Ky artikull me la me goje hapur. Cka mendoni per kete teme? A do ishte gje normale qe joshqiptaret te luajne ne kombetaren shqiptare.
Para se ta postoj artikullin doja ta bej nje komente te vogel. Tipat si ky kroati nuk jane futbolliste te nje niveli te larte si ata qe luajne me skuadren kroate se po te ishte Vinçetiç aq i mire e merrte Kroacia. Por sidoqofte a i nevojitet kombtares shqiptare? Sepse nje rast i tille me italian paska ndodhur ne vitet e '40.
Futbollisti kroati i Dinamos nuk e fsheh dëshirën për t’u natyralizuar kuqezi, nëse pëlqehet nga trajneri Brigel
Vinçetiç: Mund ta zëvendësoj unë Behramin te Shqipëria
Aurel CELIBASHI
Mesfushori kroat i Dinamos, Goran Vinçetiç, dëshiron të natyralizohet kuqezi. Lojtari i krahut të djathtë të Dinamos tregohet i gatshëm për të marrë nënshtetësi shqiptare, nëse trajneri i kombëtares, Hans Peter Brigel, do të shprehte interes për ta pasur në skuadër. Vinçetiçi, pas dy fazave të para me fanellën blu, menjëherë ka rënë në sy për lojën e shkëlqyer në krahë, teksa mund të quhet edhe lojtari-asist, pasi pjesa më e madhe e golave ka ardhur nga këmbët e kroatit. Një gjë e tillë sigurisht ka tërhequr edhe vëmendjen e gjithë trajnerëve të kategorisë superiore, specialistëve, tifozëve, por edhe të shtypit të shkruar. I kontaktuar nga gazeta në lidhje me mundësinë për të veshur fanellën e Shqipërisë, Goran Vinçetiç shprehet se do të ishte krenar për ta bërë një gjë të tillë.
- Goran, a e kishit menduar se do të përshtateshit kaq shpejt me futbollin shqiptar, kur në 17 javë që jeni aktivizuar titullar, keni qenë nga lojtarët më të mirë në fushë për Dinamon?
- Për të qenë i sinqertë, nuk e prisja as vetë këtë ambientim kaq të shpejtë në Shqipëri, por falë mbështetjes së shokëve dhe njëkohësisht të drejtuesve të klubit, çdo gjë ka shkuar mirë.
- Trajneri Bonaçiç ishte njeriu që këmbënguli deri në fund për ardhjen tuaj në skuadër. A mendoni se ia keni shpërblyer besimin që ju dha?
- Jam munduar ta bëj një gjë të tillë, por më mirë për këtë mund të flasin të tjerët që më shohin në fushë. Bonaçiçi më njihte mirë që nga koha kur ishim së bashku te Varteksi dhe që nga ajo periudhë ai vazhdon të ketë konsideratë për mua. Nuk është e lehtë të fitosh besimin e një trajneri me aq personalitet si ai në Kroaci dhe për këtë ndihem i lumtur me veten për çfarë kam arritur.
- Tani që do të shkoni në Kroaci, a do të takoheni sërish me të? - Të shpresojmë. Më parë kam detyrimin ta marr në telefon dhe më pas, nëse ai do të ketë mundësi të takohemi për të drekuar, sigurisht që vullneti im është i madh.
- Po me trajnerin aktual, Ivan Kataliniç, cilat janë marrëdhëniet tuaja?
- Kam marrëdhënie pune, ashtu si çdo futbollist tjetër i Dinamos. Ndonëse edhe me Kataliniçin njihem prej vitesh, gjithçka midis nesh ka qenë në mënyrë reciproke.
- Goran, le të flasim për një temë paksa delikate. Nëse një ditë do t'ju vinte një ftesë nga ana e Federatës Shqiptare të Futbollit për të veshur kuqezi, a do ta pranonit?
- Kush është ai lojtar që nuk do të dëshironte të luante me një ekip kombëtar? Ndonëse jam kroat, pa dyshim që tërhiqem shumë nga ideja për të luajtur me fanellën e Shqipërisë. Ekipi kombëtar është ëndërr për këdo, pasi aty i ke mundësitë që të tregosh të gjitha vlerat. Nëse trajneri Brigel do të shprehte interes për mua, për tërë natën do të kthehesha nga Kroacia për të ardhur në Shqipëri, pasi mendoj se ky do të ishte shansi më i madh dhe i fundit i karrierës që do të më jepej.
- Nuk mendoni se është paksa e vështirë që të luani për një tjetër ekip kombëtar dhe jo për Kroacinë?
- Për mua nuk është fare e vështirë, pasi e ndiej veten profesionist dhe jam i gatshëm të luaj aty ku më vlerësojnë me të vërtetë. Kur kam qenë në kampionatin kroat, askush nuk është kujtuar që të më thërriste të paktën në grumbullim. E vetmja përpjekje mbaj mend se ka qenë para botërorit të vitit 1998, kur luaja me Rijekën, dhe në stafin e kombëtares ishte Kataliniçi, por ftesa erdhi në momentin kur isha i dëmtuar. Më pas, kur u riaftësova, gjërat u vështirësuan. Gjithsesi, e quaj të mbyllur kapitullin e përfaqësueses kroate dhe do të isha krenar nëse do të vishja fanellën kuqezi të Shqipërisë. Të mos harrojmë se në damarët e mi rrjedh gjak ballkanas dhe, në këtë kontekst, nuk besoj se ka ndryshim të madh midis të dy nënshtetësive, e rëndësishme është që të luaj futboll dhe të jap gjithë energjitë e mia në fushë.
- Në fund, çfarë dini për kombëtaren shqiptare?
- Di faktin që kosovari Valon Behrami, i cili luan në të njëjtin rol me mua, nuk mundi të zgjidhte problemet me dokumentet dhe më pas shkoi te Zvicra. Do të ishte mrekulli sikur të vija unë në vend të tij, për t'i shërbyer me sa më shumë topa dyshes sulmuese Tare-Bogdani.
Precedenti
Xhakomo Pozeli, portieri i parë i natyralizuar
Kombëtarja shqiptare njeh shumë vite më parë natyralizimin e lojtarëve të huaj, ku i pari që e ka bërë një gjë të tillë është Xhakomo Pozeli. Portieri italian ka luajtur me fanellën kuqezi në vitet 1940-1950, duke dhënë kontributin e tij në fitimin e Kupës Ballkanike. Nëse do të realizohej natyralizimi i Goran Vinçetiçit, ky do të ishte lojtari i dytë pas portierit italian. Për sa i takon procedurës, është FSHF-ja ajo e cila nis dokumentacionin e plotë në Ministrinë e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, ku pas firmosjes së ministrit, vula përfundimtare mbetet te Presidenti, i cili me një dekret të veçantë jep nënshtetësinë shqiptare.
24/12/2005
Postuar më parë nga Davius
Krijoni Kontakt