Statusi i ardhshem i Kosovës!

[ARIANI_TB]

Pavarësia pa pëlqimin e Beogradit mund të jetë zgjidhje e vajtueshme, por është më e mirë se sa secili opsion tjetër, sepse mandej rajoni do të mund të shkonte drejt luftimeve.

The Economist

The future of Kosovo

Nov 2nd 2006
From The Economist print edition

THE shabby manoeuvring that triggered first war and then the break-up of Yugoslavia began in Kosovo in 1989, when Slobodan Milosevic scrapped the Serbian province's autonomous status. Now the Balkans have turned full circle, back to negotiations over Kosovo's final status. But this time there is no doubt as to the result: independence from Serbia.…


Një Kosovë e pavarur është duke ardhur. Pyetja është se cila është rruga më e mirë për ta arritur këtë.Manovrimi i kobshëm që e filloi luftën e parë dhe pastaj shthurjen e Jugosllavisë filloi luftën në vitin 1989 në Kosovë, ku Sllobodan Millosheviq ia grabiti statusin autonom provincës serbe. Tash Ballkani e ka kthyer komplet orbitën, për të filluar negociatat për statusin final. Por kësaj here s`ka dyshime sa i përket rezultatit:Pavarësia nga Serbia.

Kosova është një çështje emocionale për Serbinë. Shtrihet në zemrën e perandorisë së tyre mesjetare, është në vendin ku ata e kanë humbur betejën kundër sunduesve turq para 500 vjetësh dhe aty gjenden disa prej objekteve kryesore religjioze. Është një provincë serbe, e jo një republikë ish- jugosllave, siç kanë qenë Maqedonia ose Mali i Zi. Kurse prej sulmeve të NATO-së në vitin 1999, Kosova është administruar nga Kombet e Bashkuara. Mbi 90 përqind e rreth dy milionë banorëve të Kosovës janë shqiptarë etnik dhe nuk lëshojnë pe për asgjë më pak se pavarësi.

Kjo është kështu, edhe përkundër zhurmës së aprovimit të kushtetutës së re të Serbisë, e cila e riafirmon Kosovën si pjesë integrale të shtetit. Kushtetuta dhe zgjdhjet që pritet të organizohen, ndoshta në dhjetor, janë taktika vonuese të Qeverisë së Serbisë, e cila nuk është e gatshme të marrë mbi vete përgjegjësinë e "humbjes së Kosovës". Dilema që i ka mbetur negociatorit të Kombeve të Bashkuara, Marti Ahtisari, është nëse duhet t`i bashkëngjitë pavarësisë edhe disa kushte, për t`ia bërë Serbisë më të këndshëm statusin final.

Një kusht i tillë mund të jetë garantimi i qartë i të drejtave të minoriteteve, posaçërisht i 100 mijë serbëve që kanë mbetur aty. Kjo do të kërkojë dhënien e një autonomie për komunat ku banojnë serbët, që tërheq pas vetës edhe rivizatimin e vijave kufitare; dhe mbrojtje të plotë të objekteve religjioze serbe. Një kusht tjetër mund të jetë ndalimi i Kosovës për t`u bashkuar me fqinjët (për shembull Shqipërinë). Krejt kjo nënkupton mbajtjen e trupave të NATO-s dhe mbikëqyrësve ndërkombëtar në Kosovë, madje edhe pas pavarësisë. Mundësi tjera, si ajo e ndarjes së pjesës veriore, e cila banohet me serbë, apo pamundësimi i Kosovës që t`i bashkohet Kombeve të Bashkuara, janë zgjidhje që nuk e bëjnë askënd të lumtur.

Efektet e hidhura anësore

Thënë shkurt, duket e pamundur që të gjendet ndonjë rrugë që veshja e Kosovës me pavarësi të bëhet e pranueshme për Beogradin. Për këtë arsye pavarësia duhet të imponohet ndërkombëtarisht. Rusia mund ta bllokojë këtë në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, por mandej shtetet e ndryshme mund ta njohin Kosovën. Shumica e shteteve duket se do të bëjnë kështu, duke lënë vendet që nuk e pranojnë pavarësinë (përfshirë edhe Serbinë) që të ketë hap ta bëjnë më vonë. Dorën në zemër, disa liderë serbë do ta dëshironin një zgjidhje të tillë, sepse ashtu do të dukeshin se kanë bërë gjithçka për ta penguar pavarësinë e Kosovës.

Pavrësia pa pëlqimin e Beogradit mund të jetë zgjidhje e vajtueshme, por është më e mirë se sa secili opsion tjetër, sepse mandej rajoni do të mund të shkonte drejt luftimeve, por edhe më tutje këtu kemi dy rreziqe të mëdha. E para lënien e Serbisë, shtetin më të madh në rajon, në duart e grupeve të mërzitura nacionaliste. Një Serbi e hidhëruar do ta ketë të pamundur të nis ndonjë luftë të re, por mundet edhe më tjutje të shkaktojë trazira në Ballkan. Mënyra për t`i shmangur një mundësi të tillë është që Bashkimi Evropian ta miklojë Serbinë duke e inkurajuar që t`i rikthehet negociatave për t`u bërë pjesë e këtij mekanizmi, gjë e cila do të mund të bëhet edhe me Kosovën. Pra, është Bashkimi Evropian, e jo OKB ose NATO, që duhet ta luajë rolin vendimtar. Kjo kushton shumë pare, por në fund të fundit gjithashtu donë të thotë pranimin e shteteve të Ballkanit Perëndimor si vende anëtare të EU-së.
Rreziku i dytë është krijimi i një precedenti të papërshtatshëm. Liderët e Republika Srpskës tashmë pyesin pse, nëse Kosova dhe Mali i Zi mund të bëhen të pavarura, ata nuk mund të jenë, Rusia po murmuritë kërcënueshëm për Abkhazian dhe Ossetinë Jugore, dy enklava në Gjeorgji dhe Transdniestria, në Moldavi (përderisa e mban rreptësisht të heshtur rastin e Çeçenisë).

Por paralelet në mes të shteteve dhe grupeve etnike rrallëherë janë të qëndrueshme. Shumë pak popuj kanë qenë të shtypur dhe të sulmuar sikur që kanë qenë kosovarët. Por këtu nuk po shpërblehet "pastrimi etnik", që do të ndikonte të pavarësohej edhe Republika Srpska ose Republika e Abkhazis. Problemi ëshhë se humbja e autonomisë së Kosovës kishte shënuar fillimin e luftërave ballkanike; pavarësia, me pak fat, mund t`i mbyllë ato.
The economist

[Jimmi_1978]

po te ishte sic kemi deshire ne Kosova do te ishte e pavarur ne vitin 45' pastaj 74', 81', 89' 99' edhe 2006' por fatkeqesisht askush nuk na pyet, sepse nuk jemi faktore, jemi kukull, por sidoqoft pavarsine do ta kemi sepse e meritojme me gjakun dhe perpjekjet e popullit, gjithesesi mendoj qe do te kete disa kushte qe te permbushen per tu arritur pavarsi e plote. Pra kjo do te thote qe njehere do te kemi ''Pavarsi te kushtezuar'' qe do te thote nuk eshte zgjidhje perfundimtare por nje ''proces'' i cili qon ne zgjidhjen perfundimtare qe do te jete Pavarsia e plote.

[edona]

shihet kjart qe do te jete pamvaresi e kushtezuar

[Lioness]

Pauzë konference, rrëmujë para vegshave të mbushur. Edhe një copë peshk? Pak më tepër supë me gjalpë, ndoshta? Po bisedohet për problemet e pasluftës në Evropën Juglindore, diku në Londër, Vjenë, Berlin, Paris, ndoshta edhe në Washington. Zagreb apo Lubjanë. Luftërat shkatërruese të tërbimit serb qindra "ekspertëve të Ballkanit" në botën perëndimore u dhurojnë ngjarje të hareshme, gjatë të cilave duhet të hahet.

Ato quhen: konferenca, darka pune (Working-Dinner), tryeza të rrumbullakëta (Roundtable), takim (Meeting), seminar, debat, diskutim. E kështu me radhë. Herë janë interesante, herë të mërzitshme, por kryesisht frytdhënëse sa i përket kuzhinës. Think Tank (diçka si fabrikë mendimi), Ministria e Jashtme, fondacioni, iniciativa- asgjë nuk mungon në vallen e nikoqirëve. Për shembull në vjeshtë diku në Berlin sërish po flitej për Kosovën: kraharor rose, shpargull jeshil, salmon mbi bukë, supë kremi, perime, shampanjë për desert, akullore me çokollatë të bardhë. Pastaj kafe, pastaj raki.

Në vitin 2006, më në fund, e kemi kuptuar: "Conferencing the Balkans" shumë njerëz i bën të varur si prej drogës. "Më mirë mos filloni fare". Do t'i shihni të njëjtit "international Balkan junkies" dhe zakonisht të njëjtat "original Balkan faces". Profesionistët së bashku. Sa më tepër që zgjaten si çamçakëz çështjet e pazgjidhura të Evropës juglindore aq më shumë bufe Ballkani kanë prapa vetes, në vete, këta ekspertë. Ata dëgjojnë referate, të stolisura me shaka të rralla, dhe varësisht nga pozita e tyre në hierarki diplomatët, emisarët, "Nationbuilder"-ët, "Obsverver"-ët profesionistë dhe "Crisis-Hoppers"-ët ndjehen më mirë apo më keq, krekosen më shumë apo më pak në skenë. Me qejf ata i ngjiten statistikave dhe shifrave, me qejf heshtin kur duhet të flasin për çështje "jodiplomatike". Këtë ua lënë gjetiu artistëve, regjisorëve apo letrarëve - ose gjyqeve. Sepse ata duan t'u ndihmojnë "partnerëve në rajon" që ta ruajnë fytyrën dhe të arrijnë një bashkëpunim të mëtutjeshëm për raunde të tjera me "Round-Table".

Kur është vetëm mileti perëndimor qesh dhe ofshanë shumë për "rajonin". Të gjithë dikur i kaplon lodhja e Ballkanit. Vetëm pak ekspertë perëndimorë i mësojnë gjuhët e rajonit, të drejtat për pension i mbledhin të gjithë. Nganjëherë ata vrasin mendjen, pastaj tallen, më vonë e ndezin mullirin e lutjeve të quajtur "Balkan-Democracy", i cili tingëllon ashtu thua se dikur gjithçka do të dëgjohet si me magji. Ndërkohë edhe unë i besoj këtij mulliri! Një ditë, oh po patjetër, edhe mafiozët më të errët prej atyre më të errëtëve, të cilët bllokojnë përparimin, sepse kaosi është baza e tyre e biznesit, bashkë me "ekspertët perëndimorë" dhe "partnerët në rajon" do të gjenden pranë bufesë dhe, pas supës, do të këndojnë këtë këngë të mrekullueshme të muzikës rap:

Process of democratisation, cooperation, lustration, privatisation, accountabilty, rule of law, incentives, standards, stabilisation and association pact, transparent judiciary, constant development, longterm infrastructural projects, educational progress, interethnic cooperation, multicultural integration, cross border cooperation, national and regional concepts, interim crisis management, preempting further fragmentation, positive signals, negative symptoms, future challenges, national identity, strengthening communal ties, statistical orientation, labour migration, brain drain, institutional deficits, remittances, investment incentives, European impact, economic impulse, pluralistic motivation, post conflict consideration, checks and balances, carott and stick, enabling, enhancing, focusing, small enterprise, education, infrastructure, loans, agreements,mutuality, trust building measueres. Etj. Etj.

E kanë mësuar përmendsh "partnerët tanë në rajon". Ata e dinë se një vokabular i tillë, i thënë rrjedhshëm, në Bruksel hap vegsha dhe në Washington qëllon "jackpot"-a. Por ata i këndojnë tri melodi me variacione gjeniale: njërën e këndojnë kur janë bashkë. Një tjetër me fqinjët e tyre. Një tjetër për "ne" (shih tekstin lart). Të mençur siç janë - së paku aq të mençur sa "ne" - ata sillen siç e do nevoja, të dërguarit nga "regjioni" problematik, të cilët në hartën e Evropës janë të stigmatizuar me hapësira me vija të hirta si terren ekonomikisht dhe emocionalisht i pasigurt, rrethuar nga të gjitha anët prej "Perëndimit" - një mrekulli gjeografike, përndryshe.

Disa evropianolindorë dëshmohen, varësisht nga strategjia, si të vullnetshëm për demokraci dhe gëzimplotë në flakjen e korrupsionit, por pastaj çakërdisen dhe sillen si banor irracional i Ballkanit, i cili duhet të frenohet. Që të dy këta janë të nevojshme gjatë "Conferencing the Balkans". Por do të vijë dita kur të gjithëve gjithçka do t'u duket monotone. Deri atëherë ne do të këndojmë së bashku për positive signals, negative symptoms, future challenges, regional transformation, enhanced efforts - Ndal! Ju lutemi, na frenoni! E gjithë kjo po na bën të varur si të ishte drogë. - Këtu qëndron fshehtësia e transformimeve.

Nga Caroline Fetscher, reportere e gazetës gjermane "Tagesspiegel", Berlin.
Perktheu Enver Robelli

PS: Nderkohe, ekspertet kane propozuar "supervized independance" per Kosoven. Term i ri ...

[Llapi]

Pavarësi, pa Rusinë

Shtetet e Bashkuara të
Amerikës, nëse nuk merren
vesh me Rusinë për statusin e
Kosovës, atëherë do të veprojnë
njëanshëm. Sipas gazetes
vjeneze, "Kurir" SHBA -ja do
ta njohë pavarësinë e
Kosovës.
Nëse Këshilli i Sigurimit i
Kombeve të Bashkuara nuk arrin
marrëveshje rreth rezolutës së re
për Kosovën, SHBA-ja mund të
vendosë që të ndërmarrë hapa të
pavarur për të njohur njëanshëm
pavarësinë e Kosovës. Kështu ka
shkruar të shtunë gazeta e
përditshme vjeneze, "Kurir".
"Vendimin për statusin e
ardhshëm të Kosovës do ta
marrë Këshilli i Sigurimit.
Megjithatë, në këtë organ
pavarësisë së Kosovës i kundërvihet
Rusia, vend me të drejtë
vetoje. Shtetet e Bashkuara të
Amerikës, në anën tjetër, që në
Kosovë kanë mijëra ushtarë të
stacionuar, janë duke insistuar
për pavarësi", ka shkruar "Kurir".
Kjo e përditshme, po ashtu ka
shkruar se edhe për Prishtinën
duket se opsionet pos pavarësisë
janë të papranueshme.

[Llapi]

A.Merkel: Statusi i ardhshëm i Kosovës "nuk do të jetë më pak se pavarësi"
Berlin, 8 janar - Kancelarja gjermane Angela Markel ka deklaruar se nuk do të ishte në rregull të prejudikojë zgjidhjen se statusit të Kosovë, por ka theksuar se rezultati "gjithsesi nuk do të jetë më pak se pavarësi". Në një intervistë për Televizionin gjerman ZDF, Merkel nuk ka dashur të saktësojë sesi e sheh të ardhmen e Kosovës, duke theksuar se i dërguari i posaçëm i Kombeve të Bashkuara Marti Ahtisari ende nuk ka publikuar propozimin e tij për statusin e ardhshëm të Kosovës. "Është me rëndësi, nga një anë, që dëshirat e kosovarëve për pavarësi më të madhe të përmbushen, por jo edhe me çmimin që për këtë shkak të krijojmë një situatë problematike në Serbi dhe të dobësojmë demokracinë në të", ka thënë kancelarja gjermane. Ajo ka theksuar se për të gjitha do të vendoset pas zgjedhjeve në Serbi dhe pasi që Ahtisari të paraqesë propozimin e tij për statusin e ardhshëm të Kosovës.

[Llapi]

Sipas “The New York Times”: Me 26 janar Ahtisaari shpall tek nderkombetaret dokumentin mbi statusin e Kosoves


Nga D.B


VJENE (9 Dhjetor)- Kryenegociatori Martti Ahtisaari do t’i njoftoje ne nje takim ne Vjene, me 26 janar, me dokumentin e tij mbi statusin final te Kosoves, perfaqesuesit e Shteteve te Bashkuara te Amerikes, ata te vendeve evropiane dhe Rusine, paralajmeron shtypi amerikan.
Lajmi eshte bere i ditur nga The New York Times ne nje shkrim te djeshem ku citoheshin burime te paemeruara diplomatike qe kane thene se Keshilli i Sigurimit me pas do te votoje per rekomandimin e Ahtisaarit, i cili pritet te jete i tille qe i hap dyerte pavaresise se Kosoves, qe per nje periudhe do te jete e mbikeqyrur nga Bashkimi Evropian. “Fuqite perendimore jane dashamirese ne kerkesat e shqiptareve per shtetin e tyre”, shkruan gazeta amerikane. Kosova pritet te jete gjithashtu ne qender te vemendjes edhe te nje takimi ne Bruksel te ministrave te jashtem te vendeve anetare te NATO-se, siç thuhet, me qellim qe te ruhet qetesia dhe stabiliteti pas berjes publike te dokumentit perfundimtar mbi statusin e saj. Ne kete takim te jashtezakonshem me 26 janar, ku do te marre pjese edhe Sekretarja Amerikane e Shtetit, Condeleezza Rice, thuhet se do te materializohet edhe ideja e krijimit te nje Grupi Nderkombetar te Kontaktit.

(RTK/Balkanweb)

[Zëu_s]

Une nuk votoi as per pavarsi te plote, as per pavarsi te kushtezuar dhe as per atonomi, por per pavarsi nën mbikqyrje.

[Llapi]

Abhazia në këmbim të Kosovës?

Mjetet diplomatike që ka në dorë Gjermania për ta bashkuar qendrimin e BE-së dhe Rusisë për statusin final të Kosovës - Dy ekspertë flasin për Dojçe Velen

"Nuk do të jetë më pak pavarësi" - kështu tha kancelarja Angela Merkel në një intervistë dhënë kanalit të dytë ZDF. Më tepër se kaq, kryetarja e radhës e BE-së nuk pranoi të prononcohej për statusin e ardhshëm të Kosovës, pa dëgjuar një herë propozimin e të ngarkuarit të OKB-së, ish-presidentit finlandez, Martti Ahtisaari. Por ajo shtoi, se sapo ky të dalë me propozimin e tij, mbas zgjedhjeve në Serbi, atëherë Gjermania do të fillojë negociatat. Roli moderues i Gjermanisë është i dyfishtë: Si kryetare e radhës së Bashkimit Evropian ajo do të duhet të arrijë qendrim të njëjtë mes të gjithë anëtarëve. Si kryetare e radhës së G-8-ës, ajo ka mundësi të negociojë me Rusinë që kjo të mos e pengojë njohjen e propozimit të Ahtisaarit nga Këshilli i Sigurimit. Dy sfida të mëdha për Angela Merkel që kërkojnë shumë mençuri diplomatike.

Në intervistë me Deutsche Wellen japin opinionet e tyre për këtë çështje dy ekspertë të politikës së jashtme në Gjermani, deputeti liberal Rainer Stinner, dhe shkencëtari i Institutit Gjerman për Politikë të Jashtme (DGAP), Alexander Rahr.

Stinner: Kohët e fundit kemi dëgjuar për një ashpërsim të qendrimit rus në Grupin e Kontaktit. Por lind pyetja: Çfarë ka bërë Rusia për vitet e fundit për Serbinë dhe cila është rëndësia strategjike e Kosovës për Rusinë. Unë mendoj se, me anë të një politike të mençur dhe të qëllimshme në shërbim të interesave ruse mund të arrihet afrimi me pozicionin rus. Prandaj edhe mendohet, që qendrimet e shprehura deri tani nga Rusia, se ajo nuk do ta lejojë miratimin e propozimit të Ahtisaarit në Këshillin e Sigurimit, po qe se ky më parë nuk do të jetë miratuar edhe nga Serbia janë më tepër për të ngritur çmimin diku tjetër, pra të negociueshme. Nevojitet mençuri politike, ku këtë vit Gjermania luan një rol të rëndësishëm, që të ndikojë tek Rusia për të ndryshuar qendrimin e kësaj.

Eksperti për çështje ruse në Shoqatën Gjermane për Politikë të Jashtme (DGAP), Alexander Rahr, sqaron:

Rahr: "Argumenti krysor i Rusisë do të jetë që dhe serbët do të duhet të kenë të drejtën e votës në një vendim të tillë. Por më e rëndësishme për Rusinë është fakti, që Moska do t'i interpretojë problemet e rajoneve të tilla, si Abhazia, Osetia jugore dhe Transnistria, ngjashëm me rastin e Kosovës. Në këtë mënyrë Rusia do të ngulë këmbë që edhe në territoret postsovjetike të merren vendime që i drejtojnë ato nga pavarësia. Prandaj edhe Rusia do t'i kërkojë bashkësisë ndërkombëtare që të njohe pavarësi të tjera si zgjidhje të konflikteve separatiste, për shembull në Abhazi."

Abhazia dhe rajone të tjera precedente për Kosovën? Sa seriozisht e ka Rusia kur kërkon një gjë të tillë?

Stinner: "Në shikim të parë mund të jetë seriozisht. Por po të analizosh më thellë e shikon që nuk ka asnjë krahasim ndërmjet këtyre dy vendeve: Ata janë individualisht të ndryshëm, edhe në aspektin historik, dhe duhen trajtuar si të atillë. Nuk mund të ketë zgjidhje të njëjta për të gjitha problemet rajonale në këtë botë, prandaj edhe secili rast duhet parë si rast më vete."

Atëherë si mund të ndryshohet qendrimi i Rusisë në çeshtjen e Kosovës?

Stinner: "Së pari, mund të veprohet në iniciativën e Partneritetit Nato-Rusi, që është një partneritet strategjik. Këtu duhet të sqarohet se ajo që po bën Nato-ja aktualisht në Ballkan nuk është kundër interesave ruse. Sepse edhe qeveria ruse ka interes të ruajë sigurinë."

Por çfarë Rusia dhe perëndimi nënkuptojnë dy gjëra të ndryshme me sigurinë:

Rahr: "Sigurisht që Rusia është e interesuar që në rajon të ketë paqe, por ekspertët rusë kanë kohë që paralajmërojnë se pavarësia e Kosovës do të sjellë dikur edhe krijimin e një "Shqipërie të Madhe", e kjo sipas tyre do të thotë, një Turqi e dytë në Evropë e që do të sillte një konflikt të ri kulturash, më shumë kriminalitet në Ballkan e më shumë destabilizim të gjendjes. Ky është këndvështrimi rus, me të cilin perëndimi nuk është dakord, por edhe politika ruse nganjëherë duhet të marrë parasysh se ç'mendon dhe thotë elita e saj, prandaj edhe këtu duhet të veprojë diplomacia."

Stinner është mendon se fushat ku diplomacia, konkretisht ajo gjermane, në emër të Bashkimit Evropian dhe të G8-ës ka shumë fusha ku mund të veprojë:

Stinner: "Gjermania ka me Rusinë lidhje nga më të ndryshmet. Njëra nga këto lidhje, që në muajt e fundit ka dalë në plan të parë, është ajo energjetikës e ku kemi interesa të përbashkëta. Ne kemi interesain e sigurisë së furnizimit me energji ndërsa Rusia ka interes që të furnizojë dhe të fitojnë para. Këto sigurisht që janë interesa konkurruese por në këtë fushë ne duhet të hyjmë në një dialog të ngushtë me Rusinë.

Gjermania është duke e bërë një gjë të tillë. Pra temat e dialogut gjermano-rus janë të shumta.

Rahr: Eshtë vërtetë shumë e vështirë të imagjinosh, se cili është çmimi që duhet paguar për të zbutur Rusinë në këtë rast. Argumenti i viteve 90 -të ka qenë vazhdimisht paraja: Rusia ka qenë e varur nga ndihmat financiare që i ka dhënë perëndimi. Kështu ishte edhe në rastin e luftës së Kosovës në 1999. Por ato kohëra kanë marrë fund. Si superfuqi energjetike Rusia tani ka filluar të tregojë muskuj dhe do të jetë dakord vetëm me një zgjidhje që kënaq dhe interesat e drejtpërdrejta të saj. E njëra prej tyre do të ishte Abhazia, sepse në një farë mënyre Rusia kërkon sukses të ri në dobi të saj në territoret postsovjetike."

A ekziston mundësia që bashkësia ndërkombëtare të pranojë pavarësinë e Abhazisë?

Rahr: "Hë për hë, jo, sepse bashkësia ndërkombëtare ka një mendim tjetër për konfliktet e ngrira në territoret postsovjetike dhe Bashkimi Evropian e Shba-të e ndjejnë veten momentalisht më të fuqishme ndaj Rusisë. Por kur të vijë puna deri tek votimi në Këshillin e Sigurimit, mendoj se do të ketë probleme. Nuk duhet harruar që perëndimi ka nevojë për Rusinë në Këshillin e Sigurimit, për një çështje tjetër shumë të rëndësishme dhe kjo është grindja atomike me Iranin, sepse nga kjo do të varet shumë më tepër paqja botërore sesa nga pavarësia e Kosovës. Ka mundësi që të ndodhë diçka, që sot është e vështirë të përfytyrohet, pra, që pozicionet e Rusisë dhe perëndimit me Abhazinë të afrohen."

Pavarësisht se si merret vendimi në Këshillin e Sigurimit një gjë është e qartë: Gjermania duhet të bashkojë edhe zërat e 27 vendeve anëtare të BE-së. Si do të mund të arrihet kjo?

Stinner: "Është një nga çështjet më të rëndësishme për mendimin tim: Politika gjermane duhet të ketë kujdes, që Bashkimi Evropian të mos përçahet në çështjen e Kosovës. Zgjidhja e Ahtisaarit, "sovranitet në mbikqyrje" apo "pavarësi e kushtëzuar" është një zgjidhje me të cilën mund të mbeten të kënaqur edhe ato shtete që kanë pakica etnike në vendet e tyre, e që kanë frikë se edhe këto mund të kërkojnë shkëputje.

Pasi mbikqyrja do të bëhet nga Evropa. Aspekti i dytë shumë i rëndësishëm është që ne, si Bashkim Evropian, duhet ta zgjidhim këtë çështje në bashkëpunim të ngushtë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ka tashmë shumë vjet që unë dëgjoj në Uashington, e veçanërisht në Pentagon, kërkesën e qartë për ta pavarësuar Kosovën sa më shpejtë që të jetë e mundur si edhe për ta njohur atë plotësisht. Prandaj edhe duhet të kujdesemi që të mos ketë pozicione të kundërta ndërmjet Amerikës dhe Evropës. Marrim një shembull: Në qoftë se në Këshillin e Sigurimit nuk merret dot vendim për propozimin e Ahtisaarit, për shkak të vetos së Rusisë dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të vendosin ta njohin pavarësinë që do të vetëshpallnin kosovarët dhe këtë nuk do ta bënin vendet e tjera të BE-së, atëherë kjo do të ishte një katastrofë diplomatike për Bashkimin Evropian. Edhe për këtë çështje Gjermania ka një rol shumë të rëndësishëm."

Anila Shuka

DW

[valonzeka]

po ne kemi luftuar për pavarësi të plotë dhe pak kush nuk e ka patur në mendje edhe Bashkimin Kombëtar gjatë Luftë sonë të fundit çlirimtare, por ne duhet të jemi pikëspari realist sepse qysh po zhvillohen ngjarjet " qeveria " jonë nuk u tregua fare e interesuar për zhvillim të idesë dhe dëshirës së qdo shqiptari në Kosovë, dmth lufta për çlirim u bë nga Ushtria me sukses por lufta për pavarësi nga Qeveria jonë nuk ishte dhe nuk do të jetë e suksesshme. Kështu që në këtë qështje ne duhet të ndahemi të kënaqur me atë që do të na japë Ahtissari, sepse Qeveria jonë nuk luftoj për më tepër.
Unë besoj se Ahtissari dhe Shtetet tjera vendimarrëse do të na caktojnë një pavarësi jo të kushtëzuar por siq u tha në shtypin ndërkombëtar ditë më parë një pavarësi në mbikqyrje, që asesi nuk duhet krahasuar me kauzi pavarësinë në Bosnje.

Aq sa mbjell edhe korr, kështu thuhet