1) "Pjesa me e madhe e njerzve mendon qe dashuri do te thote te te duan, ne vend qe te duash, dhe si rrjedhoje per to problemi eshte se si ti duan". Pra ne nuk perpiqemi qe cfare duhet te bejme per te dashur nje njeri, porsi te na duan, ose shqetesohemi si te behemi me terheqes, dmth te bukur, te pasur dhe inteligjent. Ndersa duhet te svilupojme, qe te behemi te dashur, besimin, kurajon, dhe disponibillitetin e thelle, qe jan te gjitha mundesite tona qe na bashkojne me tjetrin.
2) Supozimi qe, te dashurosh eshte problem te gjesh "njeriun e duhur". I gjithe shqetesimi dhe kujdesi eshte larguar jashte nga ne, ne personin e deshiruar dhe nga i cili te na doje. Nuk mendojme aspak qe duhet te zmadhojme "kapacitetin per te dashuruar".
3) Thote Fromm qe midis dy personave egziston, ne fillim takimi, nje mister, qe eshte i dhene nga personaliteti i tjetrit, qe ne nuk njohim, dhe qe deshirojme te njohim dhe thellojme. Shpesh ngeterrohet per dashuri kjo deshire per te njohur nje person tjeter. Pra dashuria duhet te ishte takimi me nje person tjeter qe na terheq per motive qe shpesh ne nuk njohim ne livel koshient. Ne momentin qe behet ky takim, ne jemi te "dashuruar". Por ne te njejtenmase ne te cilen hyjme ne kte mister te personit te panjohur, po i njejti person mbaron te jete interesant per ne dhe perfundon edhe "dashuria".
Krijoni Kontakt