Copeza jete nga e kaluara...

[Ksenia]

[17. Nentor 2004.

U struka perseri ne kendin tim te erret. Me gjente gjthmone kjo gjendje . Me dhjetra here kisha vrapuar per tju shmangur asaj, me dhjetra here kisha buzeqeshr ne shenje proteste per te triumfuar por ajo perseri me gjente. Dhe me shtrengonte te teren ne fyt sikur te donte te me merrte shpirtin. E njejta ore, te njejtat sende rreth meje edhe muziken si ne menyre te pavetdijshme e zgjidhja te njejte. Jashte e njejta bardhesi klasike, e bukur por edhe e shemtuar. E shemtuar sepse skishte mbarim. 10 muaj.
Ne mendje me erdhi nje ide “shpetimi”. Vrapova tek telefoni. U grinda dhe shava me telefonin sepse linja ishte e zene. Po pse kaq gjate e zene? Ne fund biiiiip-biiiiiip. Heshtje… Zemra qe rreh dhe ne fund zeri I saj I dashur…-Mami! dua te kthehem…S’mundem me te rri vetem…S’me pelqen ketu….Vetem atje jam e lumtur…Me thuaj qe te kthehem…Une jam gati, por dua edhe fjalen tende…
U ngrita me te shpejte. Shkelmova kendin ku isha strukur duke fshire lotet. Me shpejtesi fillova te kerkoja sendet e mia personale. Nxorra valixhen dhe pas 1 jave u ktheva ne Shqiperi

[Ksenia]

8 dhjetor 2004

Sapo u largove nga une...
Te imagjinoj si nxiton. Te imagjinoj si zbret shkallet me te shpejte. Cdo gje rreth teje tani leviz me shpejtesi. Me del perpara qyteti yt. Rruget ku ti shkel cdo dite. Sendet qe ti prek cdo dite. Tek ty dita sapo ka filluar. Tek une nata filloj te me prek qerpiket...
Me duket e larget dita e neserme ku i gjithe ky proces do te ndodh perseri...

[Ksenia]

29 dhjetor 2004

Cdo gje ndodhi pak dite me pare. Nje ide e cmendur na erdhi ne koke mua dhe shoqes sime. Ishte mesnate. Ikim?-ajo me pyeti. Me rrembim filluan te fluturonin rrobat sa andej ketej neper dhome. Nxito!- i thashe.
Dolem. Sikur te na shtynte dicka nga brenda ne rendnim neper rruget e erreta te qytetit te madh. Sa e bukur duketj cdo gje perreth. Per nje cast u mallengjeva kur mendova se ishte dimri i fundit ne kete qytet. Sa vite me ka dhuruar ky vend!
Hyme brenda. Atmosfera fantastike. Kishte kohe qe sgjendesha ne nje atmosfere te tille. Canim turmen dhe kerkonim nje vend per tu mbeshtetur. Sy qe na ndiqnin. U rehatuam diku prane pistes. Papritur ndjej nje dore qe me mbyll syte. Kush je?-i fola. Heshtje dhe pas pak nje puthje e lehte ne faqe. U ktheva me rrembim. -Sa kohe kam pa te pare! Si je? Si shkon me shkollen? Filluam te bisedonim per jeten tone studentore, per pushimet e kaluara? Per shoqen time te ngushte e cila dikur kishte qene e dashura e tij. Per planet e te ardhmes.
Se shpejti iki me thote por do te doja te te tregoja nje histori timen e cila ka te beje me ty. Me mua?- i them. Jam shume kurioze ta di, tregome!
Uli syte poshte dhe nisi te tregonte. Zeri i dridhej dhe syte here i fiksonte mbi mua, here mbi goten gjysem te mbushur te birres.
Dola prej asaj atmosfere paksa e tronditur. Me shtrengoi doren dhe me puthi lehte. -Cudi qe nuk do te kem mundesi te te shoh me!-me thote.-Une e dua Shqiperine dhe cdo gje qe ka lidhjeme te. (Te cuditshem keto fjale te dalin nga gja e nje te huaji)
-Cudi qe une gjendem ketu!-i them, megjithate te uroj gjithe te mirat

Syte i hodha ne drejtimin tjeter dhe shkova. Ishte ora 5 e mengjesit. Ecja rrugeve te zbrazura dhe risillja ne mendje skenen dhe historine e rrefimit te tij.

[Ksenia]

14 janar 2005

Me pelqen dielli i dimrit ketu. Sidomos me gezojne perendimet e tij. Ngjyrimet e hirta te rrugeve sikur perskuqen nga ndricimi i perflakte i diellit. Ndjen nje si kthjelim shpirteror, rizgjim emocionesh, trupin ta pershkon nje eufori magjike. Shikimin e ri e mbushin mendimet e reja...Cudi sa ndikon ne shpirtin e njeriut qofte edhe nje rreze e vetme dielli. Ne keto momente perjetoj caste serioze meditimi. Perpara mu shfaqen si ne nje film te gjitha vitet qe kalova ketu. Mu kujtua vetaj ime, e brishte vazhdon rrugen e saj ne vendin e madh te veriut. Buzeqesh. Sjell ndermend sa here jam dorezuardhe jam grindur me fatin. Sa here kam share neper dhembe sidomos ne fillim kur cdo gje te shfaqete eger dhe plot te papritura> gjeja me e cuditshme qe kam hasur ketu eshte ajo qe pikerisht ne momentet me kritike me eshte gjendur prane nje shpirt i dhimbsuruar qe me ka zgjatur doren e ndihmes. Shpesh here mendoj qe ne rrugen time ketu kane dale perpara njerez te mire pastaj hedh syte perreth dhe mahnitem nga madheshtia e ketij populli. Ata me duken te gjithe me shpirt te madh, te bukur, te pamposhtur. Tamam si heronjte e perrallave per femije.
Me vjen ndermend sa shume shqetesohesh Ti kur une udhetoij per ne Shqiperi. (Zoti im! Sa shume qan kur ndahemi).-Me njofto kur te arrish!-me peshperit ne vesh.
Me kujtohen shetitjet ne Sergei Pasat. Perreth fusha dhe pyje te veshura me petkun e bardhe. KOhe te mahnitshme! KOhe te arta! Aty shetisnim gjithmone. Pak me tutje fillomte pylli i madhku patem humbur sa e sa here. Jeta te duket e mbuluar me fshehtesi, te duket terheqese,digjesha nga deshira te provoja, te jetoja. Pas gemushave,matane drureve te dukej sikur jetonte dikush tjeter e rronte ne fhshehtesi i padukshem nga ne. Bota e perrallave tretej ne boten reale/
Me kujtohen banjot e diellit buze Vollges.O zot sa te qehsura me shkaktonin. Me shkaktonte humor dh eMaksimi i cili zhytej me heroizem dhe ne qe e perpinim me sy, te rrembyer nga kureshtja.
Po perplasje e kembeve ne kopesht tek pellgu ku nen panjen plake,gjethe dendur ndodhej stoli yne i dashur, gjelberosh, si uleshim dhe lexonim me pre te tera librat me romane dashurie.
Ne mendjen time po zhvilloj veprat e mia te ardhshme.
Ngrica e mbremjes ma skuqi hunden dhe mollezat e faqeve. Muzgu u err, dritat ndricuan ndertesat, qytetin.

[Ksenia]

6 maj 2005

pse te pelqen molla?-i thashe. Me pa i habitur dhe po perqendrohej ne pertypjen e frutit. Me pelqen se eshet e shkrifet, e embel, Ja ben kerc kur kafshohet nga dhembet...Nuk dua ta qeroj, me pelqen kur dhembet ngulen me veshtiresi ne te...(buzeqesh). Dukesh pak kafsheror kur shoh qe kafshon me nuanca agresiviteti mollen. Me pelqen ky tipar qe ti ke marre nga kafshet.Hahaha-qeshim...
Po ty pse te pelqen portokalli?-vazhdon duke mu afruar me prane fytyres, a thua keshtu do te shijoje ate kenaqesi qe po shijoja une tani...Ka leng-te them...Ka shije te embel ne te tharet...Ndjej lengun e tij te me rreshqase ne cdo pjese te organizmit ne forme sheruese...Me pelqen edhe procesi qerimit te cilit i kushtoj kohe imtesisht...mmmm cfare po provoj tani...Na! Leshohu tani ne portokallin tend!!Hajde leshohemi te dy dhe kerkojme forma dhe mendime te tjera!!!Ja dhe vepra jone e perbashket...Ky eshte femija jone!!!Sa shijon tani!! mire mire...Si mund te jemi te qete kur sapo kemi ekzekutuar femijen tone!!!(qeshje).

[Ksenia]

11 qershor 2005

Me vjen shume mire per cdo gje qe ek shkruar leter dhe me beso me vjen pak cudi per forcen magnetike qe mbajne mendimet e mia. Qe ta kuptosh kete te fundit po te them qe jo me vone se dje ne darke po rrija para kompjuterit tim ne pune (pasi kisha mbaruar cdo gje dhe pasi kishin ikur te gjithe)dhe po lexoja letrat e tua te cilat i kam futur ne nje folder te vecante te postes time. Ato ishin shume. U ktheva back ne ate kohe, ne ate qytet kur ti hyre ne jeten time dhe i dhe nje tjeter ngjyre. Mu kujtuan oret e gjata (dhe ne i benim me te gjata kur thonim qe sdonim te ndaheshim)prane e prane... Me ndodh shpesh te flas per mardhenien tone...Shume njerez nuk me kuptojne dhe une te them te drejten nuk lodhem shume tja u shpjegoj magjine per te cilen jam e sigurt ta perkufizoj keshtu sepse kete e provova me ty...
Tashme jeta me ka marre nje drejtim tjeter. Ruge te reja me jane hapur. Ruge te mbara me pelqen ti emertoj...Nuk them qe sme pelqen. Ti e di une edhe te shemtuaren e bej te bukur.
Huhh!!! Pikerisht ne keto momente mu kujtua fabula jote e maskes (remember?). Atehere kuptova cdo gje mbi ty, i veshur dhe i zhveshur...
Kam degjuar qe je martuar?Nuk e di pse edhe atehere mendoja qe ishte dikush tjeter ne jeten tende. Dikush qe ti e doje (ti do cdonjeri qe te do) por sme shqetesonte kjo gje. Kenaqja veten time duke te "shfrytezuar" ty. Shkrihesha nga gezimi kur me shkruaje me 100 rreshta TE DUA.....
Mu kujtua dicka! Me pat thene nje here dikush. I kisha folur per magjine e asaj tones...Nje njeri qe ska lene shume gjurme ne historine e jetes sime. "Femra dashuron me veshe, mashkulli me vepra".. E c'rendesi ka kjo i thashe? Ne fund te fundit ne nje pike synojne te dyja palet. Ne arritjen e kenaqesise.
huuhhhh! Ti me frymezon djalo....

[Ksenia]

13 qershor 2005

Dje u perballa me Imoralitetin. Mu zgerdhi perpara fytyres sikur donte te me sfidonte. Degjova qe kishte kohe qe shetiste rreth “zones” sime gjuha e helmatisur e gjaprit. Me pafytyresine me te madhe imoraliteti me leshoi helmin e tij. Me plagosi dhe me duart lidhur buzeqeshi duke soditur viktimen e tij. Imoraliteti rrembeu objektin e vyer qe po formoja.
Ndihem e frikesuar nga kthetrat e imoralitetit shqiptar. Ato jane te pameshirshme, gllaberuese, gjenetike. Imoraliteti e mposht te moralshmen ashtu si e zeza ne miksim kthen te bardhen dhe e ben si vetja, ashtu si UJKU mbyt QENGJIN. E nje beteje e ashper shfaqet perpara meje. Perfundimi - IMORALITET.
E ardhmja me shfaqet ne formen e nje bordelloje. Putanat gezojne sepse kane realizuar synimet e tyre duke ushtruar profesionin qe kane. Te pamoralshmeve te hedhur ne nje pjese te boshtit ju nxirret gjuha. Me zemer medhenjte zgjatin duart per te bere pjese te kesaj bordelloje te moralshmit. Ata duhet te behen pjese e saj ndryshe do tu vihet shkelmi njehere e pergjithmone…
Gjithmone kam pranuar qe njeriu mesatarisht inteligjent eshte I afte te adoptohet ne cdo soc-kulture qe ai te hidhet. Mospershtatja ndikon drejtperdrejt ne probleme psiko-sociale.
Ruana o Perendi!!!

[Ksenia]

Kosove.13 tetor 2005

Ura e Mitrovices mes dy urrejtjeve...
Nje enderr e keqe mbeti per mua udhetimi ne Mitrovice qe ishte saktesisht kete fundjave. Enderr tronditese si makth i nje nate me shi. Tregimet e shqiptareve te Mitrovices ushqyen emocione mllefi, zemerimi edhe tek une dhe grupi ne te cilin une beja pjese. Akoma me trondites mbeti per mua objekti URE i Mitrovices. Para se te isha vete deshmitare e gjurmeve te urrejtjes mes dy etnive ne Kosove kisha informacion vetem ne ate cfare japin shpesh mediat elektronike dhe ato te shkruara. Atje rezultova qe informacioni im ishte teper i kufizuar dhe siperfaqesor.
Objekti URE ndan dy popuj qe dikur bashkejtonin ne normalitet, objekti ndan dy kultura, te dyja ballkanase. Ai e ka ndare Mitrovicen ne zonen e bukur (te atyre) dhe ne ate me pak te bukur (tonen). Ne zone institucionale (te atyre) dhe me pak te tille (tonen).Objekti ndan dy mina gati per shperthim. Ai ndan dy urrejtje per vdekje.
Si pa dashur u gjenda pjese e kesaj zallumahie. Me lutje shqiptaret vendas na kerkonin mos ta kalonim uren (targat tona te makines do te rrisnin tensionin e pjeses matane). Me mbeten ne mendje shprehjet e tyre “do t’ju shkyjne po ju pane me keto targa!”. Akoma me shume me mbeti ne mendje shprehja “Mos! Se do na fusni edhe ne ne siklete.”
Nje histori pa shprese eshte Mitrovica. Nje histori ku e vetmja gje e perbashket mes dy popujve eshte urrejtja dhe mbase edhe shpresa per t’i shpetuar njeri-tjetrit. Nje histori ku edhe brezat ushqehen me zemerim dhe urrejtje.
(dua te shpreh mirenjohjen time per shqiptaret e Kosoves te cilet treguan gatishmerine maksimale per te na ndihmuar dhe nderuar. Nuk e kisha menduar kurre se njerezillikun shqiptar do ta takoja pikerisht ne Kosove.)

[Ksenia]

6 nentor 2005
Jeta ime ka qene nje histori e thurur sipas rregullave te mia dhe edukates se familjes sime. Gjithmone kam patur lirine dhe aftesine per te ecur ne rruge pa shume pengesa. (ka edhe faktore te tjere pervec faktorit “Une” qe kane ndikuar ne mospasje problemesh apo moskokecarje) Edhe kur dite te keqija jane shfaqur gjithmone kam ditur te gjej me zhdervjelltesi menyra shpetimi. Gjithmone kam menduar se me rrethojne miq ne te cilet mund te mbeshtetem. Shumica e tyre nuk me jane dukur teper te intereante dhe me eshte dashur shpesh here te degjoj muhabete qe skane asnje lidhje me boten time, me interesat e mia. Kam bere shpirtin e mire duke u gajasur sepse duhet ta beja kete per te qene ne nje mendje me budallellekun e X-it. Kam ofruar ndihme nga te gjitha llojet per hir te “miqesise”.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
“Asnjehere mos rri me njerez te merzitshem” keshtu do te thoshte dikush qe fatkeqesisht eshte destinuar per te jetuar ne nje bote tjeter.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Papritur, rezultova te mos jem mes miqsh por mes cakenjsh te gatshem te ferkohen me njeri-tjetrin nga eksitimi kur gjerat ecin keq. Perballe meje u shfaq loja me e veshtire per t’u luajtur. Do preferoja me mire mos ta kisha kuptuar faktin qe isha futur ne “boten e barkthareve”, (“ruaju nga barktharet!” thote shpesh mamaja ime) le te beja sehir duke pare gezimin e tyre per “lluksin” e arritur.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Duhet te bisedoj me shpesh me vehten ose me mire akoma duhet te lind nje femije

[KING-^-TURI]

Zemer, bej nje liber. Une do jem i pari qe do te ta blej. te puth...