Fjala e Zotit

[toni77_toni]

NATA E KRISHTLINDJES
Mag. Don. Kolë Gjergji,
kapelan në famullinë Bruck a. d. Mur në Austri

L 1: Is 9,1-6; L 2: Tit 2,11-14; Ungjilli: Lk 2,1-14



Të dashur vëllezër e motra, qoftë levduar Jezu Krishti!

Të dashur besimtar, sot në këtë Natë të shenjt për ne të gjithë, prej Zonjës Mari, Zojës së Bekuar lindi, Shëlbuesi i mbarë botës, Jezu Krishti. Kemi lënë pas katër javë përgatitjeje të kohës së Adventit, ku shërbesa e Fjalës së Zotit, që kemi e ndëgjuar na e mundësoi disi, që t´a zbulojmë dhe të pyesim secili vetvetën se „kush është Ai, i cili duhet të vjenë?“: Ky është Jezusi, Biri i Zotit, Shëlbuesi, ky është Ai, i cili u zu për vërtytë të Shpirtit Shenjt:"Emanueli"- „Zoti me ne“. Me këto të vërteta, misteri i Kërshëndellave veç është në zemrat tona, në familjet tona, në famullitë tona dhe në mbarë popujt që bësojnë në këtë të vëertetë të fesë. Pra, sot në këtë natë të shenjt shëndriti një Dritë e madhe, ndriçoi një Yll në errësirë, që t’na shëndritë zemrat tona, që ndoshta janë ende në errësirën e mëkatiti. Nuk guxojmë atë t’a humbasim se çka u s´kjarua në porositë e Shkrimit shenjt, por duhet t'a pranojmë me fe të gjallë, se Zoti u bë Njeri e banon ndër ne. Sot erdhi ai në botë, për mua, për ty, për ne, për mbarë njerëzimin anembanë, që t'na dhuronë, gëzimin, paqën, dashurinë, mirëkuptimin me Zotin dhe me njeriun. Papa shën Leoni i Madhë, në predikimet e tija të famshme për Krishtlindje, thotë: „Besimtarë të dashur, të gëzohemi në Zotin, t´ia hapim zemrat tona gëzimit të vërtetë, sepse ka zbardhur ditë, a e cila për ne do të thotë shëlbimi i ri, si përgatitje paraprake për lumturinë e më vonshme e të përhershme. Ky gëzim përseritet në ciklin vjetor si një mister i lartë i shëlbimit tonë, përseritet e premtuara në fillim e në fund për të vazhduar pa mbarim“.


Me këtë ngjarje shëlbimprurëse, filloi një epokë e re, sot lindi Jezu Krishti, Zot. Takimi ynë i parë me Kërshëndellat duhet të pranohet me gëzim, paqe e dashuri, se vetëm Jezusi mund të na begaton me këto, sepse gezimi, paqa e dashuria sot është në mesin tonë dhe me ne. Të gëzojmë dhe të galdojmë, sot kur kremtojmë ditëlindjen e jetës, jeta, e cila shkatërroi frikën prej vdekjes dhe na gëzoi me premtimin, që do të na dhuron jetën e pasosur.


Secili prej nesh ka të drejt të gëzohet sepse kemi pjesëmarrje në lindjen e Zotit. Le të gëzohet i drejti, sepse po afrohet për të lëvdata, le të gëzohet mëkatari, sepse ai është i ftuar për falje, le të gëzohet edhe jo i krishteri e të galdojë, sepse edhe ai është i thirrur në jetë me Krishtin.


Jezusi është Biri i Zotit, i cili qe lindur në shpellë të Betlehemit. Ai qe zënë mrekullisht për vërtytë të Shpirtit Shenjt, se për Zotin gjithçka është e mundshme. Zoja Mari e barti në krahror me fe të gjallë e dashuri amërore. Krishti u bë njeri për të na shëlbuar.


Zoti na ka dashur neve dhe e dërgoi Birin e vet si shëlbues për ne e faljen e mëkateve tona. Çlirimi dhe shëlbimi vjenë nëpërmjet Krishtit. Kjo është një dashuri e madhe e pa masë, e cila nuk kërsen asgjë për ne njerëzit, kur Zoti e dërgoi Birin e vet, që ne të jetojmë në saje të Atij.


Jezusi, Drita e vërtet, që t'shëndritë çdo njeri, lindi, erdhi në botë, që bota sot ta shoh këtë Dritën dhe bota të jetoj në Dritën e gjallë, që nuk fiket kurrë. Me dëshirë që sa më mirë t'a kuptojmë këtë mister të shpallur në dëshminë e pranisë së Zotit për njeriun, e më dëshirë, që të jemi sa më afër Atij, t´ia dëshirojmë edhe njëri-tjetrit paqën dhe bekimin e Zotit.


„Me ne është Zoti“. Zoti Shëlbues është tek ne, ai i cili na falë, na ndihmon, na dhuron dashuri e paqe. Zoti i tha «PO» njerëzimit, secilit, po, të gjithë neve. Zoti na vjenë neve përballë, ai na pranonë. Fjala, që neve na fletë, është Jezu Krishti: «Sot na leu një fëmijë». Zoti neve na donë dhe ai pret në dashurinë tonë.
Lindja e kësaj foshnje në shpellë të Betlehemit e dhuroi gëzimin në botë tek ne njerëzit dhe ai bëri që të ndriçon një dritë, ku ndriçoi prej grazhdit dhe ndriçon gjithmonë edhe sot në botë. Jezu Krishti duhet të lind në rend të parë në zemrat tona, në familjet tona, që t'mund t'ia dhurojmë atëherë vëllaut njeri e motër që ka nevoj. Ta pranojmë atë në zemrat tona dhe ta lejojmë në bujtinën e zemrës. Kjo e kremte na tregon se sa i madh dhe i vlefshëm është njeriu para syve të Zotit. Zoti nuk i dërgoi vetëm engjëjtë në tokë, por ai vet u bë njëri prej nesh në misterin e Inkarnimit, Mishërimit.


Që t’na bëhen Krishtlindjet të vërteta, duhet që të gjithë njerëzit t’i pranojmë me një dashuri të pakufizuar dhe të sinçertë dhe atyre, që t’ju hapim zemrat tona. Kjo fillon dhe duhet të fillon në ne dhe në familjet tona. Të mundohemi, dashur vëllezër e motra, që lindjen e Krishtit ta jetojmë dhe ta dëshmojmë për çdo herë dhe gjithkund pa u frikuar askurr!

Për shumë mot të gjithëve Krishtlindjet! Amen.

[niku-nyc]

Toni, shum lexime te bukra qe ke vendosur! Sdi cfare tjeter me te then cdo gje esht pershkruar ne lexim...

[toni77_toni]

Porosia e Kërshëndellave - 2005

Prizren, dhjetor 2005
Mons. Mark SOPI, ipeshkev


“Mos kini frikë! Ja, unë po ju sjell një lajm të mirë: gëzim të madh për mbarë popullin! Sot, në qytet të Davidit ju lindi Shëlbuesi – Krishti Zot!” (Lk 2, 10-11)


Vëllezër e motra, besimtarë të dashur!

Lajmi më kumbues dhe më i rëndësishëm në historinë e njerëzimit ishte dhe mbetet lajmi mbi lindjen e Jezu Krishtit. Engjëlli i Zotit u lajmëron barinjëve: “Mos kini frikë! Unë po ju sjell një lajm të mirë, gëzim të madh për mbarë popullin...”. Janë këto fjalët e gëzueshme dhe shpresëplote, sepse përmes tyre shpallet mishërimi i Birit të Zotit për shëlbimin e botës.


Kjo ngjarje e mrekullueshme përkujtohet dhe kremtohet çdo vit në këtë kohë me gëzim të madh në mbarë botën e krishterë. Nata e shenjtë e Krishtlindjes, por edhe ditët e ardhshme të kësaj kohe të shenjtë, janë ditë të veçanta kur gëzimin tonë i’a shprehim njëri-tjetrit me dëshirat më të përzemërta për një mirëqenie më të mirë, më të lumtur, të begatshme dhe të qetë.


Lindja e Jezu Krishtit është premtimi i realizuar i Zotit, i paralajmëruar edhe nga profetët. Ky përkujtim është një përtrirje e vazhdueshme e mirësisë së Zotit që përforcon, ushqen dhe përtërinë fenë e besimtarëve.


Krishti është Zot. Këtë e kanë paralajmëruar profetët në Besëlidhjen e Vjetër duke paralajmëruar edhe kohën dhe vendin e lindjes së tij. Mikea profet thotë: “E ti, Betlehem – Efratë, i vogël ndër qytetet princërore të Judës, prej teje do të dalë ai që do ta sundoj Izraelin... Ai do të ngritet, do të udhëheqë me fuqinë e Zotit, me madhërinë e emrit të Zotit, Hyjit të vet... Ai vetë do të jetë paqja”! (Mik 5, 1a. 3. 4).


Krishti, Shpëtimtar i botes – Mbret i paqes dhe i drejtësisë, është një realitet historik. Fjala e Zotit u bë njeri. Me lindjen e tij filloi një epokë e re, e cila do të shënohet me Ligjin e dashurisë. Përmes tij mësuam se Zoti është Dashuri, babë i mirë, i cili falë, dhe e don njeriun.


Te shën Gjoni Ungjilltar mësojmë: “Në fillim ishte Fjala, e Fjala ishte në Hyjin e Fjala ishte Hyj” (Gjn 1, 1). E Fjala u bë njeri e banoi ndër ne (Gjn 1, 14).
Në personin e Krishtit gjen arsyen dhe kuptimin e vet jeta e cila është dhuratë e Zotit. Besimi në Krishtin nuk turpëron. Përkundrazi, kanë mbetur të turpëruar ata që tentuan ta mohojnë egzistimin e tij. Nuk është e mundur që i tërë njerëzimi t’i përqëndroj ngjarjet e veta reale rreth një personi irreal. Autenticiteti i Ungjijve, letërsia botërore, arti dhe shumë veprime tjera në botë, nuk u lënë vend aspak dyshimeve të tilla, përkundrazi na thërrasin që përherë ta lëvdojmë emrin e Zotit.


Krishti – Biri i Zotit, gjatë tërë misionit të tij të shenjtë, e dëshmoi se vërtet është Mesia, i Dërguari i Atit, që i’a shpalli Atin njerëzimit por edhe e shfajësoi njerëzimin prej mëkatit. Krishti duke iu drejtuar apostujve, thotë: “Askush nuk e di kush është Biri, përveç Atit, dhe kush është Ati, përveç Birit dhe atij, kujt Biri do t’ia zbulojë” (Lk 10, 22). Edhe në një vend tjetër e identifikon veten me Atin: “Unë dhe Ati jemi një” (Gjn 10, 30). Erdhi në këtë botë për njerëzit dhe kujdesi i tij për ta ishte i madh: Shëroj të sëmuarit, ngushëlloj të pikëlluarit, mësoj dhe udhëzoj njerëzit që në zemrën e tyre të mretëroj paqja, e vërteta dhe jeta. Me ngjalljen e të vdekurve u tregoj së është zotërues i jetës dhe i vdekjes. Nga mësimi i tij njerëzit mbetnin të habitur, “sepse i mësonte si ai që ka autoritet e jo porsi skribët” (Mk 1, 22).


Lindja e Krishtit për besimtarë është festë gëzimi, sepse Biri i Zotit lind i mëshëruar në kraharorin e Virgjërës Mari, bëhet i ngjajshëm me ne në të gjitha, përveç mëkatit. Lind në këtë botë që të jetë pranë nesh, dhe me ne, si vëlla, mik, pajtues dhe shëlbuesi ynë.


Gjatë kësaj kohe të Krishtlindjes, le t’i bashkohemi zëshëm brohoritjes së asaj nate të shenjtë kur Krishti lindi në varfëri për të na kujtuar edhe të tjerët që janë të varfër e që kanë nevojë për ne. Ai e identifikon vetveten me të varfër duke thënë: “Çkado bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi më të vegjël, e bëtë për mua” (Mt 26, 40). Prandaj, edhe ne duhet t’i duam të varfërit dhe të kujdesemi për ta.


Vëllezër e motra,
Zoti i’u ka dëftuar dhe folë njerëzve në mënyra dhe kohë të ndryshme. Në këtë na përkujton shën Pali: “Mbasi Hyji herë mbas here dhe në mënyrë të ndryshme, në të kaluarën, u ka folur etërve me anë të profetëve, së fundi, në këto ditë, na foli edhe neve me anë të Birit” (Heb 1, 1-2).


Kjo ngjarje e madhe dhe e mrekullueshme, na kujton dashurinë dhe kujdesin e Zotit për njeriun, për mbarë njerëzimin. Pjesë e këtyre jemi edhe ne si ndivid dhe si popull. Ndaj nesh e ka treguar dashurinë e vet në mënyra dhe kohë të ndryshme, e në veçanti në kohët e rëndësishme dhe vendimtare për ne. Ngjarja e Kërshëndellave në mënyrë analoge mund të krahasohet me ngjarjen tonë. Lindja e një realiteti të ri e të dëshiruar me shekuj, lirimi nga robëritë dhe vështirësitë e ndryshme në një liri të plotë. Në këtë moment vendimtar duhet bashkuar të gjitha fuqitë tona. Në këto ditë të gëzueshme të bashkohemi në falënderim Zotit për të gjithë, duke lutur për paqe, mirëkuptim dhe dashuri mes njerëzve. Është detyrë e jona që të lutemi për udhëheqësit, përfaqësuesit tanë, që Zoti t’i forcojë dhe t’i shndritë për të marrë vendime të mira dhe të drejta që të na sjellin mirëkuptim, tolerancë, paqe e dashuri mes njerëzve.


Me këtë rast, nuk mundem e mos të kujtoj obligimin tonë ndaj bijës sonë të madhe Nënë Terezës. Ajo me veprën e vet humane na afirmoj para mbarë botës. E lartësoj popullin e vet me virtytet e veta njerëzore dhe hyjnore. Është shpreh dëshira jonë në raste dhe mënyra të ndryshme që ta kemi në mesin tonë. Këtë mundë ta realizojmë me detyrën që i’a kemi vu vetit, ngritjen e katedrales së saj në Prishtinë. Hapat nismëtar janë bërë, tani lypet vazhduar.


Prandaj, ju ftoj të gjithëve, të bashkohemi në lutje edhe për këtë qëllim, për ta realizuar këtë projekt. Kontributet tuaja janë më se të nevojshëm. Nuk dyshojmë se idealet tuaja për gjëra madhore siq u treguan në të kaluarën, nuk do të mungojnë edhe tani për këtë qëllim. Me realizimin e projektit në fjalë, në vitin 2010, njëqindvjetori i lindjes së Nënë Terezës, kemi spresë të madhe ta kemi edhe Atin e Shenjtë, Papën në mesin tonë. Tani të gjitha janë para nesh, dhe realizimi i tyre mëvaret prej nesh.


Lusim Krishtin Zot për këto qëllime të mira. E lusim dhe urojmë që Ai të largoj çdo urrejtje, vështirësi dhe pikëllim duke i zavendësuar me mirësi, mirëkuptim, paqe dhe dashuri.


Viti i Ri na gëzoftë me përfundimin fatlum të proqeseve të filluara: Kosova shtet sovran dhe i barabartë me shtetet tjera. Poashtu urojmë vazhdim të mbarë e të mirë të fillimit të katedrales Nënë Tereza në Prishtinë.



Për shumë mot e me gëzim Kërshëndellat, urime për një Vit të Ri, të lumtur dhe frytëdhënës.

[toni77_toni]

Pagëzimi i Zotit tonë Jezu Krishtit!
Mag. Don. Kolė Gjergji,
kapelan nė famullinė Bruck a. d. Mur nė Austri



Kisha shenjte na fton tė gjithė neve sot, qė ta kremtojmė ditėn e Zotit dhe njėkohsisht «Pagėzimin e Zotit tonė Jezu Krishtit». Ngjarja figurative-biblike e kėsaj dite ndodh nė lumin Jordan. Kjo ditė ėshtė zbulesa e dėrgimit mesianik tė Krishtit, qė tu kumton tė gjithėve Lajmin e gėzueshėm.


Me tė dielen e sotme «Pagėzimin e Zotit tonė Jezu Krishtit» mbaron edhe koha liturgjike e Kėrshėndellave. Nė kėtė ditė kisha kremton hyrjen publike tė Shėlbuesit nė detyrėn Mesianike. Ai ėshtė Biri i Zotit, i njėjtė me Atin nė bashkim me Shpirtin Shenjt. Si njeri, Jezu Krishti e ka njė fillim nė kohė: ai qe zėnė me anė tė Shpirtit Shenjt dhe qe linduar prej Virgjėrės Mari. Fjala e Zotit nė kėtė tė dielė na mundėson qė tė pėrmbushemi me njė energji hyjnore e t'mund tė jetojmė me Zotin me anė tė Shkrimit Shenjt.


Leximi i parė i Isaisė profet na e paraqet «Shėrbėtorin», i cili ėshtė i thirur prej Zotit. Ky ėshtė i ftuar qė t'ua predikon tė gjithė popujve besnikėrinė dhe mėshirėn e Zotit. Pėr kėtė detyrė qė mori prej Zotit, ai duhet tė kuruajohet me Shpirtin e atij. Gjithēka qė vjenė prej Zotit ėshtė mė i fuqishėm se bota. Prej Zotit rrjedh feja dhe dashuria: Feja dhe besimi nė Jezu Krishtin, nė Birin e Zotit, kurse dashuria nė tė gjithė njerėzit qė janė bėrė vėllezėrit e motrat tona.


«Pas meje po vjen njė mė i fortė se unė». Gjon pagėzuesi me kėto fjalė dėshmon ardhjen e Jezu Krishtit, si mė tė fuqieshėm, mė tė fortė, sepse ai ėshtė Zot. Gjoni u pėrgatitit tė gjithė njerėzve rrugėn pėr Ardhjen e Shėlbuesit, ku predikonte kthimin dhe faljen e mėkateve.


Jezusi u pagėzua prej Gjonit nė lumin Jordan. Kur ai hyri nė ujė Zoti e dėrgoi Shpirtin Shenjt mbi tė dhe u ndėgjua njė zė: "Ti je im Bir - Djali i dishirit! Ty tė miratova!» Zoti e dėshmoi Jezusin si Bir tė vetin. Gjon Pagėzuesi e tregon Jezusin se ai ėshtė mė i madh, qė do tė vjenė pas tij. Jezusi dėshiron qė tė pagėzohet. Ai qėndron nė rend me mėkatarėt, jo se ishte mėkatar, por qė mėkatet e njerėzimit, tė botės t'i marr nė vetvete. Uji nė kėtė kontekst simbolizon pastrimin prej mėkateve, ku nė kėtė mėnyrė me dashurinė e Zotit njeriu bėhet njeri i ri.


Pagėzimi i Gjonit nuk ishte sakrament, por parapėrgatitje pėr kėtė. Ai e tha kėtė vet: «Unė ju pagėzova me ujė, kurse ai qė po vjenė pas meje do t'ju pagėzon me Shpirtin Shenjt». Me pagėzim Jezu Krishti fillon veprimtarinė e vet. Jezusi u pagėzua, kurse bota u shėlbua!


Uji nė kėtė kontekst simbolizon pastrimin prej mėkateve, jetė, gjallėri, ku nė kėtė mėnyrė me dashurinė e Zotit njeriu bėhet njeri i ri. Duhet ta kemi tė kjartė se nė çdo pagėzim hapet qieli mbi tė pagėzuarin dhe kėshtu Zoti e shpreh dashurinė dhe miratimin e vet. Ku kėshtu çdo pagėzim ėshtė hyrje nė familjen e Zotit, lindje nė njė jetė tė re me Zotin.


Zoti tė gjithėve neve na fton nė njė jetė me tė. Pėr kėtė bashkjetėsė me tė shumė i nevojshėm ėshtė “kthimi”, kjo do tė thotė jetėn tonė ta vėmė nė drejtim tė drejt apo nė rrugė tė drejt, dhe kėshtu tė largohemi prej egoizmit, tė largohemi prej urretjes, keqdashjes dhe tė ofrohemi dashurisė sė Zotit dhe njerėzve.


Dashur vėllezėr e motra, tė ndalemi edhe ne sot e tė mendojmė disa momente mbi pagėzimin tonė, mbi fillimin e jetės sonė me Krishtin. Ja, çka na thotė shėn Ambrozi ipeshkėv mu nė kėtė ditė: «Shiko, ku je pagėzuar, nga tė rrjedh ty pagėzimi, nėse jo nga kryqi dhe vdekja e Krishtit. Kėtu qėndron mbarė misteri: ai u mundua pėr ty. Nė tė je shėlbuar, nė tė je shpėtuar». «Vetėm, qė tė jesh i pagėzuar nuk vlen mjaft, por qė tė jetosh me Zotin dhe me bashkėsinė e tė besuarve si i pagėzuar.» Amen.