Instituti i formimit profesional «Frymë Dashurie»

[Albo]

Kontribut i qenësishëm i Kishës sonë për arsimin

Diplomohen 105 studentë të Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie”

Në datën 22 tetor u zhvillua në sallën e konferencave në Muzeun Kombëtar ceremonia e ndarjes së diplomave për 105 studentët, të cilët përfunduan Institutin e Formimit Profesional «Frymë Dashurie» në degët: kuadër menaxher, specilist në llogaritë e kompjuterizuara, informatikë, specialist në laboratorët mjekësorë, restaurim veprash arti, ikonografi bizantine.

Instituti i Formimit Profesional u krijua në vitin 2000 në kuadrin e përpjekjes së madhe që bën Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, me iniciativën dhe bekimin e Kryepiskopit Anastas, për krijimin e institucioneve arsimore në një nivel të lartë.
Ai ofron mundësinë e arsimimit në degët e lartpërmendura, pas mbarimit të shkollës së mesme, duke pasur si qëllim një vend të suksesshëm pune dhe është i licensuar nga Ministria e Arsimit dhe Shkencës.
Gjatë pesë vjetëve të funksionimit të Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie” janë diplomuar rreth 485 studentë respektivisht:
Në vitet akademike
2000-2002
janë diplomuar 164 studentë
2001-2003
janë diplomuar 98 studentë
2002-2004
janë diplomuar 108 studentë

Për sa i përket pranimit në Institutin Profesional “Frymë Dashurie”, Tiranë, në secilën prej degëve zhvillohet një konkurs pranimi me programe specifike për degët, duke pasur si bazë njohuritë e marra në arsimin e mesëm të kryer prej tyre.
Në aktivitet morën pjesë të ftuar të ndryshëm, prindër të studentëve që diplomoheshin, i gjithë stafi pedagogjik i shkollës, si edhe Kryepiskopi i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë Anastasi, president i Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie”.
Gjatë këtij aktiviteti folën prof. as. dr. Beatriçe Polo, drejtoresha e Institutit, prof. dr. Leandro Haxhi, Kryetari i Bordit të Institutit, si edhe Kryepiskopi Anastas.
Gjithashtu këtë aktivitet e përshëndetën edhe gjashtë studentë, të cilët fitojnë bursë nga instituti për të vazhduar studimet e tyre. Ata shprehën falënderimin e tyre për ndihmën dhe vlerësimin e treguar ndaj tyre duke shprehur që do të jenë të hapur për të punuar, për të dhënë ndihmën e tyre nëse do të nevojitet.
Të gjithë studentët që përfunduan institutin morën diplomat e tyre, të dhëna nga Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Anastas.
Aktiviteti u shoqërua gjatë gjithë kohës me muzikë të luajtur nga orkestra e radios “Ngjallja”. Në fund të gjithë të pranishmit morën pjesë në koktejlin e shtruar enkas për këtë aktivitet.

Sonila Dedja

[Albo]

“PËRULËSIA NUK KA FUND”

- Nga fjala e Kryepiskopit Anastas para studentëve të Institutit të Formimit Profesional “Frymë Dashurie”, në ceremoninë e ndarjes së diplomave -

“Ku është urtësia, që e kemi humbur brenda dijes? Ku është dija, që kemi humbur brenda informimit?”.
Tomas Elliot

Informimi i përditshëm për shumë gjëra, teori, ngjarje krijon rrezikun të shndërrohemi në një arkiv të madh, të mbushur me gjëra të rëndësishme dhe të parëndësishme. Dalja jashtë këtij pasiviteti për shkak të informacionit të akumuluar, kërkon një vlerësim dhe kompozim të vazhdueshëm. Me të njëjtën shpejtësi po shtohen edhe njohuritë shkencore, sikundër po jetojmë në një epokë, ku njeriu zhytet në dy pafundësi: në vogëlsinë e pafund të materies dhe madhështinë e pafund të yjeve. Kjo dyndje me dije të reja shpesh na shkakton marramendje. Njerëzimi e filloi në shekullin e kaluar, duke u mburrur për arritjet e teknologjisë dhe të shkencës dhe duke pasur shumë besim në të ardhmen. Por qysh në fillimet e shekullit të njëzet e njëtë, po ecim nën një re pasigurie dhe shqetësimi. Akumulimi i informacioneve dhe vëllimi i dijeve nuk mjaftojnë. Vazhdojmë të kërkojmë në të gjitha këto një kuptim jete: unitetin e thellë që lidh njerëzimin, gjithësinë. Duhet një ringritje shpirtërore, nga niveli i informimit të thjeshtë dhe i dijes, në urtësinë që i jep gjykimit tonë një tejshikim, vështrim mbi të gjitha dhe i fal sjelljes njerëzore kreativitet dhe dashamirësi. Është produkt i një pjekurie më të përgjithshme të brendshme shpirtërore, i një sinteze më të gjerë: inteligjence, përvoje, kthjelltësie shpirtërore dhe mirësie.
Urtësia që është akumuluar në qytetërimet e popujve të ndryshëm, ngelet një trashëgimi e vyer për njerëzimin. Por ekzistojnë nivele të ndryshme urtësie. Në Shkrimin e Shenjtë theksohet vlera e saj bazë: “I lumur është ai njeri që gjeti urtësinë… nuk ka gjë më të vyer se sa ajo” (Fjalët e Urta 3,13. 15)
Paralelisht lëviz besimi drejt burimit të urtësisë, që është Perëndia. “Fillim i urtësisë, është frika e Perëndisë, u jepet mençuri atyre që e kanë atë” (Psalm. 110.10 Fjal. Urta 9,10). Kështu kësaj pyetjeje i shkon për shtat një tjetër, që na e thotë apostull Jakovi: “Cili është i mençur e dijetar midis jush? Le t’i tregojë veprat e tij nëpërmjet sjelljes së mirë me butësi mençurie” (Jak. 3,13). Ai thekson nevojën e dallimit midis mençurisë “tokësore, të mishit, demoniake”, dhe i një urtësie që zbret që lartazi, që ka karakteristika të veçanta: “Urtësia, që vjen nga lart së pari është e pastër, pastaj paqësore, mirëdashëse, e bindur, plot me përdëllim dhe fryte të mira, pa mëdyshje dhe johipokrite” (Jak 3,17).
Urtësia që e ka burimin nga Perëndia qëndron dhe punon për drejtësinë. Si rezultat i këtij mundimi vjen paqja. Paqja me veten tonë, me ata që ndodhen përreth nesh, me njerëzimin në përgjithësi, me mbarë krijesën. “Dhe fruti i drejtësisë mbillet në paqe, nga ata që sjellin paqen” (Jak 3,18).
Pyetjes së mësipërme, që shtroi Eliot në Koralet nga “Shkëmbi” (1934), ai i dha përgjigjen e qartë pas tetë vitesh përvojash intensive, me një varg të tij në “Katër Kuartetet”, që u botuan më 1942: “E vetmja urtësi, që mund të shpresojmë të fitojmë, është urtësia e përulësisë. Përulësia nuk ka fund”.
Një konstatim i mrekullueshëm i një të vërtete, që vadit mendimin biblik dhe spiritualitetin orthodhoks dhe që përmblidhet në porosinë e Shkrimit të Shenjtë “Sa më i madh të jesh, aq më tepër përule veten dhe do të gjesh hir para Zotit, se i madh është pushteti i Zotit dhe Ai lavdërohet nga të përulurit” (Urtësia e Sirakut 3, 18-20).

22.10.2005