Vetem ti...

[Drita_Love]

Me ty në zemrën time,
shkoj në vende ku dielli nuk perendon
dhe lulat kurrë nuk vdesin.

Nganjëhere më duket sikur nuk dua të flej,
sepse gjumi me largon nga ti
dhe nuk mund të ndjej.

Por në mengjes,
kur i hapi sytë dhe ti nuk je afër,
atëher dua të flej dhe të ëndrroj për ty.

Ti...
Ai, i cili mi tregon rrugët e dashurisë
dhe i hap dyrtë të cilat askush nuk mund ti hap.

Ti...
Ai, cilin e shof edhe kur nuk është afër
dhe të cilin e ndjej në zemren time.

Ti...
Nganjëherë caj dhe pyes dhe vdes
por pastaj ringjallem, vetëm për ty.

Dhe prap ti, kudo që jamë, vetëm ti!
Por kush je ti, mungesa e cilit më bën të vdekur,
dashurija e cilit më bën të gjallë?

Cfarë je ti?
Një ënderr në zemren time,
apo një iluzion i dashurisë?

Ti...
Për ty lind dielli im
dhe për ty lulat e mija nuk vdesin.

Ti...
ai për cilin egzistoj,
por pa cilin më duhet të jetoj.

Vetëm Ti...

[Nanushja]

Vetem Ti...................

Per mua je vetem TI
edhe pse je larg
prap je Ti

Ti .............
per mua do te jesh
gjithenje
edhe pse jemi ne dy
botera te ndryshme
prap je TI

Vetem Ti............

[Poeti]

SHKOJNË DHE MBETEN

1.
Uji ngadal rrjedh në rrugën e tij
Shtratit të lumit i përshkon gjatësinë
Kurse rëra mbetet mu sikur dhe unë
Që gjithënjë i lagur të shijoj vetminë!

2.
Era fryn me forcë, gjethet i merr me vehte
I dërgon atje ku gjejnë pushimin,
Kurse unë mbetëm mu sikur trungu
Që me sy të hapur të shikoj trishtimin!

3.
Shiu dhe bora që mbulojnë tokën
Ikin nga retë dhe i lënë n’vetmi,
Ashtu edhe mua më mbuluan lotët
Atë ditë kur ike dhe kokën s’ktheve ti!

4.
Mbeta nga lotët i lagur duke më rrahur era
Bora dhe shiu i jetës trupin më mbuluan,
Bashkë me ikjen tënde pa një lamtumirë
Ditët e vetmisë sime më shumë i vetmuan!

[Drita_Love]

Mendime, udhtime, pyetje pa përgjigje...
Provoj ti gjej lidhjet në mes neve dhe atyre,
në mes ngjarjeve, provoj ti gjej përgjigjet,
por nuk i kupton askush pyetjet.
Gjatë kohes e cila shkon,
kërkoj atë që kërkova gjithë jeten
duke mos e ditur se c´është ajo që kërkoj.
Eci dhe provoj ti gjej rrugët e jetes,
por pastaj kthehem mbrapa dhe e kuptoj
që edhe rrugët e vdekjes shkojnë në pavdekshmeri,
dhe me cdo ditë që kalon,
shkon edhe një moment e asaj që ne e cuajmë "JETË"
vetëm për t´ju afruar asaj që për ne është vdekje.
Jeta...
Rrugët të cilat ne mendojmë që i njofim,
por në fakt nuk i kuptojmë,
ngjarjet të cilat ne mendojmë që i përjetojmë,
kur vetëm ëndrrojmë.
Vetëm një mashtrim kur mendojmë që jetojmë
duke e ditur cdo gjë
dhe pastaj vdesim në padituri.
Vetëm një mashtrim kur mendojmë që jeta është realitet,
kur në fakt është iluzion.
Vetem mashtrohemi kur mendojmë që vdekja është fundi i jetës
sepse vdekja është vetëm një fillim.
Dhe vdekjen mendojmë që nuk e njofim,
por faktikisht të gjithë kemi vdekur në këtë rrugë që ne e cuajmë "JETË".
Sepse ka njerëz të cilët e din që janë të gjallë,
por prap ndihen sikur të vdekur,
sikur që ata të cilët vdiqen do të jetojnë përgjithëmone.
Sepse ajo që ne e cuajmë "JETE" është vdekje
dhe vdekja është JETË.

P:S: Në qoftë se ajo që ne e cuajmë JETË është realitet
atëhere cfarë është vdekja?

[Drita_Love]

--------------------------------------------------------------------------------

Dashuria e vërtet vjen me lumturi të vërtet, vjen me besim të plotë, vjen sikur një zog dhe troket në dritare...Dashuria e vërtet është sikur një ëndërr, një iluzion...por prap është i vetmi realitet i qenies njerëzore.

Dashuria nuk është vetëm ndjenje, nuk është e mvarur nga gjenetika, as nuk është koncept i cili mund të spjegohet nga shkenca, sepse ta definiosh dashurinë është ta kufizosh atë, dhe ta kufizosh dashurinë është vdekje...

Dashuria mund të krahasohet, por kurrë nuk spjegohet, sepse ai i cili e spjegon dashurinë kurrë as nuk ka dashuruar...
__________________

[Brari]

mendime te bukura thua oj drit ..

[Drita_Love]

Nganjëherë i duhet njeriut të qan,
pastaj është më lehtë për të ceshur.
Nganjëherë i duhet njeriut të vdes,
pastaj ndihet më i gjallë.

Nganjëherë i duhet njeriut ujë i hidhur,
pastaj cdo gjë është më e ëmbel.
Nganjëherë i duhet njeriut robëria,
pastaj më kurrë nuk dorëzohet liria.

[Drita_Love]

Një ditë e mrekullueshme!
Dimër, por dielli rrezaton dritaren time.
Sa bukur, nganjëhere jeta është sikur ato përrallat nga fëmiria që mi lexonte mami. Nganjëhere jeta është ënderr e realizuar, mvaret nga realiteti i mendjes tonë. Dhe nganjëhere nuk ka asgjë që na mundon, mungon, frikëson, vetem një qetësi e mrekullueshme.

PSE? Ndoshta pse lumturia dhe bukuria nuk janë asgjë përvec krijesa të mendjes tonë diku mbrenda neve...

[Poeti]

VETËM PËR TY VUAJ

Vetëm ti, dhe askush tjetër në botë
Vetëm ti më ngjall dhe kur vdes
Vetëm ti më bën ta ndjej jetën
Prandaj rri, vuaj dhe pres!