seri takimesh te zhvilluara me zyrtare te larte te NATO-s si dhe ne disa takime te tjera e konferenca per shtyp."SHBA mbeshtesin propozimin e te derguarit te posacem te Kombeve te Bashkuara per statusin e Kosoves Marti Ahtisari, ceshtje per te cilen do te jepet me vone edhe nje deklarate ", parapriu Burns, duke theksuar se Washingtoni shpreson qe Kombet e bashkuara te miratojne nje rezolute mes prillit dhe majit.

"Pozicioni I Rusise mund te krijoje probleme, por per kete do te diskutohet vecmas dhe me me hollesi me Mosken "perfundoi Burns. (ANSA/Balkanweb).

[tani_26]

• I pyetur nëse Gjermania mbështeste pavarësinë e Kosovës, ambasadori Matussek tha se 'do të ishte mirë që Kosova të gëzojë sovranitet, qoftë edhe të kufizuar me mbikëqyrje ndërkombëtare'.


New York- Plani i Martti Ahtisaarit është jo vetëm më i miri, por është i vetmi i mundshëm, keshtu ka deklaruar në një konferencë për shtyp në New York, ambasadori i Gjermanisë në Kombet e Bashkuara, Thomas Matussek.
Në konferencën e mbajtur në Klubin e korrespondentëve, ambasadori gjerman paraqiti pikëpamjet e vendit të tij edhe për reformën në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara si dhe foli për vatrat e ndryshme të krizave në botë.

I pyetur nëse Gjermania mbështeste dokumentin Ahtisaari, ambasadori Matussek u përgjigj, "100 për qind". Ai tha se edhe vendet e Bashkësisë Evropiane, kryesuese e së cilës deri në fund të qershorit është Gjermania, janë unike në mbështetje të planit.

Ai e quajti dokumentin mbi Kosovën tashmë të dorëzuar tek Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara si një kompromis, por theksoi se vërejtjet ruse duhet të merren seriozisht, megjithatë vlerësoi se pala serbe nuk ka dhënë asnjë motiv se ka dashur të negociojë. "Si mund të thuhet dua më shumë kohë ose negociata të reja kur ata e kanë vënë Kosovën në preambulën e kushtetutës së tyre", tha ambasadori Matussek duke theksuar se ky fakt fliste qartë për mosvullnetin e palës serbe për të negociuar.

Matussek tha gjithashtu se dokumenti në 85 për qind të përmbajtjes së tij në mënyrë të shteruar fliste për të drejtat e serbëve dhe në vetëm 15 për qind për shqiptarët. Nderkohe i pyetur nëse Gjermania mbështeste pavarësinë e Kosovës, ambasadori Matussek tha se 'do të ishte mirë që Kosova të gëzojë sovranitet, qoftë edhe të kufizuar me mbikëqyrje ndërkombëtare'. "Vendi im, Gjermania, ka pasur për 50 vjet pas luftës së dytë botërore një sovranitet të kufizuar", tha dje ambasadori i Gjermanisë.

Ndërkaq zëdhënësi i Departmentit të Shtetit, Sean McCormack konfirmoi dje se Sekretarja shtetit, Condoleeza Rice dhe trojka evropiane, Solana, Steinmeier dhe Ferraro-Waldner gjatë vizitës së tyre në Washington, kanë biseduar për Kosovën. "Ata biseduan dhe për mbështetjen e dokumentit Ahtisaari dhe procesin konsultativ në mënyrë që të përmbyllet një problem i gjatë dhe shumë i vështirë diplomatik", tha Mccormack.

(RTK)

[tani_26]

Shtetet e Bashkuara mbështesin planin për "pavarësi të mbikqyrur" për Kosovën

26-03-2007



Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara Ban Ki Mun i dorëzoi sot në mëngjes Presidentit të Këshillit të Sigurimit raportin për statusin e ardhshëm të Kosovës dhe propozimin për zgjidhjen e statusit, të përgatitur nga i dërguari i posaçëm i OKB-së për Kosovën, Marti Ahtisari. Zoti Ban Ki Mun shprehu mbështetjen e plotë për raportin dhe për propozimin Ahtisari.

Ndërkohë, sot në Bruksel, Nënsekretari amerikan i Shtetit, Nikolas Bërns shprehu mbështetje për planin Ahtisari mbi "pavarësinë e mbikqyrur". Ai tha se plani do t'u jepte kosovarëve një rrugë për të ecur përpara drejt pavarësisë dhe do të garantojë të drejtat e pakicave për serbët. Më në fund pas tetë vjetësh, tha zoti Bërns, populli i Kosovës do të dijë se cila është e ardhmja e tij. Shtetet e Bashkuara, theksoi ai, e mbështesin propozimin për pavarësi të mbikqyrur për Kosovën.

Zoti Burns, i cili ndodhet në Bruksel për bisedime dyditëshe me zyrtarë të BE-së dhe të Natos për Kosovën dhe çështje të tjera, tha se pret 5, 6 ose 7 javë konsultime intensive mes udhëheqësve shqiptarë, atyre serbë dhe Këshillit të Sigurimit të OKB-së për të gjetur zgjidhjen më të mirë që do t'i jepte fund çështjes së statusit të Kosovës në muajin prill ose maj, sipas fjalëve të tij.

Pas një viti përpjekjesh dhe një viti bisedimesh, tha ai, ka ardhur koha që kosovarët të marrin atë që u takon si dhe qartësinë që duhet t'u japë komuniteti ndërkombëtar. Zoti Bërns shtoi se NATO-ja do të mbetet në Kosovë për të garantuar sigurinë dhe Bashkimi Evropian do të ndihmojë në aspektet civile dhe administrative.

Duke iu përgjigjur pyetjeve të gazetarëve se si do të veprohet lidhur me kundërshtimet e Rusisë, e cila është anëtare e përhershme e Këshillit të Sigurimit me të drejtë vetoje, zoti Bërns tha se kjo do të jetë një detyrë shumë e komplikuar, por ne, shtoi ai, do të diskutojmë me Rusinë në mënyrë shumë të hapur dhe të thellë.//rd

[tani_26]

• Lajmi eshte bere i ditur nga zëdhënësja e sekretarit të përgjithshëm te Kombeve te Bashkuara sipas se ciles diskutimet per raportin e Ahtisarit do fillojne ne prill


Këshilli i Sigurimit do te fillojë në muajin prill diskutimet mbi raportin final të Marti Ahtisarit për statusin e Kosovës. Lajmi eshte bere i ditur nga zëdhënësja e sekretarit të përgjithshëm te Kombeve te Bashkuara Ban Ki-Mun, Mishel Montas. "Sekretari i përgjithshëm ka shprehur mbështetjen e tij të plotë për raportin e të dërguarit të posaçëm Ahtisari dhe propozimin për zgjidhjen e çështjes. „Me dorëzimin e raportit dhe propozimit për zgjidhjen në Këshillin e Sigurimit, procesi i përcaktimit të statusit të ardhshëm të Kosovës ka mbërritur në fazën vendimtare", tha Montas.

[Ali Baba Tepele]

Pas perfundimit te bisedimeve per statusin e Kosoves, cili mendoni se do te jete ky Status?

1. Pavaresi e plote.
2. Pavaresi e kushtezuar.
3. Automomi.
4. Tjeter...

Tani është vonë për mendime, sepse sapo është propozuar pamvarsi e kushtëzuar.Nejse!!!Një proverb thotë:"Ndaj hiçes,mall i biri i Birçes".Kush e di le ta sqaroj më tej.

[tani_26]

Tani është vonë për mendime, sepse sapo është propozuar pamvarsi e kushtëzuar.Nejse!!!Një proverb thotë:"Ndaj hiçes,mall i biri i Birçes".Kush e di le ta sqaroj më tej.

Tema eshte hapur para nje viti atehere kur nuk kishin filluar (ne mos gabohem) negociatat per statusin e Kosoves...

[Homza]

Pamvarsi te kushtezuar.....e din kush kte permbajtejn e pakos qe kur vjen momenti qe pamvarsia te behet e plote???? ket se kam idene/

[Sabriu]

“Rasti i Kosovës universal apo sui generis”

Dr. Islam Lauka



Analiza krahasuese e konfliktit të Kosovës dhe atyre të hapësirës postsovjetike, studimi i elementëve të tyre themelorë si: historia e lindjes dhe dinamika e zhvillimit të tyre; situata para dhe paskonfliktuale; harta demografike rajonale dhe përbërja etnike e palëve në konflikt; baza ligjore mbi të cilën janë ngritur entitetet, de facto të pavarura; qëllimet e tyre politike; mekanizmat e përdorur për zgjidhjen e krizës; aleatët e jashtëm të forcave kundërshtare; shkalla e përfshirjes së faktorit ndërkombëtar në konflikt etj, na cojnë në përfundimin se, midis tyre, ekzistojnë dallime të thella, me natyrë historike, demografike, gjeopolitike, strategjike dhe juridiko-kushtetuese. Dallimet janë të dukshme, jo vetëm midis këtyre konflikteve që u përkasin zonave të ndryshme gjeopolitike, por edhe midis atyre që i përkasin të njëjtit vend, siç është rasti i Abhazisë dhe Osetisë së Jugut në Gjeorgji. Ekzistenca e dallimeve të tilla bën që secili prej këtyre konflikteve të ketë karakteristikat e veta, fytyrën e vet unike, të pangjashme me të tjerët. Në këtë kuptim, secili prej tyre, përbën një rast sui generis. Kemi kështu rastin unik të Transdnistrias, të Abhazisë, të Osetisë së Jugut dhe të Nagorni Karabahut. Ashtu siç kemi rastin unik të Kosovës, e cila, në trajtën që paraqitet aktualisht, erdhi si pasojë: e rastit unik të shpërbërjes së Jugosllavisë, element konstituiv i së cilës ka qenë edhe Kosova; e rastit unik të ushtrimit të dhunës sistematike shtetërore, për dekada të tëra, të Serbisë ndaj shqiptarëve; e rastit unik të Sllobodan Millosheviçit që, në pranverën e vitit 1999, dërgoi 100. 000 ushtarë e policë për të spastruar etnikisht Kosovën; e rastit unik të ndërhyrjes humanitare të komunitetit ndërkombëtar, për të shpëtuar nga shfarosja një popull të tërë; e rastit unik të miratimit të një rezolute të veçantë nga ana KS dhe, mbi bazën e saj, vendosjen e Kosovës nën protektorat ndërkombëtar, de facto jashtë sovranitetit serb. Tërësia e këtyre precedentëve e bën “precedentin Kosovë” të paprecedent.1

Duke qenë një rast i veçantë, edhe zgjidhja e çështjes së Kosovës duhet të jetë e veçantë, zgjidhje e paprecedent për një rast të paprecedent. Pretendimet për gjetjen e një zgjidhjeje me atribute universale, të një paradigme që mund të përdoret për qetësimin e të gjitha konflikteve në botë, janë spekulim i thjeshtë. Ashtu siç janë spekulim “teorizimet”, sipas të cilave, pavarësisht se çfarë zgjidhjeje jepet për statusin e Kosovës, ajo do të shërbente si precedent për zgjidhjen e të gjitha konflikteve të tjera, kudo në botë. Pohimi mbi karakterin spekulativ të tezës së “precedentit Kosovë”, niset nga fakti që, mbështetësit e saj, në themel të zgjidhjes së krizave të ndryshme nuk vendosin logjikën e brendshme të zhvillimit të tyre, raportin e forcave të përfshira në konflikt dhe qëndrimet e tyre konkrete, por përkundrazi një faktor të jashtëm, pa asnjë lidhje me to.”Teorizimet” rreth rrezikut që, gjoja, paraqet “precedenti Kosovë” për “shkrirjen” e konflikteve “të ngrira”, përbëjnë lëvozhgën, prapa së cilës fshihet instrumentalizimi i saj, në funksion të qëllimeve dhe interesave të mirëfillta gjeopolitike të propaganduesve të saj, kryesisht të Moskës dhe Beogradit. Deputeti i Dumës Ruse, Viktor Allksnis, nuk e fsheh këtë të vërtetë. “Ne do të përkrahim pavarësinë e Kosovës në këmbim të sovranitetit shtetëror të Abhazisë, Osetisë së Jugut dhe Transdnistrias. Nëse një pazar i tillë ende nuk është bërë, ai do të bëhet. Në gjeopolitikë është si në lojën e shahut: duke sakrifikuar një figurë, mund të fitosh tjetrën”,2 konkludon deputeti rus.

Që teza e “precedentit Kosovë”, shërben vetëm si mbulesë e interesave të tyre politiko-strategjike, dëshmohet edhe nga fakti që, në thelb, mbështetësit e saj janë kundër ndikimit apo implementimit të këtij precedenti në praktikën e zgjidhjes së konflikteve të tjera, në mënyrë të veçantë, në ato të hapësirës postsovjetike.

Pavarësimi i Kosovës është një proces i gjatë dhe kompleks, i përgatitur përmes vuajtjesh e sakrificash të panumërta, por edhe me kujdes, për shumë e shumë vite, nga klasa politike dhe populli i Kosovës dhe, duke filluar nga fundi i viteve `90, edhe nga komuniteti ndërkombëtar. Ky proces, ka të bëjë, para se gjithash, me krijimin e shoqërisë demokratike dhe të shtetit ligjor, me ngritjen e institucioneve të qëndrueshme, me zbatimin e standarteve europiane, me respektimin e të drejtave të njeriut dhe të komuniteteve pakicë, me ndërtimin e ekonomisë së tregut etj. Mbështetësit e “precedentit Kosovë” e perceptojnë pavarësinë, jo si një process, por si një akt të shkëputur dhe vetëm si të tillë duan që ta shfytëzojnë për qëllimet e veta. I pyetur për mundësinë e vendosjes së administratës së tipit “UNMIK” (si ajo që vepron në Kosovë) në territoret e “konflikteve të ngrira” në hapësirën postsovjetike, Ministri i Jashtëm Rus, Sergej Lavrov, ka deklaruar se “nuk ka arsye për këtë. Në Abhazi, Oseti të Jugut dhe Transdnistri vet palët kanë rënë dakort midis tyre për metodat e zgjidhjes” dhe se “është e domosdoshme që të punohet në formatet ekzistuese”.3 Ky nuk është një qëndrim i ri i Moskës. Gjatë konfliktit në Çeçeni, Rusia ka hedhur poshtë një ofertë të komisionerit të atëhershëm europian K. Patten, si dhe atë të Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s, G. Robertson, për ndërmjetësimin me çeçenët, duke e quajtur atë si një problem të brendshëm të saj.4 Të kësaj natyre konsiderohen edhe problemet në hapësirën postsovjetike dhe, për pasojë, vlerësohet si e padëshirueshme çdo formë e ndërhyrjes së faktorëve të tretë në këtë zonë, përfshirë edhe Organizatën e Kombeve të Bashkuara. Moska dhe Organizata e Traktatit të Sigurisë Kolektive, 5 e kanë vlerësuar si minim të zhvillimeve pozitive në procesin e bisedimeve, përpjekjen e vendeve të GUAM për të miratuar një rezolutë të OKB-së mbi konfliktet në Transdnistri, Nagorni Karabah, Oseti e Jugut dhe Abhazi.

Nëse “precedentit Kosovë” i heq faktorin ndërkombëtar, atëhere, nuk mund të flitet më për precedent si të tillë. Duke qenë të ndërgjegjshëm për instrumentalizimin e “precedentit Kosovë” dhe, në përpjekje për të fshehur këtë të vërtetë, fabrikuesit e tij, nuk mungojnë t`u referohen krahasimeve e metaforave sa më tingëlluese për veshin e opinionit publik të vendeve që kanë probleme me pakicat kombëtare, në mënyrë të veçantë të atyre që janë përfshirë në konflikte të kësaj natyre. Ndërsa, Kryeministri Serb Koshtunica flet “për komplikime të rrezikshme” të “precedentit Kosovë”, Ministri i tij i Jashtëm, Drashkoviç, e konsideron atë “ vatër të rrezikshme zjarri që do të shkrijë mbi 30 konflikte të ngrira”. Të tjerë e krahasojnë me një bombë me sahat ose e përfytyrojnë si një cunam që do të sjellë apokalipsin e tërë sistemit të sotëm ndërkombëtar. Idenë e apokalipsit, si pasojë e ndikimit të “precedentit Kosovë”, më qartë se kushdo, e jep ish-Kryeministri Rus, E. Primakov. I njohur për kthimin mbrapsht të avionit që do ta çonte në ShBA, kur mori vesh për sulmin e NATO-s kundër Jugosllavisë, më 24.03.1999, me shkrimin e tij “Tre argumente kundër pavarësisë të Kosovës”, botuar me 21.02.2007 në gazetën “Moskovskie Novosti”, Primakov dëshmon se ende vazhdon fluturimin e tij të pandërprerë mbrapsht, edhe tani që, mbase, i duhet të mendojë pak më shumë për problemet që lidhen, jo me këtë botë, por me atë të përtejmen. Pasi profetizon “minimin e sistemit të kufijve ekzistues dhe të strukturës shtetërore ballkanike”, ish-Kryeministri Rus, fillimin e apokalipsit e lidh me planet për “krijimin e “Shqipërise së Madhe” dhe, mundet, të “Kosovës së Madhe”, drejt së cilës, sipas tij, do të synojnë Sanxhaku, pjesët muslimane të Maqedonisë, të Malit të Zi dhe të Bosjnës”. 6 Gjithnjë sipas tij, apokalipsi do të vazhdojë me “shkrirjen e konflikteve në hapësirën postsovjetike, nxitjen e separatizmit në Europë, duke prekur edhe marrëdhëniet në nivel global.7

Duke kritikuar qëndrimin e Sekretares Amerikane të Shtetit K. Rais, që , siç pohon ai, “e ndërton politikën mbi bazën e supozimit të gabuar”, 8 që “Kosova nuk përbën precedent”, 9 Primakov harton skenarin e tij apokaliptik, i cili, veç supozimeve të paargumentuara, përmban edhe dizinformime dhe trillime largvajtëse.

Është një fakt i pranuar gjërësisht se ndërhyrja ushtarake e aleancës së NATO-s në Jugosllavi në vitin 1999, nuk ishte luftë e frymëzuar nga motive fetare, territoriale 10, apo për lëndë të para. Ajo ishte luftë humanitare, luftë për vlerat e lirisë e të demokracisë, luftë për të mbrojtur një popull të vogël, siç ishin shqiptarët, nga dhuna e makinës shtetërore serbe. Ajo ishte ballafaqim midis lirisë dhe barbarisë, jo midis qytetërimeve apo midis feve. Vendet e qytetërimit perëndimor, me besim, të krishterë, dolën në mbrojtje të lirisë së shqiptarëve të Kosovës me besim kryesisht musliman, kundër barbarisë serbe, vendit me besim fetar të njëjtë me perëndimorët.

Teza e Primakovit për rrezikun e bashkimit të territoreve të banuara nga muslimanë synon, së pari, që të fuse pyka midis shqiptarëve dhe perëndimit dhe, së dyti, t`i mbushë mendjen këtij të fundit se po punon kundër interesave të veta të sigurisë, se gjoja, me duart e tij po ndërton të ashtuquajturin “brez të gjelbër”, njëfarë “islamistani ballkanik”, bazë e terrorizmit të nesërm shtetëror në Europë. “Arsyetimi” i Primakovit ndjek një skemë të thjeshtë: shqiptarët identifikohen me muslimanët, muslimanët identifikohen me terrorizmin. Konkluzioni del vetvetiu-duhen mbështetur serbët për të luftuar këtë të keqe të madhe në zemër të Europës. E pasaktë shkencërisht dhe me pasoja tepër të rrezikshme, politikisht, kjo fomulë është shërbimi më i mirë që i bëhet Beogradit, i cili, historikisht, luftën kundër shqiptarëve të Kosovës është përpjekur ta paraqesë si luftë midis islamizmit dhe kristianizmit. Etiketimet e vjetra antishqiptare të Vlladan Gjorgjeviç, Cedomil Mitrinoviç, Tihomir Gjorgjeviç, Vasa Çubriloviç, Dobrica Qosiç etj janë pasuruar me të tjera, nga lloj-lloj fabrikuesish të rinj, midis të cilëve Kryetari i Partisë Radikale Serbe, Voisllav Sheshel, Kryepeshkopi i Kosovës, Artemije,11 Kryeministri Serb, Voisllav Koshtunica, Kryetarja e Qendrës Kordinuese për Kosovën, Sandra Rashkoviç-Iviç etj që i konsiderojnë shqiptarët si “popull etnokriminal”, “talebanë të Europës”, “të aftë për xhihad ekonomik, demografik e diplomatik”, 12 ndërsa vendin ku ata jetojnë, Kosovën, si një “rajon bandit”, “enklavë kriminale”, “ një kancer, metastazat e të cilit rrezikojnë të prekin gjithë Europën”.13 Tezën e xhihadit islamik në Kosovë, deputeti i Partisë Demokratike të Serbisë (Partia e Kryeministrit V. Koshtunica) Vuko Antonijeviç, e ngriti hapur në një debat të Parlamentit Europian me 22.11.06.

Mjaftojnë 2-3 shembuj të thjeshtë për të kuptuar se teza e paraqitjes së shqiptarëve si terroristë apo xhihadistë s`ka asgjë të përbashkët me realitetin dhe se nuk është gjë tjetër, veç një prej instrumenteve të sajuar nga Beogradi për të jetësuar sundimin e tij në Kosovë, me argumentin se, gjoja, shteti serb, siç bën të kuptohet edhe ish Kryeministri Rus, Primakov, përbën forcën e vetme, të aftë për ta bërë zap enklavën kriminale muslimane, për t`i siguruar qetësinë e nevojshme Europës së krishtere.

Së pari, shqiptarët, përfshirë ata në ish Jugosllavi, janë një popull që përbëhet jo vetëm nga muslimanë, por edhe të krishterë dhe se, gjatë gjithë histories, në hierarkinë e vlerave të tyre, primatin ia kanë lënë, jo besimit fetar, por kombësisë. Kjo dukuri është konfirmuar edhe në historinë rreth 70 vjeçare të shqiptarëve në ish Jugosllavi. Lidhjet e tyre nuk janë ruajtur e zhvilluar në linjën fetare, ta zëmë me boshnjakët muslimanë, por në linjën kombëtare, me bashkëkombësit e tyre në republikat ish Jugosllave të Maqedonisë, Malit të Zi dhe Serbisë. Edhe zhvillimet aktuale konfirmojnë të njëjtën dukuri. Rrjeshtimet e shqiptarëve në aleancat rajonale apo globale, nuk ndjekin linjat fetare. Duke qenë pjesë e aleancës antiterror, forcat ushtarake shqiptare gjenden në Bosnjë, Afganistan dhe Irak. Është shumë domethënës fakti që ditët e para të sulmit anglo-amerikan kundër Irakut në vitin 2003, shqiptarët muslimanë të Kosovës demonstruan masivisht në rrugët e Prishtinës në përkrahje të aksionit anglo-amerikan kundër diktatorit Sadam Husein, ndërkohë që një i krishterë me emër si E. Primakov, po ato ditë, dilte hapur kundër bashkëbesimtarëve të tij, në mbrojtje të diktatorit iraken. Së dyti, tipar i përbashkët për shqiptarët në të gjitha trevat ku ata banojnë është bashkëjetesa dhe toleranca fetare. Historia e shqiptarëve nuk njeh asnjë rast të ndonjë konflikti midis tyre të frymëzuar nga motive fetare. Ata nderojnë dhe u falen shenjëtorëve të të gjitha besimeve, nderojnë dhe respektojnë ritet fetare të njëri-tjetrit. Se sa fundamentalistë e xhihadistë janë shqiptarët e Kosovës e dëshmon edhe ky fakt: anëtarësia e Partisë Demokristiane të Kosovës, në shumicën e saj, përbëhet nga muslimanë.14 Së treti, në luftën e tyre të gjatë për të drejta njerëzore e liri kombëtare, shqiptarët në ish Jugosllavi nuk iu referuan metodave të luftës terroriste, por kryesisht formave të rezistencës paqësore. Në krye të tyre nuk vunë flamuj fetarë, por vetëm një flamur-atë kombëtar. Me këtë flamur ata mbuluan dhe varrosën të rënët në luftë me terrorin shtetëror serb. Kuptimplotë është fakti që, nga rradhët e shqiptarëve të ish Jugosllavisë, dolën figura të ndritura, nobelistë të paqes, të formatit të Nënë Terezës, Gandë të Ballkanit, të formatit të Ibrahim Rugovës, të cilët propaganduan dhe paktikuan frymën e paqes, të tolerancës dhe të dialogut midis popujve, duke lënë pas veprën e tyre që njihet e vlerësohet, jo vetëm nga shqiptarët, ndërkohë që, nga rradhët e serbëve, dolën monstra të tilla, të njohur si kasapë të Ballkanit, të kalibrit Radko Mlladiç e Sllobodan Millosheviç, që propaganduan e praktikuan dhunën, urrejtjen dhe intolerancën midis popujve, duke lënë pas tokë të djegur dhe varre masive.

Së fundi, siç është trajtuar në kreun e tetë të këtij studimi, një nga parimet bazë që përfshihet në paketën e paraqitur nga komuniteti ndërkombëtar, gjatë procesit të statusit të Kosovës është edhe ai i mosbashkimit të saj me një vend tjetër apo me pjesë të territoreve të një shteti tjetër, parim i pranuar zyrtarisht, si nga Prishtina, ashtu edhe nga Tirana, gjë që i bën pa bazë pretendimet, sipas të cilave, pavarësimi i Kosovës është hapi i parë drejt krijimit të “Shqipërisë së Madhe” apo “Kosovës së Madhe”. Vetë Maqedonia, së cilës, sipas skenarit Primakov, do t`i shkëputen territoret e saj të banuara nga muslimanët, nuk sheh ndonjë rrezik nga një Kosovë të pavarur. Këshilli i Sigurimit të Maqedonisë vlerëson se nuk ka shenja që kjo çështje të rrezikojë integritetin territorial dhe sovranitetin e Maqedonisë.15 Në të njëjtën linjë është edhe Podgorica zyrtare. Ndërsa deklarata e shqiptarëve të Luginës së Preshevës, në mbështetje të planit Ahtissari,16 si dhe pjesëmarrja e tyre në zgjedhjet parlamentare të Serbisë, me 21.01.07, tregon se apokalipsi i Primakovit nuk ka gjasë të realizohet.

I njëjti konkluzion vlen edhe për hapësirën postsovjetike dhe konfliktet e tjera në botë. “Precedenti Kosovë” nuk mund të ngrijë as të shkrijë konflikte. Shkrirja apo ngrirja e tyre vjen si rezultat i qëndrimit të palëve të përfshira në këto apo ato konflikte, qëndrim që përcaktohet nga interesat e tyre gjeostrategjike dhe jo nga fakti se si zgjidhet çështja e Kosovës, e cila, nuk ka asnjë lidhje me to. Ish shefi i shërbimeve sekrete ruse, E. Primakov, duhet të ketë informacion të mjaftueshëm për të ditur diçka rreth interesave që luhen në hapësirën postsovjetike, rreth shkaqeve që çuan në ngrirjen e konflikteve të atjeshme, si dhe për të kuptuar që shkrirja e tyre nuk mund të vijë, nëse, veç të tjerash, nuk ndërpritet burimi që gjeneron akull. Kosova është shumë e vogël dhe ndodhet tepër larg, prandaj e ka të vështirë shkrirjen e akujve të tyre me origjinë polare.

Nuk ka as nuk mund të ketë një fomulë çudibërëse, një çelës universal që do t`u jepte zgjidhje një herë e mirë, të gjitha konflikteve në botë. Deri tani, klonimi ka mbetur në fazën e eksperimentimeve shkencore në kafshë, por me rezultate ende të dyshimta. Tentativat për shtrirjen e eksperimenteve klonuese tek qënjet njerëzore janë kundërshtuar dhe vlerësuar, jo vetëm si të rrezikshme, që mund të çojnë në shfaqjen e deformimeve gjenetike, por edhe si të pamoralshme dhe ndërhyrje në punët e Zotit. Orvatjet e Primakovit, Koshtunicës, Drashkoviçit etj për të zbatuar konceptet e klonimit, jo më në kafshë apo në individë të shkëputur njerëzorë, por në dukuri shoqërore kaq komplekse dhe ku përfshihen miliona njerëz, siç janë konfliktet, është akoma më e rrezikshme dhe më e pamoralshme. “Kosovizimi” i konflikteve, ashtu si çdo gjë tjetër e panatyrshme, është i destinuar të sjellë vetëm deformim dhe destabilitet shoqëror.

Si të gjitha dukuritë e tjera në natyrë e shoqëri, konfliktet kanë fazat e lindjes, zhvillimit e zgjidhjes së tyre. Konflikte të ndryshme, aktualisht, përjetojnë faza të ndryshme. Ashtu si fara që don ajamin e vet për të mbirë, edhe për konfliktet duhet të ekzistojnë kushte të caktuara, që favorizojnë zgjidhjen e tyre. Ajami për zgjidhjen e konfliktit të Kosovës ka ardhur me kohë. Sa më shpejt që të legjitimohet zgjidhja e saj, aq më mirë për Kosovën dhe për krejt rajonin ballkanik.



vijon



* Drejtor i Institutit Shqiptar të Studimeve Politike
----------------------------------------------------------------

"Dr,Dituria"

[Sabriu]

Në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare janë të papranueshme tezat dhe “standardet” e propozuara nga BE-ja dhe nga OKB-ja, që së pari, në Kosovë të zgjidhet “problemi minoritar” serb, kur ai as de fakto,as de jure nuk ekziston si i tillë. Vërtet, trillimi i “një problemi të tillë ” në favor të “mbrojtjes” së minortetit serb nga ana e politikës propagandistike antishqiptare e Kishës Ortodokse Serbe në bashkëpunim me agjenturat e nëndheshme policore dhe ushtarake të qeverisë së Beogradit, ka për qëllim të fundit neglizhimin dhe problematizimin e së drejtës së vetëvendosjes së Kosovës në relacionet ndërkombëtare. Mirëpo, këtë profkë, tanimë të njohur të politikës kolonialiste dhe gjenocidale të SMZ-së dhe të Kishës Ortodokse Serbe, nuk kanë asnjë arsye që ta mbështesin moralisht, juridikisht, ekonomikisht, as ushtarakisht faktorët relevantë të bashkësisë ndërkombëtare (BE, SHBA, OKB, NATO, OSBE etj.), sepse në Kosovë, mbi asnjë bazë nuk janë të cenuara të drejtat dhe liritë e minoritetit serbomalazez dhe të asnjë minoriteti, por (edhe pas kryerjes së gjenocidit të fundit të SMZ-së në Kosovë, më 1999) ende është e ceneuar dhe e kontestuar e drejta e vetëvendosjes së kombit shqiptar si nga ana e të kompleksuarve patologjikë kolonialistë serbomëdhenj, ashtu edhe nga ana e reformave multietnike-integruese të instancave të caktuara të Bashkimit Evropian (BE).

[Zemrushja]

Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të bashkësponsorojnë një rezolutë e cila do t’i mundësojë pushtetit të përkohshëm të Kosovës të shpallë pavarësinë, thekson një kumtesë e Departmentit të Shtetit duke cituar nënsekretarin e Departmentit të Shtetit, Nicholas Burns. Kjo rezolutë do të pasonte pas vizitës së anëtarëve të Këshillit të Sigurimit më 23 dhe 24 prill në Bruksel, në Serbi dhe në Kosovë.
“Ne duhet të veprojmë shpejt gjatë javëve dhe muajve të ardhshëm në mënyrë që të mbarojmë punë duke e ndihmuar Kosovën drejt pavarësisë”, tha Burns. Për miratimin e rezolutës së re mbi Kosovën, që do të shfuqizonte të tanishmen 1244 kërkohet vota për e nëntë vendeve anëtare të Këshillit të Sigurimit me kusht që asnjëra nga vendet me të drejt vetoje të mos e përdorë atë. Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian kanë shtuar përpjekjet diplomatike për të bindur Rusinë të mos e përdorë veton gjatë miratimit të rezolutës për Kosovën. Edhe vizitat e larta të zyrtarëve të Kinës dhe të Rusisë kësaj jave në Beograd nga disa qarqe janë komentuar si përpjekje për të bindur zyrtarët serbë të pranojnë dokumentin e Ahtisaarrit për Kosovën. "Sapo të jetë miratuar rezoluta, ne mendojmë se udhëheqësit e Kosovës do të shpallin pavarësinë. Më pas Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe vendet e tjera do ta njohin këtë pavarësi”, citon kumtesa nënsekretarin Bruns.
/s.gashi/

RTK shqip