"Demat e Kuq" të Partizonit - (#2)

[OO7]

Abilio-Leandro, "shënjestra" e Partizanit

Ekipi i Partizanit, këto ditë të nxehta korriku ka filluar të konfigurohet si në aspektin e stafit drejtues, por edhe në atë të plotësimit të organikës së lojtarëve. Tashmë dihet se Neptun Bajko është trajneri i ri dhe nën urdhrat e tij do të jenë "demat" e rinj të Partizanit. Sipas burimeve brenda klubit dhe një prononcimi të presidentit të ekipit, zotit Albert Xhani, për një radio sportive, mësohet se bërthama e ekipit të ri do të jetë nga ajo e sezonit të kaluar dhe pritet së shpejti që të ndërhyjnë suksesshëm edhe në merkato. Sipas këtyre burimeve, bërthama që qëndron nga sezoni i kaluar do të jetë e përbërë nga Shehi, Beqiri, Alan, Delain, Bylykbashi, Muzaka dhe ndonjë tjetër. Pra, siç shihet, në këtë bërthamë përfshihen edhe lojtarë, që më parë ishin përfolur se do të largoheshin dhe sigurisht në ekipin e ri të Bajkos janë afruar edhe disa të rinj, të ardhur nga ekipet zinxhir të akademisë, të cilët kanë perspektivë.

Me këta të rinj klubi ka nënshkruar kontrata katërvjeçare dhe nga këta Partizani mund të përfitojë shumë si në gjetjen e rezultateve pozitive, por edhe në atë të perspektivës si burim fitimi financiar, pasi dihet që për këta të rinj nuk kanë munguar edhe interesimet nga klube të huaja. Hemorragjia e lojtarëve tek Partizani në këtë fund sezoni ka qenë e konsiderueshme dhe për të plotësuar këto largime presidencës i duhet të hyjë fuqishëm edhe në merkato. Por, siç shihet ditët, po kalojnë dhe Partizani po i afrohet atij të sezonit të kaluar, ku grumbullimi i plotë u arrit vetëm në muajin gusht. Sipas burimeve që përmendëm më sipër, shihet se pista e re e përforcimeve të Partizanit do të jetë një dashuri e vjetër e klubit me lojtarët brazilianë. Mendohet për një rikthim të sulmuesit Abilio, i cili nuk është i panjohur për tifozët e kuq, gjithashtu pretendohet se parimisht kanë rënë dakord me brazilianin Leandro, që sezonin e kaluar bëri një figurë të kënaqshme me Vllazninë. Por njohja më e re që hyn në dashuritë e vjetra të Partizanit mund të jetë përsëri një sulmues brazilian, emri i të cilit është Fabiano (sigurisht që nuk bëhet fjalë për yllin e futbollit brazilian Luis Fabiano). Ajo që dimë për momentin për këtë lojtar është se ai është sulmues dhe luan në kategorinë e parë braziliane.
Duke parë që për momentin shumë lojtarë të kampionatit tonë, madje edhe cilësorë, janë të lirë dhe pa skuadër, nuk përjashtohet që ndonjëri të nënshkruajë për të kuqtë në ditët në vazhdim. Megjithëse atmosfera duket optimiste në klubin e Partizanit, asnjëri nuk u jep siguri tifozëve të shumtë të ekipit se në sezonin e ardhshëm do të kenë mundësinë për të shijuar ndonjë trofe.

[OO7]

He si ju duken Tifozet

[Tulipani Zi]

Hallall 007 qe e ringjalle temen dhe solle kete foto te mrekullueshme.
Nga derbi me Tironen eshte kjo?

[OO7]

Jo jo , se me Tironen u bo noten me drita, esht me Elbasonin me duket !!

[OO7]

Ja dhe ca tifoze me shume

[OO7]

Partizani ben te paberen ne Peqin duke fituar me rezultatin 2-0

Agresiv shum Peqinasit qe nuk duan te pranojn humbjen, arijn deri aty sa te godasin dhe Presidentin e Partizanit A.Xhanin qe ishte duke pare ndeshjen nga tribuna e stadiumit.

Ktu keni dhe disa pamje nga ndeshja:

Kronika e ndeshjes---> Shkumbini 0 - 2 Partizani

Dhuna Peqinase

GOLI i Pare

[eagle's son]

Partizani ben te paberen ne Peqin duke fituar me rezultatin 2-0

Agresiv shum Peqinasit qe nuk duan te pranojn humbjen, arijn deri aty sa te godasin dhe Presidentin e Partizanit A.Xhanin qe ishte duke pare ndeshjen nga tribuna e stadiumit.

Ktu keni dhe disa pamje nga ndeshja:

Kronika e ndeshjes---> Shkumbini 0 - 2 Partizani

Dhuna Peqinase

GOLI i Pare

partizani ben te paberen edhe ne lushnje




te sportishqiptar ishte kjo hahahahahahahahha

Mbrojtësi shtatlartë lezhjan është nxjerrë me karton të kuq, pas zënkës me shokun e skuadrës

Ndreka-Hallaçi, sherr brenda Partizanit

Një ngjarje jo e zakontë ka ndodhur dje në stadiumim "Roza Haxhiu" të qytetit të Lushnjës në përballjen e kupës mes Lushnjës vendëse dhe Partizanit. Në pjesën e dytë të takimit, gjyqtari kryesor, Sokol Jareci, ka ndëshkuar me karton të kuq Henri Ndrekën, i cili është zënë me shokun e tij të skuadrës, Rrahman Hallaçi. E pazakontë për vetë faktin se një futbollist del nga loja jo për ndërhyrje të rëndë apo për qëndrim jokorrekt ndaj kundërshtarit, por për sjellje të pahijshme ndaj shokut të skuadrës. Rasti më i freksët është ai i futbollistit me ngjyrë të Luftëtarit Simon, që në transfertën e disa javëve më parë me Teutën në Durrës, ka goditur me kokë shokun e tij të skuadrës. Në fakt, gjyqtari Jareci është treguar shumë i vëmendshëm në gjykimin e tij, duke mos lejuar që sherri mes futbollistëve të kuq të degjeneronte më tej. Gjithçka është sqaruar më pas në dhomat e zhveshjes, pasi sherri ka ardhur pas një keqkuptimi mes futbollistëve të Partizanit. Ndreka i ka kërkuar llogari Hallaçit, pas depërtimit të një futbollisti lushnjar në krahun e mesfushorit të Partizanit dhe ky i fundit i është kundërpërgjigjur. Shtatlarti lezhjan ka kujtuar se Hallaçi e ka ofenduar, ndaj ka reaguar keq. Mirëpo Sokol Jareci, kryesori i ndeshjes, e ka vënë re gjestin e Ndrekës, i cili ka shtyrë më dorë kuksianin e Partizanit dhe nuk ka ngurruar t'i tregojë atij kartonin e kuq, vendim i marrë sipas rregullores. Natyrshëm Ndreka ka dalë mjaft i mërzitur nga fusha, por situata mësohet të jetë qetësuar shumë shpejt. Sipas burimeve pranë skuadrës, mësohet se në dhomat e zhveshjes gjithçka është sqaruar dhe të dy futbollistët i kanë shtrënguar dorën njëri-tjetrit. Gjithsesi, ajo që ka ndodhur në "Roza Haxhiu" ka lënë një shije të hidhur në kampin e kuq dhe te opinioni sportiv shqiptar. Eshtë dëgjuar shpesh për sherre mes futbollistëve të skuadrave kundërshtare, por kur zënka ndodh mes lojtarëve të një ekipi, situata bëhet sa dramatike aq edhe komike.
Adi METALIU



sa te papam jeni hahahhahaahahha

[OO7]

Ish-trajneri Neptun Bajko hap "Dosjen Partizani". Një cikël shkrimesh, ku ai rrëfen paskuintat e largimit të tij

Neptun Bajko hap "Dosjen Partizani"!

"Telenovela Xhani-Bajko", të mërkurën mbylli "serinë e katërt" të saj. Kohë më parë, në rrethe të ngushta gazetarësh, presidenti i Partizanit, Albert Xhani, me humor deklaronte, se "Bajkon e kam trajner për stinën e verës". Por për çudinë e të gjithëve, largimi i trajnerit Neptun Bajko, kësaj here i theu rekordet, ai u largua në fund të stinës së vjeshtës... Dhe si çdo "divorc", kuptohet, fillimisht ai nis dhe ndjehet në media, e cila ka komoditetin për të krijuar mjedisin e përshtatshëm për të. Këtij "skenari" nuk shpëtoi edhe "divorci" më i fundit, Xhani-Bajko.
Kjo ngjarjeje nuk mund të kalonte në heshtje, për vetë faktin se bëhet fjalë për Partizanin, një ekip me një histori të lavdishme në futbollin shqiptar, si dhe për Neptun Bajkon, një ish-trajner të kombëtares dhe me back-ground të lakmueshëm profesional.
Kësisoj, redaksia arriti të kontaktonte me trajnerin Bajko, i cili premtoi të shkruante një cikël shkrimesh, në të cilët do të tregojë prapaskenat djallëzore të punës dhe të drejtimit të ekipit të Partizanit, siç shprehet ai. Ky është shkrimi i parë, të asaj, të cilën gazeta "Sporti Shqiptar", e ka titulluar: "Dosja Partizani!"


"Kurrën e kurrës te Partizani. Gjysma e lojtarëve, trajnerët e dytë, të tretë dhe mjekët e skuadrës, asnjë kacidhe"

Bajko: Ja prapaskenat e largimit tim

(Pjesa e parë)

Dua ta them që në fillim, duke bërë tashmë edhe një përgjithësim të punës sime në klubin e Partizanit, për aq herë sa kam qenë në drejtimin e skuadrës së kuqe, se ndiej keqardhje për mënyrën e largimit të fundit. Këtë e them, sepse, edhe pse kam punuar me përkushtim e sakrificë, aq sa e kam ditur dhe njohur prej vitesh ketë profesion, nuk kam mundur asnjëherë ta bëj punën time ashtu siç jam mësuar dhe siç duhet. Arsyet janë nga më të shumëllojtat, por dy sezonet e fundit kurrë nuk arrita të përshtatesha me format, metodat nga më të ulëtat, me drejtimin prej hijene dhe kameleoni, pa asnjë normë e bazë ligjore e profesionale, pa le pastaj morale dhe shoqërore. Këto dhe shumë të tjera personifikohen në atë që drejton prej gati 8 vitesh ekipin më popullor, më dinjitoz dhe një nga simbolet e futbollit të përparuar shqiptar, Partizanin. Tashmë unë largohem përfundimisht nga ai ekip, për të mos u kthyer më kurrë, jo si trajner profesionist dhe kuadër i rritur, i edukuar me cilësitë më të mira njerëzore dhe profesionale, por as edhe si një njeri i thjeshtë, për të simpatizuar nga larg ekipin e famshëm të Besim Fagut, Loro Boriçit, Kolec Krajës, Gani Merjes, të të talentuarit dhe kapitenit fisnik Refik Resmja, të të madhit Pano, të Sabah Bizit, Mihal Gjikës, Agim Muratit, të gjigantit të portës shqiptare, Perlat Musta, të kapitenit të hekurt Lin Shllaku, të vëllezërve Janku, të Sllave Llambit, Ramazan Ragamit e mijëra futbollistëve që kanë kryer me shumë sukses e lavdi "universitetin futbollistik të Partizanit".
Sot, për ata nuk ka një shenjë ku të vendoset madhështia dhe thjeshtësia njerëzore dhe profesionale. Klubi i futbollit "Partizani" sot nuk mëshiron më vlerat e vërteta sportive dhe është për të ardhur keq, sepse ai është kthyer në një mjet për të shfrytëzuar imazhin tepër të pasur, që për gati 50-60 vjet ka pasur në futbollin shqiptar. Unë largohem i bindur nga Partizani, për të mos u kthyer më kurrë, por më i pastër shpirtërisht, më i përgatitur ndaj vështirësive objektive dhe subjektive, i ndërgjegjshëm se njoha tashmë një botë tjetër futbollistike, të cilën jashtë fushës së lojës më duhej ta ndryshoja. Fatmirësisht a fatkeqësisht, nuk arrita as ta ndryshoja dhe as të përshtatesha me këtë botë, jashtë fushës së lojës. E mira dhe e keqja ime qëndron këtu dhe vetëm këtu. Dhe në këtë optikë kuptova se kam ende shumë gjëra për të mësuar. Por "për të mësuar duhet të dish të dëgjosh", thotë Saki! Dhe unë arrita të dëgjoj atë që nuk dinte se çfarë të thoshte në atë konferencë shtypi tepër të nxituar alla-اarçani me podium alla-Xhani.
Po pse erdhi dhe pse duhej të vinte kjo gjë pikërisht në këto momente? Cilat janë arsyet e vërteta dhe pse më së fundi skenari i përgatitur me mjeshtëri djallëzore, jo nga mendja e tij e vetme këtë radhë, i plasi në duar, pa arritur qëllimin final të tij?
E vërteta nuk ka të bëjë me arsye teknike dhe taktike, për ndryshime jo të përshtatshme në formacion, për ecuri të dobët në 2-3 ndeshjet e fundit, sikurse pretendon Xhani apo "ultrasit" e tij, por për kushte jo të mira stërvitore, për mospagesë të lojtarëve, të trajnerëve të dytë apo të tretë dhe të mjekëve etj., etj. Ky njeri mendjefyell shpiku mosdashjen nga ana e "ultrasve të kuq", të sponsorizuar nga vetë ai, sajoi peticionin e famshëm dhe mendoi që skenari funksionoi si përherë gjatë këtyre 8 vjetëve të "udhëheqjes" së tij të Partizanit. Ah, po, harrova edhe një hollësi, futjen e Oliverës në një ndeshje kaq të rëndësishme, kur ai nuk ishte aktivizuar në asnjë ndeshje më parë. "Si bëri vaki dhe çfarë fshihet pas këtij aktivizimi nga trajneri Bajko? Tani me këtë argument të rrallë taktik nuk ka se ku të lëvizë Neptuni. Po Bylykbashin pse e futi kur e la rezervë kapitenin e skuadrës? Ose ta fuste në fillim, ose të mos e fuste fare. Ai formacionin e bën vetë dhe unë nuk i kam ndërhyrë asnjëherë! Edhe kur i sugjeroja ndonjë gjë, sepse tani mua më jepet e drejta, që për gati 8 vjet të marr vesh nga futbolli, nuk e merrte parasysh. Por, megjithatë, paraprakisht marr mendimin e specialistëve (nënkupton me këtë trajnerin që sapo e emëroi) të gazetarëve dhe të 2-3 ultrasve, që thonë hiq këtë dhe vër këtë, bëj ashtu dhe bëj kështu".
Të gjitha këto argumente teknike, të sheqerosura, ose të çartosura nga ai vetë, djallëzori Xhani, nuk pinë ujë. Atëherë, përsëri shtrohet çështja: pse erdhi dhe pse duhej të vinte kjo pikërisht në këto momente?
Shkaqe teknike, ndoshta! Arsye psikologjike, përsëri ndoshta! Shkaqe të kushteve jo të mira stërvitore, të punës pa cilësi profesionale, lojtarë të pamotivuar mirë, formacion me shumë ndryshime vendesh (treshja e mbrojtjes nuk ka lëvizuar asnjëherë dhe ekipi ka fituar dhe barazuar jashtë fushës, si asnjëherë tjetër, 18-20 ndeshje miqësore, stërvitore dhe zyrtare) apo ngaqë disa lojtarë janë stërpaguar dhe disa të tjerë nuk kanë marrë asnjë kacidhe? Ndoshta edhe kjo etj., etj. Por unë mendoj se të gjitha këto janë pjesë e jetës në një ekip futbolli dhe, ku më shumë e ku më pak, ato ndikojnë në ecurinë e një skuadre. Arsyet e vërteta, për mendimin tim, janë morale dhe financiare. Eshtë megalomania dhe paaftësia e tij për të drejtuar një ekip si Partizani, të cilin e mban të lidhur pas vetes me çfarëdolloj formash dhe marifetesh. Viktimat e tij janë lojtarët, trajnerët, prindërit që çojnë fëmijët në të ashtuquajturën akademi "të pluhurit dhe të shtufit" dhe ata të përvuajturit tifozë, "ultras të demave të kuq", që me komandë vënë dhe heqin parullat "Xhani...", apo gërthasin "Parizan, Parizan..."
Viktimë e tij ishte bashkëpresidenti i emëruar po nga ai, zoti Pirro Angjeli, që, pasi plotësoi si asnjëherë tjetër kushtet financiare për funksionimin normal të ekipit të futbollit, na doli se edhe ai bënte pjesë në grupin sabotator, prandaj duhej larguar pa u bërë i rrezikshëm për të ardhmen e tij. Një punë e ndërtuar në këtë mënyrë dhe e drejtuar me këto forma dështon gjithmonë, për mendimin tim, për shkaqe morale dhe financiare.
E di dhe e kam të qartë se pas këtij reagimi Xhani nuk do të më paguajë për djersën dhe lodhjen time (mendja e tij tani punon me regjim të plotë). Pra, e njëjta sasi dollarësh për një, do të ndahet më dysh. Kështu, një rrugë dhe dy punë të fëlliqura (siç ka vepruar përherë president Xhani me trajnerët dhe lojtarët, kur vjen dita e kësteve). Gjithashtu, e kuptoj fare mirë që mund të mendohet se edhe prestigji im mund të dëmtohet, ashtu si edhe xhepi. Por në asnjë mënyrë nuk do të ndiej keqardhje. Kurrën e kurrës nuk do të ndodhë një gjë e tillë. Mes vështirësive mësohet shumë, edhe pse e di që kam ende plot gjëra për të mësuar. Dhe në këtë rast unë mësova gjëra të reja. Pra, puna nuk ka vajtur dëm në këtë aspekt të formimit tim profesional dhe njerëzor. Ai duhet ta kuptojë një herë e mirë, se detyra e një drejtuesi nuk është si ajo e një trajneri. Një drejtues i mirë dhe i aftë duhet të zgjidhë problemet, ato që i takojnë atij, dhe jo të mundohet t'ua hedhë fajin të tjerëve, sepse vuan nga morali i tij dhe në të njëjtën kohë nuk është në gjendje nga ana financiare të përballojë një ekip si Partizani. Ai, për mendimin tim, është një imitues i keq i ish-presidentit të Tiranës, El Sajed. Në ndryshim me Xhanin, ai ishte tepër i zgjuar, më dinak dhe shumë më profesionist se ky, sepse të paktën kishte para për ta mbajtur si duhet një klub me emër dhe jo për ta mbajtur peng, siç po ndodh me Partizanin.

(Nesër, pjesa e dytë)

Nga Neptun Bajko
Sporti Shqiptar

[OO7]

Reagon Presidenti Xhani

Presidenti Xhani, një anekdotë për Bajkon

Dje kam biseduar dhe kontaktuar disa herë me presidentin e Partizanit, Albert Xhani. Kuptohet, temë e bisedave tona ishte e ashtuquajtura "Dosja Partizani", të cilën kërkon ta hapë nëpërmjet një cikli shkrimesh në gazetën "Sporti shqiptar" ish-trajneri i të kuqve, Neptun Bajko. "Nuk kam për të thënë asgjë, nuk dua të bëj asnjë koment. Por po të tregoj një anekdotë për Bajkon," - më tha ai në mënyrë të prerë dhe mjaft i qetë.
Një herë, në Jerusalem, kishin kapur 3 keqbërës dhe po bëheshin gati për t'i ekzekutuar. Në atë kohë, vjen Jezu Krishti dhe shikon që ishin grumbulluar mjaft njerëz.
- اfarë kanë bërë këta njerëz,- u drejtohet ai priftërinjve,- që doni t'i vrisni?
- Po ja,- ia kthejnë ata,- pyeti dhe vendos vetë se ç'duhet të bëjmë.
- اfarë ke bërë ti? - i drejtohet Krishti të parit.
- Unë kam vjedhur. Nuk kisha bukë për fëmijët dhe u detyrova të vidhja.
- Lirojeni këtë, - tha Krishti dhe ndërkohë i drejtohet të dytit: - Po ti ç'ke bërë?
- Kam vrarë, - ia ktheu i dyti Krishtit.
- Po pse? - e pyeti sërish ai.
- Për punë nderi. E nisëm grindjen fillimisht me fjalë, por pastaj miku më preku në nder të familjes dhe unë e vrava.
- Lirojeni edhe këtë, - tha përsëri Krishti.- Edhe ky nuk ka faj. E kanë cënuar në nder.
- Po ti çfarë ke bërë? - i drejtohet Krishti të burgosurit të tretë.
- Po ja, - nis e flet ai. - Unë punoja te një zotëri, i cili më donte dhe më paguante mirë. Unë me ato lekë mbaja familjen. Mirëpo një ditë pashë se pronari im fitonte shumë më tepër sesa unë. Atëherë, një natë, unë vendosa ta vrisja dhe e vrava.
Krishti, pasi e dëgjoi me kujdes, tha:
- Këtë vareni, ky është mosmirënjohës!
Kjo ishte anekdota e presidentit të Partizanit, Albert Xhani, me fabulën e së cilës ai i përgjigjet ish-trajnerit dhe mikut të tij, Neptun Bajko.

Bashkim Tufa
Sporti Shqiptar

[OO7]

Bajko: Xhani di të luajë mirë jashtë fushe

(Pjesa e dytë, vijon nga numri i kaluar)
Nuk dua të ndalem në shumë biseda të bëra me të gjatë orëve të gjata, kur rrinim duke pirë kafe në hotel "Rogner". Interesi i këtyre bisedave mund të ruhet për më vonë, duke i parë ato në një këndvështrim tjetër dhe duke ia lënë kohës, si gjykatësi më i mirë. Tre kanë qenë faktorët themelorë të acarimit tim me drejtuesin e "demave të kuq".
1 - Duke parë vështirësitë tepër të mëdha në formimin e ekipit, vonesën tej mase të ardhjes së lojtarëve, edhe ata e filluan stërvitjen vetëm, pasi një pjesë e tyre morën këstet e premtuara. Ato vështirësi, që nuk janë kurrë të lejueshme edhe për një ekip të vogël dhe pa pretendime, ndikuan që punët të bëhen me nxitim, në kushte jo të mira stërvitore. Me një numër kaq të madh lojtarësh, lista arriti deri në 45 veta, sa ishte e pamundur të gjeje kohë jo thjesht për stërvitje, por për të bërë seleksionimin e saktë dhe profesional të tyre. Në bisedat e stërzgjatura debatonim për shumë aspekte dhe në një moment i kam thënë: "Nëse ekipi ndërtohet vetëm me djem të rinj dhe me disa lojtarë që kanë qenë edhe më parë te Partizani, atëhere e vetmja gjë që mund të premtojmë është mbijetesa në ligën superiore." Kështu nisi edhe stërvitja. Në një moment të caktuar u gjetën fondet e nevojshme për afrimin e disa lojtarëve titullarë, të cilët vazhdonin pushimet e stërzgjatura. Sidoqoftë, ardhja e Beqirit, Dhëmbit, Ndrekës, Abilaliajt dhe e ndonjë tjetri, mundësoi deri diku që ekipi të plotësohej në njëfarë mase me lojtarë të kategorisë superiore. Në një nga momentet, kur ekipi sapo nisi stërvitjen, ai më lajmëron se do të vinte portieri Egbo, i cili kishte tre vjet e më tepër i larguar nga futbolli shqiptar. Së bashku me Birçen e kundërshtuam këtë zgjedhje të tij të papritur, duke argumentuar se portierin, Shehin, e kishim, madje shumë të mirë, madje i thamë që mund të jetë nga më të mirët e kampionatit. Jo, na tha, Shehi le të ikë, se unë nuk e harroj barazimin 2-2 me Vllazninë, prandaj e kam vendosur që Egbo duhet të fillojë stërvitjen. Dhe Egbo u paraqit në stërvitje, ndërsa Shehi filloi pushimet në plazhin e Durrësit. Për fatin tonë, Egbo kërkonte kushte specifike (kupto pagesën) dhe vështirësia e drejtuesit të kuq nga ana financiare bëri të mundur riafrimin e Shehit. Po Egbo çfarë përfaqëson në futbollin tiranas dhe atë shqiptar? Pse pikërisht ky zgjodhi të vinte përsëri Egbo nga Egjipti i largët? Apo mendoi se një portier i tillë i duhej dhe heshtja trevjeçare e Egbosë i kishte larguar të gjitha dyshimet?
2 - Faza përgatitore një herë u mendua të bëhej në Turqi, por ky variant dështoi. Herën tjetër u mendua të bëhej në Maqedoni, por edhe ky variant dështoi. Varianti i tretë ishte Pogradeci, por ky qytet ishte "i pushtuar" nga 4-5 ekipe, atëherë kur të gjitha skuadrat, madje edhe ato të kategorisë së parë, vazhdonin të ishin të grumbulluara dhe zhvillonin një fazë përgatitore normale. Kurse ne stërviteshim te Liqeni dhe debatonim te "Rogneri" për një Partizan të madh. Nuk mund të kuptohet puna në një ekip futbolli pa një organizim të mirëfilltë. Dhe mbi të gjitha, ndërtimi i ekipit duhej të fillonte përpara se të mbaronte kampionati, aq më tepër të kishte kohën e duhur për fazën përgatitore dhe kushtet më normale për zhvillimin e saj. Ky është një aspekt teknik, taktik, fizik, apo mosfunksionim dhe organizim jonormal i një ekipi, siç është Partizani, që më vonë do të pretendonte për fitimin e trofeve në futbollin shqiptar. Jo, unë mendoj se ky është një çorganizim i organizuar dhe, mbi të gjitha, ana financiare duhet atëherë kur e kërkon futbolli dhe jo kur t'i gjesh ti paratë. Një njeri që nuk e ka të qartë, ose nuk ka mundësi ta njohë këtë aspekt, kërkon të nxjerrë lloj-lloj argumentesh për të justifikuar dobësitë e këtij çorganizimi të organizuar.
3 - Faktori i tretë është intervista ime e dhënë pas ndeshjes me Tiranën, ku humbëm me rezultatin 2-0. Para ndeshjes, të gjithë thonë se humbja me Tiranën nuk përbën ndonjë hata të madhe, por, kur humbet me të vërtetë me Tiranën, të gjithë pas ndeshjes fillojnë dhe analizojnë punën e trajnerit, gabimet, vendosjen taktike dhe mënyrën e zhvillimit të ndeshjes. Kjo është gjëja më e lehtë që mund të bëhet. Megjithatë, nuk do të bëj analizën, por do të qëndroj tek acarimi i madh, që i shkaktoi kjo intervistë drejtuesit të "demave të kuq". "ا'na bëre Bajko, ç'ishte ajo që the! Unë e di më mirë se ty, që nuk shiten ndeshjet në Shqipëri, se nuk ka kush t'i shesë dhe, aq më pak, kush t'i blejë." Prandaj, ai nxitoi të dilte te televizioni "Koha" dhe të bënte sqarimin e thënies sime. Unë edhe tani e përsëris, i bindur plotësisht, se luhet 90 minuta në fushë, por luhet akoma më mirë gjatë gjithë javës, muajit dhe vitit në futboll. Kjo nuk është shpikja ime. Kush është i interesuar, le të kërkojë dhe do ta gjejë në të gjitha kampionatet europiane, të Amerikës Latine dhe më tej. Megjithatë, u duk sikur kjo u harrua deri në ndeshjen me Elbasanin dhe në një moment bisede ai tha: "Pse e përdore shprehjen që futbolli luhet edhe jashtë fushe"? Dhe unë iu përgjigja: "Po lëre atë tani, ajo u tha në atë kohë dhe unë nuk kam se çfarë t'i heq asaj. Le t'i bëjmë analizën kësaj humbjeje..."
Për të plotësuar thjesht dhe qartë kuptimin e shprehjes sime, që futbolli luhet edhe jashtë fushe, po ju jap një shembull konkret, të freskët dhe kuptimplotë: emërimin e trajnerit të ri. Kur u përgatit, për aq kohë sa iu desh, për të thurur skenarin, sa e sa njerës "të mençur" ka pyetur për formën e këtij skenari, që nuk do t'i ngjante asnjë tjetri të bërë më parë, që "struci" të mos dilte në pah (por harroi dredharaku se kjo shprehje pikërisht për këtë ka dalë). Që "struci" të mos dilte në pah, por të shfaqeshin ultrasit alla-Xhani, këtë herë jo me banderola madhështore, por me një kartë peticioni, pa firma dhe vulë, gatuar nga njerëz frikacakë, të cilët u vunë në përdorim nga ai. Pra, për këtë caktim (trajneri i ri) në të njëjtën orë, kur unë duhej të filloja stërvitjen, ai kishte lënë konferencën për shtyp, duke e ditur fare mirë, nga burime "ekspresi", që Bajko nuk do të paraqitej për arsye dinjiteti.
Zoti drejtues i "demave të kuq", a nuk është kjo e luajtur futbolli jashtë fushe? Madje, edhe me një taktikë "të rafinuar". Unë mendoj se dyluftimi im me drejtuesin e "demave të kuq" bëhet me qëllimin e vetëm për të kuptuar qëllimet tona rreth funksionimit të futbollit në Shqipëri, funksionimit të një klubi me tradita të mëdha dhe, ajo që ka më tepër rëndësi, është qëllimi vetëm për progresin e futbollit, të atij futbolli që e do shumica e sportdashësve mbarëshqiptarë për vendosjen e rregullave dhe ligjeve ekonomike dhe profesionale të funksionimit të klubeve, të vetë FSHF-së dhe të gjitha aktiviteteve futbollistike në Shqipëri. Ky është qëllimi im edhe në këtë debat, por asnjëherë nuk jam dakord me formën tinzare, me armët e pandershme që zgjodhi për të më detyruar të largohem, në një kohë që, me hipokrizi, një ditë para peticionit dhe kinezërive që ai fliste nëpërmjet celularit me të tjerët, deklaronte në takim me ekipin se: "Kam stafin më të mirë, dy trajnerë të respektuar dhe fitues, që kanë dhënë kontribut të paçmuar në futbollin shqiptar, dhe te Partizani në veçanti. Zotin Birçe, drejtorin teknik dhe zotin Bajko, që është ende vetëm në detyrë dhe punon me shumë vështirësi, pasi ka një ekip prej 40 lojtarësh. Këta do të qëndrojnë në punë deri më 31 maj, sepse mjaft gabime kam bërë në të kaluarën dhe tani e kam kuptuar që nuk mund të ndërrohen trajnerët çdo 2-3 muaj."
اfarë hipokrizie! اfarë mosmirënjohësi! Kur vetëm pak orë më vonë, kontaktonte me celular me trajnerin tjetër, duke iu përkëdhelur me të vetmin qëllim plotësimin e sedrës së tij të sëmurë që të arrinte realizimin e planit të tij, gjithmonë të luajtur jashtë fushës së lojës. Hipokrizia është shumë shpesh funksionale tek i padituri, por ai nuk e kupton, sepse e ka në formimin e tij një armë të tillë, për t'ua hedhur fajin të tjerëve...
"Merimanga e zezë" çdo gjë e kishte menduar mirë, e kishte endur me kujdes, por harroi "diçka" dhe ajo "diçka" është shumë më themelore se heqja apo caktimi i një trajneri, kushdo qoftë ky. Fitimi apo humbja e një ndeshjeje, plotësimi apo mosplotësimi i kushteve optimale, fitimi apo dështimi në një sezon futbollistik. Ajo "diçka" nuk blihet me dollarë, me atë mjet që drejtuesi i "demave të kuq" ka arritur t'i realizojë shpeshherë planet e tij që të funksiononin më së miri, edhe pse kush mbaronte punë me të, largohej ashtu siç ishte afruar. Ajo "diçka" nuk ka rëndësi vetëm për prestigjin e analistit Neptun Bajko, por është diçka më tepër, shumë më e madhe dhe me e rëndësishme nga sa mendohet...
Unë kam rezervat e mia edhe për futbollistët, që i takon një teme më vete, por më parë ata duhet të rrisin kulturën e tyre, plotësimin profesional, të përgjegjësohen dhe jo të fajësohen. Ata duhet të kuptojnë që të mos shihen si një mall tregu, që blihet, shitet, e largon dhe pastaj e afron, e akuzon dhe pastaj e riblen, gjithmonë për të arritur qëllimet dhe për të plotësuar interesin e tij. Pjesa më mirë e tyre, ashtu si edhe jona si trajnerë, specialistë dhe njerëz, duhet të përgjegjësohemi e jo të fajësohemi. Për këtë do të flas kur të vijë momenti.
Herën tjetër unë do të tregoj kurrikulumin tim, ndërsa ai, po të dojë, le të tregojë të tijin.
(Neser pjesa e trete)

nga Neptun Bajko
Sporti Shqiptar