Bukuria ne syte nuk vjen nga Zoti por nga shijet e shoqerise ne nje moment te caktuar.Ne Mesjete egzistonte nje perfytyrim totalisht tjeter i bukurise sesa ne ditet tona: te mos e cojme shume larg le te marrim Shqiperine para ca vjeteve ku femrat goxha te mbushura ishin te preferuara,tani me pak.Akoma ne Shqiperi kam degjuar te thuhet"jevge e zeze"per ato brunet tipike shqipetare(floke-sy-lekure te zeze)e kjo ngaqe me perpara tiparet e lehta,tiparet e Europianeve-Perendimore shihen si shenje pastertie,shenje force: Cezari i ka marrur femrat bionde nga kolonite e tije perendimore dhe i ka cuar ne Itali per te ju prere floket dhe me to te beheshin paruke per zonjat e medha te shoqerise te atehereshme meqe s'kishin ngjyra per ti kthyer ne biond.
Eksperienca ime e
ketyre pak viteve jete(

) me ka mesuar qe me pamjen hap dyert e injorances,me diturine hap dyert e njerezve me bote.Une ju them shpesh miqeve qe mund te jetoja shume mire pa pamjen time,dhe te isha poaq e lumtur sa jam tani,ndoshta me teper
*por ama jo pa nivelin mendor qe kam arritur gjate ketyre viteve te studimit.Ndonje me pergjigjet"kur e ke dicka se vlereson sa duhet,ndaj ben keshtu ti",ndoshta eshte keshtu por pikerisht kur e ke dicka i jep vleren qe ka: jo me shume,jo me teper.Kur se ke e kthen me projektimet mendore ne nje celes me te cilin mund te arrije kudo.
Dje drekova me ca miq(shoqe-shoke) qe i njoh qe ne te mesmen dhe qe s'banojne me ketu ku jam une,me to kishin ardhur dhe dy cuna,miq te tyret te ngushte; njeri kishte nje pamje qe do ja kishte zili cdo mashkull,tjetri dukej tamam si Jezu Krishti(vetem se me syze).Ky i pari,veshur bukur(cike si teper per shijet e mia),makine te bukur...ky tjetri,i veshur thjeshte,me nje pamje te thjeshte por me nje karakter eksploziv,te mrekullueshem,fantastik.Ndenjem ore te tera aty,dhe sa me shume kohe kalonte aq me e mahnitur ngelja nga aftesite intelektuale te atij njeriu,aftesia per te te dhene muhabet me nje sharm te papare...Ai me ate karakter mbulonte cdo imperfeksion fizik.Ai tjetri me dukej si kukull e vene diku ne restaurant,"hahaha-hihihi" me ato gocat por ama asgje me permbajtje,asgje me esence te vertete...
Njeriu duhet te vleresoje te tjeret ne baze qe ato kane arritur te bejne ne jete,jo ne baze te asaj qe ju eshte dhene ne lindje.Bukuria ne syte e mia s'eshte arritje,prashitja e trurit po.Nje njeri mjafton te jete normal nga pamja(dmth dhembe jo te dalur si karrakacine kur qesh,hunde normale dhe veshe jo te dalur

)per te tjerat...pff,asnje rendesi.S'do e kisha problem fare sikur partneri te ishte me pak nga pamja sesa une,mjafton te ishte normal,por ama po te mos kishte substance si njeri s'do ja hedhja dy here syte.Jo te ishte i bukur,por le te ishte Brad Pitt.
Ne formen sesi ndreqen femrat/meshkujt duken direkt sesa bagazh kane ne koke,i sheh ato kokeboshet te sterlyera,te sterveshura(dth gjysem te zhveshura)...dmth qe s'kane c'te bejne tjeter pervecse te zgjohen e te lyhen dhe ngjyhen,bota ju sillet rreth pamjes dhe jo rreth asaj qe bejne ne jete.Dashnoret i duan me pare dhe me zinxhire te arte ne qafe mbi ato t-shirtet e zeza aderente...te tjerat s'kane rendesi per ato.Une se kuptoj sesa dritshkurter mund te jeet njeriu nese mendon qe jeta kalohen duke thene"bah sa te bukur e kam burrin"ose"puh sa e bukur m'duket vetja".
Me falni zgjatjen por ca gjera e kam te veshtire ti permbledh ne nje vjershe.
* Mesiper thashe qe ndoshta do isha me teper e lumtur ngaqe kur ke nje asortiment jo te gjere fokusohesh me mire ne te;kur ke shume kepuce nese gervishet njera s'pret ta cosh ta ndreqesh por direkt merr tjetren.Kur mund te kesh vetem nje pale,je e detyruar ti ndreqesh

Krijoni Kontakt