Liqeni ka ca kohe qe eshte thare ne nje pjese te tijen (dhe ne nje pjese qe me pelqente shume). Dikur neper kallamishtet dhe disa peme te zhytura nen uje banonin ca rosa teper te lezecme qe gjuanin peshq te vegjel. Kishte larva bretkosash, ndoshta me miliona. Laraskat fluturonin mbi pemet e larta. Ne rrinim shpesh ne kete vend. Sot kam shkelur mbi ate pjese te liqenit qe dikur ka qene mbuluar me uje. Pergjate vijes se liqenit dukeshin shenjat e dikurshme te jetes;copa druresh ne siperfaqe, kallamishte, gjethe te kalbezuara madje ne mes te pjeses se liqenit te thare nje barke mjerane e gjysmake ne ngjyre te hirte vuante vetmine, krenare. Ishte nje braktisje.
Toka pas tharjes se ujit ishte bere plot te cara, thua sikur te ishte nje cope shkretetire. Shkelja ne balte dhe me dukej vetja sikur isha duke larg, ne toke te merguar, hapat e mi fundoseshin dhe perbalteshin. Kerkova Zotin duke shkarravitur me nje cope shkop ne ato pjese ku siperfaqja ishte e latuar. Pastaj shkrova nja dy vargje qe nuk eshte e nevojshme ti shkruaj ketu.
Kur u ktheva te grupi A sapo perfundoi ne kitare nje kenge arbereshe.
Krijoni Kontakt