Nje histori per te gjithe

[Teddy]

Mirembrema e miredita te gjitheve forumisteve qe po lexojne kete teme. kam nderin t'iu ftoj te gjithe juve te merrni pjese ne kete teme qe do te permbaj nje histori qe ne te gjithe bashke do te shkruajme. gjithesecili prej jush do te filloje tregimin e tij nga pika ku do ta kete lene shkruesi i meparshem duke u perpjekur ti japi shkrimeve te tij nje fill llogjik por edhe letrar. DO isha shume mirenjohes kujtdo qe te jape kontributin e tij. pune te mbare kolege. Natyrisht me takon mua te jem nismetari i ketij tregimi:

Ai buzeqeshi lehte ndersa konstatoi se si nata kishte filluar te zbehej e yjet, te terrorizuar nga drita po fillonin te fshiheshin, por ishte nje buzeqeshje e hidhur, tipike per dike qe sapo kishte kaluar naten e dyte rresht pagjume, nje buzeqeshje e hidhur qe pasqyronte me se miri gjendjen e tij shpirterore. Pastaj veshtroi edhe njehere drejt dhomes, rremuje totale, ashtu si edhe brenda tij. I nervozuar filloi te kerkonte cigaret, pastaj kuptoi qe i kishte ne xhepin e pantallonave qe kishte veshur e me veshtiresi, cakmakut po i vinte fundi, ndezi nje dhe shfryu gjithe nervozisem tutje tymin, pastaj e thithi serish, por nuk e shijoi si fillimisht, perkundrazi ndjeu nje te cjerre ne gryke. Iu afrua serish dritares e ndonese i vetedijshem, qe ishte fund janari,e jashte temperatura ishte me siguri disa grade nen zero, ndjeu nevojen te ishte i pranishem ne ate moment kur qyeteti i tij dhe gjithcka qe e rrethonte ishte ne ate momentin magjik midis gjumit e rizgjimit, prandaj e hapi e i kenaqur shfryu tutje tymin. Ndjeu eren e ftohte ti perplasej ne fytyre, ne kraharor, por per nje cast ndjeu nje ndjenje prehjeje e atehere vendosi te qendronte edhe pak aty per te kundruar ate moment, qe ishte i preferuari i dites se tij. Pastaj padashur kthehu edhe njehere koken drejt celularit, me shpresen se kishte degjuar zilen e tij, por ishte gabuar. I zhgenjyer veshtroi serish drejt fenereve te rruges qe dalngadale po shuheshin. edhe ate nate ajo nuk kishte telefonuar. edhe ate nate ajo e kishte harruar. Po ai perse duhet te vuante keshtu? Ajo me siguri tani do ishte duke fjetur duke shtrenguar fort jastekun sic bente gjithnje kur flinte me te. Imazhi i saj ne shtrat i fali nje ndjenje nostalgjie qe thelloi melankoline qe i mbante shoqeri prej oreve te para nates. Pastaj per nje cast nje mendim i tmerrshem i erdhi ndermend. Po sikur ne ate shtrat, sonte, ajo te mos kishte qene vetem?
(vazhdim te mbare)

[Foleja_]

...
Thithi edhe nje here tymin e hidhur te cigares ,sikur donte qe ai tym te behej nje me dhembjen , te merrnin se bashku ngjyren gri dhe ti shfryente nga dritarja e hapur. Por tymi doli nga goja me nje psheretime te thelle, nje ahhh , dhe dhembja zuri vend me fuqishem ne trupin e lodhur. Kete here filloi ta donte ate jastek te pashpirte ,edhe pse shume here e kishte hudhur tej krevatit duke i ofruar gjoksin e tij prej burri qe te vente koken , per te ndjere sa me afer frymemarrjen e saj vullkan qe i pervelonte gjoksin e lakuriqesuar .Po tani...kend e ngrohte trupi i saj , cilit ia shuante etjen me buzet e saj me shije mjalti ????Kishte harruar kohen kur doli te marr ajer i cili me shume tani e ngulfiste se qe i freskonte mendjen, ndjeu te ftohte qe i ngrinte supet , ktheu per te saten here syte nga celulari memec i cili ende i heshtur qendronte mbi mbulojen e bere lemsh te krevatit te akullt. Derisa mbyllte dritaren u degjua nga larg nje melodi qe i kujtoj dicka te vecante...

[Brari]

..mbas pak vuri re se paketa ishte bosh.. kjo nate e gjate smund te shtyhej pa cigare.. ashtu neper shi u nis tek kioska ne fund te fshatit..
edhe po spaten malboro..mendoj ai.. Lm do pi te dak ku te dale.. dhe ju kujtua gjyshi i cili shpesh i kish thene.. kur jeshem partizan nje cigare pa filtro 20 shok e pinim..

[Poeti]

...ashtu i humbur ne mendimi shkoi gjer tek kiosku ne te cilin mori cigaret dhe ne vend se te kthente ne shtepi vazhdoi tej rrugen buze lumit qe gurgullonte, mu sikur te kendonte nje kenge te dhembshme. Duke degjuar kete kenge, i shkoi ne mendje momenti i pare i takimit, momenti kur syte e tyre xixelluan nga epshet qe i pershkuan. U ule ne breg duke dashur qe me mbylljen e syve te sillte afer tij edhe nje here te dashuren e zemres. Edhe nje ofshame ia pershkoi trupin, kishte harruar fare ne cigaret qe kishte blere. Nxorri nje, e ndezi me pertese dhe u perhumb ne valet e lumit, sikur me nuk sihte vetem dhe sikur e ndjente ngrohtesine e trupit qe nje here dhe nje kohe e perqafonte dhe e puthte me shume afsh, sikur ne mendjen e tyre po benin dashuri. Nje ze mashkulli prapa shpindes e kendelli dhe e solli ne vehte. U ngrit ngadal dhe iku drejt shtepise ne te cilen si zakonisht pas ikjes se saj ishte shume-shume e ftohet dhe asgje tjeter nuk sillte ne kujtime, veç momenteve te embla dikur dhe vetmise qe e mbulonte tani...

[D-i-a-n-a]

"....kur nje dere e lumturise mbyllet,hapet tjetra; por shpesh ne shohim drejt deres se mbyllur shume gjate dhe nuk e shohim tjetren qe na eshte hapur perpara ..." Keto ishin fjalet e fundit qe ajo kish thene para se te mbyllte deren pas saj.
Filozofi, mendoi. Femrat e kane zakon te thone te tilla fjale te medha . C'dere ..? Ku eshte ajo dere qe hapet? Budallalleqe.... dhe tundi doren sikur te donte te largonte nje mize qe i qe ulur ne maje te hundes.
Dritarja kish mbetur e hapur...ne dhome me ftohte se jashte.Tshme mengjesi i kalter po hynte i drojtur ne rremujen e dhomes. U afrua t'a mbyllte. Deshi te sodiste per here te fundit catite dhe antenat e veshura me mjegullen e drites se mekte. Aferdita, po tretej edhe ajo bashke me driten e fenereve te rrugeve. Instinktivisht ktheu koken drejt perendimit, andej nga e kishte shtepine ajo, "dera".
Hem.. kruajti zerin dhe perplasi xhamat e dritares gati gati per t'i thyer.
Hem...dreq!!! Terhoqi perdet e trasha dhe drita e mekte u mbyt. Erresire. Kthehet dhe duke shkelur mbi rrobat e hedhura perdhe perkulet dhe ndez abazhurin qe leshon nje drite te zbehet te verdhe ne faqet e murit. Ate moment shquan buzeqeshjen e saj ne nje fotografi te vogel te mbeshtetur pas muri. Ulet buze krevatit dhe e merr ne duar. Veshtron gjate fytyren saj.
Ishte e bukur ? Jo. Asgje ne te nuk qe e bukur. Kish pamjen e nje vajze fshati, me floke te verdhe me onde te medha, sy te shpelare bojeqielli , ndoshta prandaj i pelqente mugellira e mengjesit sepse i kujtonte syte e saj te ftohte. Kishte inteligjence ne ato sy por aspak ngrohtesi. Dhembet e bardhe sikur ia shtonin ftohtesine. Brrr.... mblodhi grushtin dhe ne te edhe pozen.

[Teddy]

...ideja e pare ishte ajo ta digjte ate fotografi te mallkuar qe i sillte ndermend ate me ate forcen gerryese e vrasese qe kane nganjehere kujtimet, por pastaj nuk i rezistoi dot impulsit per ta pare edhe njehere ate fotografi,e keshtu me duart qe i dridheshin, nga i ftohti, nga lodhja, apo nga 4 kafete qe kishte pire ate nate, u perpoq t rikthente edhe njehere ne forme normale pozen, dhe i hodhi nje veshtrim sa te pikelluar aq edhe hakmarres, sikur donte ti thonte "lamtumire".Kujt? Fotografise, asaj, apo kujtimeve? Ai nuk e dinte, ai nuk e kuptonte, ai nuk kuptonte me asgje, ja perse ndoshta ne vend ta flakerinte tutje, u perpoq ta rivinte ne kornizen e vogel qe qendronte mbi skrivanine e tij, madje teksa e pa ashtu te zhubrosur ndjeu pak keqardhje.
Jo ai nuk mund te vriste kujtimet me te, ai as qe donte. Periudha qe kish kaluar me te kish qene me e bukura e jetes se tij, edhe sikur te donte ai nuk do te kishte qene ne gjendje te vriste ate periudhe, ta shkaterronte, ta shfaroste nga mendja e tij. Vazhdoi te fiksonte ate veshtrimin e saj ne fotografi. Jo, vertet ajo nuk kishte asgje te bukur, por ata sy gjithnje te trishtuar, duket se mbanin nje sekret te madh brenda, nje vuajtje cnjerzore e atij ai veshtrim i kishte pelqyer gjithnje. "vogelushja ime tragjike" e therriste ai gjithnje ne momente defrimi. Por kesaj here vogelushja i kishte dhuruar atij tragjine...pa serish drejt celularit, drejt dritares, qe rrihej nga rrezet e para te diellit dhe papritur mermeriti: "Mirmengjes vogelushe, mirmengjes princesha ime"....