Izrael - Palestinë

[bayern]

E vetmja fitore qe arriti Izraeli ne keto zgjedhje eshte fakti qe hamas tashme ne qeveri, nuk do te lancoje me misione suicide kunder koloneve Izraelite. Ne fakt vazhdon akoma te qendroje status quo nga ana e Hamasit persa i perkete MOSNJOHJES se Izraelit.

[forum126]

Hamasi eshte levizje islamiko-politike dhe shkaterrimin e Izraelit e ka si pike qendrore ne programin e vet. Per me teper Hamasi synon te ndertoje nje shtet islamik dhe per nga mentaliteti afrohen me talebanet. Tashme qe financimi nga Amerika e Europa rrezikohen ka mundesi qe Arabia Saudite te financoje fort nje shtet suni por bashke me parate do vije edhe ndikimi me i madh wahabit, si fe zyrtare e sauditeve, dhe qe nuk shkon shume larg nga idete qe kane disa hamasista.

VIDEO e gruas palestineze qe u zgjodh deputete parlamenti, megjithese ajo kish cuar me doren e soj 3 djem te beheshin kamikaze, nderkohe qe thote se nuk do hezitonte qe te conte edhe 3 djemte qe i kane mbetur. nje nene "martire" e quajne palestinezet dhe nje shembull i peshtire se kush po vjen ne politike.

http://www.frontpagemag.com/Articles...e.asp?ID=20776

http://www.internet-haganah.com/harchives/005434.html

por varferia dhe mosbesimi tek drejtuesit e Fatahut me siguri luajti rol ne zgjedhjet qe bene palestinezet. Por Hamasi eshte treguar aktiv ne ngritjen e mesave per te varferit, ngritjen e nje rrjeti shkollash, klinikash e kopshtesh per femije, xhami etj. Korrupsioni e paaftesia e fatahisteve ndikoi ne keto zgjedhje, por palestinezet kane votuar per nje organizate qe do e kete shume te veshtire te leviz nga parimet baze ne te cilat shprehet mbeshtetje edhe per terrorizmin.
Fitorja e Hamasit tregon edhe rolin gjithnje e ne rritje te islamit ne politike, por qe nuk eshte islam i moderuar dhe qe do kete ndikim edhe ne vende te tjera. Fitorja e rritja ne arenen politike e"Vellazeria myslimane" ne Egjipt ishte nje tjeter tregues se si po levizin disa vende me shumice myslimane dhe sa rendesi po merr feja ne politike. Por ne emer te fesa keta politikane te rinj e kane te veshtire, per te mos thene te pamundur, qe ti bejne leshime Izraelit apo cfare ata besojne se u thuhet ne Kuran, hadithe e kushtetute.

Ndonese duhet pergezuar qe palestinezet votuan ne menyre demokratike, por rezultati i zgjedhjeve po krahasohet me nje vetevrasje politike, per vete ngjyrimin ushtarak, fondamentalist e ekstremist qe ka Hamasi.

nga sondazhet e bera mes palestinezeve -site-
del se 65% perkrahin aktet terroriste te al-kaidas ne Amerike e Europe, nderkohe qe gati 80% do donin te kishin ligjin islamik Sharia si ligj baze qe te ndiqej nga qeveria.

Kjo tregon qarte se populli palestinez eshte merzitur me terrorizmin cifute dhe kukullat qe i vendosen ne krye.Akoma tek ky popull mbizoteron ndjenja e heorjve dhe e simboleve te lirise.Nese hamasi lufton per pavarsine dhe kundra okupimit hebre kjo nuk do as mend as kalem.Problemi qendron tek ne shqiptaret qe perkrahim ndihmuesit e serbeve .

http://www.shofar.de/volunteers-e.html

Dhe Terrorizmin cifut (ketu)

[Lunesta]

Palestinezet kane bere autogol historik.

E para kane legjitimuar nje organizate 100% terroriste e cila i ka duart te lyera me gjakun e mijera njerezve te pafajshm te vrare duke vajtur ne pune ne autobus ose duke pire caj ne kafe.

E dyta kane zgjedhur nje organizate 100% fetare e cila nuk synon te krijoje shtet ne kuptimin e mirefillte te fjales, pra shtet qe akomodon etnicitetin, fene dhe traditen e cdo qytetari, por nje shtet qe udhehiqet komplet nga ideologjia fanatike islamike. Ky eshte bumerang per palestinezt qe jane njerez sekulare. Si do ti respektoje Hamasi deshirat e individeve sekulare ne nje shtet islamik kur Hamasi si sheh dot me sy sekularet? Si do te beashkeekzistojne rrymat e ndryshme socio/religjioze ne nje vend te udhehequr teresisht nga islamizmi?

E treta, palestinezet ti thone mirupafshim 600 milion dollareve qe i jep pervit USA Fatahut. Me cfare do ta beje shtetin Hamasi, me morra? Festen sipas kokes thote populli, vete e zgjodhen, le ta vuajne tani.

Izraeli ska cte beje tjeter vecse te vazhdoi shkeputjen e njeanshme nga palestinezt. Gazen ja dhane, le ti japin dhe 92% te Bregut Perendimor dhe pastaj te ndertojne mure qe i shmangin komplet kontaktet me palestinezt, dhe ne te njejten kohe me terroristet. Le te vriten pastaj me njeri tjetrin ne lufte civile palestinezt sic filluan qe dje ne West Bank Fatahu me Hamasin. Edhe vellezerit e tyre ne Irak te njejten mendje per lufte civile kane. Deri sa palestinezet te zgjedhin nje qeveri serioze qe e di cdo te thote negociata me ide jo me arme, statusi i Jeruzalemit ska per tu zgjidhur.

Kaq dhe mbarova. Mjaft u morem me palestinezt se sna lidh asnje gje me ta. Le te shohim punet tona dhe Evropen.

[forum126]

Qe ja fusni kot ju kjo nuk diskutohet.

A nuk ishte Uck qe krijoi parti?
A nuk ishte Ali Ahmeti qe krijoi parti?
A nuk ishin organizata cliruese keto dhe mbrotje te te drejtave te vendeve te tyre.

Pse i merrni standartet e vleresimit te dickaje mbas asaj qe thote amerika apo izraeli.Standartet e vleresimit merren ne mynyre universale dhe jo sipas interesave te caktuara amerikane-hebreje.

Prandaj thote nje musliman

Mos e merrni te verteten nga "njerzit " por "njerzit" i vleresoni me te verteten.

[forum126]

Festen sipas kokes thote populli, vete e zgjodhen, le ta vuajne tani

Edhe Izraeli ka pasur terroriste ne krye te shtetit prandaj dhe populli palestinze i buri "thesin" sipas kokes dhe jo festen.


Ariel Sharon - Profili i një vrasësi

Pas infaktit të shkatuar në zemër, më 4 janar 2006, kryeministri izraelit, Ariel Sharon duket se është ndarë njëherë e përgjithmonë nga jeta politike e Lindjes së Mesme dhe regjimit Zionist që ai qeverisi dhe punoi prej disa vitesh. Edhe pse mediat në ditët tona, të dominuara nga politikëbërësit e mëdhenjë perëndimorë, Sharonin janë munduar ta portretizojnë si njeriun e paqes së Lindjes së Mesme, historia e tij është një nga më kriminalet të burrështetasve të shekullit të XX.
Ariel Sharoni, është një kriminel lufte, si pasojë e vrasjeve që ai ka bërë kundër popullit arab dhe musliman të Palestinës dhe Lindjes së Mesme. Ai ka qënë edhe një anti-shqiptar i tërbuar i cili në kohën kur NATO ndërhyri në Kosovë për të bombarduar regjimin e Millosheviqit, ulërinte nga Jeruzalemi kundër muslimanëve kosovarë dhe qeverisë Klinton. Edhe pse vendi i këtij krimineli duhej të ishte të paktën në Hagë, për krimet e kryera në Libanin e vitit 1982 dhe atyre më pare dhe më pas, ai i ka shpëtuar ndjekjes së drejtësisë, falë manipulimit që Gjykata e Hagës i bëri ligjeve të saja, sipas së cilave udhëheqësit e qeverive nuk mund të çohen përpara saj si pasojë e imunitetit diplomatik që ata gëzojnë. Megjithatë Sharoni ka qënë një kriminel i kërkuar në disa vende të botës. Në Belgjikë, deri në vitin 2003, ndaj tij gjykatat vendase kishin lëshuar një urdhër arresti. Por qeveria belge, e cila u vu përpara kërcënimit amerikan, u detyrua të mbulojë cështjen Sharon sëbashku me atë të disa zyrtarëve të lartë amerikan.
Megjithatë, Ariel Sharoni mbetet krimineli më i madh i historisë së shekullit të XX-të. Krimet që ai ka kryer në bashkëpunim me regjimin Zionist të Izraelit, për hir të ndërtimit të projektit të Izraelit të Madh, i cili është ngritur mbi pastrimin etnik dhe vrasjet e palestinezëve arabë nuk mund të injorohet lehtë. Nxënësve të historisë,
nuk ju lejohet kurrë, që të harrojnë emrin e kriminelit më të famshëm të historisë moderne të Izraelit: Ariel Sharon.

Cili ishte Ariel Sharoni?

Ariel Sharoni rrjedh nga një familje çifutësh zionistë nga Bjellorusia. I ati i tij ka qënë mik i ngushtë i babait të Menakhem Beginit, terroristit zionist që themeloi sëbashku
me Sharonin Partinë Likud në vitet 70-të. Pas luftës së Parë Botërore familja e Sharonit u largua për në Tblisi të Gjeorgjisë. Në vitin 1921 i ati i Sharonit, Samuil Sharon,
u largua nga Gjeorgjia për në Palestinë, ku pushtoi një fermë arabe pranë Tel Avivit. Në këtë fermë të ndërtuar mbi tokën arabe, në vitin 1928 lindi edhe vetë Ariel Sharoni.
Siç edhe Sharoni rrëfen në kujtimet e tij, që kur ishte 13 vjeç i ati e mësoi sesi të përdorë thikën për të vrarë fqinjët e tij arabë. Ndërsa ishte ende i ri Sharoni i’u bashkua organizatës terroriste Haganah. Kjo organizatë nga e cila më pas do të lindnin Forcat Mbrojtëse Izraelite, do të ishte shkolla e parë e jetës së Sharonit. Aty, koloni i vogël çifut mësoi ligjet e luftës dhe jetën e vështirë që një terroristi i duhet të kalojë në jetë. Motoja kryesore që ai mësoi ndërsa terrorizonte fqinjët e tij arabë me bandën e Haganës ishte se kundërshtarin duhej ‘ta godiste i pari dhe sa më rëndë’ dhe në mënyrë sa më brutale. Gjatë luftës për pushtimin e Palestinës në vitet 1948-49, Sharoni u inkuadrua në ushtrinë izraelite, e cila pas bombardimit dhe vrasjet që ju bëri britanikëve nisi të dëbojë arabët nga tokat e tyre historike. Nga një ushtar i thjeshtë që ishte, shumë shpejt Sharoni u gjeneral i forcave çifute. Megjithatë Sharoni ishte një ushtarak i keq. Përgjatë jetës së tij ai është shquar për gënjeshtar, anarshist dhe të pabindur. Kështu gjatë pushtimit të Suezit në vitin 1956, Sharoni çoi bataljonin që udhëhiqte në kurth të egjiptianëve dhe po të mos ishte ndërhyrja amerikane ai së bashku me ushtarët e tij do të ishin vrarë të gjithë. Megjithatë në vitin 1953 Sharoni do të nisi karrierën në ushtrinë zioniste. Në këtë vit ai u bë komandant i Njësisë 101, specialiteti i të cilës ishin sulmet në pararojë dhe terrorizimi i civilëve arabë. Në kujtimet e tija Sharoni shkruan se filozofia e jetës së tij ushtarake nuk ka qënë hakmarrja ndaj arabëve apo thjesht parandalimi i luftës, por “krijimi mes tyre të psikologjisë së mundjes, duke i goditur ata në çdo kohë dhe aq egër saqë të besonin se ai është i pathyeshëm.”… për këtë arsye shton ai, “mendimi im ka qënë që gjithnjë kur të godisnim nuk duhej të shkaktonim dëme të thjeshta, por dëme të paimagjinueshme te armiku.” Krimet e para të dokumentuara të Sharonit nisin në vitin 1953 kur ai pushtoi Jordaninë dhe shkatërroi mbi 45 shtëpi në fshatin Kibja të Bregut Perëndimor. Njësia 101 vrau 69 njerëz, ku mbi gjysma e tyre ishin gra dhe fëmijë. E njëjta njësi 101 do të vriste edhe 50 refugjatë arabë në kampin El-Bureig në Gaza. Edhe pse terrori i Sharonit do të dënohej botërisht, në Izrael, regjimi Zionist do ta shpallte atë hero. I mbështetur nga cytjet e zionizmit ndërkombëtar, Sharoni do të ishte një nga nxitësit kryesorë në Izrael të Luftës së vitit 1967 si pasojë e së cilës shteti Zionist do të pushtonte toka të reja arabe.


Lufta e Vitit 1967

Shteti i vogël i Izraelit i themeluar në vitin 1948 kishte marrë konsensusin e perëndimit si pasojë e zgjidhjes së ‘Çështjes Çifute’ që evropjanët kërkonin t’i jepnin pas Luftës së Dytë Botërore hebrejve që jetonin në Evropë prej shekujsh. Ngaqë zionistët patën refuzuar planin e Bismarkut gjatë fundshekullit të 19të për krijimin e një shteti çifut diku në Madagaskar apo Afrikë, kolonizimi britanik në Lindjen e Mesme gjatë Luftës së Parë Botërore e pa krijimin e shtetit çifut në Palestinë si projektin më të mirë të dominimit të botës islame. Megjithatë projekti Zionist për të sunduar Lindjen e Mesme mori shumë hov pas viteve 50 si pasojë e emigrimit masiv të çifutëve rusë për në Palestinë. Për këtë arsye Lufta e vitit 1967 ishte e nevojshme për shtetin Zionist i cili kërkonte hapësirë për muzhikët që po pushtonin shtetin e ri nga Stepat e Siberisë. Edhe pse shumë çifutë nuk donin luftë, kolonistët hebrej dhe qarqet ultra-zioniste e kuptonin që kjo luftë duhej bërë dhe dëbimi i palestinezëve ishte një fakt i ashmangshëm për të strehuar çifutërinë e Evropës në Lindjen e Mesme. Për këtë arsye personi që do të bëhej mbështetesi kryesor i agresionit më të ri në Palestine ishte gjenerali Ariel Sharon i cili nisi edhe politikën e kolonizimit të Bregut Lindor dhe Rripit të Gazës me kolonë fondamentalistë. Mundja e regjimeve kukulla arabe në luftën e 1967-ës do të çonte në Lindjen e OÇP-së (Organizatës për Çlirimin e Palestinës) e cila e udhëhequr nga Jaser Arafati braktisi shpresat në ndihmën e arabëve, dhe nisi luftë guerrile kundër pushtuesve zionistë. Për t’u përballur me luftën palestineze, pas kësaj në lojë do të ndërhynte edhe qeveria e SHBA-ve e cila do të subvenciononte me para dhe armë, çdo lëvizje pushtuese dhe shtypëse izraelite.

Sharoni dhe politika

Megjithë suksesin e Izraelit në luftë, ushtari i keq Sharon do të përjashtohej nga armata izraelite pas Luftës së Ramazanit apo të ashtuquajturës Luftës së Yom Kippurit siç
çifutët e njohin. Gjatë Luftës së Ramazanit në 1973 ai e rrezikoi sërisht batalljonin që udhëhiqte dhe po të mos ishte paqja e nënshkruar më pas, arabët do të kishin vrarë sërisht me qindra ushtarë zionistë. I papunë dhe në mes të rrugës, Sharoni vendosi të hyjë në politikë, duke iu bashkuar Partisë së Herutit të Menakhem Beginit. Pas shumë aventurash në politikë më në fund në vitin 1977 Sharoni sëbashku me Menakhem Beginin do të themelojë Partinë Likud. Në partinë e re do të bashkohej edhe terroristi i famshëm me një sy, Moshe Dajani dhe Ezer Veizman. Në zgjedhjet e po të njëjtit vit, Likudi do të fitojë zgjedhjet dhe Sharoni do të bëhet ministër i bujqësisë. Gjatë kësaj kohe Sharoni nisi politikën e kolonizimit dhe pushtimit me dhunë të tokave të arabëve në atë pjesë të Palestinës që njihet si Gaza dhe Bregu Perëndimor. Në vitin 1981 Ariel Sharoni do
të ishte shtytësi kryesor në qeverinë izraelite që kërkoi bombardimin e centralit bërthamor iraken në Osirek.

Sharoni si kriminel lufte

Edhe pse Sharoni kishte kryer shumë krime kundër arabëve, influenca e çifutërisë ndërkombëtarë në perëndim e ruante gjithnjë gjeneralin nga drejtësia. Megjithatë viti 1981 kur Sharoni shërbeu si ministër i mbrojtjes, dhe pasi kishte pushtuar Libanin janë pikat kulmore të krimeve sadiste të tij. Më saktë masakra kundër civilëve palestinezë në
Libanin e vitit 1982 në kampet e refugjatëve në Sabra dhe Shatila në Beirut e ndërtojnë më mirë profilin vrasës të Sharonit. Historia e pushtimit të Libanit në 1981 lidhet me dëshirën e zionistëve për të ndërtuar një Lindje të Mesme pro – izraelite pas paqes që ata siguruan me Egjiptin në 1978. Pasi jordanezët kishin dëbuar OÇP-në për në Liban në 1970, Libani shërbente si bazë e rezistencës palestineze. Për të shkatërruar palestinezët por edhe influencën e Sirisë, Sharoni pushtoi Libanin, duke instaluar një qeveri kristjane pro-izraelite në vend. Gjatë pushtimit të Beirutit, Izraeli e ktheu qytetin në gërmadhë duke vrarë mbi 19.000 civilë dhe plagosur mbi 30.000. Pushtimi i Beirutit u shoqërua me largimin e Arafatit dhe luftëtarëve të tij për në Tunizi. Megjithatë për të marrë hak deri në fund, edhe pas largimit të Arafatit, Sharoni pushtoi ushtarakisht të gjithë qytetin dhe pasi sulmoi me tanke të gjitha kampet e refugjatëve palestinezë, rrethoi kampet më të mëdha të tyre, Sabrën dhe Shatilën në Beirutin perëndimor, ku më pas futi falangat e krishtera libaneze për të ‘larë hesapet’ që ata kishin me palestinezët. Masakra kundër civilëve të pa-armatosur shkaktoi mbi 10.000 të vrarë të cilët u shfaqën nëpër televizionet e të gjithë
botës ndërsa rinin të vdekur nëpër rrugë. Masakra ishte kaq prekëse saqë edhe vetë në Izrael, mbi 400.000 banorë marshuan në rrugët e Tel Avivit dhe kërkuan dorëheqjen e qeverisë. Komisioni Kahan i Hetimit e gjeti Sharonin personalisht fajtor, dhe ai u shpall në të gjithë botën si një kriminel lufte. Atij iu refuzuan vizat qoftë edhe në SHBA dhe Evropë. Por në Izrael, Pleqësia e Zionit e mbajti sërisht në qeveri heroin Sharon, duke i dhënë poste qeveritare gjatë viteve 1984-1989, 1990-1992 dhe 1996-1998.

Marrëveshja e Oslos

Më rënien e Bashkimit Sovjetik dhe mbështetjes që ai i jepte arabëve, Zionizmi ndërkombëtar dhe imperializmi perëndimor e kuptoi se koha kur arabët kërkonin liri por edhe luftonin për të, erdhi në fund. Dominanca e njeriut të bardhë kristjano – Zionist në Lindjen e Mesme tashmë ishte e padiskutueshme. Duke mos patur ndonjë Saladin në Orient, por vetëm se një Sadam Husein budalla, në vitin 1993 qeveria e re Laburiste sëbashku me xhaxha Klintonin morri Arafatin për krahu dhe në Oslo i dhanë karrotën Palestinës, e cila parashikonte krijimin e shtetit palestinez në vetëm 22% të asaj që më parë ishte Palestinë. Sundimtarët kristjano – izraelitë i kërkuan Arafatit që të kthehet në xhandarin, i cili duhej të policonte palestinezët e pabindur për paqe. Për të sfiduar politikën e OÇP-së tashmë në skenën politike do të lindte Hamasi dhe Xhihadi Islamik.
Megjithatë qarqet fondamentaliste zioniste nuk donin të pranojnë qeverinë vishiste të themeluar nga Jitzhak Rabini dhe xhaxha Klintoni, në Rripin e Gazës. Ata kërkonin të ndërtojnë një Izrael Biblik apo “Eretz Israel” i cili shtrihet nga lumi Nil e deri në Eufrat siç thuhet edhe në Bibël. Benjamin Netanjahu që ishte aleat i ngushtë i Republikanëve në Amerikë refuzoi Paktin Klinton dhe sulmoi publikisht Rabinin dhe Shimon Peresin, ndërsa Marrëveshjen e Oslos e krahasoi me Paktin e Mynihut ndërmjet Hitlerit dhe Çambërlenit. Propaganda bëri punën e saj. Në 1995 Rabini u vra nga terroristi çifut Jigal Amir, dhe në 1996 Likudi rierdhi në pushtet. Megjithatë në 1999 qeveria Likud ra dhe në pushtet erdhën sërisht Laburistët me Ehud Barakun. Përpjekjet e Barakut për të krijuar Shtetin e vogël Palestinez, dështuan pasi Arafati nuk pranonte të shesë Shenjtërinë e Jeruzalemit ndaj shtetit Zionist. Por përpjekjet e Barakut për paqe krijuan një makth të paparë në qarqet ultra-zioniste të cilat në këtë kohë zgjodhën Sharonin kryetar të Likudit. Për të shkatërruar njëherë e mirë Paqen në Palestinë, në vitin 2001, Sharoni marshoi në Xhaminë Aksa sëbashku me një turmë fondamentalisësh zionistë. Me marshin e Sharonit në Xhaminë Aksa, Marrëveshja e Oslos vdiq. Palestinezët nisën Intifadën Al-Aksa nën udhëzimet e Arafatit dhe në botën Islame u ngjall frika e shkatërrimit të Xhamisë së Shenjtë. Megjithatë Sharoni veproi me shpejtëso. Në shkurt 2001 ai u zgjodh kryeministër.

Sharoni në botën e terrorit

Kur Neroja në Romën e Lashtë kërkoi të prishë kristjanizmin, dogji Romën dhe për këtë akuzoi të krishterët. Edhe Hitleri kur donte të vrasë komunistët, dogji vetë Rajshtagun dhe akuzoi komunistët. Pas fitores në zgjedhjet e shkurtit 2001 vetëm me 37% të votave, Ariel Sharoni u shpall kryeministër i Izraelit. Ndërsa bota dridhej dhe shante vrasësin, Sharoni që ishte ulur në fronin e Judesë, sëbashku me Uashingtonin prisnin për ditën e madhe. Dhe rasti erdhi. Në 11 shtator 2001, 4 avionë kamikazë goditën Amerikën. Goditja ishte spektakolare. Ajo ndodhi përpara kamerave, ndërsa superfuqia e botës rrinte e mpirë. Raketat, tanket, avionët e Amerikës lejonin disa avionë me pasagjerë të bënin cirk përpara kamerave të superfuqisë. Forcat globale anti-muslimane, të cilat kishin paralajmëruar shumë çifutë që punonin pranë kullave binjake që të largohen që aty ditën e sulmit, tashmë kishin rastin të nusërojnë gjeneralin sadist që rrinte në fronin e Judesë. Ariel Sharoni brenda natës do të kthehej nga një ish-kriminel lufte, që kërkohej në të gjithë botën, në heroin e ri të luftës kundër terrorizmit botëror. Duke bërë cirk me botën e trembur nga kullat e Nju Jorkut, Sharoni i pashqetësuar për krijimin e skandaleve publike, tip Sabra dhe Shatila, nisi një gjenocid të pashok kundër palestinezëve. Ai futi trupat zioniste në Gaza dhe Rripin Perëndimor duke shkatërruar shtëpi, bombarduar nga ajri, burgosur pa gjyq, torturuar dhe vrarë palestinezët sipas dëshirës. Duke iu gëzuar faktit se perëndimi tashmë ishte i tëri në kryqëzatë kundër Dar-al-Islamit dhe ai nuk kishte pse të mërzitej më nga Naserët, Sadamët, Khadafët apo qoftë edhe Brezhnievët, Sharoni nisi me ngulm punën për të realizuar ëndrën e madhe të Zionit. Izraelitët nuk kishin gëzuar dorë të lirë mbi filistinët si kësaj radhe që nga koha e Solomonit dhe Davidit. Megjithatë inatin kryesor Sharoni e kishte me Arafatin, i cili i kishte shpëtuar përpara sysh vite më parë në Liban, ndërsa tashmë vazhdonte të shtyjë filistinët e tij për Intifadë. Megjithatë sulmin më të madh gjakatar që ai do të bënte pas 11 shtatorit ishte masakra e Xheninit. Në 3 prill 2002 armata zioniste hyri në kampin palestinez të cilin do ta kthente brenda pak kohe në petë. Përfaqësuesi i OKB-së, Terxhe Road Larsen që vizitoi kampin pas masakrës iu duk sikur kishte ndodhur një tërmet. Megjithatë ai nuk ishte një tërmet, por ishte hakmarrja e Sharonit. Në Xhenin u vranë disa qindra arabë. Por përpara se të ndodhte masakra e Xheninit, qeveritë arabe të cilat e kuptuan kriminalitetin e rilindur të Sharonit, shkuan dhe lypën paqe në Gjenevë. Ata i ofruan Judesë degë ulliri e lule, njohje dhe miqësi, vetëm e vetëm që të falte Palestinën. Megjithatë Sharoni nuk denjoi paqen. Ai pushtoi Bregun Perëndimor në mars 2002. Në 2 prill rrethoi Arafatin në Mukata, në Ramallah dhe kërkoi ta vrasë. Por i përballur me protesta ndërkombëtare, u detyrua të tërhiqet. Megjithatë, duke patur një akord të shkëlqyer me fyhrerin Bush, Arafati do të mbahej i izoluar me muaj të tërë dhe deklarohej person non-grata. Duke parë inatin e Sharonit por edhe presionet e Botës Islame, Bushi deklaroi se Arafati nuk është më partner për paqe, dhe urdhëroi Sharonin të mos e vrasë. Për Arafatin pas kësaj do të kujdeseshin agjentët e CIA’s dhe MOSAD-it brenda OÇP-së, të cilët nisën helmimin e Arafatit. Duke qënë i kënaqur me vrasjen e ftohtë të oponentit të tij, Sharoni vazhdoi me pushtimin e Palestinës. Ndërsa Bushi e përdorte luftën kundër terrorizmit për të pushtuar Afganistanin dhe më pas Irakun, Sharoni vriste palestinezë dhe aneksoi për shtetin çifut gjysmën e Bregut Perëndimor sëbashku me Jeruzalemin. Për këtë ndërtoi edhe një mur masiv i cili u shpall ilegal nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës. Megjithatë Pleqësia e Zionit nuk u shqetësua nga qurravitjet e Evropës, pasi mbrapa Zionit kësaj radhe qëndronte vetë Sharlemani, apo Bushi II.
Vdekja e Arafatit erdhi në nëntor 2004. Pas kësaj administrata Bush prezantoi Mahmut Abazin si njeriun e ri të paqes. Me Palestinën e pushtuar dhe njerëzit që vriteshin përdirë, Mahmut Abazi ishte paqësori që i duhej propagandës amerikane dhe zioniste në botë.
Me Palestinën e burgosur dhe Arafatin e vrarë, Sharoni pas kësaj u kthye kundër Libanit. Duke akuzuar sa Sirinë aq edhe Iranin, synimi i tij kësaj radhe ishte milicia Shiite
në jug të Libanit, Hizbullahët. Me vrasjen e orkestruar nga Mosadi, në shkurt 2005, Sharoni kreu kapitullin final të krimeve të tij në Lindjen e Mesme. Edhe pse tashmë ishte
keq me shëndet dhe brenda partisë kishte shumë kundërshtarë të cilët nuk pranuan tërheqjen e tij nga Gaza, synimi i tij ishte t’i rikthehej Libanit, ndërsa më pas Sirisë dhe
Iranit. Sharoni ishte duke përgatitur kapitullin final të krimeve të tij në Lindjen e Mesme. Betejën e madhe që Pleqësia Zioniste mezi e prêt që prej 3000 vjetësh. Betejën e Armagedonit ku zionistët besojnë se do të vrasin aq shumë arabë saqë do të bëjnë një mal me koka, pas të cilës do të zbresë vetë Emanueli apo Mesiah i pritur i cili do t’i bëj
judët të sundojnë mbi të gjithë botën, të pamposhtur dhe të pakundërshtuar nga baza e tyre, Zioni. Megjithatë, në 4 janar 2006 infakti që e goditi në zemër nuk e la Sharonin të shkojë drejt aktit të tij final të kriminalizmit, në betejën e Armagedonit. Gjatë kohës që vrasësi më i madh i Lindjes së Mesme është ende në koma, Palestina është tronditur nga zhvillime të reja. Rezistenca palestineze apo Hamasi ka fituar zgjedhjet në parlamentin palestinez, dhe ndjekësve të Sharonit tashmë ju takon që të helmojnë jo më një Arafat por disa milionë.

[Lunesta]

Qe ja fusni kot ju kjo nuk diskutohet.

A nuk ishte Uck qe krijoi parti?
A nuk ishte Ali Ahmeti qe krijoi parti?
A nuk ishin organizata cliruese keto dhe mbrotje te te drejtave te vendeve te tyre.

Pse i merrni standartet e vleresimit te dickaje mbas asaj qe thote amerika apo izraeli.Standartet e vleresimit merren ne mynyre universale dhe jo sipas interesave te caktuara amerikane-hebreje.

Prandaj thote nje musliman

Mos e merrni te verteten nga "njerzit " por "njerzit" i vleresoni me te verteten.

Adem Jashari dhe Ali Ahmeti nuk kane vrare kurre njerez neper autobuse dhe kafene, se ne shqiptaret nuk jemi kafshe dhe e respektojme jeten e tjetrit. Mos e fut ne te njejten fjali Hamasin dhe UCK se eshte tragjedi.

[Ermal 22]

Kur shqetesohen njerezit pse fitoi Hamasi ekstremist pergjegjesia me e madhe bie mbi Fatahun e klikat qe la pas Arafati. Por edhe Arafati u kujdes qe miliona dollare qe ju dhane palestinezeve te perfundojne ne llogarite bankare zviceriane dhe qe sot me siguri i gezon e shoqja e tij. Miliona dollare i ka dhene palestinezeve Amerika e Bashkimi Europian, por korrupsioni, paaftesia e pangopesia e palestinezeve fatahiste beri qe Hamasi te fitoje pike e perkrahje.
Por palestinezet kane problem jo vetem me territorret e pushtuara por edhe me vete Izraelin. Nderkohe qe nje pjese e popullit izraelit eshte per terheqje nga territoret e pushtuara, nje pjes e mire e palestinezeve votuan per grupimin Hamas qe nuk ka si synim vetem rimarrjen e tokave te pushtuara por shkaterrimin dhe hedhjen ne det te gjithe Izraelit.
Video e tregon qarte pasi vete liderat e Hamasit permendin qytete izraelite qe ata duan ti kthejne ne toke palestineze dhe te ngrene aty flamurin e gjelbert te islamit. Ata duan gjithe Izraelin!

Video di Hamas

Edhe terheqja e izraeliteve nga Gaza ne vend qe te sihej si shenje e mire per paqen, u pa nga palestinezet si fitore per Hamasin dhe jo si deshire e izraeliteve per te leshuar teritore ne shkembim te paqes.
duhet bere dallimi, se Hamasi perfaqeson nje levizje fundamentaliste qe nuk kerkon paqe por nenshtrim e fitore mbi gjithe Izraelin.



nje mbledhje e Hamasit


mbledhje te tjera

Historia
http://www.themiddleeastnow.com/musnazi.html

Sido qe ta marresh, Izraeli mbetet vend demokratik qe drejtohet nga organe demokratike ku arabet kane te drejte perfaqesimi ne parlamentin izraelit si dhe te drejta kushtetuese si nenshtetas izraelite. Por fitorja e Hamasit eshte me teper fatkeqesi per palestinezet qe kane zgjedhur nje shumice fondamentaliste per te perfaqesuar interesat e tyre. Kjo zgjedhje do i afroje ata dhe liderat e tyre me afer Iranit e Arabise Saudite te cilat shquhen per ekstremizem ne forma te ndryshme.

[Alket123]

Angela Merkel sot ne viziten e saj ne Izrael dha dy kushte 1)ndalim terrori 2)hamasi te njohe shtetin e izraelit. Gjermania do nderprese ndihmat per popullin palestinez. Te njejtat komente ka bere Italia, Franca, SHBA dhe Anglia.

E thashe une ne keto zgjedhje fituan cifutet. Hamasi beri propagande se ishte Hamasi direkt qe detyroi izraelitet te terhiqeshin nga rripi i gazes. Populli kope eshte.

Pse cifutet u larguan nga rripi i gazes 6 muaj para zgjedhjeve ne Palestine? Kete me jepni mua pergjigje juve.

[fjollat]

Mirë, mirë, dal-ngadal perëndimit është duke i dështuar politika e fëlliqur që ka ushtruar dekada me rradhë në Lindjen e Mesme, është duke i humbur bashkëpunëtorët këlyshë që për monedha të pista mbanin popullin e vet të nënshtruar, përbuzur... është faza fillestare e zgjimit...

http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4661066.stm

Eh sa do ta qajnë çifutët dhe perëndimi vdekjen e Arafat milionerit... sa keq kur njerëzit nuk ti duan paret!

[antares]

Dhe me ate rast Markeli ti jape edhe ca miljarda $ cifuteve si shenje pendese per krime imagjinare qe duhet te kete bere Gjermania ndaj Races se Zgjedhur!
"Cetes i duhen Veshmbathje, Ushqime dhe Pare!"