Statusi i ardhshem i Kosovës!

[Cimo]

Nga Arbën Xhaferri



Vlerësimet e gabuara në politikë prodhojnë konflikte. Ato janë trajtash dhe intensitetesh të ndryshme.

Lufta është forma më tragjike e konfliktit brenda një shoqërie ku politika prodhon percepsione, stereotipe, paragjykime ose marrë në tërësi vlerësime të gabuara. Javën e kaluar në Vjenë përfundoi takimi mes përfaqësuesve kryesorë të shqiptarëve, ose siç parapëlqehet të thuhet kohët e fundit, të kosovarëve dhe serbëve.

Ky takim i organizuar nga faktori ndërkombëtar mbi të gjitha ka një vlerë dhe kontribut të pamohueshëm: instalon një procedurë që do të përfundojë me zgjidhjen e kontestit serbo-shqiptar lidhur me çështjen e Kosovës. Kjo procedurë e zëvendëson konfliktin e hapur, gati njëshekullor që përfundoi në vitin 1999 me humbjen ushtarake serbe dhe detyrimisht me tërheqjen e tyre nga Kosova. Në këto bisedime sërish serbët u rikthyen në diskursin e tyre të vjetër, në atë kuisje retorike 100-vjeçare që vështirë dëgjohet e le më të jetohet me të. Është e çuditshme se si përfaqësuesit serb, apo një pjesë e madhe e elitës serbe nuk arrin të lirohet nga ky demon që e ka pushtuar arsyen e tyre. Në tezat e tyre nuk ka asgjë të re, asgjë që nuk është thënë para një shekulli e më shumë prej pararendësve të tyre. Ringjallja e këtij demoni filloi që në vitet e 60-ta, pas deklasimit të ministrit të punëve të brendshme, Aleksandar Rankoviqit. I pari që e filloi, ose më mirë thënë që u ndërlidh me këtë kuisje të vjetër ishte shkrimtari, kryekleriku i inteligjencies serbe, Dobrica Qosiq. Ai e riktheu në skenën politike “kauzën e pazgjidhur serbe” ose të “vërtetën” serbe, siç parapëlqenin ta quanin. Ish-presidenti serb, Millosheviq këtë “të vërtetë”, këtë vlerësim të gabuar e shndërroi detyrimisht në luftë që përfundoi me ndërhyrjen masive të NATO-s kundër armatës jugosllave që u keqpërdor për qëllime gjenocidale nga politika e demonizuar e establishmentit serb. Në ndërtimin, në demonizimin e kësaj politike, kësaj të vërtete luftënxitëse morën pjesë jo vetëm disa individë të një profili, por një elitë e tërë, profilesh të ndryshme brenda një periudhe të gjatë kohore, politikanë, akademikë, shkrimtarë, klerikë, artistë etj. Në Vjenë edhe një herë u përsërit, por nuk u nënvizua, gabimi i njëjtë i delegacionit serb: vlerësimet e tyre prodhojnë konflikte. Gjatë historisë më të re, serbët, për shkak të ambicjeve të tyre megalomane, vlerësimeve të gabuara, kanë shkaktuar konflikte përmasash të gjëra, siç ishte Lufta e Parë Botërore, disa thonë se paskan gisht edhe në Luftën e Dytë Botërore dhe së fundi, me kryeneçësinë e tyre e nxitën intervenimin e pabesueshëm të aleancës më të fuqishme të botës, NATO-s për të çliruar një pëllëmbë toke të parëndësishme të planetit, Kosovën nga kthetrat e tyre. Të vërtetat serbe definitivisht prodhojnë konflikte jo vetëm lokale, por planetare. Në Vjenë ata e përsëritën këtë diskurs konfliktual, iracional, sikur të ishin të pushtuar nga një frymë demoniake që e molis popullin serb më se një shekull. Por, ata tani më janë të detyruar të hyjnë në një procedurë ekspertize ku do të verifikohen pretendimet e tyre. Premisa kryesore e këtyre pretendimeve që e deformoi vetëdijen jo vetëm politike serbe është mistike religjioze dhe në thelb antievropiane. “Nëse heqim dorë nga Shën Sava ne do të heqim dorë nga madhështia jonë, nga ajo që na bën sublim, nga pavdekshmëria jonë dhe nga ajo që na bën të pavdekshëm, nga amshimi jonë dhe ajo që na bën të amshuar. A dini kur ne heqim dorë nga Shën Sava? – Kur neve na merr përpara lumi i turbullt dhe i ndotur i kulturës humaniste evropiane, arsimit humanist evropian, qytetërimit humanist evropian, religjionit humanist evropian, shkencës humaniste evropiane, kur do të na marrë dhe shpie në detin e vdekur evropian. Në këtë det të vdekur evropian nuk ka jetë për asgjë shënsaviane. Në të dalëngadalë dergjet dhe përfundimisht vdes edhe shpirti jonë, edhe zemra jonë, edhe njeriu jonë, edhe populli jonë, me një fjalë vdes dhe zhduket çdo gjë shënsaviane”. (Citat nga vepra e J.Popoviq: “Ortodoksia në mes të qiellit dhe tokës”- 1991). Ky është vetëm një insert, shumë ilustrues i atij llumi të koncepteve agresive religjioze që patën implikime direkte në politikë. Në këtë citat ravijëzohen dy tendenca kryesore, dominonte jo vetëm te shtresa klerikale: -tendenca për krijim të besimit të veçantë serb, ku në qendër është Shën Sava si suplement i Jezu Krishtit për të arritur te bindja se populli serb është popull i zgjedhur krishter ashtu si populli hebre, dhe -tendenca antievropiane, në fakt antikatolike ku katolicizmi perceptohet si besim antroprocentrik, ndërkaq ortodoksia si teocentrike. Nga këto percepcione buron ai lament antihumanist dhe antievropian. Faktori tjetër që ndikon vazhdimisht në ndërtimin e vlerësimeve të gabueshme është mënyra se si një pjesë dominuese e intelektualëve, krijuesve, klerikëve dhe politikanëve serb përhapin bindjet për vetveten. Sipas këtij diskursi ata janë më të mirë se të tjerët, prandaj janë shndërruar në objekt ndëshkimi, ndjekjeje, persekutime me pasoja gjenocidale. E gjithë kjo e mbështjellë me simbolikën fetare fillon në Kosovë. “Nga Kosova fillon historia e re e Serbisë, historia e sprovave të mëdha, e vuajtjeve të gjata, e luftërave të pandërprera dhe e lavdisë së pashuar…”, pohon në librin e vet Millutin Neshiqi në vitin 1919. Pra, këto katër elemente, çuditërisht mungon i pesti që të bëhet kuintesencë, e formojnë vulën e autopercepsionit serb, sprova, vuajtja, luftëra, lavdia, një kalvar i kolektivizuar. Kur ky kalvar do të shndërrohet në histeri absurde, atë do të përpiqet ta shpjegojë, psikiatri serb, Rashkoviq, i ati i koordinatores aktuale serbe për Kosovën Sandra Rashkoviq-Iviq, duke e cilësuar popullin serb “personazh kolektiv i tragjedisë”. Ky lament përsëritet vazhdimisht prej shekullit 19 e deri në këto ditë kur peshkopi Artemie jepte dëshminë para komisionit të Kongresit Amerikan. Në vitin 1990 në “Librin për Kosovën” Dimitrije Bogdanoviqi pohonte se po heshtet gjenocidi jo vetëm i këtyre ditëve, por edhe i kohëve të kaluara, ndërkaq shkrimtari i serbizuar malazez Matija Beçkoviq e poetizonte këtë diskurs “është e kotë që të betonohen shpellat dhe të heshten ato. Toka nuk do të qetësohet derisa të gjitha viktimat që janë me to nuk dalin në dritë” 1992. I njëjti shkrimtar shpikte fraza ngulitëse në tru që sot e gjithë ditën kanë efekt në errësimin e arsyes duke i quajtur serbët e mbetur në Kroaci e gjetiu si pjesë e popullit të therur serb (zaklanoga naroda). Dikush tjetër, po ashtu shkrimtar serb Antonie Isakoviq, këtë floskulë efektive e poetizonte edhe më shumë duke quajtur serbët si pjesë e popullit ende të patherur (nedoklanog). I vë në kllapa variantin serb ngaqë gjuha shqipe nuk ka përdorim kaq të pasur dhe të stërholluar të foljes “me therë”. Bie fjala, për njeriun që fle me gjumë të thellë, pa brenga gjuha serbe përdor krahasimin “fle si i therrur” (spava k’o zaklan) ndërkaq gjuha shqipe përdor një shprehje më bukolike, mbase në përputhje me etnopsikologjinë - “fle si qengj”. Radovan Karaxhiqi, psikiatër, shkrimtar, dikur prijësi shpirtëror i serbëve të Bosnjës, sot kriminel lufte dikur thoshte: “Serbi nuk mund të jetë ai që është, ngaqë nuk i lejon komshiu i tij i cili me shekuj e ka në sy…”, ose fati i serbit nuk është historik, por biblik, ose serbi është i përvuajtur si Krishti, prandaj atë e kupton, mbase, pos tij vetëm Zoti. Në vitet e 90-ta , në vazhdë të mendësisë antiperëndimore kritikohej rendi i ri botëror. Populli serb, thoshte një far Andreja Miletiqi, “është popull i dhunuar, njëri ndër viktimat më të mëdha në altarin e rendit të ri botëror”, ndërkaq bashkëmendimtari i tij Mirko Zurovac pohonte se populli serb qenka viktima e parë e mendjes së trazuar evropiane. I gjithë ky vajtim rrumbullakohej me idenë religjioze se “pa vdekje nuk ka ringjallje dhe pa vuajtje dhe pësim nuk mund të ketë liri…” kështu e sintetizonte amanetin e Kosovës së mitizuar Radovan Samargjiqi që në vitin 1989. Pas përpunimit të opinionit se populli serb është viktimë e rendit të ri, e një komploti planetar, ku rol të instrumentit kanë fqinjët e serbëve logjikisht buron ideja e luftës. Këtë ide e përsëriti këto ditë zëvendëskryetari i partisë radikale, Nikoliq. Ai s’tha asgjë të re që para tij të tjerët nuk e kanë thënë. Historiani i njohur serb i fillimit të shekullit të 20-të, Cvijiq kërcënohej në këtë mënyrë duke thënë se nëse nuk do të bashkohen territoret serbe “vetë Evropa do ta orientojë popullin serb të përdorë forcën dhe ai do ta shfrytëzojë rastin e parë që në këtë mënyrë t’i qërojë hesapet në Austro-Hungarinë për këtë çështje madhore kombëtare” (e ka fjalën për Bosnje-Hercegovinën) dhe siç dihet ata u bënë shkak për shthurjen e Perandorisë Austro-Hungareze dhe Luftën e Parë Botërore. A thua tani tagrin do ta paguajnë në Vjenë? Me siguri po. Me idenë e luftës pajtoheshin edhe klerikët që sipas doktrinës krishtere do të duhej të ishin të përcaktuar për paqe. Amfillohije Radoviq, një peshkop serb në Mal të Zi thoshte në fillim të viteve të 90-ta “ nuk mund të iket nga realiteti i luftës”. Madje ai e mori guximin ta cilësojë luftën si amanet i Dhjatës së Vjetër përmes së cilës e mira do të ngadhnjejë mbi të ligën. Një prift tjetër Atanasije Jeftiq, duke vendosur skemën e luftës mes Satanait dhe Zotit pohon pa dilema se serbët gjithmonë luftojnë për t’u mbrojtur. Meqë të tjerët, ata “të detit të vdekur evropian”, pa dilema janë të ligë, atëherë është e qartë se serbët gjithmonë kanë të drejtë të luftojnë se zhvillojnë luftë të drejtë, në vetëmbrojtje. Radovan Samarxhiqi në fillim të viteve të 90-ta thoshte se “fshatari serb duke i mbathur opingat dhe rrëmbyer martinën shkonte në luftë që të marrë hakun e Kosovës dhe çliruar vëllezërit nga hasmi”, se Knjaz Llazari ka lënë amanet se “mes robërisë dhe vdekjes së ndershme duhet zgjedhur vdekja për të fituar ringjalljen”… Mirko Zurovac nga ana e tij kështu i madhëronte figurat e dy kriminelëve të luftës, të Karaxhiqit dhe Mlladiqit: “figura mitike përmes të cilave një popull i rrezikuar dëshiron të kuptohet në dimensionin e tij heroik tragjik”. I gjithë ky diskurs religjioz, nacionalist, iracional duket të ketë një interes racional që zë fill që nga koha e luftërave ballkanike kur serbët tentonin me çdo kusht të kishin dalje në det. Ata si interes parësor gjeo-strategjik kishin kontrollin e aksit veri-jug, grykën Moravë-Vardar që siguronte daljen në Selanik dhe pushtimin e Kosovës për të pushtuar pastaj më lehtë Shqipërinë veriore për të dalë në Lezhë dhe Durrës. Jovan Cvijiq, njëri nga hartuesit kryesor të ekspansionizmit serb angazhohej për ndërtimin e një hekurudhe që do të lidhte Serbinë e Vjetër (Kosovën) me Shkodrën, Lezhën dhe Durrësin: “Serbia e Vjetër del me një brez të ngushtë në Detin Adriatik rreth Shkodrës dhe Durrësit”. Një autor tjetër, Jovan Radoviq në librin “E kaluara e Serbisë së Vjetër” (1912) reagonte kundër idesë së krijimit të një shteti të pavarur shqiptar që do të ishte pengesë e daljes së Serbisë në det. Ai me injorancë, duke mohuar të gjitha faktet historike jo vetëm të periudhës se Lidhjes së Prizrenit thoshte se shqiptarët “absolutisht nuk shfaqin nevojë as që vet mund ta formojnë atë”. Vlladan Gjorgjeviqi, duke i quajtur shqiptarët “lëkurëkuq të Evropës” me arrogancë kërcënohej: “i kot do të jetë mundi i Austrisë dhe i Italisë që të bëjnë shtet nga këta lëkurëkuq”. Diskursi vajtues, sakralizimi i popullit serb kishte për qëllim të arsyetojë ekspansionin serb në një kohë kur kolonializmi kishte marrë hov dhe kur shthureshin perandoritë. Kosova atëherë iu duhej serbëve për ta pasur dalje të natyrshme në det. Në këtë kohë ata krahas pushtimit të Kosovës synonin të pushtonin edhe veriun e Shqipërisë, prandaj ishin kundërshtarë të mëdhenj të pavarësisë së saj. Shqipëria u bë e pavarur dhe doli që ata kot e pushtuan Kosovën me të cilën afër një shekull nuk ditën ç’të bëjnë. Ata nuk arritën ta shfarosin popullin shqiptar në kushte shumë më të favorshme për ta dhe shumë të disfavorshme për shqiptarët. Shtrohet pyetja edhe në mesin e shumicës së serbëve: si mund të menaxhojnë ata me Kosovën dhe shqiptarët në të ardhmen? Përgjigjja te pjesa dërrmuese është negative. Rezerva për një aventurë të këtillë antishqiptare ka pasur gjithmonë. Figura eminente politike, shkencëtare madje edhe ushtarake serbe kanë refuzuar këto aventura ambicioze, tragjike dhe herë herë qesharake të serbëve, si Dimitrije Tucoviq, Svetozar Markoviqi, Bogdan Bogdanoviqi, apo gjeneralë, si ai i kohës së luftërave ballkanike, Belimarkoviq i cili refuzoi urdhrin që t’i shpërngulë shqiptarët nga rrethi i Vranjës (Lugina e Preshevës). Por, me keqardhje mund të konstatoj se kjo linjë asnjëherë nuk ka dominuar në politikën serbë. Planet gjeo-strategjike në botë dhe në Ballkan janë ndërruar ashtu si edhe faktorët. Shqipëria është shtet i pavarur dhe me perspektivë, Kosova që kishte rëndësi për ta pushtuar Shqipërinë e Veriut tashmë është e çliruar dhe plot shqiptarë të gatshëm për të dhënë kontributin e tyre për integrim të saj në rrjedhat evropiane. Serbët tani vetë duhet ta çmontojnë atë mekanizëm eksploziv që e krijuan vetë, me atë retorikë mistiko-religjioze-letrare-politike. Sa për fillim duhet të nisen nga fakti se kisha serbe e ka fituar autoqefalitetin në shekullin e 19-të. Delegacioni serb në Vjenë ishte i përfaqësuar nga pinjollët e kësaj linje kleriko-nacionaliste luftënxitëse. Ata u ngjasonin atyre kukullave, matrushkave ruse që janë identike, por dallojnë për kah madhësia. Këta ishin formati më i vogël i tyre. Besoj se të fundit… Somario Vlladan Gjorgjeviqi, duke i quajtur shqiptarët “lëkurëkuq të Evropës” me arrogancë kërcënohej: “i kot do të jetë mundi i Austrisë dhe i Italisë që të bëjnë shtet nga këta lëkurëkuq” Delegacioni serb në Vjenë ishte i përfaqësuar nga pinjollët e kësaj linje kleriko-nacionaliste luftënxitëse. Ata u ngjasonin atyre kukullave, matrushkave ruse që janë identike, por dallojnë për kah madhësia. Këta ishin formati më i vogël i tyre. Besoj se të fundit…

Burimi

[Mendimi_Juaj]

Nuk di cka paska ndodhur me kete teme, me duket sikur ketu ska asnje administrator apo moderator ose sdi si ta spjegoj.

E lexova gjithe temen fund e krye, ne fillim filloi mire me diskutime mbi statusin e tani paska devijuar ne konflikt me PDK dhe LDK. Sa di une shumica i lexojne gazetat dhe nuk kemi nevoje fare qe ketu faqe te tera te gazeta te kopjohen dhe te na serviren dhe me se shumti komente nga zyrtaret e PDK te shoqeruar me ndonje kritik nga LDK.

Qe te mos dale edhe une jashte temes deshta te permend se asgje tjeter me shume se keto parti dhe ky sistem te menduari qe kemi populli i Kosoves nuk na ka lene mbrapa. Edhe sot me teper tentohet te tregohet se kush ben me shum per Kosoven sesa kush ben me mire per Kosoven.

Keta te fundit qe paskan komentuar nuk paskan dale aspak nga mentaliteti i partise shtet. Cka lexova ketu ne fund ishte "jo kosoven e liroi PDK jo LDK" une ju them zoterinje se askush deri me tani se ka liruar Kosoven sepse Kosova eshte ende e roberuar dhe nuk jemi te lire, prandaj askush ska nevoje te vrapoje pas plaqkave te luftes siq u be me 1999 duke harruar mitrovicen. Askush sna ka faj qe jemi ku jemi, dhe ende asgje nuk eshte vendosur.

Une nuk di cka do te ndodhe me Kosoven, jam skeptik qe nga keto monologje te Vjenes do te del Pavaresia, mirepo njekohesisht edhe une i bashkangjitem urimit per nje pavaresi te shpejte. Me urime, me kenge, me deshira, me vrap pas plaqka te luftes se pa fituar nuk vjen pavaresia, ne fakt ajo as qe vjen fare ajo rrembehet nga ata popuj qe jane te afte. Neve ende spo e tregojme ate aftesi

[RTP]

Nuk di cka paska ndodhur me kete teme, me duket sikur ketu ska asnje administrator apo moderator ose sdi si ta spjegoj.

E lexova gjithe temen fund e krye, ne fillim filloi mire me diskutime mbi statusin e tani paska devijuar ne konflikt me PDK dhe LDK. Sa di une shumica i lexojne gazetat dhe nuk kemi nevoje fare qe ketu faqe te tera te gazeta te kopjohen dhe te na serviren dhe me se shumti komente nga zyrtaret e PDK te shoqeruar me ndonje kritik nga LDK.

Qe te mos dale edhe une jashte temes deshta te permend se asgje tjeter me shume se keto parti dhe ky sistem te menduari qe kemi populli i Kosoves nuk na ka lene mbrapa. Edhe sot me teper tentohet te tregohet se kush ben me shum per Kosoven sesa kush ben me mire per Kosoven.

Keta te fundit qe paskan komentuar nuk paskan dale aspak nga mentaliteti i partise shtet. Cka lexova ketu ne fund ishte "jo kosoven e liroi PDK jo LDK" une ju them zoterinje se askush deri me tani se ka liruar Kosoven sepse Kosova eshte ende e roberuar dhe nuk jemi te lire, prandaj askush ska nevoje te vrapoje pas plaqkave te luftes siq u be me 1999 duke harruar mitrovicen. Askush sna ka faj qe jemi ku jemi, dhe ende asgje nuk eshte vendosur.

Une nuk di cka do te ndodhe me Kosoven, jam skeptik qe nga keto monologje te Vjenes do te del Pavaresia, mirepo njekohesisht edhe une i bashkangjitem urimit per nje pavaresi te shpejte. Me urime, me kenge, me deshira, me vrap pas plaqka te luftes se pa fituar nuk vjen pavaresia, ne fakt ajo as qe vjen fare ajo rrembehet nga ata popuj qe jane te afte. Neve ende spo e tregojme ate aftesi

Fund e krye e ke mire.

Respekt per Mendimin Tuaj!

[ARIANI_TB]

A erdhe me bre ajo pavarsi, te cilen qeveritaret tane qe me 17 vite e me shume na premtuan e na premtojne!!!

[Mendimi_Juaj]

Ndoshta vetem ky titull do te mjaftonte per te dhene kend veshtrimin tim te kesaj qeshtje kaq te rendesishme per Kosoven, megjithate nje spjegim i domosdoshem do te ishte i mire se ardhur besoj per te gjithe ata qe ende kane dilema apo jetojne ne fantazite e lajmeve te 19 e 30 ne RTK.

Qe qeshtja e Kosoves eshte bere qeshtje e huaj me shume se e kosovareve kjo eshte vertetuar moti, qysh ne fillimin e negociatave mbi statusin e ardhshem.

Shqiptari normalisht qe priste te degjonte sikur do te bisedohej per pavaresine te pakten, pavaresisht se cdo te ndodhte me tej. Mirepo si duket edhe neve nuk e paskemi ditur sa probleme ka Kosova te pa zgjidhura. Bile kete gje nuk e paskesh ditur askush as nga udheheqesit e Kosoves. Pavaresia jo vetem qe nuk eshte fare ne ceshtje te dites se bisedave por bile as statusi nuk po permendet, karshi temave tjera kaq te rendesishme qe kane renduar tavolinen e negociatave.

Qe do behej bosnjezimi i Kosoves e thoshte vetem levizja Vetevendosje qe thene te verteten ende vetem nje pakice e Kosovareve e besojne.

A thua cfare po ndodhe ne te vertete???

Qe qytet shtetet e Greqise antike do te behen model perdorues ne statusin e Kosoves nuk e paskesh ditur askush, madje qe edhe Mesjeta e kryqezatave do te behej model per prona kishash ne te cilat as shteti ska fije force nuk eshte besuar.

Kosova jone e madhe, po behet kontinent, e neve e kerkuam vetem shtet. Sdi me duket kemi bertitur pak si shume ne protestat tona ne prishtine Kosova Republik qe 26 vjet te pakten.

Apo u lodhen me neve te huajt dhe vendosen te bejne nje eksperiment te globalizmit. Meqe ende spo dihet si do te funksinoje ky projekt i fuqive te medha per te sunduar boten ne menyre te kulturuar.

Qe Komunat e (Komuna shtet e Parisit moti), Kosoves nuk do te guxoje kush ti nguce ajo nuk diskutohet por ende sdi a po bisedohet cfare imuniteti do te kene Komunat qytetet te tjera te Kosoves nga mos ngucja e te parave.

Me duket qe Kosova po sherben shume mire per te provuar artin ushtarak modern te Minave tokesore. Meqe cdo komune (serbe) do te sherbej si mine ne te ardhmen, dhe ato jane te perhapura si kerpudhat ne te gjithe territorin e kontinetit te Kosoves. Gjithashtu me sdo te kete nevoje per tela per mina sepse me ane te teknologjise Wireless (pa tela), tashme mjafton nje button i shtypur ne Beograd per aktivizuar nje bllokim te ciles do autostrad te Kosoves sa here qe ndonje projekt serb nuk ecen.

Universitetet tani do te jene ne kompetence te Komunave meqe do te sherbejne per te nxjerre brezat e ardhshem edhe me te ndergjegjshem per mitin serb te Kosoves.

dhe per fund nje far autonimi - pavaresi, kontinent qytet shtetesh ska rendesi se kujt do ti takoje.

Neve me Luft e Fitojme luften thoshin te moqmit por me Laps e falim....

[ARIANI_TB]

Lehne thotë se oferta kosovare për komunitete duhet “të përmirësohet”

“Vizita e Marti Ahtisarit është shumë e rëndësishme, për arsye se ai do të sjell porosi shumë të qarta për ekipin e unitetit, e njëkohësisht ai beson se edhe oferta për komunitetet duhet ende të përmirësohet”,- kështu deklaroi i dërguari i Bashkimit Evropian për statusin e Kosovës, Shtefan Lehne pas një takimi që pati sot me kreun e PDK-së Hashim Thaçi.


I dërguari i posaçëm i Bashkimit Evropian për statusin e Kosovës, Shtefan Lehne ka zhvilluar sot disa takime me liderë vendorë, duke inkurajuar liderët kosovarë që të arrijnë më shumë progres drejt përmbushjes së standardeve, sepse përmbushja e tyre, sipas tij, është kyçe në përpjekjet për arritjen e qëllimit final.
“Në takim me kreun e PDK-së, diskutuam të gjitha aspektet drejt zgjidhjes së statusit politik të Kosovës, duke pasur parasysh se tashme kjo çështje është në fazën finale’, theksoi Shtefan Lehne. “Edhe vizita e Ahtisarit është shumë e rëndësishme për arsye se ai do të sjell porosi shumë të qarta për ekipin e unitetit, e që njëkohësisht beson se oferta për komunitetet duhet ende të përmirësohet. I inkurajova liderët vendorë që të punojnë ngushtë me Ahtisarin dhe në të njëjtën kohë ftova që të arrijnë më shumë progres drejtë përmbushjes së standardeve sepse përmbushja e tyre është kyçe në përpjekjet për arritjen e qëllimit final”, tha Lehne.
I dërguari I BE-së, Shtefan Lehne tha se nuk ka vend për zhgënjim kur kërkohet më shumë punë në përmbushjen e standardeve, por thjeshtë të vazhdohet në rrugën e njëjtë të punës, me qëllim që të theksohet se Kosova është absolutisht e përkushtuar të krijojë një të ardhme multietnike ku të gjitha komunitetet do të jetojnë së bashku.
Lideri i partisë më të madhe opozitare në vend, Hashim Thaçi vlerësoi se angazhimi i BE-se është mjaft I rëndësishëm, sidomos për këtë fazë të zgjidhjes së statusit politik të Kosovës si shtet i pavarur dhe sovran. “Natyrisht angazhimet e palës kosovare do të jenë në perspektivë për të përshpejtuar dhe për të përfunduar këtë vit zgjidhjen e statusit. Besoj se të gjitha obligimet që i kemi marrë ne si politikë kosovare do t’i kryejmë me kohë dhe në mënyrë mjaft konkrete që do të vlerësohet nga qytetarët e Kosovës dhe që do të respektohet edhe nga komuniteti ndërkombëtar”, tha ai.
Shtefan Lehne, sipas agjendës është takuar sot edhe me kryetarin Fatmir Sejdiu dhe kryetarin e AAK-së Ramush Haradinaj, por këto takime ishin të mbyllura për media.


RTK 22/08/2006 13:11:59

[vrojtuesi]

Nuk di cka paska ndodhur me kete teme, me duket sikur ketu ska asnje administrator apo moderator ose sdi si ta spjegoj.

E lexova gjithe temen fund e krye, ne fillim filloi mire me diskutime mbi statusin e tani paska devijuar ne konflikt me PDK dhe LDK. Sa di une shumica i lexojne gazetat dhe nuk kemi nevoje fare qe ketu faqe te tera te gazeta te kopjohen dhe te na serviren dhe me se shumti komente nga zyrtaret e PDK te shoqeruar me ndonje kritik nga LDK.

Kjo po ndodh shpesh në forum kur po kyqen disa forumista me ide të njëjta e përgjigje të njëjta në tema të ndryshme!

[ARIANI_TB]

Policia intervenon ndaj protestave të Vetëvendosjes

Sot, rreth orës 11.00, njësitet speciale të SHPK-së intervenuan kundër dhjetëra aktivistëve të Lëvizjes VETËVENDOSJE!, të cilët ishin mbledhur përpara ndërtesës së Kuvendit të Kosovwë në një protestë me moton “Decentralizimi ndarje-ndarja luftë”, në shenjë pakënaqësie për bisedimet rreth decentralizimit të cilat janë duke u mbajtur ndërmjet emisarit special të KB-ve për statusin Marti Ahtisari dhe Grupit Negociator.


Udhëheqësi i lëvizjes Albin Kurti tha se bisedimet e tilla qojnë në eskalimin e dhunës pasi krijojnë kufij të brendshëm territorial dhe se veprime të tilla mund të jenë të dëshiruara vetëm për Ahtisarin dhe Grupin e Kontaktit, por jo edhe për qytetarët.

[ARIANI_TB]

Protesta e sotme e pjesëtarëve të Lëvizjes ”Vetëvendosje”, e manifestuar me bllokadën e hyrje-daljeve të Kuvendit të Kosovës, sikundër edhe ato të UNMIK-ut, me qëllim të pengimit të mbajtjes së takimeve të kryenegociatorit Marti Ahtisari me delegacionin kosovar lidhur me decentralizimin, ka rezultuar me arrestiminm e dhjetëra aktivistëve të kësaj lëvizjeje, përfshi edhe liderin e saj Albin Kurti. Përndryshe protesta e sotme po mbahej me moton ; “Decentralizimi ndarje - ndarja luftë”
Para se të arrestohej, Albin Kurti kishte arritur të deklarojë se bisedimet për status janë të dëmshme dhe çojnë në eskalimin e dhunës.
Ai tha se këto bisedime krijojnë kufij të brendshëm territorial dhe se veprime të tilla mund të jenë të dëshiruara vetëm për Ahtisarin dhe Grupin e Kontaktit, por jo edhe për qytetarët.

“Pasi i kanë dëbuar shqiptarët, dhe vetëm pasi ua kanë blerë një përqindje të lartë të pronave, Beogradi sot po kërkon që këto pjesë të bëhen komuna nëpërmjet decentralizimit”, thekson udhëheqësi i lëvizjes VETVENDOSJE, Albin Kurti.

Procesi i decentralizimit do të ishte afrim i pushtetit kah qytetari sikur mos të kishte struktura të Serbisë në Kosovë, sqaron Albin Kurti. Ai po ashtu tha se ky takim është jashtëzakonisht i dëmshëm, jo vetëm për ne por edhe për brezat që do të vijnë dhe se qëllimi i këtyre negociatave e ka një prapavijë shume negative pasi çon në copëtimin e Kosovës dhe na kthen 7 vite prapa.

Derisa Ahtisari po zhvillonte takimet diku rreth orës 12:45, përpara selisë së UNMIK-ut, njësitet speciale të SHPK-së i janë përgjigjur dhunshëm aksionit të lëvizjes “Vetëvendosja” e cila sipas SHPK-së po pengonte mbajtjen e takimeve që i kishte në agjendë emisari i Kombeve të Bashkuara për Kosovën Marti Ahtisari. Mësohet se me atë rast janë arrestuar 65 aktivistë të Lëvizjes “Vetëvendosje”, sikundër edhe liderin e Lëvizjes “Vetëvendosje”, Albin Kurti.

Lëvizja “Vetëvendosja” dënon ndërhyrjet me forcë të policisë së SHPK-së, kundër protestuesve që kishin dalur përpara Kuvendit të Kosovës si dhe para selisë së UNMIK -ut për të ndaluar mbajtjen e takimit të Ahtisarit me delegacionin kosovar si dhe me atë serb, ndërsa arrestimin e udhëheqësit të Lëvizjes Vetëvendosja!, Albin Kurti, si dhe të tjerëve i konsideron si arrestime të bëra me vendime politike dhe për qëllime politike.

I bëjmë thirrje Kryesisë dhe Kryetarit të Kuvendit të Kosovës si dhe organeve policore të UNMIK-ut që të merr masa të menjëhershme për lirimin e liderit të lëvizjes “Vetëvendosja” , Albin Kurti.

Njëkohësisht kërkojmë që të gjithë të arrestuarit që iu përgjigjen
aksionit të Lëvizjes VETËVENDOSJE!, të cilin e mbështeti Këshilli për Mbrojtjen e Lirive dhe të Drejtave të Njeriut të lirohen menjëherë.

Ndërkaq ata pak aktivistë të cilët kishin shpëtuar pa u arrestuar pohuan se, arrestimet janë bërë pa kurrfarë baze dhe se shpresojmë që të lirohen të gjithë sa më shpejtë që të jetë e mundur.

/Arben Bajra/


Postuar më: sb blue sky & radio kosova staff me Aug 23, 06 | 3:08 pm

[ARIANI_TB]

Rehabilitimi i Serbisë

Albin Kurti

Të burgosurit gëzohen shumë kur dëgjojnë se është arratisur ndonjë i burgosur. Kushdo qoftë ai dhe nga cilido burg që të ketë ikur ai. Ata ndjehen të inkurajuar me suksesin dhe janë përplot hare, përderisa dëgjojnë e shohin, ose madje edhe vetëm kur paramendojnë vrapimin si pa kokë të rojeve pas alarmimit, i cili veç sa ka shtuar panikun, zënkat e tyre (sh)fajësuese me njëri-tjetrin, dhe mbi të gjitha mllefin e mbikëqyrësve dhe drejtorit të burgut, gjersa këtyre u djersijnë fytyrat dyllë të verdha. Edhe nëse nuk e kanë pasur më parë shok, të burgosurin e ikur e duan të gjithë të burgosurit e tjerë të mbetur.
Atij që iku ia falin edhe gabimet, edhe mëkatet. Të burgosurit ndjehen disi të kompensuar me ikjen e atij që nuk është më i burgosur: ata bëhen sytë e tyre që u gëlojnë nga hakmarrja e ëmbël kundër institucionit të burgut. Ata nuk e përjetojnë aktin e ikjes së njërit nga të burgosurit si thyerje që ky i bëri hekurave që e ndanin nga bota e jashtme e lirisë, por si një thyerje të burgut në totalitetin e tij. Të burgosurit besojnë se ikja e një të burgosuri e dobëson burgun, përkundër faktit se ai më pastaj bëhet edhe më i rreptë e më i tmerrshëm. Madje, ata besojnë se i arratisuri tash ua ka lëshuar radhën atyre, anipse rojet janë dyfishuar dhe pa marrë parasysh që asnjëri prej tyre s’ka as plan e as farë angazhimi për të ikur nga burgu.
I arratisuri nuk kishte pritur, ai kishte vepruar; këta të tjerët ushqejnë shpresa për vete dhe vetëm presin. Mbase kësisoj mund të shpjegohet edhe gëzimi i kosovarëve me rastin e pavarësimit të Malit të Zi; kësisoj mund të sqarohet edhe bindja e kosovarëve se pavarësimi i Malit të Zi do t’i hapë rrugë pavarësimit të Kosovës – se tash Kosova na e paska radhën. Natyrisht se kjo bindje qëllimshëm ushqehet edhe prej lart, prej andej ku ndodhet rehatia, meqë vijimi i sundimit jodemokratik mbi qytetarët është i mundur vetëm nëse ata heshtin duke qenë të mashtruar.
Paralelisht me këtë, sigurisht se bëhet fjalë edhe për të njëjtin avaz të vjetër të përditshmërisë së re dhe që mbijeton duke ju falënderuar harresës kolektive për të cilën sërish vazhdohet të investohet aq shumë nga politika zyrtare. Nëse dikur kosovarët i gëzoheshin pavarësisë së Sllovenisë, Kroacisë etj, ata tash ju gëzuan edhe pavarësisë së Malit të Zi. Gjithnjë duke besuar se janë duke pritur në një rresht të radhitur e të konsoliduar në të cilën Kosova po çapitet ngadalë përpara.
Se janë duke pritur, kjo njëmend është e vërtetë, mirëpo nuk janë duke pritur në radhë dhe për më keq nuk janë duke çapitur përpara, por prapa. Përderisa fati i Malit të Zi sikurse edhe i Republikave të tjera të ish-Jugosllavisë u vendos nga populli i cili në referendum ushtroi të drejtën për vetëvendosje, pikërisht kjo i mohohet Kosovës dhe për të ardhmen e saj po vendoset në Vjenë bashkë me Serbinë.
Në tryezën e Vjenës politikanët e ekipit negociator të Kosovës bashkë me zyrtarët nga Beogradi po e copëtojnë Kosovën. Emri i thikës quhet decentralizim. Serbia po përfiton territore gjithnjë e më të mëdha, duke i zgjeruar enklavat serbe deri në ndërlidhjen territoriale të tyre, ndërkohë që politikanët e Kosovës flasin atë që nuk e bëjnë dhe nuk do ta bëjnë dhe e bëjnë atë që nuk e flasin. Mbi të gjitha, ata shihen ashtu siç edhe do të mbahen mend: duke u zgërdhirë, meqenëse padyshim vazhdojnë t’i ruajnë pozitat e tyre të privilegjuara në dëm të popullit, të djersës dhe të ardhmërisë së tij. Ardhmëria e këtyre politikanëve ndodhet në opozitë të plotë me të ardhmen e qytetarëve të Kosovës. Nuk mund të jenë të dyja këto ardhmëri të ndritshme, – ato e përjashtojnë njëra-tjetrën. Mirëqenia dhe luksi i politikanëve rezulton me mjerimin e popullit.
Avancimi i tyre në karrierë pasohet me shtypjen e popullit të Kosovës i cili po mbahet i burgosur. Atij trupin po ia mbajnë peng, të izoluar, thuajse ai ka borxh. Liria dhe pavarësia e tij përmenden vetëm për t’u qetësuar ai nga shtypja, e cila rritet edhe me vetë faktin se koha po ecën. Madje edhe kur flitet për atë liri e pavarësi ato janë përherë të kushtëzuara dhe me përmbajtje aq të varfër, saqë pothuajse të paqenë.
Michel Foucault në librin tij “Disiplinë dhe Ndëshkim” citon tekstin e A. Bonneville nga mesi i shekullit XIX-të, i cili për të burgosurit ka propozuar masa të ashtuquajtura “liri përgatitore” por edhe të “vuajtjeve shtesë” ose një shtesë të qëndrimit në burg nëse është treguar se “përshkrimi (receta) penale e fiksuar përafërsisht konform shkallës së gjasshme të kokëfortësisë së të burgosurit nuk është e mjaftueshme të prodhojë efektet e pritura nga ai.” Kjo zgjatje nuk duhej të kalonte një të tetën e dënimit origjinal; liria përgatitore mund të fillojë pas tri të katërtave të vuajtjes së dënimit. (Traite des diverses institutions complementaires, 1846)
Edhe populli i Kosovës ndodhet nën tutelën e një paneli tutorësh arbitrar të cilët herë na i shtojnë vuajtjet e herë na përrallisin për njëfarë tranzicioni në të cilin ne ende s’jemi të lirë, por na thuhet se kjo është për të mirën tonë. Nga një mision i Kombeve të Bashkuara që vjen si rezultat i kompromisit ndërkombëtar me Serbinë e për Serbinë duan të na transferojnë në një mision të Bashkimit Evropian, si rezultat i kompromisit me Serbinë e për Kosovën. Andaj edhe u nisën e po ngjajnë negociatat me Serbinë për fatin e Kosovës dhe të popullit të saj, paçka se ai ishte i dhunuar, vrarë e terrorizuar për më se një shekull, pikërisht nga Serbia. Duke e diskutuar fatin e Kosovës me Serbinë, politikanët e ekipit negociator ia kanë falur krimet asaj.
Në Vjenë, Serbia përfundimisht dhe tërësisht u rehabilitua. Serbisë, e cila s’ndjen keqardhje dhe s’ka pendesë për humbjet dhe vuajtjet që ua ka shkaktuar shqiptarëve, nuk i shkon as ndërmend të kërkojë falje. Por, ajo as që ka nevojë ta bëjë këtë: politikanët e ekipit negociator kosovarë ia kanë falur të gjitha Serbisë. Pasi që të kanë falur është absurde të kërkosh falje! Natyrisht se kjo, për pasojë veç sa e ka inkurajuar Serbinë në planet e saj të errëta për Kosovën të cilat jo vetëm se na kthejnë në të kaluarën, por edhe e përsërisin atë në variantin e saj më mizor.
Pa dyshim se kjo nuk është e mundur po qe se nuk keqinterpretohet ose maskohet. Lojërat e fatit, serialet idioteske, këngët dhe vallet nëpër spektaklet e mediave të Kosovës janë vetëm vazhdim i gjepurave të politikanëve dhe broçkullave të OJQ-ve. Të parët e premtojnë pavarësinë, lirinë, sovranitetin, ndërkaq të dytët e shmangin vëmendjen nga këto. Pa i kuptuar mashtrimet dhe vetëmashtrimet nuk mund të kuptohet drejt dhe saktë realiteti, e për pasojë nuk ka mundësi as të ndryshohet ai. E në Kosovë investohet aq shumë që realiteti të paraqitet siç nuk është. E nëse ai megjithatë përvidhet disi atëherë cyten njerëzit që të mos jetojnë në të tashmen, por në të ardhmen e afërt, atëherë kur do të vijë pavarësia, atëherë kur do të realizohet ëndrra jonë. Në të vërtetë, pikërisht që pavarësia të mbetet ëndërr dhe vetëm ëndërr, ata nuk duan që ne të zgjohemi asnjëherë. Ne kemi mbetur dhunshëm të lirë vetëm në ëndrrën tonë.




13/08/2006
KATEGORIA: Analiza


http://www.shekulli.com.al/index.php...s&newsID=99750