Vendosja e kryqeve vend e pavend i sherben tolerances fetare?

[forum126]

Kryqet në Shkodër, muslimanët kërkojnë heqjen e tyre


Anila Dushi

SHKODËR-Myftinia e Shkodrës ka kërkuar dje publikisht heqjen e disa kryqeve të vendosura në kodrat e Bushatit. Në një deklaratë për shtyp ajo ka ngritur shqetësimin se simboli i krishtërimit është vendosur në prona publike që u përkasin gjithë besimtarëve, pa dallim feje. Ky reagim ka ardhur pas një peticioni që rreth 60 besimtarë muslimanë të xhamisë së Bushati i kanë drejtuar kishës katolike në Bushat, arqipeshkvisë metropolitane Shkodër- Pult, pushtetit vendor dhe myftinisë së Shkodrës. Më saktë, kryqet janë vendosur në vendin e quajtur Lemja, në Zefjan dhe kodrën e Bushatit.
Myftiu i Shkodrës, Haxhi Bashkim Bajraktari, e ka quajtur këtë veprim “në vazhdën e përpjekjeve të disave për të na provokuar , për të krijuar përçarje dhe konflikte ndërfetare. pasi për shkak të neglizhencës mund të ndodhin incidente për të cilët ne nuk mbajmë përgjegjësi”. Më tej ai ka shtuar se ky veprim ka cënuar ndjenjat e komunitetit mysliman të cilët i kanë kërkuar pushtetit vendor, duke kërkuar zgjidhjen institucionale për heqjen e kryqeve.
Ndërkaq Arqipeshkvia e Shkodrës ka mohuar se ajo mund të ketë vendosur kryqet apo të ketë urdhëruar për një gjë të tillë dhe po të njëjtën gjë kanë deklaruar edhe drejtuesit e komunës së Bushatit.

Precedenti
Kryqi në Elbasan
Më shumë se një vit më pare, ishte myftinia e Elbasanit ajo që kërkoi heqjen e një kryqi të madh të bardhë që ishte ngritur në rrugën nacionale Tiranë-Elbasan, në Kërrabë. Çështja përfundoi madje edhe në gjykatë e cila vendosi se nuk kishte asnjë arsye pse të hiqej kryqi i vendosur në rrugë nga besimtarët e krishterë.




23/12/2005
KATEGORIA: Kronike nga rrethet

http://www.shekulli.com.al/index.php...e&newsID=88205

[forum126]

Kryqet në Shkodër, muslimanët kërkojnë heqjen e tyre


Anila Dushi

SHKODËR-Myftinia e Shkodrës ka kërkuar dje publikisht heqjen e disa kryqeve të vendosura në kodrat e Bushatit. Në një deklaratë për shtyp ajo ka ngritur shqetësimin se simboli i krishtërimit është vendosur në prona publike që u përkasin gjithë besimtarëve, pa dallim feje. Ky reagim ka ardhur pas një peticioni që rreth 60 besimtarë muslimanë të xhamisë së Bushati i kanë drejtuar kishës katolike në Bushat, arqipeshkvisë metropolitane Shkodër- Pult, pushtetit vendor dhe myftinisë së Shkodrës. Më saktë, kryqet janë vendosur në vendin e quajtur Lemja, në Zefjan dhe kodrën e Bushatit.
Myftiu i Shkodrës, Haxhi Bashkim Bajraktari, e ka quajtur këtë veprim “në vazhdën e përpjekjeve të disave për të na provokuar , për të krijuar përçarje dhe konflikte ndërfetare. pasi për shkak të neglizhencës mund të ndodhin incidente për të cilët ne nuk mbajmë përgjegjësi”. Më tej ai ka shtuar se ky veprim ka cënuar ndjenjat e komunitetit mysliman të cilët i kanë kërkuar pushtetit vendor, duke kërkuar zgjidhjen institucionale për heqjen e kryqeve.
Ndërkaq Arqipeshkvia e Shkodrës ka mohuar se ajo mund të ketë vendosur kryqet apo të ketë urdhëruar për një gjë të tillë dhe po të njëjtën gjë kanë deklaruar edhe drejtuesit e komunës së Bushatit.

Precedenti
Kryqi në Elbasan
Më shumë se një vit më pare, ishte myftinia e Elbasanit ajo që kërkoi heqjen e një kryqi të madh të bardhë që ishte ngritur në rrugën nacionale Tiranë-Elbasan, në Kërrabë. Çështja përfundoi madje edhe në gjykatë e cila vendosi se nuk kishte asnjë arsye pse të hiqej kryqi i vendosur në rrugë nga besimtarët e krishterë.




23/12/2005
KATEGORIA: Kronike nga rrethet


http://www.shekulli.com.al/index.php...e&newsID=88205

[forum126]

Kryqet e mbjella kujt i shërbejnë…?

Komitetit Shtetëror të Kulteve
Në fund të muajit korrik, në lartësinë e kodrave të Krrabës, në territorin që përfshihet brenda juridiksionit administrativ të komunës Bradashesh, në rrethinat e fshatit Fikas, u vendos një kryq, i cili fillimisht shkaktoi habi e më pas shqetësim, jo vetëm tek muslimanët por edhe më gjerë në opinionin publik të qytetit të Elbasanit.
--------------------------------------------------------------------------------

Ne duam t'ju tregojmë se ky shqetësim nuk është i sforcuar, por përkundrazi i pashmangshëm dhe madje i detyrueshëm. Nuk kemi për qëllim të demostrojmë tani tolerancën dhe respektin e obliguar të muslimanëve shqiptarë ndaj institucioneve dhe besimtarëve të krishterë, sepse kjo tolerancë dhe ky respekt janë të vërteta historike dhe jo sllogane për koniukturë dhe propagandë, por duam të tregojmë se shqetësimi që ngjalli ky kryq tek ne, nuk është shfaqje e intolerancës dhe vrazhdësisë ndaj fesë kristiane. Madje shpresojmë që në përfundim të argumentave që do të rendisim më poshtë, të bëhet e qartë që edhe ky shqetësim në dukje problematik, në fakt është i pazëvëndësueshëm për të zgjidhur problemet të cilat nuk janë iniciuar nga ne, por nga vendosja e këtij kryqi. Këto probleme nuk shkaktohen nga kryqi në vetvete si pjesë thelbësore e doktrinës kristiane, por nga rasti konkret i devijimit të konceptit të kryqit dhe kryqëzimit, devijim që shfaqet në aspektet e mëposhtme:
1. Aspekti simbolik
Ne nuk e vëmë në dyshim peshën e jashtëzakonshme simbolike të kryqit për doktrinën kristiane dhe për çdo besimtar kristian, por ndërkohë ne nuk duam të kemi dyshime as për arsyet e kësaj rëndësie madhore të simboleve për çdo grup apo individ. Pra simbolet janë të rëndësishme dhe të paprekshme sepse shërbejnë jo vetëm për të treguar, por edhe për të përforcuar e përfaqësuar identitetin e grupit apo personit që i përket. Kështu simboli në mënyrë të menjëhershme dhe të sigurtë tregon identitetin e grupit dhe personat që e mbajnë dhe tregon gjithashtu që identiteti në fjalë është i pandryshueshëm dhe i pacënueshëm. Problemi lind pikërisht këtu: kush është grupi lokal të cilit i përket si simbol ky kryq lokal? Është e pasinqertë (të paktën e pakujdesshme) të thuash se grupi lokal që identifikohet me këtë kryq janë banorët e fshatit Fikas. Që kjo përgjigje të jetë e sinqertë do të duhej që kryqi të vendosej aty ku janë vendbanimet e këtij fshati, në mënyrë që të demostrohej lidhja midis simbolit dhe identitetit që i përket.
Në atë pikë ku është vendosur kryqi jo vetëm nuk ka asnjë shtëpi të këtij fshati, por as nuk duket prej së largu ndonjë shenjë e pranisë së fshatit. Në rastin më të mirë, kryqi prej nëntë metrash në vend që të shërbejë si simbol për të treguar një grup të caktuar religjioz dhe ekzistencën e një identiteti të tillë të grupit, shërben për ta përfytyruar dhe shpikur grupimin të cilit i përket ky identitet (në rastin konkret identitetit kristian). Kurse në rastin më të keq, meqenëse fshati Fikas aty ku është vendosur kryqi nuk duket askund, dhe duke qenë se i vetmi vendbanim që duket aty është qyteti i Elbasanit, kryqi prej nëntë metrash shërben për të treguar apo nënkuptuar se grupi i cili e identifikohet me këtë simbol, janë banorët e Elbasanit. Dhe duke qenë se shumica e popullsisë së këtij qyteti janë muslimanë, sado luajalë dhe mirëbesues që të jemi, këtë kryq nuk mund të mos e konsiderojmë si provokim.
2. Aspekti politik
Çdo religjion synon të depërtojë në shpirtin e individëve dhe grupeve për të modeluar përmes këtij depërtimi njerëz të denjë për fenë të cilës i përkasin. Në të kundërt të religjionit, politika kërkon të sundojë territoret dhe hapësirat dhe të vërtetojë sundimin e saj mbi to. Në momentin kur simbolet fetare nuk kanë për qëllim të indetifikojnë persona apo grupe sikurse e treguam më lart, atëhere simboli fetar shërben për të identifikuar sikurse politika, hapësirat ku mbretëron feja të cilit i përket ky simbol. Në rastin në fjalë, kryqi i kodrave të Krrabës është posaçërisht gjigand, aq sa mund të dallohet nga gjithë vendbanimet fushore mbi të cilat ngrihet Krraba, ndërsa pjesa e përparme e kryqit është orientuar nga qyteti i Elbasanit. Atëhere një simbol i tillë përveçse identitetit shpirtëror e banorëve të një fshati të caktuar, tregon dhe dominimin hapësinor mbi pellgun e fushës së Elbasanit, që është gjithashtu me shumicë muslimane. Dhe kur nga individët apo personat e veçantë të një feje tregohet tendenca për të manifestuar dominimin e tyre nga pikëpamja hapsinore dhe territoriale dhe jo nga pikëpamja shpirtërore, atëhere një fe e tillë merr natyrë politike dhe simbolet e saj politizohen.
Për më tepër duke qenë se njerëzit nuk mund ta shtojnë hapësirën e cila është krijuar nga Zoti, por vetëm mund ta përdorin e sundojnë atë, atëhere zgjerimi tendecioz i hapësirave të një feje do të thotë ngushtimi i hapësirës për fetë e tjera. Gjë që e bën të shihet si provokim ky kryq jo vetëm nga pikpamja shpirtërore siç treguam më lart, por edhe nga pikëpamja sociale.
3. Aspekti multifetar i shoqërisë shqiptare
Duhet të sqarojmë se toleranca me të cilën shoqëria shqiptare me të drejtë krenohet, ka si parim kryesor se grupet e ndryshme sociale, etnike apo religjioze kanë një seri karakteristikash dhe kuptimesh të cilat i bëjnë të dallueshëm nga njëri-tjetri. Këto karakteristika janë të paprekshme dhe të pandryshueshme jo apriori, por të kushtëzuara nga disa premisa që ekuilibrojnë njëra-tjetrën:
a) Këto karakteristika janë të paprekshme nëse ndryshimi i tyre rrezikon identitetin e dallueshëm dhe garancinë e dallueshmërisë për grupin të cilit i përket. Pra janë të pandryshueshme, nëse ndryshimi i tyre, e tjetërson grupin të cilit i përket.
b) Këto karakteristika janë të prekshme dhe të mundshme për t'u ndryshuar kur rrezikojnë identitetin dhe garancinë e dallueshmërisë të grupeve të tjera me të cilat bashkëjeton dhe nuk kërcënojnë identitetin e grupit që i përket.
c) Në rastin kur respektimi i paprekshmërisë së këtyre karakteristikave kërcënon, identitetin e të tjerëve dhe në të njëjtën kohë mosrespektimi i paprekshmërisë të të njëjtave karakteristika kërcënon identitetin e grupit që i përkasin, atëhere secili prej grupeve heq dorë nga dominimi i hapësirës së të gjithëve, duke e demostruar dominimin në hapësirat e kufizuara të faltoreve, riteve, shtëpive apo veshjeve personale.
Ne mendojmë se kryqi nëntë metra i vendosur në kodrat e Krrabës, nuk përfshihet dhe nuk respekton asnjërën prej këtyre tre premisave:
- premisën e parë e shkel, sepse identiteti i banorëve të këtij fshati tjetërsohet vetëm nëse cënohet kryqi në vetvete, apo kryqi në kishat e Fikasit, në shtëpitë e Fikasit dhe i varur në trupat e banorëve të Fikasit. Përkundrazi kryqi prej nëntë metrash i ekspozuar në rrugën nacionale, nëse preket (zhvendoset) nuk e rrezikon identitein kristian të këtij fshati.
- premisën e dytë e shkel, sepse kryqi nëntë metra i lartë, i orientuar nga Elbasani, siç treguam më lart nënkupton simbolikisht ndryshim të identitetit të shumicës muslimane të këtij qyteti.
- Premisën e tretë e shkel gjithashtu, sepse simboli i tillë del nga hapësira e faltoreve, duke u instaluar pa konsensus në atë ç'ka përbën hapësirën e të gjithëve.
Nga ç'ka u tha më lart kërkojmë nga ju të shihet mundësia që kryqi në kodrinat e Krrabës, të zhvendoset!
Në të kundërt do të shërbejë si precedent, që devijime në aspektin simbolik, politik e multifetar, të shfaqen edhe në praktikat e përditshme të feve të tjera, duke shkatërruar në mos të tashmen, të ardhmen e tolerancës fetare që është pronë e të gjithëve dhe që të gjithë e lakmojmë.

Me respekt
Për Këshillin e Myftinisë Elbasan
Myftiu Agim Duka

www.dritaislame.com

[forum126]

KRYQEZIM-CKRYQEZIM I RELIEVIT

At Foti Cici

Është nevojë shpirtërore e psikologjike e ushtruesit te besimit ortodoks për ta ngulur veten mes disa simboleve te cilat rendom i ka te paradhena e jo te perzgjedhura. Bashkevendosja e ortodoksit me simbolet hyjnore kërcënohet gjithmonë nga vetevendosja e tij, përderisa simbolika pamore përdoret si mjet ne betejen për t'u ruajtur nga vetvetja dhe nga bota. Por çfarë ndodh me ortodokset kur këto simbole dalin nga shprehja e përdorimit privat dhe i ekspozohen botës se larmishme e te përzier nga çdo pikëpamje?

Ne qoftë se te krishteret e trajtojne botën jashtë tyre, paresisht terrenin gjeografik, si krijese te ndërlikuar por tmerresisht te bukur, sepse gjithçka është bërë "me urtesi", ata kanë nevojë te admirojne e te shtangen. Çdo maje e heshtur mali, çdo shkundje e hirshme shpendesh, çdo shpengim i shtazeve, çdo detaj i krijeses lendore, pra, shpirtezohet dhe lidhet, që te marrë kuptim, me mikroboten njerëzore, e bashkeqenshme kjo me simbolet e tyre fetare.

Me këto bindje, ekspozimi ne një lartesi gjeografike i një kryqi, fjala bie, nuk mund te shprehe ngadhenjim te Kryqit mbi botën. Perkundrazi, një akt i tillë, sidomos ne një reliev shqiptar, është nenshtrim i simbolit te terecmuar ndaj kësaj botë. Nga ana tjetër, çfarë nevojë ka një përmbajtje kompakte e hyjnores për t'u epersuar me kaq ankth ne një zonë te mbingarkuar me simbole?

Gjithsesi këto episode janë pasoje e një ideologjie te qartë tashmë, prandaj dhe vlejne për t'i nxitur besimtaret ortodokse te përpiqen vete, te tundohen e te rizbulojne rrenjet e tyre, qoftë me lexime, degjime a qoftë me intuite. Kjo perspektive fryme vlen shumë me tepër sesa gjithë protestat zemerore ndaj rrenimit te një objekti prej betoni...

Një religjion që i imponon botës simbolet e tij, ai bën dy te keqija: nga njera anë dhunon botën e Zotit, ndërsa ne te njëjtën kohe banalizon simboliken hyjnore te vete besimit ne fjale. Bartesit e kësaj mendesie shkelin porosine e vetevendosjes se njeriut, thelbin e lirisë, te cilin Krishti iu lecit ortodokseve përmes kishes: "Çdo fryme/krijese, le të lavderoje Zotin...". E pra çdonjëri që ve dorë mbi larmishmerine e krijeses se Zotit, për t'i dhënë asaj trajten e vet, edhe pse nën emrin e Tij, duhet te ndalet.

Kryqezata e ortodoksise zyrtare ne Shqipëri nuk ka me lidhje me strategjine fillestare te dergates, as me trashegimine tonë spirituale, por as me traditen e shëndoshë te rajonit te Ballkanit. Ortodoksia e predikuar tek ne, qoftë dhe nga misionaret e huaj te se kaluares, duke perkujtuar shen Kozmain, për shembull, nëpër kisha a ne oborre kishash, nën hije pemesh a ne terren me grigje te krishtere, ishte ortodoksÃ* e vertetesise dhe e frymes, e modestise fisnike dhe e perulesise askeike, e ndricimit përmes skamjes dhe erresires, ishte fe e kryqeve te drunjta si shenja brendakishtare, për ngushellim e ogur shprese, për pendese e shprestari, si stacione shpirtërore, pika referimi, relika, pra, e jo shkarkime ja-ku-jemi arrogance.

Ashtu si përdorimi shenjterues i një simboli kombëtar, si p.sh. i flamurit, është idhulltari për mendesine e krishtere, a nuk është me keq, për çdo mendesi civile, një perdorim banal i kryqit? Ka shumë gjëra që mbeten pezull por që mund te hijeshonin kalimin e misionareve ne historinë shqiptare me shumë sesa kupolat e larta bizantine, te cilat përpiqen te kaptojne minarete, e kryqet prej betoni, te cilët metojne te nenshkruajne universin e larmishem shqiptar. Literatura teologjike e liturgjike ortodokse mbetet ende prone e një elite që mund ta shfrytezoje vetëm ne gjuhe te tjera, edhe pse njezet vellime te tilla, për shembull, vlejne me shumë sesa gjithë këto ngrehina.

Nuk kemi te drejtë te mbrohemi e te ngreme këtu pretekstet e etikës. Kur institucionet fetare u predikojne shqiptareve që të mos jenë lakmues, kjo nuk do të thotë se institucionet ne fjale kanë te drejtë te sillen grabitqare ndaj pjeses tjetër te natyres.

Sigurisht që heqja a, ne pamundesi, thyerja e një kryqi publik, mbas gjithë kësaj ngarkese ateizmi te institucionalizuar ne te njëjtin reliev, është mëkat për te krishteret, sakrilegj për jo te krishteret, e skandal për tingellimen e shqipes nëpër botë. Faji nuk mund te jetë jetim, kur te tre palet janë te ndergjegjshme për dëshirat dhe aksionet e tyre. Kush e ka fajin: grishesi, ngjizesi, apo prishesi i simbolit?

Sa për prishesin, ky është si skluptori, i cili zbaton ligjet e artit te tij; ai pjeseton e heq nga guri për te daltuar e lemuar, për te trajtesuar shformesine, edhe pse guri si lende a si gjini mund te trajtohet nga disa si simbol i mirë e i çmuar, ashtu siç është, e për te tjerë mund te jetë kult, objekt adhurimi, prapë ashtu siç është. Gdhendesi prish për te ndrequr. Ajo është ndergjegjja e tij, "feja" e tij, fati ynë, dhe ashtu duhet respektuar, përderisa e kemi pranuar. Sepse duam që edhe ata te respektojne e te mbrojne ndergjegjjen tonë, fenë tonë.

Duke medituar për situaten tonë te pashoqe ne histori, më vjen ndërmend një mendimtar i krishterimit, Augustini i Hiponit, i cili duke pare një mungese te theksuar stabiliteti politik ne Romen e shekullit V, paraqiti një kritikë gjakftohte ndaj mitit te shtetit romak. Fjalët e tij mund te pershtaten shumë lehtë ne rastin tonë, me nuancat e realitetit: "Të gjitha shoqëritë tokësore duhet te përballen me problemet dhe rreziqet e jetës njerëzore. Asnje shoqeri e tillë, madje as kisha, është 'Qyteti qiellor' i Perendise."

Krishti nuk na percaktoi ndonjë model qeverises për këtë botë, as ne teori e as ne aksion, prandaj dhe diçka e tillë nuk mbijetoi. Por ama na deftoi se ne duhet te bëjmë bindje si ndaj Perendise, ashtu edhe ndaj Cezarit/shtetit, edhe pse këto bindje Jezui i ndau, që të mos ngaterrohen e te thuren pastaj me njera-tjetrën. Pa dyshim, mëkati i kryqezimit te relievit shqiptar do t'iu kthehet kryqezuesve...

19 shtator 2004

Ne vijim do të vijë edhe reagimi për këtë prift që duket se ka bërë aleancë me islamiket (këtu nuk nenkuptoj myslimanet e ndershem) e Elbasanit te cilët ndajne te njëjtin mendim me Cicin. Nuk po shikoj ndonjë ndryshim midis priftit Cici dhe muftiut te Elbasanit Agim Duka.

[[E-TROPOJANI]]

Unë Them Që Ne Shqiptarët Nuk Tolerojmë Aq Sa Duhet.Pra,Ti Lemë Kryqet Të Vendosën Ku Të Kenë Dëshirë Të Krishterët.
Duhet Të Telerojmë Q'do Gjë,Mos Ti Mbajmë Inate Njeri-Tjetrit,Por Ta Lemë Të Bëjë Detyren E Tij Le Të Themi.Pasi Në Shkodër Apo Veri Gati Të Gjithë Janë Krishterë.Gjithsesi Kjo Asht turpsi Se Nuk Lihen Të Vendosën Disa Kryqe .
___________________________________________

JeTa EshTe E BuKuR.....JeToJe..!

JaM TrOpOjAn.....DeMoKrAt i FlAkTe..!

[iliria e para]

Kjo eshte ajo qe them une. Feja eshte nje e keqe qe shkakton urrejtje dhe percarje.
Ja kryqet, ja xhamite.
Edhe gjat veres ne Shkoder i degjova disa njerz kur shanin xhamite e shumta qe u ndertuan ne Shkoder. Permendnin lulishten etj.
Tashti kryqe neper kodra.
Keto jane te "mirat" e fese.
Zoti siç duket ka shkuar ne nje galakse tjeter?
Te mjeret ne gjer sa te na kthehet.

[[xeni]]

Kjo eshte ajo qe them une. Feja eshte nje e keqe qe shkakton urrejtje dhe percarje.
Ja kryqet, ja xhamite.
Edhe gjat veres ne Shkoder i degjova disa njerz kur shanin xhamite e shumta qe u ndertuan ne Shkoder. Permendnin lulishten etj.
Tashti kryqe neper kodra.
Keto jane te "mirat" e fese.
Zoti siç duket ka shkuar ne nje galakse tjeter?
Te mjeret ne gjer sa te na kthehet.

I hoqi xhaxhi Enver te gjitha, plako! E vrau te gjithe klerin. E ça u be? Ça fitum prej kesaj?

Problemi eshte eshte me shume tek njerezit sesa tek feja. Hape noj gazete dhe lexoje. Jo ja kaçi veshin se i vrau pulen, jo e vrau se ia prishi gardhin, jo e goditi me leve per 3.000 leke te reja...Po keto, nga feja i kemi?

Eshte nje popull i dale binarsh, e kjo reflektohet edhe ne mardhenjet midis feve. Shto ketu (tek fete) edhe deshiren e te jashtemeve me dominu per hesap te vet.

Zoti e boft mire!

[iliria e para]

Nuk e thashe se komunizmi eshte i mire, fete jane diktatura po aq te keqia.
Per mos te çohen kunder fese i u thone se e kan nga Zoti!

E cka ka feja te perbashket me Zotin?
Edhe atje ku kishin liri fetare(ashtu si ua diktonin) nuk jane me te mire o xeni. Lufte e lufte e lufte, tjeter nuk kan pasur.

Fene duhet lene ne kishe e xhami.,por nuk duan. Duan te jau fusin brenda ne shtepi, shkolle,rruge, TV, gazeta,..... kodra, gropa.........me dhune.
Duan ti mesojne njerzit se cka kan per te ngrene, si te vishen, si te....
O xeni,xeni...

Sikurse ata finasieret e huaj te kishin dhene kontributin et yre ne fabrike dhe shkolle, me fetar do te ishin bere shqiptaret e edhe ata popujt e tyre.
Fukarenjet dhe feja, jane nje çift qe nuk jetojne ne harmoni.
Te gjithat jane genjeshtra.

Ja nje shembull.
Nje fetar, qe vertete eshtei tille(asish nuk ka) nese i gjen ne rruge 10000$ ai i con ne polici(ne keto vendet fetare edhe policet jane hajna), sa nga fetaret eforumit do ta benin nje gje te tille?

[[xeni]]

iliria e para,
Nene Tereza, Gjergj Fishta, Sami Frasheri, Fan Noli, Adem Jashari etj. 1) A ishin fetare dhe 2) A mendonin se ajo qe besojne ka lidhje me Zotin?


Ka nje grup pseudo-filozofesh qe lexojne dy-tre shkrime te çuditshme (per rrjedhoje edhe te vlefshme per ta) dhe qe ndikohen shume shpejt, e me pas dalin duke bere pyetje te tilla se ç’lidhje ka feja me Zotin. Fatkeqesisht nuk arrijne te bejne dallimin e te qenit afetar nga anti-fetar, dhe ndersa justifikohen duke i pershkruar vetes cilesi te te parit, ne sjellje dhe mendime jane si i dyti, jane pra anti-fetar. Te jesh afetar eshte me se normale. Eshte e pranueshme. Por fatkeqesiht shumica jane anti-fetare dhe intolerante te pandreqshem…Ka nje shkrim tek Shekulli nga Prof. Artan Fuga. Ta sugjeroj ta lexosh. Aty do e kuptosh se nga ç’kend duhet vleresu problemi. Ka edhe nje fjali shume te goditun per ata qe bejne pyetje “te çuditshme” si ti.(Hint: andej nga fundi e ke)

Sa per ate qe thua se sa forumiste do e benin kete e ate, s’ka rendesi aspak. Eshte krejt individuale.

[iliria e para]

OK, eshte e premte dhe po pergaditem te dal pak, keshtu e ka jeta.
Spo shkruaj shume por po me duket se jemi ka flasim per gjera te ndryshme.
Ti a e lexove mire se cka thash une?
Po flas per popullin(popujt) ne shumice.
Te them edhe dicka, se ne Shkoder njof nje hoxhe shum te mire dhe aspak se kam problem te rri me te (verave kur shkoj atje). Ashtu qe mos mendo se jam "total".
Une mendoj se me ardhjen e wahabisteve ne trojet shqiptare(besoj se i ke par edhe ti), rritet fanatizmi ne gjitha taborret dhe mund te coje tek dicka e keqe.
Sigurish se pranine e tyre e veren edhe ne forum?