Ëndërr dhe Mall

[Poeti]

urime e suksese ne krijimtari poet.
Ndoshta do kem nderin ta bej kur te kthehem ne shqiperi.
Indriti

INDRIT,

Nese mund te takohemi bashk, do ta kesh dhurate nga une, pa pasur nevoje te shpenzosh per ta blere. Do te ishte nderi im.

[Poeti]

YJET PA NGROHTËSI

Yjet në qiell nga gjumi u zgjuan
Rrezet e tyre ia drejtuan tokës
Por nuk e shkrinë akullin e zemrës
As edhe po të lëshonin ngrohtësin e botës!

Veç sa më mikluan paksa fytyrën
Sikur po luanin kështu me mua
A akulli mbetej edhe në buzë
Buzët e ngrira nuk thonë të dua!

[hajla]

YJET PA NGROHTËSI

Yjet në qiell nga gjumi u zgjuan
Rrezet e tyre ia drejtuan tokës
Por nuk e shkrinë akullin e zemrës
As edhe po të lëshonin ngrohtësin e botës!

Veç sa më mikluan paksa fytyrën
Sikur po luanin kështu me mua
A akulli mbetej edhe në buzë
Buzët e ngrira nuk thonë të dua!

Ti Poet thur-e-qthur, poezin e ben si gur!
ndjenja jote e ndal diellin, shpartallisen yjet me qiellin...lol


Te tharta,te prekin (palcin e zemres) po kshtu dhe jeta eshte e krijuar q'ti bejm?!

pershedes hajla,

[hajla]

Ne Enderr
.............
mbrem nje enderr-te veshtire pash!
rruges isha duke ardhur,
mjegull e dendur, me kishte kapluar
per t'gjetur udhen isha hutuar,
fare se disha, nga jam duke shkuar...?

hajla,

[Agim Doçi]

Poetët

Kur ulem shkruaj vjershërime
Ndjehem i tëri tjetër njeri
Më burojnë vargje nga zemra ime
Dhe u fal njerëzvë veç dashuri

I zgjoj mëngjeset, me varg në buzë
Dhe netët ngrys me këngë malli
Më digjet shpirti, më bëhet shpuzë
Mbetur si peshk në mes një zalli

Se lumi i njerëzve më ka shteruar
Në një shtrat tjetër, ka marrë drejtim…
Ndaj shpirtin tim e ka ngarkuar
Me thasë vargjesh për dashurinë

Pra asnjeri nuk ka të drejtë
Poetëve vetë t’u marrë inat
Ata shpërthejnë në varg e fletë
Se janë të gjith dashnorë të zjarrtë.

[Manulaki]

Poeti, kjo poezi eshte shume here me e bukur se ato me "ti ike..." Kur do kalosh nga tema "Ti erdhe..."?
Meqenese ka plot merita ca po ia leme postimit te 1000, ca endrrave...

Po qendroj ne teme:

Kembengules troket shiu ne dritare
me pika kureshtare,
pergjon kohe hyjnore, kohe mekatare...
Pikat, deshmitare.
Diku tkurren dhe zgjerohen botra
nen nje frymemarrje,
shemben dhe ndertohen nga e para…
Dy zemra, nje rrahje.
…dhe nata tretet nen driten e zbehte.
Sot asgje nuk çudit, as shiu qe flet
me gjuhen e syve lutes ne çdo pike:
...mos ik, mos ik, mos ik…

Mos rresht, mos rresht, mos rresht...

[Poeti]

KOLOMBO

Do të doja të zhytem në ty
Sikur në valët e detit të trazuar
Do të doja të isha Kolombo
Brendinë për të ta hulumtuar!

Do të doja të ngrohem në ty
Sikur pranë zjarrit të ngrohtë
Do të doja avujt tua ti thith
Me epshet që nuk njeh kjo botë!

Do të doja të shijoj lëkurën tënde
Sikur puplat që kanë butësi
Do të doja edhe të vdekur
Të më varrosin mbrenda në ty!

[hajla]

Ti bre yll'qe rrin ne qiell,
qdo mengjes ti e gedhir
ti gjithnje me veshtron,
me veshtron me goj s'me flet
aman yll' ma thuaj nje fjal,
ne zemren time, mos lere plag
plagen time, bere rreze
mos me ziej si kafen, ne (gjeze)


hajla,

[Poeti]

NJË PREMTIM

Nuk kërkova asgjë më shumë
Se peng të mbash fjalën e dhënë
Nuk kërkova asgjë me dhunë
Veç se të bësh atë ç’ke thënë!

Nuk të luta, në gjunjë nuk rash
Që e imja njëherë të jesh,
Nuk kërkova asnjëherë
Që një natë me mua ta kesh!

Nuk t’kërkova, vet më the
Se më don si askënd tjetër,
Nuk të thash më duaj me dhunë
E imja s’kërkova të jesh patjetër!

Pse premtimin nuk e mbajte
Pse m’gënjeve se me don
Pse kur s’deshe t’më afrosh
Tani kështu egër m’largon!

[hajla]

Ndjenje e ndaluar

Pertej dritares time
Bora e prillit akoma bie
me inat dimeror quditerisht !
Po fsheh, ngjyrat e pranveres
dhe format po i fsheh
qe sythet te mos duken me,
as lulet, as gjethet e reja
qdo gje e fsheh nene te bardh
sikur s'ka qen kurr aty

Athua valle do te mund
te mbulonte keshtu
edhe te ndaluaren
te fshehuren, ndjenjen time?

U ngrita dhe bera te pa beren:
I mblodha, te gjitha
letrat, bisedat,mesazhet te tera tok
Mbylla syt, e i lidha per gryke
ne nje qese te zez, te gjate plastike
Stuhia e bores me mbeshtolli
te me ndalte frymen
tek perpiqesha ti fundoseja
nene debore,
ndjenja e lidhur, te shtrydhur,
te denuaren ndjenjen time
tek groposja...

Kthehem brenda
duke fshire duart...
Ne veshtrimin e perhumbur
nje faqe e bardhe, bosh,
me ftohtesi debore,e vendosur si dige
ne mes te kaluares dhe te sotmes,
Mbyll syt e gelltitem
por mjerisht,(!)
ndjej si shkrihet e tera,
e njomur nga lotet e nxehte
prush te fajit

hajla,