Ditët e Ardhjes

[toni77_toni]

E DIELA E PARË E ARDHJES (27 11 2005)
Mag. Don. Kolë Gjergji,
kapelan në famullinë Bruck a. d. Mur në Austri

L1: Is 63, 16-17;64,1-7; Ps. 80 (79); L2; 1 Kor 1, 3-9; + Ungjilli: Mk 13,33-37

"Rrini me kujdes! Rrini zgjuar, sepse nuk e dini kur do të vijë ai çast"

Të dashur besimtar, vëllezër e motra, me këtë urdhër të Jezusit nga ungjilli i kësaj së diele të parë të Ardhjes, sot kisha shenjte e cila është e prezente në të katër anët e botën filloi një vit të ri kishtar liturgjik, një kohë të re përgatitëse, pritëse, kohë e mëshirës, e kthimit, e dashurisë, e cila në kishë, por edhe në shkencën liturgjike quhet Koha e Adventit apo e Ardhjes.

Ardhja është një fjalë, që ne veti e ka kuptimin e të ardhurit apo të dëftimit, por në shekuj me radhë përdorej për të treguar Kohën liturgjike në të cilën Kisha përgatitet për të rijetuar Kërshëndellat - Ardhjen e Birit të Zotit, Jezu Krishtit, e Mishërimin - Inkarnimin e Tij, apo periudhën katërjavore që u paraprinë Kërshëndellave. Kjo Kohë e shenjt liturgjike është një kohë e pritjes, por nuk është një kohë që t'mos bëjmë asgjë. Adventi nuk është një kohë e ikjes, e larguarjes, e arratisjes, por kjo është një kohë pritjeje në Ardhjen e Birit të Zotit.

Kjo kohë „rrini - zgjuar“- „rrini – gati“ është drejtuar vetëm neve e askujt tjetër, që jemi në pritjen e Zotit tonë Jezu Krishtit, kurse ne, si besimtar, për këtë ngjarje të madhe shëlbimprurëse kemi nevojë për heshtje, shuajtje e lutje të pandërprerë dhe rikthim në një jetë të përshtatshme dhe në pëlqim Zotit. Një herë një filozof me emër Sören Kierkegaard thoshte: „Gjendja e botës së sotme, tërë jeta, është e sëmur. Po të isha qenë mjek e nëse ndokush do të më pyeste: Çka do të më këshilloni? – unë do t`i përgjigjësha: Qëndro në heshtje!“.

Kurse ungjilli i kësaj së diele na proferon me një fjalë apo urdhër sikur që e cekëm edhe me lartë, që të jemi të zgjuar dhe të përgatitur për Ardhjen e Birit të Zoti. Andaj, ky urdhër: „Rrini zgjuar, sepse nuk dini se në ç`ditë do të vijë Zotëria juaj“, duhet edhe të jetohet prej secilit prej nesh gjithmonë e gjithkund duke qëndruar në Të me një dashuri të madhe që kemi. Andaj, të rrimë zgjuar me jetën tonë!

Dashur vëllezër e motra, edhe Koha e Ardhjes e ka një qëllim për ne të gjithë, një dëshirë prej Zotit, ku neve Ai këtë na dëshiron e për këtë arsye na urdhëron që të gjithë ne të arrijmë në qiell, në parajsën e amshuar, në lumturinë e të të gjithë shenjtërve. Kisha na porosit sot e gjithmonë, që ta ndalim një rrugë të keqe të jetës sonë të përditshme dhe ta fillojmë një jetë të re, duke ia kushtuar Atij tërë vetvetën tonë.

Prandaj, ta largojmë errësirën prej zemrave tona, që ndoshta neve na ka kapluar, dhe ta përqafojmë Dritën e gjallë, e cila nuk shuhet kurrë, Jezu Krishtin pishtarin, dritëdhënësin e amshuar të mbarë botës. Recepti më i mirë do të ishte dhe është që ne ta mbajmë dekalogun e shenjt të Zotit dhe t´i pranojmë me rregull e dëshirë sakramentet që na ofron kisha në çdo rast e kohë. Të mundohemi, dashur vëllezër e motra, gjithmonë të bëjmë mirë dhe e mira të rritet dhe të zhvillohet në ne, në familjet tona, në vendin tona dhe në të gjithë popujt.

Kjo kohë na porosit që të drejtohemi ka Zoti, të bëhemi njerëz të rinjë me zemra të mishit e jo me zemra guri. Kjo kohë kërkon prej nesh një kthim të sinçertë dhe ndenje zgjimi. Ne duhet të kthehemi shpirtërishtë ka Zoti, ta lemë atë rrugë e cila na udhëheq në shkatërrim dhe në errësirën e jetës sonë dhe ta marrim rrugën e mirë dhe të drejtë, e cila na udhëheq ka drita e shëndritur nga Zoti.

Ta shijojmë këtë dritë e cila nuk fiket kurrë! Të përgatitemi se Ai po vjenë dhe kur ai të mbërrin në mesin tonë ti shërbejmë atij me zëmër të pastra. Ti dalim Atij përballë pa u frikuar dhe të bashkohemi me të, për të, dhe të qendrojmë përgjithmonë në të.

Një duhet të na jet e kjartë: Jezu Krishti, Biri i Zotit zbriti prej qiellit dhe erdhi tek ne njerëzit dhe u bë njëri prej nesh, që të qëndron gjithmonë tek ne. Ai u bë Njeri edhe për ne sot dhe kështu ne mund t'i jemi atij afër si njerëzit e asaj kohe me anë të fesë, shpresës të dashurisë. Afërsia ndaj Zotit duhet të na hapë «sytë e zemrës» që t'mund ta shofim atë, me zemër të pastër.

Ti kushtohemi kësaj kohe të rikthimit, të mëshirës, dhe të pritjes me tërë vetvetën tonë, të jemi sa më tepër të bashkuar në lutje, në leximin e Shkrimit shenjt, t´mundohemi ti pranojmë sakramentet sa më shpesh, ta edukojmë dashurinë ndaj të afërmit dhe ta zbatojmë këtë ashtu si Jezusi na urdhëron.

[toni77_toni]

E DIELA E DYTË E ARDHJES (04. 12. 2005)
Mag. Don Kolë Gjergji,
kapelan në famullinë Bruck a.d. Mur në Austri

Leximi i I.: Is 40,1-5.9.11; Ps. 85 (84); Leximi i II.: 2 Pjt 3, 8-14; + Ungjilli (Mk 1,1-8)

Gjoni na ftonë edhe neve sot dhe na urdhëron që t'ia bëjmë gati udhën Zotërisë!

Sot kremtojmë të dielën e II. të Ardhjës ditë kushtuar Zotit për ne njerëzit si besimtar katolik dëshirojmë të dëshmojmë me jetën tonë se ne jemi dhe dëshirojmë të jetojmë si njërëz të së dielës. Java e kaluar, e diela e I. e Ardhjes na ftoi të gjithëve, që të jemi të zgjuar dhe të përgatitur për Ardhjen e Zotit tonë Jezu Krishtit. Kurse, sot në këtë të diele të dytë e takojmë një përsonalitet të madh, një profet ndërmjet dy Besëlidhjeve, ai, i cili ia përgatiti Zotit rrugën, a ky është Gjon Pagëzuesi. Kemi ndëgjuar porosinë e Shkrimit Shenjt, e ndëgjuam Fjalën e Zotit, që sot n'a u është ofruar si ushqim shpirtëror.

Leximi i parë i Isaisë profet na paraqet pranishmërinë e Zotit tek populli i vet edhe në largësi, Ai do t'i kthen prej mërgimit (egzilit) të Babilonit në vendlindjen e tyre, ashtu siç i çliroi nga robëria e Egjiptit. Porosia e profetit në këtë kohë të vështirë është, që Ai ta ngushëllon popullin dhe t'i jep kurajo, shpresë që t´i jetë Zotit besnik dhe t'a gjëjë të humburën.

Krishterimi i hershëm ardhjen e Krishtit e priste në një ardhmëri të ofruar, por vitet vinin e kalonin dhe nuk ndodhi asgjë; por se si të kuptohet kjo? Përgjegje na jep sot Shën Pjetri në letrën e vet që posa e degjuam. Koha e Zotit e ka një masë tjetër se sa koha e vogël e njeriut. Koha jonë është e kufizuar: ajo do të zgjatët, sepse Zoti donë që të gjithë njerëzit të kthehen dhe të shëlbohen. Për ne të krishterët vlen sot ligji i botës së ardhur: mendime dhe vepra të pastërta, një jetë në paqe e drejtësi, harmoni me dhe për secilin për nesh.

Marku ungjilltar sot e filloi ungjillin e vet. Fjala «ungjill» do të thotë «Lajm i Gëzueshëm», Lajm i mirë prej Jezu Krishtit, Shëlbues, Birit të Zotit. Ai vet në personin e vet është ungjill i Zotit, në fjalën e vet dhe në vepër, "e Fjala u bë njeri e banoi ndër ne". Ai i flet popullit në çdo vend dhe në çdo popull. Kjo pjesë e ungjilllit të kësaj së diele të dytë të Ardhjës na e paraqiti Gjon Pagëzuesin. Veprimtaria e këtij profeti, personaliteti të madh na fton neve në përkujtim me anë të Kishës. Gjoni nuk është një njeri vetëm për njerëzit e asaj kohe, një njeri me profil, me një vendosje dhe fuqi të kjartë, por ai është edhe në kohën tonë, një figurë e madhe shenjtërie dhe dëshmie të së vërtetës, i cili dëshmoi me veprën dhe me dërgimin e vet, se ai më të vërtetë është i dërguar prej Zotit.

Gjoni është një njeri i terhekjës së vemendjës, ku «kthehuni» i tha popullit dhe po predikonte një pagëzim "pendese për faljen e mëkateve". Ai është udhë-përgatitës i Zotit. Ai hyri si profet i ashpër dhe i përvuajtëruar, duke u përkulur para më të të Madhit, Jezu Krishtit, i cili do të vij pas tij. Ai ua tregoi njerëzve në shkreti, dhe në lumin Jordan rrugën kah Jezusi dhe të bashkohen më Të.

Gjoni na ftonë edhe neve sot dhe na urdhëron që t'ia «bëjmë gati udhën Zotërisë«! Kush është për ne sot kjo rrugë që t´a bëjmë gati? Kjo do të thotë që ne si besimtarë gjatë kësaj kohë të shenjt të Adventit t'ia bëjmë gati zemrat tona, që Ai të vjenë dhe të qëndron në ne, në familjet tona, në vendlindjen tonë dhe gjithkund në botë. Për t'ia përgatitur rrugën Atij, që të vjenë në zemrat tona, duhet të krijohët një lidhje e vërtet ndërmes neve dhe Krishtit. Kjo rrugë egsiston në të vërtet, sepse të gjithë ne se qysh prej pagëzimit kemi hyrë në Të dhe jemi të bashkuar me Të. Ai dëshiron që gjithmonë të takohet me ne. Shpeshherë jeta jonë bëhet e vështirë prej rrethanave të ndryshme, të ngarkuar, por këto duhet të pastrohën dhe të përgatitemi për me një takim sa me të mire me Zotin, që të jemi të lirë shpirtërisht dhe fizikisht. Të përgatitemi që t'na ipet një shansë me një takim me Krishtin. Kjo Kohë e shenjt e Ardhjes është një rast që na mundëson këtë takim. Ne mund t'a përgatisim këtë rrugë për vete e për të tjerët, që të jemi me një takim të vertet dhe më një dashuri më të. Të takohemi me të dhe të jetojmë përgjithmonë me Të. të jetë një qëndrësë e gjallë në fe dhe në jetë me Krishtin dhe për Krishtin!

[toni77_toni]

E DIELA E TRETË E ARDHJES (11 Djetor 2005)
Mag. Don. Kolë Gjergji,
kapelan në famullinë Bruck a. d. Mur në Austri


Ky është lajmi i kësaj së diele; t'i gëzohemi Ardhjes së Jezusit!

Leximi i I.: Is 61,1-2.10-11; Lexim i dytë: 1 Sel 5,16-24; + Ungjilli: Gjn 1, 6-8.19-28


Të dashur vëllezër e motra, qoftë levduar Jezu Krishti!

Në këtë kohë të shenjt liturgjike dhe në këtë kohë të përgatitjes për festat e Kërshëndellave gjithnjë e më tepër na ipët mundësia që ta njofim Zotin. Gjindemi në të dielën e tretë të Ardhjes, e dielë, e cila edhe quhet e Diela e Gëzimit, Gaudete, sepse në këtë të dielë shën Pali apostull në letren e vet sot të gjithëve na fton që të «Gëzohemi gjithmonë! Të lusim pa pushim, dhe për gjithçka të falënderohemi»! Ky është lajmi i kësaj së diele, dhe t'i gëzohemi Ardhjes së Jezusit. Ne kemi të drejt të gëzohemi dhe kjo është në një anë paragëzim për festat që po vijnë, kurse në anën tjetër gëzim për ne, që tash besojmë në Jezu Krishtin në ardhjen e tij, por edhe për gëzimin e ndodhur për shëlbimin e mbarë botës. Ne e kemi takuar Zotin. Ne besojmë në të, në «Emanuellin», në «Zotin me ne». Zoti është me ne, kjo është një e vërtetë që Zoti ia bëri njeriut, sespe prej historisë së shëlbimit, Zoti paraqitet se ishte, është dhe do të jetë për gjithmonë me popullin e vet.


Fjalët, që sot i ndëgjuam nga Isaia profet na e paraqesin Jezusin, të Shuguruarin e Zotit, si një Profet që erdhi në botë dhe që t'u përhap të gjithëve Lajmin e gëzueshëm. Fjala e tij mbi Mbretërinë e qiellit është lajmi i gëzueshëm, lajm i mirë – për të varfërit dhe të përvuajturit, por edhe për secilin prej nesh sot. Kush i pranon këto fjalë për të fillon një festë e madhe. Në botë dhe ne si të krishterë që jetojmë në të, e kemi dhe jetojmë me një përgjegjësi të madhe për fenë e poseduar. Në këtë botë bashkësia krishtere është një vend i fesë, i shpresës, i dashurisë, i lutjes dhe i gëzimit. Shpirti i Zotit na bënë neve të aftë që të jetojmë në «ditën e Ardhjes së Zotit tonë Jezu Krishtit».


Në ungjillin e kësaj së diele të tretë të Ardhjes, Gjon Pagëzuesi na flet për atë, për Dritën, për Jezusin, që është në mesin tonë, që ne ndoshta atë nuk e njohim dhe ai duhet nga secili prej nesh të kërkohet, por edhe të dëshmohet. Profetët e Besëlidhjes së Vjetër e pranuan Shpirtin dhe Fjalën e Zotit. I fundit prej tyre ishte Gjon Pagëzuesi. Ai qëndron në pragun e Besëlidhjes së Re. Ai është zëri që bërtet në shkreti; që t'ia përgatisim rrugën më të të Madhit, Jezusit, i cili vjenë pas tij.
Gjoni duhet ta përgatis popullin e Israelit për Mesinë, Shëlbuesin. Po ashtu edhe për ne është shën Gjon Pagëzuesi një «udhëtregues adventik për Jezu Krishtin».
Gjoni është urëlidhës ndërmjet dy Besëlidhjeve, të asaj së Vjetër dhe të Re. Urë ndërmjet premtimeve të vjetra, profetizimeve, pritjeve dhe të mishërimit të Fjalës. Ai pagëzon popullin dhe pagëzim i tij është një vepër për kthimin e tyre ka Zoti. Jezu Krishti e shenjtëron pagëzimin e tij dhe e lejon atë, që ai ta pranon prej tij pagëzimin, jo që Jezusi ishte mëkatar, por që të plotësohen fjalët e Shkrimit shenjt. E gjithë kjo, që ngjau u plotësua në Jezu Krishtin. Në të kanë shkuar në qëllim të gjitha mallengjimet dhe pritjet e njeriut. «Zoti është me ne», ai është Emanuelli, ai i cili qe lindur prej Virgjërës» (Krhs Is 7, 14). Ne mund t'ia shtrojmë vetvetës pyetje: «Nëse Zoti është me ne, atëherë kusht është kundër nesh?» (Krhs Rom 8, 31). Shën Pali na pyet: «kush do të na ndaj prej dashurisë së Krishtit? Vështirsia? Ngushtica? Salvimi? Uria? Rreziku? Shpata? Ai na jep përgjegje: E prapëseprap, në të gjitha këto, jemi më tepër se ngadhënjyes, në saje të Atij që na ka dashur» Rom 8, 35.37).


Nëse jemi dhe jetojmë bashkë me Zotin, atëherë nuk mund askush të na shkatërroj. Në këtë mënyrë të njëjtë e formulon edhe shën Tereza e Avillës: «Asgjë nuk duhet të na frikon, asgjë të na trishton. Gjithçka është e kalueshme. Vetëm Zoti mbetet i njëjt. Gjithçka arrit ai që është i durueshëm dhe kush Zotin e ka, ai ka gjithçka. Vetëm Zoti vet është i nevojshëm» Po, vetëm Zoti vet është i nevojshëm («Solo Dio basta!»).


Të mundohemi, që jo vetëm kësaj kohe të Ardhjes të jetë Zoti me ne, por për çdo ditë dhe gjithmonë, në jetën tonë dhe në zemrat tona. T'ia kushtojmë atij tërë vetvetën që ai të qëndron në ne dhe ne në të!