Izrael - Palestinë

[forum126]

PALESTINEZET VOTUAN TERRORISTET

nga: Muhamed JUSUFI-KAJOLLI

Urojmë që diplomacia botërore të jetë e matur përpara sfidës së re të krijuar nga populli më i varfër në botë por njëkohësisht edhe nga populli me përqindje më të lartë shkollore në botë. Përderisa është vendi më i ulët në botë, si duket ky vend i thithë të këqijat dhe detyrimisht është vendburimi i të këqijave të botës. Ky vend duhet të sundohet vetëm nga ata që e zotërojnë paqen në botë. Me shpresa se të këqijat do të shuhen së shpejti dhe do të lulëzojë e mira e dalë nga vendi i grumbullimit-hashrit.

Bota si duket sërish ka filluar t'i tregojë vijat ndarëse. Decenia e fundit e mileniumit që lamë pas kishte dhënë shenja se bota po shkon drejt integrimeve. Globalizimi, ideja për integrim majën e zhvillimit të saj e arriti në shtator të 2001-it. Që nga ky vit bota sikur morri një goditje të fuqishme. Shenjat e para të ndarjes së sërishme të botës si duket kanë filluar të zbehet me fitoren e "terroristëve" në tokën më të ulët të rruzullit tokësor. Palestina burimi i tri feve qiellore sot tronditi sërish zyrtarët e të gjitha shteteve të botës.
Këshilli Qendror Zgjedhor zyrtarisht sot me 27.01.2006 lexoi rezultatin e shumë pritur nga shumë shtete. Populli palestinez kësaj radhe votën ia besoi Lëvizjes Islame Hamas. Kjo lëvizje nga shumë shtete të botës, në krye me SH.B.A.-të njihet si lëvizje terroriste.
Kanalet televizive më të njohura të botës në top listën e lajmeve kryesore e kishin rezultatin e zgjedhjeve parlamentare në Palestinë. Vetë angazhimi kaq i madh i mediave si dhe zyreve diplomatike që u deklaruan pro ose kundra rezultatit të zgjedhjeve, tregon se në politikën botërore po futet një diplomaci e re.
Palestinezët për pesë dekada me radhë kishin ndihmuar Lëvizje Çlirimtare të Palestinës në krye me të ndjerin Jaser Arafatin. Me vdekjen e tij sikur kjo lëvizje morri fund. Arafati ishte një figurë e respektuar ndër palestinezët, nga bota arabe në përgjithësi dhe nga shumë popuj të botës. Ai i mbështetur nga populli luftoi okupatorin e tyre në të gjitha format e mundshme. I janë të njohura secilit, sakrificat e këtij lideri së bashku me popullin e tij, si në fushën ushtarake ashtu edhe me atë paqësore. Marrëveshja e fundit e tij e arritur me izraelitët në Oslo sikur ngjalli shpresat për arritjen e paqes. Por kjo marrëveshje asnjëherë deri më ditët e sotme nuk u jetësua. I ndjeri edhe pse kishte nënshkruar këtë marrëveshje, vdiq pa e jetësuar atë. Si duket me fitoren e Hamasit kjo marrëveshje mund të konsiderohet e harruar.
Udhëheqja palestineze sikur kishte filluar të tregon shenjat e lodhjes, dhe humbjen e shpresës. Me izarailitët nuk i dilet në skaj, thoshte Jaser Arafati, ata janë frikacakë. Kjo fjali doli prej tij për herë të parë, kur ushtria izraelite e granatoi rezidencën e tij! Populli sikur filloi ta nuhatë këtë drithërim të elitës së tyre si dhe të partisë në pushtet al Fatah. Por ai qëndroi stoik, ai nuk e ndjeu veten të lodhur dhe filloi një organizim të ri të udhëhequr nga shtresa e thjeshtë e popullit e quajtur Lëvizja Islame Hamas. Kjo lëvizje me hapa shumë të shpejtë arriti ti tregojë botës se, edhe me palestinezët është vështirë t'i dilet në skaj. Hamasi njihet si gjeneratori i intifadës. E mbështetur nga shtresa e thjeshtë e popullit për disa vite arriti ta marrë tani edhe zyrtarisht pushtetin.

Diplomacia botërore në dilemë
Nga deklaratat e shumë shteteve, sikur Amerika dhe Evropa mësojmë se diplomacia botërore është në udhëkryq. Askush nuk kishte menduar se populli palestinez do t'i votojë "terroristët". Sh.B.A.-ja Hamasin e kanë në listën e lëvizjeve terroriste. Si do të mund që superfuqia botërore të krijojë marrëdhënie diplomatike me një lëvizje që sipas tyre është terroriste, një Zot e di dhe, ata!? Kështu është edhe me shtetet evropiane të cilat e mbështesin thuajse plotësisht politikën amerikane sa i përket Lindjes së Mesme. Kryetari i SH.B.A.-ve z. George W. Bush në deklaratën e sotme të tij ishte i prerë "nuk do të bashkëpunojmë me qeverinë e cila e do shkatërrimin e popullit izraelit, nuk do të bashkëpunojmë derisa ta njohin aleatin tonë Izraelin si shtet.
Në anën tjetër Berluskoni shfaqi haptaz tronditjen e tij, duke deklaruar se fitorja Hamasit nënkupton prishjen e negociatave paqësore. Shefi diplomacisë franceze tregoi gjithashtu pakënaqësinë e tij duke thënë se fitorja e Hamasit do t'i sjell probleme të mëdha popullit palestinez. Shefi diplomacisë evropiane z. Solana shprehet: tani kemi të bëjmë me një akt të ri diplomatik.
Kështu mendojnë pak a shumë të gjitha shtetet evropiane. Nga e gjithë kjo sa më sipër deklaruan shtetet evropiane e treguan largpamësinë e tyre politike, dhe me shumë kujdes kërkuar nga Hamasi që ajo tani e tutje të ketë kujdes në diplomaci. Ajo duhet të zgjedh rrugën midis demokracisë dhe rezistencës-intifadës. Deklaratat e shteteve evropiane sikur duan ta shohin në praktikë mënyrën e qeverisjes së diplomatëve të rinj. Kështu mendon edhe ish presidenti i SH.B.A.-ve Xhimi Karter i cili ishte prezent në Palestinë në ditën e zgjedhjeve.
Nga gjithë këto deklarata një gjë ishte evidente tek të gjithë. Të gjitha shtetet si SH.B.A-ja ashtu edhe ato të UE duke përfshirë edhe vetë Izraelin i pranuan rezultatet e zgjedhjeve. Asnjëra prej tyre nuk u hamend, ato u shprehën se ishte një fushatë elektorale e qetë dhe se palestinezët treguan maturi zgjedhore.
Në anën tjetër, për çudi askush nga shtetet arabe nuk u deklarua pro fitores së Hamasit, ato hezituan ta komentojnë rezultatin. Në botën arabe sot ka mbretëruar një heshtje e pakuptimtë. Kjo heshtje tregon shumë çka, por ne, kësaj radhe nuk do ta analizojmë heshtjen e shteteve arabe. Të gjitha shtetet arabe pa i komentuar e përshëndetën rezultatin dhe vullnetin e popullit, përfshirë këtu edhe partinë palestineze tani për tani në pushtet. Sot edhe Kryeministri z. Kurea i dërgoi Presidentit Mahmud Abaz dorëheqjen e tij duke kërkuar prej tij që Hamasi të themelojë qeverinë e re. Partia al Fatah e ish liderit Jaser Arafat, deklaroi se do të qëndrojë në opozitë, dhe i uroj fat Hamasit në drejtimin e popullit. Ajo në deklaratat e saj i sugjeroi pushtetarët e ri, të mos largohen nga politika e Hartës Rrugore e firmosur nga ish lideri Arafat. Sipas tyre nuk ka rrugë tjetër që duhet ndjekur palestinezët, kjo është rruga e vetme. Ata gjithashtu pranuan verdiktin e popullit duke iu uruar fat, dhe duke i siguruar se do të janë një opozitë konstruktive deri në realizimin e aspiratave për çlirimit të Palestinës.
Dukej si një ditë mortore për shumë popuj të botës, por këtë heshtje mortore e prishi populli pers. Si duket fitores së Hamasit më së shumti iu gëzuan persët. Nga një telegram urimi vërehej se i vetmi popull që i uroi nga zemra fitoren ishte Irani, si dhe qeveria në azil e Talibanëve të Afganistanit.

Hamasi do të themelojë qeverinë
Menjëherë pasi u dha rezultati i zgjedhjeve edhe pse jo përfundimtar drejtori i drejtorisë politike të Hamasit Halid Mesh'al, zhvilloi një takim me Presidentin z. Mahmud Abaz. Ky i fundit konfirmoi se i njeh zgjedhjet dhe i siguroi që menjëherë pasi të jenë konfirmuar rezultatet përfundimtare do të kërkojë nga partia fitimtare të themelojë qeverinë e re. Parlamenti Palestinez ka 132 vende. Prej tyre 76 i takuan Lëvizjes Islame Hamas, 43 partisë al Fatah, 4 Partisë së Abu Ali Mustafa, 3 vende Alternativës, 2 vende Shtylla Rrugore e Tretë dhe 4 vende iu takuan kandidatëve të pavarur.
Nga kjo shihet qartë se Lëvizja Islame Hamas me ndihmën e partive të vogla pa problem do ta ketë mazhorancën në parlament. Nuk është vërejtur se ndonjë parti e vogël është kundër tyre. Kuptohet barra kryesore për t'i dhënë drejtim e popullit bie mbi supe të Hamasit. Në deklaratën për shtyp zyrtarët e lartë të Hamasit deklaruan se do të vazhdojnë me rezistencën e armatosur, derisa izraelitët nuk e njohin të drejtën e popullit palestinez. Sipas tyre ata nuk do ta njohin Izraelin përderisa këta të fundit nuk do të tërhiqen nga trojet palestineze të uzurpuara me dhunë gjatë luftës së vitit 1967-të. Këtë të drejtë ia njeh edhe Organizata e Kombeve të Bashkuara, ajo ka kërkuar nga Qeveria e Izraelit të tërhiqet nga kjo pjesë e uzurpuar, por, tani për tani pa ndonjë rezultat.
A do të jetësohet paqja
Pas shumë peripecive ish lideri i ndjerë kishte arritur marrëveshjen paqësore e quajtur marrëveshja e Oslos, por ajo marrëveshje tash e dhjetë vjet nuk është jetësuar. Populli palestinez sërish iu kthye metodës së vjetër duke treguar se edhe ajo nuk heq dorë nga e drejta e tyre e njohur edhe nga OKB-ja.
Zbatimin e marrëveshjes së Oslos e bën edhe më të vështirë muri ndarës i vendosur këto vitet e fundit. Ai është ndërtuar nga betoni dhe lartësia e tij është tetë metra. Ky mur ende i pa përfunduar është ide e kryeministrit tani në komë Ariel Sharon. E keqja e këtij muri është sepse është futur vende, vende thellë në tokat palestineze.
Për fund, në këtë tokë të shenjtë, e njohur nga tri fetë qiellore (herbreizmi, krishtenizmi dhe islami) po mbretëron një katrahurë e vërtetë. Papa Xhon Pali i II kishte vizituar tri tempujt e shenjtë, duke përfshirë edhe xhaminë e Aksasë. Vizita e xhamisë jep me kuptuar se Papa Vojtila e pranoi islamin si fe qiellore, dhe kështu u bë iniciatori i parë krishter për marrëveshje paqësore. Kësaj iniciative i pasoi edhe deklarata e Presidentit George W.Bush i cili është shprehur: "Kam marrë mision nga Zoti, Ai më ka thënë: Bush, shko në Irak largoje diktatorin dhe vendose demokracinë. Këtë e bëra. Gjithashtu Zoti më ka thënë: shko në Palestinë për t'ju dhënë paqen dhe jam duke e bërë". I pari president amerikan që ka kërkuar nga Izraeli të tërhiqet nga tokat e uzurpuara palestineze të vitit 1967-të, është Presidenti Bush i biri. Por derisa ishte gjallë lideri Arafat kjo paqe nuk u jetësua, tani me fitoren e Lëvizjes Islame Hamas si do të zhvillohen ngjarjet një Zot e di më së miri.
Urojmë që diplomacia botërore të jetë e matur përpara sfidës së re të krijuar nga populli më i varfër në botë por njëkohësisht edhe nga populli me përqindje më të lartë shkollore në botë. Përderisa është vendi më i ulët në botë, si duket ky vend i thithë të këqijat dhe detyrimisht është vendburimi i të këqijave të botës. Ky vend duhet të sundohet vetëm nga ata që e zotërojnë paqen në botë. Me shpresa se të këqijat do të shuhen së shpejti dhe do të lulëzojë e mira e dalë nga vendi i grumbullimit-hashrit.

[antares]

Ftesa dhe njohja diplomatike qe i beri Diplomacia Ruse (Vladimir Vladimirovici) levizjes heroike Hamas pas fitores se tyre te merituar elektorale shkaktoi jo pak turbulli ne Izrael dhe atyre te pertej-atlantikut. Per sa i perket klases politike Europiane, pas tredhjes se 1945 as qe mund te flitet per politike te pavarur nga sionizmi.
Rusia (ne ndjekje te politikave te saj kombetare) vetem perfiton nga mbeshtetja politiko-financiaro-ushtarake qe mund ti jape Hamasit (nderkohe qe eshte Vezhguese ne Organizaten e vendeve Islamike) dhe Palestines martire!

[Lioness]

Uashingtoni lë hapur zyrën palestineze

Me një vendim të presidentit amerikan, zyra e Autoritetit Palestinez për momentin do të mbetet e hapur.

Presidenti amerikan George Bush ka hapur rrugën që Autoriteti ta mbajë të hapur për të paktën gjashtë muaj të tjerë, zyrën e tij në Uashington, pavarësisht nga politika amerikane për të mos patur kontakte me qeverinë palestineze, të krijuar nga lëvizja militante Hamas.

Një zëdhënës për Shtëpinë e Bardhë tha se zyra ishte një rrugë e rëndësishëm komunikimi me kreun e Autoriteteit, Mahmud Abbas, i cili mbetet i angazhuar për paqen.

Shtete e Bashkuara e konsiderojnë Hamasin organizatë terroriste dhe pa ndërhyrjen e z. Bush, zyra, sipas ligjit amerikan, nuk do të lejohej të funksiononte.

Mbështetje nga Irani

Në një zhvillim tjetër, udhëheqja iraniane pritet që të demonstrojë mbështetjen për qeverinë e re të drejtuar nga Hamasi në një konferencë që do të mbahet në Teheran.

Në të pritet të marrin pjesë përfaqësues nga rreth dhjetë vende, në shenjë solidariteti me çështjen palestineze.

Konferenca mbahet në një kohë kur perëndimi po përpiqet ta izolojë Hamasin pas refuzimit që ai po bën për të hequr dorë nga dhuna dhe për të njohur Izraelin.

Në një përpjekje për ta përballuar këtë presion, Hamasi po kërkon ndihmën e botës.

Krizë ekonomike

Hamasi u përfshi në një krizë të madhe ekonomike që në momentin kur erdhi në pushtet.

BE-ja dhe amerikanët janë bërë të rreptë me ndihmën financiare e cila është me rëndësi kyçe për qeverinë palestineze.

Por Hamasi ka thënë gjithmonë se besonte se bota arabe dhe ajo islamike do t'i dilnin krah dhe udhëheqësit e tij do të kenë shkuar në Teheran me shpresën se do të marrin oferta konkrete për ndihmën financiare iraniane.

Ka patur premtime për ndihmë emergjence në vlerë 80 milionë dollarëshe nga vendet e Gjirit, por palestinezët janë shumë të ndërgjegjshëm se vendet arabe, nuk i kanë përmbushur angazhimet për ndihmë financiare në të shkuarën.

Për momentin, nuk dihet nëse qeveria e Hamasit do të jetë në gjendje të mbajë në funksionim si duhet shkollat dhe spitalet dhe të gjejë paratë për të paguar ushtrinë e nëpunësve civilë.

---------------------------------------------------------------

BE dhe US kane nderprere asistencen monetare ndaj qeverise se Hamasit. (Keto ndihma perdoren per te paguar rrogat e qeverise dhe nenpunes te tjere civile.) BE dhe US i kerkuan qeverise se re te heq dore nga programi i saj qe ben thirrje per zhdukjen e Izraelit, dhe nuk pranon ta njohe si identitet. Per me teper, Hamas refuzon te pranoje "Road to Peace Plan." I vetmi sot ne qeverine e Hamas qe po mundohet disi te vazhdoje negociatat per zgjiidhjen e ceshtjes palestineze me mjete paqesore eshte Abas, presidenti i Palestines.
Nderkohe, ndihmat humanitare (ushqimore, mjekesore etj) nga US apo BE nuk do nderpriten, por do vazhdojne te shperndahen nepermjet NGO-ve te ndryshme ne Palestine.
Hamas i ka bere thirrje shteteve islamike per asistence monetare, dhe sic eshte permendur ne artikull jane bere premtime per 80 milione dollare por shume pak eshte bere konkretisht.

[banago]

Ariel Sharon profili i një vrasësi

Nga Olsi Jazexhiu

Pas infarktit të shkaktuar në zemër, më 4 janar 2006, kryeministri izraelit, Ariel Sharon është ndarë njëherë e përgjithmonë nga jeta politike e Lindjes së Mesme. Edhe pse mediat në ditët tona, Sharonin në kohët e fundit janë munduar ta portretizojnë si njeriun e paqes së Lindjes së Mesme, siç Rajmonda Moisiu bën më 14 mars 2005, historia e tij është një nga më kriminalet të burrështetasve të shekullit të XX. Ariel Sharoni, është një kriminel lufte, si pasojë e vrasjeve që ai ka bërë kundër popujve arabë në Lindjen e Mesme. Sharoni ka qenë një anti-shqiptar i tërbuar i cili në kohën kur NATO ndërhyri në Kosovë për të bombarduar regjimin e Millosheviçit, ulërinte nga Jeruzalemi kundër myslimanëve kosovarë dhe qeverisë “Klinton”. Edhe pse vendi i tij duhej të ishte në Hagë, për krimet e kryera në Libanin e vitit 1982 dhe atyre më parë, ai i ka shpëtuar ndjekjes së drejtësisë, falë manipulimit që Gjykata e Hagës i bëri ligjeve të saja, sipas së cilave udhëheqësit e qeverive nuk mund të çohen përpara saj si pasojë e imunitetit diplomatik që gëzojnë. Megjithatë Sharoni ka qenë një kriminel i kërkuar në disa vende të botës. Në Belgjikë, deri në vitin 2003, ndaj tij gjykatat vendase kishin lëshuar një urdhër arresti. Krimet që Sharoni ka kryer, për hir të ndërtimit të projektit të shtetit të Izraelit të Madh, nuk mund të injorohen lehtë. Ngaqë shkrimi i ditëve të fundit nga Rajmonda Moisiu mundohet që Sharonin ta portretizojë si njeri të paqes, ky shkrim synon të provojë të kundërtën.

Cili ishte Ariel Sharoni?

Ariel Sharoni rrjedh nga një familje çifutësh nga Bjellorusia. I ati i tij ka qenë mik i ngushtë i babait të Menakhem Beginit, terroristit sionist që themeloi së bashku me Sharonin Partinë Likud në vitet 70-të. Pas luftës së Parë Botërore familja e Sharonit u largua për në Tblisi të Gjeorgjisë. Në vitin 1921 i ati i Sharonit, Samuil Sharon, u largua nga Gjeorgjia për në Palestinë, ku pushtoi një fermë arabe pranë Tel Avivit. Në këtë fermë të ndërtuar mbi tokën arabe, në vitin 1928 lindi edhe vetë Ariel Sharoni. Siç Sharoni rrëfen në kujtimet e tij, që kur ishte 13 vjeç i ati e mësoi se si të përdorë thikën për të vrarë fqinjët e tij. Ndërsa ishte ende i ri Sharoni iu bashkua organizatës terroriste Haganah. Në Haganah Sharoni mësoi ligjet e luftës dhe jetën e vështirë që një terroristi i duhet të bëjë. Motoja kryesore që ai mësoi ndërsa sulmonte fqinjët e tij arabë ishte se kundërshtarin duhej ‘ta godiste i pari dhe sa më rëndë’, dhe në mënyrë sa më brutale. Gjatë luftës për pushtimin e Palestinës në vitet 1948-49, Sharoni u inkuadrua në ushtrinë izraelite, e cila pas bombardimit dhe vrasjet që ju bëri britanikëve në Hotelin David, nisi të dëbojë arabët nga tokat e tyre historike. Nga një ushtar i thjeshtë që ishte, shumë shpejt Sharoni u bë gjeneral i forcave kolone. Megjithatë Sharoni ka qenë një ushtar i keq. Përgjatë jetës së tij ai është shquar për gënjeshtar, anarkist dhe i pabindur. Kështu gjatë pushtimit të Suezit në 1956, Sharoni çoi batalionin që udhëhiqte në kurth të egjiptianëve dhe po të mos ishte ndërhyrja amerikane ai së bashku me ushtarët e tij do të ishin vrarë. Karriera e Sharonit në ushtrinë izraelite nisi në vitin 1953. Në këtë vit ai u bë komandant i Njësisë 101, specialiteti i të cilës ishin sulmet në pararojë dhe terrorizimi i civilëve arabë. Në kujtimet e tij Sharoni shkruan se filozofia e jetës së tij ushtarake nuk ka qenë hakmarrja ndaj arabëve apo thjesht parandalimi i luftës, por “krijimi mes tyre i psikologjisë së mundjes, duke i goditur ata në çdo kohë dhe aq egër saqë të besonin se ai është i pathyeshëm.”… për këtë arsye shton ai, “mendimi im ka qenë që gjithnjë kur të godisnim nuk duhej të shkaktonim dëme të thjeshta, por dëme të paimagjinueshme te armiku.” Krimet e para të dokumentuara të Sharonit nisin në vitin 1953 kur ai pushtoi Jordaninë dhe shkatërroi mbi 45 shtëpi në fshatin Kibja të Bregut Perëndimor. Njësia 101 vrau 69 njerëz, ku mbi gjysma e tyre ishin gra dhe fëmijë. E njëjta njësi 101 do të vriste edhe 50 refugjatë arabë në kampin El-Bureig në Gaza. Edhe pse terrori i Sharonit do të dënohej botërisht, në Izrael, regjimi atë e shpalli hero.

Lufta e Vitit 1967

Shteti i vogël i Izraelit i themeluar në vitin 1948 kishte konsensusin e perëndimit si pasojë e zgjidhjes së ‘Çështjes Çifute’ që evropianët kërkonin t’i jepnin pas Luftës së Dytë Botërore hebrenjve që jetonin në Evropë prej shekujsh. Ngaqë sionistët patën refuzuar planin e Bismarkut gjatë fundshekullit të 19-të për krijimin e një shteti çifut diku në Madagaskar apo Afrikë, kolonializmi britanik në Lindjen e Mesme gjatë Luftës së Parë Botërore e pa krijimin e shtetit çifut në Palestinë si projektin më të mirë të dominimit të botës islame. Megjithatë projekti Sionist për të sunduar Lindjen e Mesme mori shumë hov pas viteve 50 si pasojë e emigrimit masiv të çifutëve rusë për në Palestinë. Për këtë arsye Lufta e vitit 1967 ishte e nevojshme për shtetin Sionist i cili kërkonte hapësirë për muzhikët që po pushtonin shtetin e ri nga Stepat e Siberisë. Edhe pse shumë çifutë nuk donin luftë, kolonistët hebrenj dhe qarqet ultra-sioniste kërkonin të bëhej luftë për të strehuar çifutërinë e Evropës në Lindjen e Mesme. Për këtë arsye gjenerali Ariel Sharon ishte nxitësi kryesor i politikës së kolonizimit të Bregut Lindor dhe Rripit të Gazës me kolonë izraelitë. Me gjithë suksesin e Izraelit në luftë, ushtari Sharon do të përjashtohej nga armata izraelite pas Luftës së Ramazanit apo të ashtuquajturës Luftës së Yom Kippurit siç çifutët e njohin atë. Gjatë Luftës së Ramazanit në 1973 ai rrezikoi sërish batalionin që udhëhiqte dhe po të mos ishte paqja e nënshkruar më pas, arabët do të kishin vrarë sërish me qindra ushtarë izraelitë. Ndërsa mbeti i papunë dhe në mes të rrugëve, Sharoni hyri në politikë, duke iu bashkuar Partisë së Herutit të Menakhem Beginit. Pas shumë aventurash më në fund në vitin 1977 Sharoni së bashku me Menakhem Beginin themeluan Partinë Likud. Me partinë e re u bashkua edhe terroristi i famshëm me një sy, Moshe Dajan dhe Ezer Veizman. Në zgjedhjet 1977-ës, Likudi fitoi zgjedhjet dhe Sharoni u bë ministër i bujqësisë. Gjatë kësaj kohe Sharoni nisi politikën e kolonizimit dhe pushtimit me dhunë të tokave të arabëve në Gaza dhe Bregun Perëndimor. Ndërsa në 1981 Ariel Sharoni u bë shtytësi kryesor në qeverinë izraelite që kërkoi bombardimin e centralit bërthamor iraken në Osirek.

Sharoni si kriminel lufte

Edhe pse Sharoni ka kryer shumë krime në Lindjen e Mesme, miqtë e tij ndërkombëtarë kanë evituar organet e drejtësisë që të përballen me të. Megjithatë në vitin 1981 kur Sharoni shërbeu si ministër i mbrojtjes, dhe pasi kishte pushtuar Libanin, janë pikat më kulmore të krimeve të tij. Më saktë masakra kundër civilëve palestinezë në Libanin e vitit 1982 në kampet e refugjatëve në Sabra dhe Shatila në Beirut ndërtojnë më mirë profilin vrasës të Sharonit. Historia e pushtimit të Libanit në 1981 lidhet me dëshirën e izraelitëve për të ndërtuar një Lindje të Mesme pro – izraelite pas paqes që ata siguruan me Egjiptin në 1978. Pasi jordanezët dëbuan OÇP-në për në Liban në 1970, Libani shërbeu si bazë e rezistencës palestineze. Për të shkatërruar palestinezët por edhe influencën e Sirisë, Sharoni pushtoi Libanin, duke instaluar një qeveri kristjane pro-izraelite në vend. Gjatë pushtimit të Beirutit, Izraeli e ktheu qytetin në gërmadhë duke vrarë mbi 19.000 civilë dhe plagosur mbi 30.000. Pushtimi i Beirutit u shoqërua me largimin e Arafatit dhe luftëtarëve të tij për në Tunizi. Megjithatë për të marrë hak deri në fund, edhe pas largimit të Arafatit, Sharoni pushtoi ushtarakisht të gjithë qytetin dhe pasi sulmoi me tanke të gjitha kampet e refugjatëve palestinezë, rrethoi kampet më të mëdha të tyre, Sabrën dhe Shatilën në Beirutin perëndimor, ku më pas futi falangat e krishtera libaneze për të ‘larë hesapet’ që ata kishin me palestinezët. Masakra kundër civilëve të pa-armatosur shkaktoi mbi 10.000 të vrarë të cilët u shfaqën nëpër televizionet e të gjithë botës ndërsa rrinin të vdekur nëpër rrugë. Masakra ishte kaq prekëse sa që në Izrael, mbi 400.000 banorë marshuan në rrugët e Tel Avivit dhe kërkuan dorëheqjen e qeverisë. Komisioni Kahan i Hetimit e gjeti Sharonin personalisht fajtor, dhe ai u shpall në të gjithë botën si një kriminel lufte. Atij iu refuzuan vizat qoftë në SHBA dhe Evropë.

Marrëveshja e Oslos

Më rënien e Bashkimit Sovjetik dominanca e perëndimit në Lindjen e Mesme u bë e padiskutueshme. Në vitin 1993 qeveria e re Laburiste së bashku me Klintonin në Oslo i dhanë Palestinës një marrëveshje, e cila parashikonte krijimin e shtetit palestinez në vetëm 22% të asaj që më parë ishte Palestinë. Megjithatë qarqet izraelite nuk donin të pranonin qeverinë e themeluar nga Jitzhak Rabini dhe Klintoni në Rripin e Gazës me Arafatin. Benjamin Netanjahu që ishte aleat i ngushtë i Republikanëve në Amerikë refuzoi Paktin Klinton dhe sulmoi publikisht Rabinin dhe Shimon Peresin, ndërsa Marrëveshjen e Oslos e krahasoi me Paktin e Mynihut ndërmjet Hitlerit dhe Çambërlenit. Propaganda bëri punën e saj. Në 1995 Rabini u vra nga terroristi çifut Jigal Amir, dhe në 1996 Likudi rierdhi në pushtet. Megjithatë në 1999 qeveria Likud ra dhe në pushtet erdhën sërish Laburistët me Ehud Barakun. Përpjekjet e Barakut për të krijuar Shtetin e vogël Palestinez, dështuan pasi Arafati nuk pranoi të shesë Jeruzalemin ndaj shtetit Izraelit. Por përpjekjet e Barakut për paqe krijuan një makth të paparë në qarqet ultra-sioniste të cilat zgjodhën Sharonin kryetar të Likudit. Për të shkatërruar njëherë e mirë Paqen në Palestinë, në vitin 2001, Sharoni marshoi në Xhaminë Aksa së bashku me një turmë fondamentalisësh hebrenj. Me marshin e Sharonit në Xhaminë Aksa, Marrëveshja e Oslos vdiq. Palestinezët nisën Intifadën Al-Aksa nën udhëzimet e Arafatit dhe në botën Islame u ngjall frika e shkatërrimit të Xhamisë së Shenjtë. Ndërsa në shkurt 2001 Sharoni u zgjodh kryeministër i Izraelit.

Sharoni, terrori dhe 11 shtatori

Pas fitores në zgjedhjet e shkurtit 2001 vetëm me 37% të votave, Ariel Sharoni u shpall kryeministër i Izraelit. Ndërsa bota dridhej, Ariel Sharoni përdori sulmet e 11 shtatorit 2001 që brenda natës të kthehej nga një ish-kriminel lufte, që kërkohej në të gjithë botën, në heroin e ri të luftës kundër terrorizmit botëror. I pa shqetësuar për krijimin e skandaleve publike, tip Sabra dhe Shatila, Sharoni rinisi një gjenocid të ri kundër palestinezëve. Ai futi trupat izraelite në Rripin e Gazës dhe Bregun Perëndimor duke shkatërruar shtëpi, bombarduar nga ajri, burgosur pa gjyq, torturuar dhe vrarë palestinezë sipas dëshirës. Duke iu gëzuar faktit se perëndimi tashmë ishte i tëri në eufori kundër Botës Islame, Sharoni iu kthye Arafatit, i cili i kishte shpëtuar vite më parë në Liban. Në 3 prill 2002 armata izraelite hyri në kampin palestinez të Xheninit të cilin do ta kthente brenda pak kohe në petë. Përfaqësuesi i OKB-së, Terxhe Road Larsen që vizitoi kampin pas masakrës deklaroi se kishte parë një tërmet. Në Xhenin u vranë disa qindra arabë, burra, gra dhe fëmijë. Shumë nëna u vranë ndërsa ushqenin bebet e tyre, ndërsa fëmijët e vegjël shihnin sesi bombat iu vrisnin prindërit dhe komshinjtë. Më pas, në 2 prill Sharoni rretho i Arafatin në Mukata të Ramallahut, dhe kërkoi ta vrasë. Por i përballur me protesta ndërkombëtare, dhe me furtunën që vrasja e Arafatit do të shkaktonte në botë, Sharoni, u tërhoq, duke izoluar Arafatin me muaj të tërë. Pas kësaj agjentët e tij brenda Mukatasë nisën helmimin e tij. Sikur të mos mjaftonte masakra e Xheninit dhe sulmi ndaj Arafatit, Sharoni pushtoi për shtetin izraelit gjysmën e Bregut Perëndimor së bashku me Jeruzalemin. Për këtë ai ndërtoi edhe një mur masiv për të burgosur të gjallë palestinezët. Edhe pse ky mur u shpall ilegal nga Gjykata Ndërkombëtare e Hagës, Sharoni vazhdoi të sundojë. Konfliktet që ndoqën Libanin, në shkurt 2005, kur kryeministri libanez Rafik Hariri mbeti i vrarë, sipas politikanëve arabë mbajnë pas gishtin e Sharonit i cili me ndërhyrjen në Liban dhe largimin e Sirisë që aty synonte të izolojë palestinezët nga regjimet mike dhe të hakmerret me Libanin për atë që la pa bërë në 1981. Megjithatë, infarkti0 që e goditi në zemër në 4 janar 2006 e ndaloi Sharonin nga vijimi i dosjes së gjatë të krimeve që ai ka bërë përgjatë historisë. Duke parë rezymenë e përgjakshme të historisë së Ariel Sharonit, shkruesi i këtij shkrimi habitet dhe pyet se për cilin Sharon – njeri paqeje – flet Rajmonda Moisiu më 14 mars 2005?

http://www.sot.com.al/index.php?opti...id=19749&lang=

[antares]

......dhe i perdorim per te laxuat Jerusalem Post, Haaretz, Washington Post etj.
Bile kemi dhe veshe per te degjuar Fox-News......

[Lunesta]

Ariel Sharoni ishte subjekti i shkrimeve gjithe respekt nga 6 faqe te Times edhe Newsweek. Ska cfare komenti ti besh me shume atij. Kurse Jazexhiun se njef as komshia perballe. Ate as hoxha lagjes sma merr mendja qe e njeh. Sa qyqare qe jeni qe sillni shkrime funderrina ketu ne forum. Po me mire keshtu se sa me shume ju sillni pacavure te tilla aq me shume antipati krijoj per juve dhe fene tuaj.

Ky jazeleshi pse nuk ja thote dpd keto mendime izraeliteve?

A po flitet per te njejtin Sharon qe i beri tere ushtrite e arabve tja mbathin nga syte kembet kur ti tekej?

[alko71]

Mbani anen krimineleve mbani se mire jeni nisur!!!

Pritni se edhe ne po presim.

[banago]

Propagande islamike, e mbeshtetun mbi gjysem-te verteta dhe mashtrim....

qe perpiqet te shese hipotezat per fakte....

ka plot gazeta 5 centeshe neper boten arabe qe opiumizojne trute (edhe ashtu te shperlare) te arabve... mos filloni te copy&paste llumin e analizes arabo-shterpe.

Se jetojm ne Europe dhe shyqyr zotit dime edhe gjuhe te huaja....

Pershedetje!

Sa gjuhe te huaja do zotrote??? Mos valle duhet te dish gjuhe te huaja qe te kuptosh te verteten??? Mos valle çdo e vertete duhet te quhet me llagepin "propagande islamike"??? Po pse valle, na genjen historia??? Po zotrote do te thuash qe ndodh qe qeni te haje te zotin kur permend ato mediat amerikano-çifute???

E habitshme!!!

Ore, edhe nje pyetje te fundit: e ke lezur shkrimin apo vetem titullin???

Pershendetje!

PS: Te lutem te me falesh per ndonje gabim drejtshkrimor.

[Labeati]

Pershedetje!

Sa gjuhe te huaja do zotrote??? Mos valle duhet te dish gjuhe te huaja qe te kuptosh te verteten??? Mos valle çdo e vertete duhet te quhet me llagepin "propagande islamike"??? Po pse valle, na genjen historia??? Po zotrote do te thuash qe ndodh qe qeni te haje te zotin kur permend ato mediat amerikano-çifute???

Duhet te dish gjuhe te huaja qe te verifikosh lajmin, dhe te mos manipulohesh nga militantet e propaganda boshe. Duhet te dish gjuhe te huaja qe te lexosh historine e plote ne te gjitha variantet dhe jo copa e gjys-te verteta qe jane ma keq se rrenat. Dhe as interpretimet simbas interesit.

Nji shembull i thjesht: Thuhet aty se Aron ishte i deshtuem si ushtarak, dhe se humbi ne Sinai.
Ne fakt nga burime te tjera ma te besueshme se ato arabe (te cilat disfatat i trumbetojne si fitore - shembulli ma i fundit nga propaganda Sadamiste - Ali Komiku), pra na rezulton ndryshe. Egjipti e Siria ne befasi dhe me superioritet numerik (ne Sinai ishin disa qindra ushtare egjiptiane per cdo ushtar izraelit) ne diten e Yom Kipurit sulmuan pergjate kufirit me Izraelin dhe nen efektin e avantazhit fillestar perparuan ne shkretetire... ndersa Sirianet u gozhduan ne lartesite Golan pavarsisht se ata kishin 600 tanke moderne ruse kunder 100 tankeve izraelite, nderkohe qe po ate dite Izraeli humbi avantazhin ajror per shkak se Sirianet ishin furnizuar me sistemin ma te fundit modern rus te raketave anti-ajrore te cilat rrezuan rreth 50% te avioneve izraelit qe u derguan me urgjence.
Sharon luftoi si gjeneral-brigade ne Sinai dhe mbas goditjes fillestare i hodhi trupat e vet ne k/sulm, dhe u doli egjiptianeve ne shpine duke nderpre lidhjen e tyne me Egjyptin.
Ushtria egjyptiane mbeti e izoluar ne shkretetine... dhe rruga drejt Kajros ishte e hapur.
Ishte nderhymja energjike e Kisinger (sek.amerikan i shtetit) qe detyron izraelitet te ndalonin, me qellim qe ti linte njefare "nderi" Egjyptit per negociatat e paqes.. qe mos te dukeshin si i munduri me fituesin....
...........................

Ne lidhje me mediat islamiko-arabe.
Mungesa e etikes, moralit dhe profesionalizmit asht tipike per median arabe.
Cdo person a gazete atje boton perdite fyemje e shamje e nxit urrejtjet rracore, fetare e etnike.

Ne asnje gazete perendimore e as izraelite nuk lejon etika qe te bahet thirrje per vrasje njerezish te pafajshem, zhdukjen e arabeve, muslimaneve etj... per gjana shum ma te vogla gjykatat marrin masa.

Keshtu edukohet publiku me respekt ndaj vlerave e nuk prodhohen kamikaze...
pa fole per aftesite profesionale ne vende ku shtypi i lire ka qindra vjet qe ekziston...

[antares]

==============
Ne asnje gazete perendimore e as izraelite nuk lejon etika qe te bahet thirrje per vrasje njerezish te pafajshem, zhdukjen e arabeve, muslimaneve etj... per gjana shum ma te vogla gjykatat marrin masa.
====================
Ceshtja shtrohet jo "a fluturon gomari" po tufa e gomereve fluturon ne formacion "V" si patat apo ne menyre te shperndare si laraskat.......

Labeat! Ke ngaterruar forum me duket........
Ky nuk eshte seksioni i barcoletave......