Jam unë

[Niagara]

Ata me thane qe ti je shiu qe fshihesh ne re
Qe ti bie enkas per te lagur buzet dhe floket e vashave
Thane qe ti je rrezja e pare e mengjesit
Qe puth syte e pranveres
Thane ti je vjeshta qe me gjethe te arta mbush parqet.
Thane qe ti je biri i detit,
qe ti trazon ujerat e qeta.
Thane e thane per ty aq shume,
pastaj heshten, s’kishin me c’te thoshin
Erdhi rradha ime per te folur per ty
...dhe vazhdon deri ne ditet e perjetesise....

[Poeti]

DUA

Dua të vështroj kotësinë
Aty diku në korridoret e mia
Të përjetoj turbulencën e erës
Që më bart andej kah nuk bën
Dhe përfundimisht dua
Që ti përgjithënjë të jesh me mua!

[Poeti]

S’TË NXJERR DOT

Hapa një vrimë në kokën time
Përmes saj desha të të nxjerr ty
Je future sikur një e paftuar
Këmbëkryq, e palëvizur qëndron aty!
Shkund mendjen që të të hedh jasht
Dhe flladi i pranverës t’më ktheht sërish
Në vend se të të largoj
Tani në mendjen time je futur dyfish!

[Poeti]

AS MË PAK E AS MË SHUMË

Ti fluturon sikur era përreth meje
Sikur një valë e shqetësuar më lag,
Dhe unë vazhdoj të të dua si gjithënjë
As më shume dhe as më pak!

[Manulaki]

Niagara, ke varg te vecante dhe menyre te shprehjes shume e thelle.
Te pergezoj ne vecanti per poezite e postuara ne 29, 41, 43.

[hajla]

Ata me sajuan nje fole te vogel.
Nga shqetesimi per te mos u treguar mosmirenjohese
Une e pranova.
Cdo dite thyej krahet ne muret e ngushte te folese
Cdo dite fsheh lotet qe te mos me shohin
Dhe cdo nate I nis endrrat e mia
Si shtegtare hapesirave me ajer....

Niagara te pershendes,per poezin
me duket sikur perngjan ne (mua)per qudi!?
mqse poezit kan vesh dhe sy,ama (ndjenjen) e mbajn pa sy pa vesh (shurdher)po kete kush e ndegjon? (zemra) me e fort se guri!!

suksese tkeni,
hajla!

[Niagara]

Hajla, motra ime, gjaku im
te falenderoj per vleresimin, je e mirepritur te shkruash ne temen time...
te pershendes

[Niagara]

Aty ne kthese ndryshon fati im,
ne ate rrugice te vjeter te braktisur
ku cdo gjurme e se kaluares eshte thare...

Ketu, pikerisht ketu ndryshon fati im
Ne kete kopsht ku une mbjell zambake te bardhe
ku gjithandej jane gjurmet e tua...

...te dy shohim te njejten enderr...

[whisper]

Aty ne kthese ndryshon fati im,
ne ate rrugice te vjeter te braktisur
ku cdo gjurme e se kaluares eshte thare...

Ketu, pikerisht ketu ndryshon fati im
Ne kete kopsht ku une mbjell zambake te bardhe
ku gjithandej jane gjurmet e tua...

...te dy shohim te njejten enderr...

Mund te jete kthese...
por edhe udhekryq mund te jete...
dhe gjurme te huaja mes kater rrugeve
prane gjurmes tende mund te kete...

Zambake te bardhe....te mbjelle natyrshem...
e njejte enderra...
i njejte gjumi...
vec zgjimet aq te ndryshem...

[Niagara]

Me fal nje lot qe si kristal ta vertis nder duar
Dhe te mendoj deri ne dhimbje per ty…
Pastaj t’i puth buzet deri ne pergjakje
Dhe qetesisht te prehen buze agimit
Ne nje forme te re lot-gjaku…