“UDHËTIMI I SHPIRTIT NË BOTËN E ËNDRRAVE”
“Allahu i merr shpirtërat kur është momenti i vdekjes së tyre (i vdekjes së trupave të tyre), e edhe atë që është në gjumë e nuk ka vdekur, e atij që i është caktuar vdekja e mban (nuk e kthen), e atë tjetrin (që i është caktuar vdekja, por është në gjumë), e lëshon(të kthehet) deri në një kohë të caktuar. Vërtetë, që në këtë ka argument për popullin që mendon.”(Zumer, 42)
I Dërguari i All-llahut (paqja dhe shpëtimi i All-llahut qoftë mbi të) njëherë pat thënë se:
“Gjumi është vëllai i vdekjes.”(Mishkat)
Gjumi është një lloj i përkohshëm i vdekjes, pasi në të dy gjendjet shpirti merret prej trupit të tij nga All-llahu. Këtë e kuptojmë nga ajeti kur’anor i lartëpërmendur.
a) All-llahu i Gjithëfuqishëm e merr tek Ai shpirtin e çdo personi që bie të flejë, pa marrë parasysh se a do të vdesë pastaj apo jo.
b) I Gjithëfuqishmi i mban shpirtërat e të gjithë atyre për të cilët vdekja është e përcaktuar në atë çast. Këta janë njerëzit që vdesin ë gjumë.
c) I Gjithëfuqishmi i kthen ata shpirtëra për të cilët vdekja ende nuk është caktuar. Zgjimi i personit nga gjumi do të thotë që shpirti i është kthyer trupit të tij.
Personi i fjetur nuk e humb kontaktin me shpirtin e tij, por mban lidhje biologjike që i lejon atij të vazhdojë frymëmarrjen.
Thuhet se personi fjetur dhe shpirti i tij endacak mbesin të lidhur nëpërmjet një fijeje të padukshme që del nga vrimat e hundës së tij dhe përmes hundës duket që shpirti lëviz brenda dhe jashtë trupit.
Shpirti i njeriut të vdekur humb çdo lidhje me shpirtin e tij, por, kur do All-llahu, ai lejohet që të kthehet në trupin e tij për periudha të shkurtëra, sikurse kur u përgjigjet pyetjeve në varr nga engjëjt Munkeri dhe Nekiri që trupi të ndiejë dënimin e tij.
Gjatë jetës, lidhja ndërmjet trupit dhe shpirtit nuk është gjitmonë e njëjtë, por luhatet. Në një kohë është e fortë, në tjetrën e dobët.
Gjatë gjumit lidhja është e dobët dhe shërben vetëm si funksion biologjik. Lidhja gjithashtu do të jetë e dobët gjatë sëmundjes, por e fortë gjatë shëndetit.
Dënimi i varrit është i pakuptueshëm për shumë njerëz sepse, kur ata shohin poshtë të vdekurin në varrin e tij, nuk shohin shenja të vuajtjeve apo gëzimit. Varri duket i njëjtë, njësoj sikur është hapur, pa shenja të zgjerimit apo ngushtimit për banorët e tij.
Për shembull, trupi i mumifikuar i Faraonit është ruajtur deri në ditët e sotme dhe nuk tregon shenja të paraqitjes ndaj zjarreve të Xhehennemit çdo mëngjes dhe mbrëmje. Personi i vdekur duker sikur është në gjendjen e gjumit tëvazhdueshëm, pa mundësi që të ndiejë dhimbje ose gëzim.
Pastaj shikoni personin që është në gjumë dhe është duke ëndërruar. Nëse është duke parë ëndërr të këndshme, ai do të zgjohet i qetë, i çlodhur dhe i lumtur. Mirëpo, nëse ka parë një ëndërr të keqe, aido të zgjohet i temrruar dhe i frikësuar.
Ai mund të shohë veten duke u mbytur në oqean, duke rënë nga një lartësi shumë e madhe ose duke u sulmuar nga përbindëshat tmerrues. Ai do të zgjohet nga ankthi i tij i mbytur në djersë dhe i rraskapitur nga mundimi i rëndë, edhe pse trupi i tij nuk është larguar nga shtrati.
Për shikuesin, personi është thjeshtë në gjumë të thellë, përderisa ai vetvetiu ndien se është pjesëmarrës në dhjetra mundime të rënda.
E njëjta gjë shfaqet edhe tek i vdekuri gjatë periudhës së Berzahut.
VAZHDON KAPITULLI I 10-të dhe shkrimi i fundit me titull:
“LLOJET E NDRYSHME TË ËNDRRAVE”
Krijoni Kontakt