Cani

[Shiu]

Cani
(për A.Q.)


Cani
do të jetë kjo
edhe një nga shakatë e tua të marrëzishme
nuk më besohet se ke vdekur, jo
fytyra jote e buzëqeshur
më është fiksuar në bebëza
si diapozitiv me ngjyra të pazbehura

eh, Cani
gjersa të tjerët ngadalë e shijojnë jetën
ti tënden e pive në një gllënjkë të tërën
atë koktej të çuditshëm
ëndrrash rinore
gënjeshtrash të falshme
ambiciesh të pashterrshme
e dashuriçkash të njëpasnjëshme

deshe kohën ta mashtrosh kaq i ri
e koha aq tinëzisht ta hodhi ty

Cani, ti e ke njohur mikun tim
atë thatanikun shtatgjatë
e ke parë gjithmonë në humor të mirë
rrallë herë të mërzitur
dhe atë rastësisht të mërzitur
kur në çast e harron filozofinë e tij jetësore:
“kam lindur me një defekt të pashërueshëm në zemër
dhe çdo çast mund të vdes
ndaj çdo mëngjes të ri e kremtoj si festë”

e unë, Cani, miku im
kam lindur me një defekt të pashërueshëm në shpirt
ndaj ta shkruaj nga kjo botë
këtë letër me lotë
edhepse e di që s’do ta lexosh kurrë

kam edhe shumë për të të thënë, Cani
je më i ri
dhe duhet të më dëgjosh
ndaj më prit kur të vij
atje një ditë
të çmallemi mirë e mirë
e pastaj dhe të të qortoj pak
që ike kështu pa u përshëndetur
këtë s’ke guxuar të ma bësh
mua, mikut tënd të vjetër

* * *

sot
bora mbulonte dheun
e dheu të mbulonte ty
dhe ndërkohë
nën tingëllimën e lopatave të përbaltura
ca nga fluskat e bardha që vërtiteshin në ajër
i more me vete ti...

Prizren, 29 janar 2004