Statusi i ardhshem i Kosovës!

[Llapi]

Fundi i bisedimeve

Finish Finnish

Vëmendja është përqendruar në mënyrën e përmbylljes së procesit negociator për Kosovën. Si do të jetë fundi i lojës? OKB nuk mund ta shpallë pavarësinë. Referendumi nuk lejohet. Pavarësinë e shpall Kuvendi i Kosovës. Shtetet e njohin veç e veç.

Arlinda Desku

Bisedimet e para të drejtpërdrejta mes palës shqiptare dhe asaj serbe kanë marrë fund, ndërsa delegacionet kanë lënë pas vetes debate të vështira dhe disa çaste të këndshme pushimi me verë e tiramisu.

Pallati Auersperg, i vlerësuar nga më të bukurit në Austri, i ndërtuar në vitin 1721 në stilin barok dhe i rinovuar në vitin 1853 në stilin klasik, nuk ka nxjerrë lajme të mira për procesin negociator për statusin e Kosovës, zgjidhjen e të cilit ndërmjetësit ndërkombëtarë e kanë dizajnuar me “shuttle diplomacy”.

Zyrtarë nga Prishtina dhe Beogradi, të veshur me hijeshi, vërtet kanë fluturuar me aeroplanë për në kryeqytetin austriak, por përfundimi ka dalë i ftohtë dhe pa asnjë marrëveshje, sado që janë krenuar për fitore dhe me tone të vendosura kanë përshkruar rezultatet e larta me një fjalor sportiv.

Shqiptarët, madje, nuk kanë hezituar të flasin edhe për afrimin e pavarësisë për një hap, ndërsa gabimisht e kanë konsideruar si sukses – mossuksesin gjatë negociatave të tyre në Vjenë.

Martti Ahtisaarit karriera e begatë do t’i hyjë në punë, tutje, në misionin më sfidues, kur në tentim të zgjidhjes së enigmës së fundit të Ballkanit, do t’i ulë në një tavolinë liderët e mëdhenj.

Tashmë emrin ia ka vënë – “takimi i elefantëve”, të cilin pritet ta mbledhë në muajin korrik, pasi të ketë raportuar në Këshillin e Sigurimit të OKB’së për rrjedhën e deritashme të negociatave, ku palët kanë dhënë qëndrimet e tyre për decentralizimin, trashëgiminë kulturore dhe çështjet e ekonomisë.

Raportimi i tij do të jetë i mbyllur dhe do të ndodhë pas atij të Shefit të UNMIK’ut, Soren Jessen-Petersen, në të cilin përfshihet niveli i përmbushjes së standardeve, një kusht ky i vënë nga bashkësia ndërkombëtare për territorin e administruar nga OKB që nga viti 1999.

Bisedimet teknike të zhvilluara deri më tash kanë mbetur ende të hapura dhe ekspertët e të dyja delegacioneve, bashkë me ata ndërkombëtarë, do të vazhdojnë punën - për të gjetur baza të përbashkëta.

Ndonëse ftesat nuk kanë munguar, liderët e Kosovës dhe të Serbisë nuk janë takuar deri më tash asnjëherë, me përjashtim kur kanë shtrënguar duart shkurt, në ndonjë konferencë ndërkombëtare.

Me qëndrime diametralisht të kundërta për statusin, i cili zgjidhet shtatë vjet pas përfundimit të luftës, ata nuk pritet të pajtohen, po ashtu, as në fazën e dytë të negociatave.

Një përfaqësues i lartë ndërkombëtar, i cili ka marrë pjesë në takimin e fundit të Grupit të Kontaktit në Paris, ka shprehur dyshimin e tij të thellë për mundësinë e një drite në fund të tunelit.

“Nuk presim marrëveshje në takimet e verës, absolutisht. Ata do të takohen, megjithatë”, ka thënë ai.

Emisari i OKB’së për Statusin e Kosovës është duke bërë përgatitjet për raundin e dytë të negociatave dhe skemat flasin për një debat që lidhet ekskluzivisht për statusin e ardhshëm.

Por, finlandezi do ta ketë të vështirë kur t’i ulë në një vend delegacionet e përbëra nga Boris Tadic, Vojisllav Kostunica, Vuk Draskovic, Fatmir Sejdiu, Agim Çeku, Hashim Thaçi, Veton Surroi.

Në deklarimet e tyre të deritashme, ata kanë bërë të qarta pozicionet, të cilat i mbrojnë me ngulm.

“Pavarësia është e vetmja rrugë. Ky është vullnet i qytetarëve dhe ne s’kemi mandat për të negociuar asgjë më pak se sa pavarësinë”, ka deklaruar Presidenti i Kosovës, Fatmir Sejdiu, në shumë prononcime lidhur me procesin e statusit..

Serbia, ndërkaq, ka tërhequr vërejtjen se statusi i ardhshëm duhet të jetë rezultat i një kompromisi dhe një zgjidhjeje origjinale.

“Pavarësia e Kosovës do të ndezë flakë Europën. Gjëja më e keqe do të ishte pavarësia. Unë po ua them të gjithëve se asnjë politikan serb nuk do të nënshkruajë një dokument që i garanton pavarësinë Kosovës”, ka thënë Vuk Draskovic.

Martti Ahtisaari është kujdesur që t’i takojë ata më shumë se një herë, në përpjekje të fuqishme të gjetjes së një marrëveshjeje, për të cilën askush nuk beson se mund të jetë e mundshme.

“Do të jenë, ndoshta, tri takime të tilla, gjithsej”, ka thënë për Express, një zyrtar i UNOSEK.

Por, zëdhënësja e Zyrës së Ahtisaarit, Hua Jiang, ka thënë të mos jetë në dijeni për mundësinë e mbajtjes së tri takimeve të nivelit të lartë.

“Gjatë korrikut, Ahtisaari do të raportojë para Këshillit të Sigurimit, dhe atëherë ne shpresojmë se do të jemi në gjendje të realizojmë një takim të nivelit të lartë, kah fundi i korrikut ose fillimi i gushtit. Mirëpo, agjenda nuk është e përcaktuar ende”, ka deklaruar Jiang, të mërkurën, për Express.

Ish Presidenti i Finlandës, me bashkëpunëtorët e tij të vendosur në Vjenë që nga janari i këtij viti, ka filluar ta shkruajë draftin e pakos përfundimtare, të cilën do ta dorëzojë në New York, në fund të procesit.

Grupi Negociator i Kosovës e ka parë Emisarin e OKB’së si njeri që do t’i japë fund asaj që ka mbetur e papërfunduar më 1999.

Në vizitën e tij të parë në Kosovë, sapo kishte marrë mbi supe një detyrë të rëndë, me të cilën do t’i vë majë karrierës, finlandezi ka pranuar se pikëpamja e tij e pasluftës në Kosovë -- se pavarësia nuk ishte zgjidhje e duhur, duhet të shikohet në kontekstin e atëhershëm.

Burime të përfshira në procesin negociator kanë folur për shkallët e fundit të përmbylljes së këtij kapitulli.

“Presidenti Ahtisaari do ta dorëzojë pakon e tij përfundimtare në Këshillin e Sigurimit të OKB’së, pasi të jenë mbajtur ‘takimet e elefantëve’. Aty do të rekomandohet një pavarësi me sovranitet të kufizuar. Kjo do të thotë se – për Kosovën s’do të ketë ulëse në OKB, s’do të ketë ushtri, e s’do të ketë as përfaqësim në fushën e marrëdhënieve ndërkombëtare”.

Të tri këto çështje, në të vërtetë, janë kërkesa të Serbisë, të cilat i ka theksuar zëshëm që kur ka filluar procesi negociator.

Liderët serbë kanë pohuar se i ofrojnë të gjitha për Kosovën, si kompromis, përpos këtyre tri elementeve.

“Pavarësia me sovranitet të kufizuar mund të zgjasë për aq kohë sa do të qëndrojë në Kosovë prania civile dhe ushtarake, e cila do të marrë një kuptim të ri, pasi që Këshilli i Sigurimit ta definojë se statusi është adoptuar”, ka shpjeguar një diplomat ndërkombëtar, javën e kaluar.

Ndërsa tensioni i punës ka rënë në të dyja palët e përfshira në negociata, debati për mënyrën e përmbylljes së procesit të statusit të Kosovës po shtrohet në tavolinat ndërkombëtare.

OKB nuk mund ta shpallë pavarësinë e vendeve që janë pjesë e shteteve të njohura ndërkombëtarisht, për shkak se kjo do të përbënte një shkelje të drejtpërdrejtë të së drejtës ndërkombëtare.

E tëra që mund ta bëjë Këshilli i Sigurimit - është nxjerrja e një rezolutë të re për Kosovën, me të cilën hedhet poshtë Rezoluta 1244, si i vetmi link që mban të lidhur Kosovën me Serbinë.

Hajredin Kuqi, profesor i marrëdhënieve ndërkombëtare, ka shpjeguar se OKB mund ta bëjë një rezolutë e cila mund të mos e definojë statusin e Kosovës si shtet të pavarur dhe sovran, por vë kushte kohore për këtë.

“Procesi i negocimit në Kosovë është tërësisht në duart e OKB dhe Kosova është nën administrimin ndërkombëtar. OKB duhet që ta ndryshojë Rezolutën 1244 dhe nxjerrja e rezolutës se re, në një mënyrë, prejudikon statusin e ardhshëm. Por, OKB në atë rezolutë të re mund të thotë që popullit shumicë të Kosovës duhet t’i njihet vullneti politik”, ka deklaruar Kuqi, për Express.

Ai ka bërë të qartë se OKB, në rastin e Kosovës, nuk do të lërë mundësi të interpretimit të dyanshëm të rezolutës së re.

Drafti i rezolutës tashmë ka filluar. Aty nuk do të përmendet pavarësia, por ajo rekomandohet në pakon e Martti Ahtisaarit, e cila pastaj do t’i bashkohet si aneks kësaj rezolute.

Në rezolutën e re, me të cilën i jepet fund misionit të UNMIK’ut dhe autorizohet vendosja e prezencës së re ndërkombëtare - civile dhe ushtarake, do të përmendet vetëm “statusi special për Kosovën”.

Të tjerat pastaj, kalojnë në Prishtinë.

Në takimin e fundit të Grupit të Kontaktit, mbajtur në Paris, është hapur tema për modalitetet e “end game” - siç quhet në zhargonin diplomatik momenti i mbylljes së kaptinës së çështjes së Kosovës.

Një nga shtetet e Grupit të Kontaktit ka propozuar referendumin si një mundësi të mirë, mirëpo burime nga ky takim kanë pohuar se kjo ide është hedhur poshtë menjëherë nga vendet anëtare.

Një dokument të cilin e ka parë Express flet për mundësinë e shpalljes së pavarësisë nga Kuvendi i Kosovës.

“Pastaj ftohen shtetet ndërkombëtare për ta njohur shpalljen e pavarësisë, të cilat do të mund të përgjigjeshin veç e veç”, thuhet aty.

Ky dokument është vetëm - letër për diskutim, aktualisht, ku janë skicuar modalitetet e përmbylljes së procesit.

Për një copë herë janë përfshirë nga ideja e referendumit edhe liderët politikë kosovarë, duke marrë si shembull rastin e Malit të Zi.

Por dallimet midis dy vendeve që po i japin fund shpërbërjes së Jugosllavisë, qëndrojnë në përbërjen e popullsisë.

Përderisa Mali i Zi nuk e kishte të sigurt përqindjen e deklarimit të qytetarëve për t’u ndarë nga Serbia, rrëfimi për përqindjen në Kosovë është krejt tjetër dhe lehtë i kuptueshëm.

Hajredin Kuqi ka pohuar se Kuvendi i Kosovës duhet ta marrë ditën e gjelbër nga Këshilli i Sigurimit për ta shpallur pavarësinë.

“Këtë duhet ta bëjë Kuvendi i Kosovës. Kuvendi gjithsesi duhet ta këtë një akt formal juridik për shpalljen e pavarësisë. A do ta bëjë këtë Kuvendi përmes aktit të drejtpërdrejtë apo përmes referendumit, është çështje si e kërkon bashkësia ndërkombëtare, por edhe si e perceptojmë ne”.

Për referendumin, siç pohohet, do të mund të flitej në rastin e hartimit të Kushtetutës së re të Kosovës, së cilës do t’i bashkohet pakoja e Martti Ahtisaarit, dhe të hidhej në votim, për t’i dhënë legjitimitet kësaj zgjidhjeje për Kosovën.

Ndërkohë që Kina ka pranuar se Kosovën e sheh si rast unik dhe nuk konsideron që trajtimi i këtij vendi si rast i veçantë paraqet rrezik për zgjidhjen e problemeve të tjera në rajon dhe botë, problem në Këshillin e Sigurimit mbetet Rusia, e cila këmbëngulë ta dijë se çfarë shembulli do të ofrojë Kosova për shtet tjera të panjohura ndërkombëtarisht në botë.

Presidenti rus, Vladimir Putin, javën e kaluar, ka bërë thirrje për parime universale dhe ka paralajmëruar se modeli që do të zbatohet në Kosovë – do të mund të aplikohej edhe për Abkhazinë dhe Osetinë Jugore, dy territore praktikisht të ndara nga Gjeorgjia, të cilat kanë mbështetjen e Moskës.

Putin ka tërhequr vërejtjen se pavarësimi i Kosovës do të ishte "precedencë negative" për ish Bashkimin Sovjetik dhe vendet tjera evropiane.

"Nëse ndodh një precedent i tillë, atëherë do të jetë vështirë të shpjegohet përse shqiptarët e Kosovës mund të ndahen, kurse të tjerët jo... Cili është dallimi", ka deklaruar ai, nga Kremlini.

Abkhazia dhe Osetia Jugore kanë shpallur pavarësinë nga Gjeorgjia në fillim të viteve ’90, ndërsa Rusia aktualisht përdor këto dy krahina – si çmim që do të kërkonte për pavarësinë e Kosovës.

Analistët kanë pohuar se Rusia nuk e ka hallin tek Kosova, por tek marrëdhëniet e saj me shtete fqinjë, që dolën nga ish Bashkimi Sovjetik, si dhe tek strategjia për të ruajtur influencën sovjetike në ato hapësira.

Kundër pavarësisë së Kosovës, siç është pohuar, aktualisht janë edhe Rumania, Hungaria dhe Sllovakia, po ashtu, për shkak te pakicave që kanë.

Vizita e fundit në këto shtete e Emisarit Amerikan për Statusin e Kosovës, Frank Wisner, është interpretuar si tërheqje e vëmendjes ndaj tyre lidhur me qëndrimin që kanë për Kosovën.

Marrti Ahtisaari, i cili ka ndërmjetësuar procesin e paqes ndërmjet Indonezisë dhe Lëvizjes për Lirinë e Aceh’ut më 2005, si dhe udhëheqjen e operacionit të OKB’së UNTAG në Namibi në vitin 1990, do të përpiqet t’i japë fund një konflikti shumëvjeçar mes shqiptarëve dhe serbëve.

Finlandezi i cili është kujdesur për një fotografi të veten, ku shihet duke ngarë biçikletën, e ka thënë edhe vetë, tri javë më parë, në një takim me gazetarët, në Lubjanë, se procesi negociator – është diçka si një vrapim maratonik, duke saktësuar se maratona është 42 kilometra.

Ai vetë nuk ka vrapuar ndonjëherë, por ka parë njerëz duke vrapuar në një maratonë në Vjenë.

“Ndoshta, deri më tash, kemi vrapuar nja 15 kilometra. Kemi një numër goxha të madh të kilometrave për t’i kaluar ndërkohë. Mos më pyesni se cila do të jetë koha ime për t’i kaluar 42 kilometrat. Por, ne do të arrijmë atje. Mos u brengosni”, është shprehur Martti Ahtisaari.

Kilometrat vlerësohet se do të përfundojnë në janar, e pavarësia është fuqizuar në fjalorin ndërkombëtar.

Duhet vetëm të kuptohet trashësia e fjalëve.

Dhe, të shijohet ideja e gjendjes së re.

Ky duket të jetë fundi i lojës.

Një fund që i ka prirë finlandezi.
Finish Finnish.

[vrojtuesi]

Aq sa ka senator në SHBA do të ket edhe komuna serbe në Kosovë.Aq sa ka shtete në konfederatën e SHBA-ve,aq do të ket edhe miniautonomi serbe në kosovë.Kështu ndihmohet Kosova teoretikishe e Serbia praktikisht,pra kështu mbrohet e favorizohet Kosova që do të mbetet e vogël sa një gogël.

"Mr.Sulltani"

Sabri, më "detyrove" të lexoi këte temë nga postimi i parë por natyrisht duke i kapërcyer tezat e përsëritura apo citimet e lexuara ose dëgjuara më parë.

Nga gjithë kjo më duhet ta them ty "nji gjo" e që besoj se pajtohesh edhe ti edhe tjerët:

"Me pas qenë se Kosova çlitohet apo paverësohet me këngë e me internet këte do ta kishim arritur që moti, ndërsa Ilir Shaqiri etj ishin shpallur Hero !"

Po të kishim qenë aq të zot sa mendojnë disa diskutues këtu në forum, ne nuk kishim pasur nevojë me pritë që kjo të bëhet tani u pajtuam ne apo jo!

[Llapi]

PSE KËRKESA PËR PAVARËSI ËSHTË KOMPROMIS?

Shkruan Jakup Krasniqi

Të gjitha këto kompromise që po kërkohen, në një masë veç i kemi pranuar të bëhen për integrimet kombëtare e evropiane, për jetën, paqen dhe zhvillimin, për përfaljen me varfërinë, poshtërimin, ...

PSE KËRKESA PËR PAVARËSI ËSHTË KOMPROMIS? Shkruan Jakup Krasniqi

Të gjitha këto kompromise që po kërkohen, në një masë veç i kemi pranuar të bëhen për integrimet kombëtare e evropiane, për jetën, paqen dhe zhvillimin, për përfaljen me varfërinë, poshtërimin, ...

Ka kohë që liderëve të shqiptarëve të Kosovës ju thuhet: "që të bëjnë kompromis dhe këtë ata duhet t'ia thonë popullit të Kosovës". Mënyra se si është thënë nuk ka qenë vështirë të kuptohet se ishte një formë e presionit politik mbi ta. Në anën tjetër liderë të Kosovës, jo pak herë kanë thënë se pavarësia është kompromis, por nuk kanë shpjeguar se sa i thellë është ky kompromis për shqiptarët që përbëjnë rreth 90% të popullit të Kosovës. Kurse këtyre ditëve ju tha:" Mos e mashtroni popullin, së vendimi për pavarësi do të merret në verën e këtij viti". Natyrisht, shqiptarët duhet të meritojnë njohjen ndërkombëtare të pavarësisë për karrigen e saj në OKB. E rëndësishme është që vendimi i fundit të jetë mbi bazën e vullnetit të shumicës absolute të qytetarëve të Kosovës. Se a do të ndodh kjo në verë apo në dimër nuk ka rëndësi. E rëndësishme është që Kosova të njihet ndërkombëtarisht, Shtet i Pavarur dhe Sovran. Pavarësia mund të këtë vetëm një alternativë, bashkimin kombëtar.

Copëtimi i trojeve shqiptare ka ndodhur edhe para të ashtuquajturës Krizë Lindore, në kohën kur fqinjët e shqiptarëve grekët dhe serbët e fitojnë autonominë e më vonë edhe pavarësinë, kjo kishte ndodhur jo edhe pa kontributin e shqiptarëve. Copëtimi më i madh i trojeve dhe i popullit shqiptar, ka ndodhur në vitet 1912 e 1913, në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Pas këtyre viteve e krejt deri me sot, kurrë nuk ka pushuar lufta e popullit shqiptar për çlirim dhe bashkim kombëtar. Të gjitha organizimet politike klandestine të para luftës së fundit në Programet e tyre politike kanë pasur të sanksionuar çlirimin dhe bashkimin kombëtar. Edhe lufta e fundit e udhëhequr nga SHP i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka filluar nën flamurin e Bashkimit Kombëtar. Këtë e vërteton edhe teksti i Betimit për ushtarët e UCK-së, i cili thotë:" Si pjesëtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, betohem se do të luftoj për çlirimin e tokave të pushtuara të Shqipërisë dhe bashkimin e tyre, do të jam përherë ushtar besnik, luftëtarë i denjë i lirisë, vigjilent, guximtar dhe i disiplinuar, i gatshëm që në çdo kohë, pa kursyer as jetën time të luftoj për ti mbrojtur interesat e shenjta të Atdheut. Nëse shkeli këtë betim, le të ndëshkohem me ligjet më të ashpra të luftës, dhe nëse tradhtoj qoftë i humbur gjaku im. Betohem!" Më kërkesat e vazhdueshme të përkrahësve dhe të mbështetësve të luftës sonë të drejt, kah fundi i vitit 1998, në një formë a tjetër, ka filluar tërheqja nga kërkesa e Programit për bashkimin kombëtar. Deri nga mesi i nëntorit 1998, Kosova ishte njëra nga Zonat Operative të UCK-së, të tjerat ishin jashtë kufijve administrativ të Kosovës, pas kësaj Kosova ndahet në shtatë Zona Operative. Kthimi i Nënzonava Operative në Zona Operative, de facto ishte tërheqje nga Programi dhe Betimi i UCK-së dhe kthim në kufijtë administrativ të Kosovës. Ky ishte kompromis i madh, i cili si çmim do të kishte Pavarësinë e Kosovës.

I solla këto argumente për të tërhequr vërejtjen se çfarëdo kompromisi tjetër në dem të Kosovës dhe të shqiptarëve si shumicë absolute në trojet e tyre, jo vetëm që është i pa mundshëm, por ai mund vetëm të prodhoj efekte të kundërta. Rizgjon në përmasa tjera idenë e tyre të ligjshme: çlirimin dhe Bashkimin Kombëtar, kudo ku ata janë shumicë. Duhet kuptuar drejt, shqiptarët nuk janë shumicë vetëm në Kosovë. Shqiptarët gjatë historisë kanë bërë shumë kompromise, ky i fundit është më i madhe së e kanë bërë vullnetarisht, prandaj më të drejt, nga bashkësia ndërkombëtare dhe BE, presim që të vlerësohet ky kompromis dhe të respektohet vullneti politik i popullit shumicë në Kosovë.

Gjatë këtyre viteve, populli shqiptar ka përjetuar shumë padrejtësi, në fusha të ndryshme të jetës e më së shumti në zhvillimin ekonomik, ka heq dorë nga shumë kërkesa të drejta sociale për hir të pritjes së madhe për Shtet të Pavarur, Sovran e Demokratik. Kur pritja është e madhe, oferta e vogël, zhgënjimi rrezikon të jetë i pa parashikueshëm. Në Kosovë nuk guxon të ndodh zhgënjimi. Zhgënjimi përmbysë të gjitha investimet e popullit shqiptar për liri, pavarësi e demokraci, përmbys të gjitha investimet e bashkësisë ndërkombëtare për paqe, rindërtim e zhvillim. Prandaj Kosova duhet të jetë e tërë, e lirë, e pavarur dhe demokratike.

E ndjej të nevojshëm ti numëroj disa nga kompromiset që ka bërë në kontinuitet populli shqiptar i Kosovës. Qe disa nga kompromiset e imponuara nga Fuqitë e Mëdha të Evropës në Konferencën e Ambasadorëve në Londër:

Në vitet 1912 – 1913, Shqipëria ka humbur më shumë së gjysmën e territoreve dhe popullit të saj. Humbi trojet edhe atje ku populli shqiptar kishte jetuar denbabaden, atje ku ishte shumicë absolute, atje ku ishin varret e të parëve, atje ku e kishte dhe i mbeti jeta.

Ajo ndarje, jashtë kufijve la shumë qytete të zhvilluara, la shumë fusha pjellore, shumë pasuri natyrore, përgjysmoj tregun unik të shqiptarëve, pengoj zhvillimin ekonomik dhe rrënoi ekonomikisht popullin shqiptar, në kohen kur të tjerët bashkoheshin dhe zgjeroheshin në demin e tyre.

Pas viteve 1912 – 1913, për pjesën e robëruar të Shqipërisë nisë nata e gjatë e robërisë, pa dritën e diturisë, pa shkollën, edukimin dhe arsimin shqip; padituria, patriarkalizmi, varfëria, dënimi e denigrimi nga polici, shumari (pylltari) e tagrambledhësi serb ishin përditshmëri e zakonshme. Nisin shpërnguljet për në Turqi, Shqipëri e deri në Amerikën e largët e Australi. Këto pasoja shihen edhe sot kudo jashtë Shqipërisë londineze.

Çfarë kompromise po na kërkohet të bëjmë vullnetarisht për paqen, për jetën e re, për Kosovën Shtet të Pavarur dhe Sovran?

Po e ndajmë gjakun e derdhur të brezave për liri, po e bëjmë ndarjen më shumë së artificiale të kombit, për hir të paqes, të jetës, të zhvillimit e të integrimit në BE. A nuk është ky më shumë se kompromis?!

Përsëri jashtë Kosovës po mbesin hapësira të tera shqiptare. Përsëri shqiptarët po rrethohen me kufij shqiptaro – shqiptar, që nga Veriu në Jug dhe Lindja në Perëndim.

Copëtimi i popullit, copëtimi i tokave, i pasurisë, i tregut kombëtar, të gjitha këto janë premisa vetëm të prapambeturisë e mos zhvillimit ekonomik. Me tregje të copëzuar, pa infrastrukturë rrugore, me kufij administrativ brenda përbrenda trungut shqiptar, shqiptarët s'mund të kenë ekonomi të zhvilluar e as të ëndërrojnë seriozisht daljen nga gëzhoja e prapambeturisë se trashëguar.

Kompromisi i sotëm është: pak vullnetarë e pak i imponuar, po fillon jetësimin e asaj ndarje që nuk e bënë shekujt e robërisë, copëzimin shpirtëror të kombit shqiptar, copëzimin e trashëgimisë kulturore unike, të historisë së përbashkët, të gjuhës së unifikuar, vlerës sonë më të madhe kombëtare. Po bëjmë flamuj e himne!!! Gjyshet tona të urta do të thoshin: "Biro, bash për armik".

Po e pranojmë një ndarje që dukshëm rrezikon strategjinë e mbrojtjes e të sigurisë kombëtare edhe në perspektivë. A nuk ishte kështu, këtu e 100 vjet më parë?

Të shpresojmë se të gjitha këto kompromise që po kërkohen, në një masë veç i kemi pranuar të bëhen për integrimet kombëtare e evropiane, për jetën, paqen dhe zhvillimin, për përfaljen me varfërinë, poshtërimin, servilizmin, hipokrizinë dhe mjerimin! Myslimanet thonë: "inshalla". Ani pse një proverb yni thotë: "Me ishalla nuk shkohet në Bagdat".

[Llapi]

STATUSI DHE PERSPEKTIVA EVROPIANE E KOSOVËS

Shkruan : Hashim Thaçi
Një shoqëri nuk mund të jetë të dielën nën protektoratin e Kombeve të Bashkura, të hënën të deklarojë pavarësinë, të martën të zhdukë papunësinë dhe të hapë fabrika të reja, të mërkurën të ...

Në gjashtë vitet e fundit, është folur si kurrë më parë për pavarësinë e Kosovës. Të gjithë liderët politikë vendorë, pa dallim, e kanë proklamuar pavarësinë e Kosovës. Edhe unë e kam bërë të njejtën gjë, në Prishtinë, Uashington, Bruksel dhe gjetiu. Sidoqoftë, koha vetëm e proklamimit të pavarësisë po kalon. Kosova definitivisht do të jetë e pavarur. Rreth kësaj çështjeje të gjithë pajtohemi. Çfardo alternative tjetër për kosovarët është e pakonceptueshme dhe me pasoja. Këtë përherë e më shumë janë duke e kuptuar edhe miqtë ndërkombëtarë: Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimin Evropian.

Pavarësia nuk është shpikje apo monopol i këtij apo atij lideri politik. Ajo përfaqëson të drejtën për vetëvendosje, pra vullnetin e qytetarëve të vendit. Institucionet, partitë politike dhe liderët, që kanë marrë besimin e tyre, kanë obligimin që ta implementojnë këtë vullnet. Prej realizimit të këtij vullneti, varet edhe legjitimiteti ynë. Tani, të gjithë duhet të përqendrohemi në atë që duhet të arrijmë, në mënyrë që kur të formësohet pavarësia, të jemi të gatshëm të përballemi me sukses me proceset që do të inicohen në periudhën pas statusit. Duhet ta kemi të qartë se zgjidhja e statusit nuk është fundi i historisë. Është vetëm një fillim të ri.

Raportet në mes të UNMIK-ut dhe kosovarëve shpesh më kanë përgjasuar me ato në mes të prindit dhe fëmijës. Kur një tinejxher e pyet prindin: "Babi, kur do të fillosh të sillesh me mua si me një të rritur? ", ai i përgjigjet: "Kur të fillosh të sillesh si i tillë!".

Ka ardhur koha që ne të fillojmë të sillemi dhe veprojmë si të pavarur. Ne duhet të fillojmë të bëjmë plane dhe punojmë së bashku, të ndihmojmë dhe plotësojmë njëri –tjetrin. Ne të gjithë duhet të kujtojmë në çfarë situate ishim gjashtë vite më parë, përpjekjet që bëmë për ta kaluar dhe fituar luftën, dhe sa shumë kemi përparuar. Ende kemi edhe shumë për të bërë, por nuk duhet të harrojmë dhe injorojmë atë që kemi arritur. Duke punuar së bashku, duke njohur dhe pranuar dobësitë dhe përparësitë e njëri-tjetrit, ne mund të kemi sukses.

Ne të gjithë duhet të përgëzojmë njëri-tjetrin për gjithë të arriturat deri më sot. Vetëm në këtë mënyrë ne mund ta ruajmë kohezionin e nevojshëm social e politik. Vetëm duke njohur dhe pranuar tërë atë që kemi bërë së bashku ne mund të planifikojmë atë që duhet bërë në të ardhmen. Ne nuk do të mund të mbijetonim vitet e 90-ta në padëgjueshmërinë masive qytetare në raport me Serbinë pa strukturat paralele të arsimit, shëndetësisë, e formave të tjera të solidaritetit social, të cilat e mbajtën shoqërinë tonë të bashkuar. Njëkohësisht, ne nuk do të mund të mbijetonim dhe fitonim në vitet 97-99 pa luftën heroike të vajzave dhe djemve të organizuar në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, rezistencën gjithëqytetare dhe pa aleatët tanë NATO-n me rolin udhëheqës të Uashingtonit.

Secili prej nesh ka dhënë kontributin e vet, në mënyrën e vet dhe në kohën e vet. Ne kurrë nuk mund të harrojmë kontributin e dhënë nga dëshmorët, invalidët e luftës, familjet e dëshmorëve, luftëtarë trima dhe kurrë nuk mund të jemi mjaft falënderues për kontributin e dhënë nga mijëra mësues, mjekë, sindikalistë dhe aktivistë të shumtë politikë e të OJQ-ve në Kosovë dhe diasporë.

Por unë shpreh drojën se përderisa nuk kemi një vizion të përbashkët për të ardhmen e vendit dhe përderisa nuk punojmë së bashku, nuk mund të ndërtojmë të ardhme të qëndrueshme dhe perëndimore për vendin tonë. Është koha e fundit që secili prej nesh, e sidomos ne liderët politikë, të pranojmë se rruga drejt arritjes së pavarësisë nuk do të jetë e lehtë.

Deklaratat verbale nuk janë të mjaftueshme, por kërkohet angazhim dhe punë e përkushtuar e konkrete. Ne duhet të pranojmë që si rezultat i investimeve të dobëta gjatë dekadave të kaluara nën komunizëm dhe si rezultat i shkatërrimeve në kohën e Milosheviqit, Kosova ka qenë gjithmonë pjesa më e varfër dhe më e pazhvilluar në ish-Jugosllavi. Edhe sot vazhdon të jetë vendi më i varfër, me standard jetësor të ulët dhe me përqindjen më të lartë të të papunëve në Evropë. Por, çuditërisht vazhdojmë të mbesim populli më optimistë në kontinent. Për procesin e ardhshëm statusor dhe integrues ky fakt e ka edhe anën e vet pozitive edhe atë negative.

Kosova bashkarisht me ndërkombëtarët kanë organizuar katër palë zgjedhje të lira e demokratike, të njohura e vlerësuara lart prej faktorit ndërkombëtar. Me procedura të rregullta konstitucionale janë ndërtuar institucionet qeverisëse. Por, për fat të keq vendi ku do duhej të zhvillohet debati dhe demokracia, Parlameni i Kosovës, nga kreu i tij apo partia që përfaqeson ai, janë duke u injoruar dhe penguar në mënyrë autoritare të gjitha iniciativat demokratike. Në një vend ku nuk funksionon parlamenti demokracia është në krizë. Kjo po i ndodhë sot spektrit politik dhe qytetarëve kosovar.

Qeveria e zgjedhur nga Parlamenti, ka instaluar logjikën e mosrespektimit të ligjeve, logjikën e vjetër të spastrimeve politike në administratë si dhe keqmenaxhimin dhe grabitjen e Buxhetit të Kosovës, prej të cilit varet në tërësi funksionimi i sistemit institucional. Një sjellje e tillë e qeveritarëve aktual ndaj buxhetit është duke rrezikuar futjen e vendit në krizë dhe bankrotim financiar, me çka do të rrezikohet seriozisht përmbysja e progresit të gjashtë viteve të pasluftës.

Pra, Kosova i ka të zgjedhura në menyrë demokratike institucionet, por vazhdon të keqqeveriset dhe të udhëhiqet nga mentaliteti i politikës së vjetër. Nuk mjafton vetëm legjitimiteti në marrjen e pushtetit. Demokracia ka nevojë edhe për legjitimitet në ushtrimin e autoritetit. Kjo sot nuk është duke ndodhur në Kosovë. Kosova ka nevojë për qeverisje të mirë, përfshirje në vendimmarrje, sundim të ligjit, transparencë, përgjegjshmëri, koncensues, efiktivitet dhe efikasitet e llogaridhënie në qeverisje etj.

Me arritjen e pavarësisë hapen portat e mëdha të progresit shumëdeminsional, por nuk duhet të ketë iluzione se gjithçka do të jetë në rregull. Pavarësia nuk është shkopi magjik, nuk është as akt formal dhe as krijim biblik i botës për gjashtë ditë.

Një shoqëri nuk mund të jetë të dielën nën protektoratin e Kombeve të Bashkura, të hënën të deklarojë pavarësinë, të martën të zhdukë papunësinë dhe të hapë fabrika të reja, të mërkurën të përmirësojë sistemin e edukimit, të enjten të rregullojë sistemin e shëndetësisë dhe të përkujdesjes sociale, të premten të gëdhijë me një sistem telekomunikimi dhe sistem energjetik të kohës, dhe të shtunën të funksionalizojë sistemin ligjor modern.

Ne duhet të fillojmë të përgatitemi për pavarësi që sot. Nuk ka kohë për të humbur. Askush nuk mund ta bazojë tërë platformën politike në pavarësi, pa substancë. Pa strategji të qartë dhe pa rezultate në vazhdimësi, fundi nuk mund të jetë i kënaqshëm. Eshtë punë e jona, jo e ndërkombëtarëve, që ta hartojmë këtë strategji. Deri tani, kanë qenë ndërkombëtarët ata që e kanë udhëhequr procesin. Ata kanë bërë punë të mëdha, por është e kuptueshme se po të ishin kosovarët ata të cilët do të udhëhiqnin me këto procese, punët do të shkonin më shpejt. Ne kemi obligim ndaj vetes dhe ndaj brezit që po rritet për të arritur qëllimet tona të larta. Ne duhet të shtojmë përgjegjësinë ndaj vetvetes dhe ndaj të ardhmes, të mësohemi të punojmë më shumë për ditën kur Kosova më në fund do të udhëhiqet tërësisht prej kosovarëve.

Më kujtohet mirë rasti kur para disa kohësh, prezentova vizionin tim për Kosovën e pavarur dhe sovrane, para studentëve të Universitetit Amerikan në Prishtinë. Ajo që më bëri më së shumti përshtypje nga vizita në UAK ishin vetë studentët. Ata ishin intelegjentë, korrektë, dhe shumë të vetëdijshëm e të informuar për situatën në Kosovë dhe botë. Këtë munda ta vëreje përmes pyetjeve që më shtruan pas prezentimit tim. Të njëjtën gjë e përjetova edhe në takimin vijues me studentët e Universitetit të Prishtinës. Këta të rinj janë e ardhmja e Kosovës. Ne kemi nevojë për ta. Kosova ka nevojë që të rinjtë e sajë të edukohen mirë në shkolla dhe universitete. Që të rinjët me idetë e tyre të reja të na ndihmojnë të ngrisim ekonominë. Që të bashkëpunojnë dhe të komunikojnë me të rinjtë anembanë botës. Por, mbi të gjitha ne na duhet rinia jonë për idetë dhe energjitë e reja.

Takimet dhe bisedat me studentët m'u ngulitën në kujtesë si një nga ditët kur u ndieva më së shumti krenar, pas vitit 1999. Unë mburrem me rininë tonë. Këta të rinj ishin në gjendje të shtronin pyetje, të kritikonin, të debatonin me mua, duke shfrytëzuar aftësitë e të menduarit kritik, të cilat i kanë përvetësuar gjatë edukimit të tyre. Por, e vërteta është se ne duhet t'u ofrojmë mundësi të tilla mësimi të gjithë studentëve tanë. Secili prej tyre duhet të ketë të drejtë të mësojë në gjuhën e vet. Ne duhet t'u ofrojmë përspektivë studentëve kosovarë, sepse ua kemi borxh. Me një sistem arsimor të modernizuar do të kemi përfitime të mëdha, si në aspektin ekonomik, ashtu edhe atë politik.

Ne jemi zotuar të ndërtojmë një Kosovë me demokraci të qëndrueshme dhe me ekonomi të zhvilluar, sepse ne nuk duam me asnjë çmim që fëmijët tanë të përjetojnë vuajtjet që përjetuam ne. Universiteti duhet të jetë vendi ku duhet të dëgjohen dhe debatohen opinione nga më të ndryshmet, si për pikëpamjet politike e shoqërore, ashtu edhe për çështjet tjera, ashtu siç duhet të jashtë çdo ndikimi politik. Ai duhet të prodhoj ekspertë. Këtu është perspektiva e tij.

Sot, ne kemi rastin e rrallë që të vendosim themelet e shtetit tonë. Kushtetuta e Kosovës duhet të përfshijë vlerat më të larta të civilizimit perëndimor. Ne nuk do të kënaqemi vetëm me ulësen e Kosovës në OKB, por ne duam të që të jemi pjesë e NATO-s, anëtare e Bashkimit Evropian, dhe nënshkrues të kartës evropiane për të drejtat e njeritut. Unë punoj që shteti i ri i Kosovës të ketë struktura dhe isntitucione moderne dhe demokratike. Ne duhet të kemi media të lira dhe të pavarura, të investojmë në shoqërinë civile, si një nga shtyllat themelore të demokracisë liberale.

Natyrisht, unë jam i vetëdijshëm se nuk do të jetë lehtë për të përmbushur këtë qëllim. Por njëkohësisht, unë jam thellësisht i bindur se problemet me të cilat do të ballafaqohemi në të tashmen dhe të ardhmen e shoqërisë sonë nuk do të jenë më të vështira se ato që tashmë i kemi tejkaluar. Duhet të bindemi të gjithë se për të arritur synimet tona, ne duhet të harmonizojmë qëndrimet dhe të punojmë së bashku me miqtë ndërkombëtarë. E mbi të gjitha, duhet të institucionalizojmë vizionin për shtet të pavarur dhe sovran, për të ardhmen demokratike me ekonomi të zhvilluar, dhe perspektivën evropiane të Kosovës.

Autori është Kryetar i Partisë Demokratike të Kosovës

[Llapi]

Thaçi ; Bisedimet për statusin e Kosovës kanë përfunduar në Rambuje në vitin 1999 Kryetari i Partisë Demokratike të Kosovës dhe njëherësh anëtar i Ekipit Negociator të Kosovës, Hashim Thaçi, në një intervistë dhënë Radios Blue Sky thotë se bisedimet për statusin e Kosovës kanë përfunduar në Rambuje në vitin 1999, ndërsa aktualisht po bisedohet për mënyrën e bërjes sa më mirë të shtetit të ri të Kosovës dhe për të drejtat e minoriteteve.
Ai është optimist se gjërat po ecin në drejtim të duhur që Kosova të bëhet shtet gjatë këtij viti.

Ka pretendime për ndarjen e Kosovës, por Kosova do të jetë e bashkuar, me Mitrovicë të bashkuar, thotë Thaçi duke komentuar zhvillimet e fundit në veri të Kosovës. Kurse për sa i takon zëvendësimit të UNMIK-ut me EUMIK, Thaçi thotë se do të ketë prani ndërkombëtare civile në Kosovës në përputhshmëri me realitetin e ri në shtetin e ri të Kosovës.

Blue Sky ; Cili është pozicionin aktual i Kosovës në bisedimet për statusin e saj ?

Hashim Thaçi : Bisedimet me Serbinë kanë përfunduar në Rambuje, atëherë kur Kosova nënshkroi marrëveshjen bashkërisht me komunitetin ndërkombëtar. E ritheksoj - realiteti i Kosovës së pavarur është ndërtuar në qershor të vitit ‘99. Tash nuk është duke u negociuar për status, është duke u diskutuar për mënyrën e bërjes sa më mirë të shtetit të ri, të ardhshëm, të Kosovës.

B. Sky ; Këto ditë nga Grupi i Kontaktit janë paraqitur edhe standarde shtesë për Kosovën. Sa është e përgatitur Kosova që të jetë shtet në kuptimin e plotësimit të standardeve ?

Hashim Thaçi : Kosova që nga përfundimi i luftës ka punuar për zbatimin e standardeve demokratike, si standarde për jetë më të mirë, për rend demokratik, për sundim të ligjit, për zhvillim ekonomik, për ndërtimin e demokracisë qytetare, të identitetit shtetëror kosovar dhe thjeshtë ndërtimi i një perspektive evropiane të një shteti me mirëqenie sociale, ku çdo qytetarë do ta ketë lakmi për të jetuar në shtetin e ri të Kosovës.
Natyrisht se obligimet që dalin karshi komunitetit ndërkombëtar janë edhe obligime ndaj vetvetes sepse ato nuk janë obligime që janë të drejtuara kundër autoriteteve apo kundër qytetarëve të Kosovës, por janë kritere demokratike në aspektin edhe politik edhe ekonomik, të legjislacionit që çdo vend i ka kaluar në një fazë të transicionit demokratik. Kështu që unë jam optimist se gjërat janë duke shkuar në drejtim të duhur dhe viti 2006 do të jetë viti definitiv i vendimit për statusin e Kosovës, për Kosovën sovrane dhe të integruar në strukturat euro-atlantike; një Kosovë të pavarur, një Kosovë të bashkuar, një Kosovë ku çdo qytetar pa dallim të etnitetit do t’i gëzojë të gjitha të drejtat e veta të barabarta.

B. Sky ; A e shihni rrezikun për ndarjen e Kosovës, marrë parasysh deklarimet e udhëheqësve të komunave të veriut të Kosovës ?

Hashim Thaçi : Pretendime ka, por Kosova do të jetë e pavarur, e bashkuar me Mitrovicë të bashkuar.

B. Sky ; Ndërkohë përfaqësuesi i politikës së jashtme të BE-së, Havier Solana, ka deklaruar se pas UNMIK-ut në Kosovë do të jetë një mision i ri i BE-së. Çfarë misioni mendoni se duhet të ketë dhe çka do të pranonit ?

Hashim Thaçi : Ne nuk pretendojmë të ndërtojmë Kosovë të pavarur dhe sovrane të izoluar por një Kosovë të pavarur të hapur dhe të integruar. Një Kosovë që do të jetë edhe e integruar në strukturat e BE-së dhe në strukturat tjera euro-atlantike, por edhe në anën tjetër do të jetë edhe komuniteti ndërkombëtar prezent në Kosovë. Kështu që do ta kemi Kosovën shtet të ri me mbikëqyrje dhe mbështetje ndërkombëtare. Do ta kemi prezencën e NATO-s dhe një mbështetje civile.


B. Sky ; Çka mendoni për misionin e përfolur EUMIK në vend të UNMIK-ut. Mendoni se duhet të ketë një mision të ngjashëm me UNMIK-un ?

Hashim Thaçi : Mendoj se largimi i UNMIK-ut do të jetë i shpejt dhe do të punojmë që të kemi një largim të suksesshëm dhe pastaj do të angazhohemi që bashkërisht me komunitetin ndërkombëtar të gjejmë një zgjidhje të prezencës adekuate në përputhshmëri me realitetin e ri në shtetin e ri të Kosovës.

B. Sky ; Jeni edhe anëtar i Ekipit Negociator. Si po funksionon ky Grup, sa është i gatshëm që ta mbrojë interesin e Kosovës dhe ta arrijë synimin ?

Hashim Thaçi : Ekipi Negociator i Kosovës ka obligim edhe t’i mbrojë edhe t’i avancojë të drejtat e qytetarëve të Kosovës. E theksova edhe më parë, e ritheksoj përsëri se tash nuk është duke u negociuar për statusin. Është duke u negociuar për të drejtat e minoritarëve që t’i gëzojnë ata të drejtat e tyre në kuptimin afirmativ.

Intervistoi, Xhevat Sopi / Blue Sky

[Dj-GabrieL]

Pavaresi e plote !

VIVA UNITED STATES OF ALBANIA

[AdmiraL]

Pavarsi e kushtezuar.

Nato,Unmik n`kosove do te mbesin gjithmone.

[King_Arthur]

UNE JAM PER PAVARESI PA KUSHTE TE VENDOSI VET PER FATIN E SAJ





RROFTE SHQIPERIA ETNIKE
UNITED STATES OF ALBANIA
SHQIPETAR MOS RRI PO DUKU SHQIPETAR
WWW.UNITEDSTATESOFALBANIA.8M.COM

[Dito]

Pavaresi e plote.

Dito.

[fatlumi18]

bastore sportive ktu a çka...
sa është koeficienti kush ja qëllon Statusit Final?!