Pas jetës, vdekje apo jetë?

[murik]

Nga "vizione shpirterore" –ngjarje e vertete.


(Tregim i nje gruaje qe u kthye nga jeta tjeter)



Isha ateiste dhe shaja Perendine. Jetoja Brenda turpit dhe prostitucionit dhe isha nje e vdekur ne toke. Mirepo Perendia meshireplote, nuk me la te humbas, por me udhe hoqi ne pendim. Ne vitin 1962 u semura me kancer dhe isha 3 vjet e semure. Gjate kesaj periudhe nuk qendrova e shtrire, por punoja dhe beja terapi duke shpresuar qe te gjeja sherim. Gjashte muajt e fundit isha dobesuar aq shume sa as nuk haja e sa nuk pija. Njerezit e mi duke me pare ashtu, moren nje professor nga Moska qe te me operonte. Sa me happen barkun, ndjeva qe u shkeputa nga trupi im dhe qendroja ne ajer midis 2 mjekeve qe perpiqeshin te me sillnin ne jete. Nuk kisha ide qe ekzistonte shpirti sepse isha me ide komuniste.Mjeket pas perkjeve te shumta nuk arriten te me sillnin ne jete dhe hoqen dore prej meje. Te gjitha levizjet i shikoja me frike. Dhe thoja me vete "Si ka mundesi qe te jem ne 2 vende net e njejten kohe"? Me trasportuan ne nje vend tjeter dhe atje me lane lakuriq, te mbuluar gjer ne gjoks me nje carcaf. Pastaj shikoj se erdhi vellai im dhe me pruri birin tim qe ishte 6 vjec atehere dhe quhej Andruska (Andrea). Biri im u afrua ne trupin tim dhe me puthi ne balle. Filloi te qante dhe te bertiste. Une ne ate kohe e perqafoja por ai nuk me ndiente e nuk me shikonte. Shikoja qe qante dhe vellai im. Pas kesaj ndjeva qe u shkeputa qe aty dhe u gjenda ne shtepine time. Erdhi vjehrra ime nga martesa ime e pare sepse burrin e pare e kasha lene ngaqe ishte shume fetar. Atje pashe se si njerezit, motra ime po mblidhte gjerat e mia dhe te gjithe kursimet e mi ate cilat ishin te shumta nga puna e padrejte qe kasha bere dhe degjoja ish vjerrhen time qe i thoshte te linte dicka dhe per djalin tim.

Ndersa ato ziheshin, pashe befasish rreth nesh djaj qe gezoheshin dhe hidhnin valle.

Befasisht u gjenda ne ajer dhe me dukej sikur fluturoja me aeroplan. Ndej se dikush me mbeshtet dhe une lartesohem me shume. U gjenda mbi qytetin barnaul. Pas pak shikoj se qyteti u zhduk. U be erresire. Pas kesaj filloi te vije nje drite dhe ne fund u ndricua plotesisht. Drita qe shume e forte dhe me verbonte aq shume sa nuk mund ta shikoja. Me vune ne nje pllake te zeze me madhesi nje meter e gjysem. Shikoja peme me trungje shume te trashed he gjethe te bukura e sume ngjyreshe. Midis pemeve kishte shtepi dhe bile te gjitha te reja, por nuk pashe se kush jetonte ne to. Kjo lugine ishte plot me bar te gjelber dhe u mendova se ku gjendesha tani. Neqoftese gjendem ne toke atehere pse nuk shikoj nderrmarje, fabrika, ndertesa, pse nuk ka rruge…Pak me tutje pashe qe po ecte nje grua shume e bukur e veshur me veshje mbreterore qe i dukeshin gishterinjte e kembeve.

Ecte kaq lehte sa qe nga kembet nuk kthejeh as bari. Prane saj shkonte nje i ri qe kishte lartesi deri ne shpatullat e sa. Fytyren e tij e kish te mbuluar me duart e tij dhe qante shume i hidheruar dhe i lutej, po perse i lutej nuk mund ta di. U mendova se mund te qe i biri i saj dhe thashe me veten time pse e mundonte gruaja dhe nuk ja plotesonte deshiren

(Shenim: Nga te gjitha keto u duk se i riu ishte engjelli im mbrojtes i cili qante per shpirtin tim.) Kur ata mu afruan doja te pyes: "Ku gjendesha". Ne ate moment gruaja kryqezoi duart dhe thirri me te madhe "O Zot, ku do te shkoje kjo keshtu"?

Une fillova te dridhem dhe aty kuptova se kisha vdekur dhe se shpirti im gjendej ne qiell kurse trupi im gjendej ne toke. Atehere fillova te qaj dhe te cirrem dhe degjoj nje ze qe thosh: "Kthejeni ne toke per veprat e mira te babait te saj" Nje ze tjeter u pergjigj:

"U merzita me jeten e saj mekatare dhe te korruptuar. Une doja ta zhduk, por mu lut babai i saj. Tregoja vendin qe i perkiste".

Menjehere u gjenda ne Had. Atje pashe lloj-lloj pislleqesh dhe gjera te frikshme. Era e keqe ishte e padurueshme. Filluan te me torturonin disa krijesa te frikshme qe ndieja qe me hynin neper trup dhe fillova te ulerij me te madhe nga dhembjet. Atje pashe nje grua qe kish vdekur duke deshtuar foshnjen e saj dhe lutej per meshire, por zeri i thosh: "Ti ne toke nuk me pranoje dhe vrisje femijet e tu ne barkun tend dhe vec kesaj shtyje dhe te tjere njerez qe te benin te njejtat veprime dhe femijet per ty ishin te tepert". Kurse mua Zoti me thosh "Une ta dhashe semundjen qe te pendoheshe dhe jeten tende ta varje vetem ne mua, por ti me blasfemoje dhe me shaje gjer ne fund te jetes tende. Sic jetove ne toke pa Perendi, ashtu do jetosh edhe ketu."

Befasisht cdo gje ndryshoi dhe era e keqe u zhduk dhe ume fluturova diku.

Pashe Kishen time qe nuk e perfillja, priftin qe e tallja dhe per te cilin thoshja se ishte dembel dhe zeri qe me thosh "Sado dembele dhe te ulet te jene, ata me sherbejne mua."

Atehere ju luta qe te sillte serish ne jete duke i thene qe kasha lene nje djale te vogel dhe ai mu pergjigj "Kurse mua me vjen keq per te gjithe shpirtrat tuaja dhe pres me padurim qe te zgjoheni nga endrrat tuaja mekatare, te pendoheni e te vini ne vete".

Ketu u shfaq Nena e Perendise qe pak me pare e quajta grua dhe mora guximin dhe e pyeta "Ekziston ketu tek ju Parajsa"?

Ne vend te pergjigjes me dergoi serish ne ferr. Tani qe me e tmerrshme. Vrapuan demonet dhe me rrethuan dhe me lista me tregonin tere mekatet e renda qe kasha bere.

Me binin, me rrihin dhe rreth meje degjoheshin renkime njerezish.

Kur zjarri forcohej, shtohej drita she shikoja cdo gje rreth meje. Shpirtrat kishin pamje te frikshme, ishin te gjymtuara .

Une isha shume e trembur. Pas kesaj u shfaq serish Hyjlindesja. Dhe u be drite. Demonet iken me vrap dhe shpirtrat qe renkonin filluan ti luten asaj per meshire: "Mbretereshe qiellore, mos na ler ketu, po digjemi". Ajo qante dhe thosh se s'mund ti ndihmonte se vete ata nuk e kishin pranuar Birin e Saj dhe prandaj gjendeshin ne ate vend…

…Me pas u be serish erresire. Duke kryqezuar duart ne gjoks, Hyjlindesja ngriti syte ne qiell dike thene: C'te bej me kete grua? Nje ze ju pergjigj: "Jepi nje tufe flokesh" Atehere hyjlindesja iku me qetesi. Nderkohe une nuk shihja me asgje. Pas pak u kthye duke mbajtur ne duart e saj floket e mia. Hyjlindesja me dha floket, por une nuk e ndjeva qe me preku.

Ndjeva qe me shtyu dhe erdha ne toke.

Pas kesaj une isha e ndergjeshme dhe shikoja. Ishte ora nja nje e gjysem e mesdites. Pas asaj drite, cdo gje ketu ne toke me dukej pa shije. I thashe shpirtit tim qe te hynte ne trupin tim. Atehere u gjenda perseri ne spital dhe shkuam ne frigorifer qe mbante trupat e te vdekurve.. Ai ishte i mbyllur, por une hyra pa pengese dhe atje pashe trupin tim te vdekur. Koka ime ishte kthyer pak ne krah ndersa mesi im shtypej nga trupat e te vdekurve te tjere.

Sa hya ne trupin tim, menjehere ndjeva nje te ftihte te llahtarshme. U mundova qe te lirohesha, por qe e pamundur. Ne ate kohe per fat po sillnin trupin e nje te vdekuri tjeter dhe kur u ndezen dritat me pane te kerrusur. Duke me pare keshtu, infermieret uleriten nga frika dhe ja mbathen. U kthyen dy mjeke qe urdheruan qe te me ngrohnin pasi kasha ngrire nga te ftohtet. Trupi imkishte 8 prerje , tre ne gjoks dhe te tjeratne bark pasi me te kishin mesuar studentet e mjekesise.. Dy ore pasi me kishin ngrohur, hapa syte dhe pas 12 ditesh fillova te flas.

Ne mengjes me prune per te ngrene petulla me gjalpe dhe kafe, por nuk doja te haja sepse ishte dite kreshmimi. Kur erdhen mjeket, fillova t'ju tregoj gjithe historine time pas vdekjes dhe se c'pa shpirti im.atje u grumbulluan shume mjeke, qe degjonin dhe zverdheshin nga frika. Filluan te vinin njerez te ndryshem qe donin te degjonin historine time. Ata ishin kaq te shume saqe policia detyrohej ti perzinte.. me cuan ne nje spital tjeter. Plaget qe me kish bere, mezi mu sheruan. Me cuan ne sallen e operacionit per te me pare te brendshmet e mia se ne c'gjendje ishin dhe me thane qe ishin te pastra e te shendosha. Erdhen dhe mjeket qe me kishin operuar para se te vdisja dhe nuk ju besohej kur shihnin se organet e mia ishin te pastra sit e nje femije te vogel dhe qe mbajha mend me saktesi se c'kishte ndoshur ne sallen e operacionit.

Menjehere pas spitalit thirra priftin qe e quaja dembel. Ia tregova te gjitha, u rrefeva dhe u kungova me Misteret e Shenjta te Perendise. Shkoj rregullisht ne Kishe dhe me vine njerez nga vende te ndryshem qe me vizitojne dhe qe duan tu tregoj historine time te mrekullueshme dhe si Zoti me beri te denje ta jetoj e tua tregoj te tjereve.

Tani une Klaudia mekatare 40 vjec me ndihmene e Perendise dhe te Mbretereshes Qiellore Hyjlindeses se shenjte jetoj ne menyre kristiane. Le te jete i levduar Zoti Perendia jone!. Te gjithe i keshilloj qe te kudesen se si jetojne sepse me te vertete ekziston nje bote tjeter dhe nje jete tjeter. Dhe secili do jape llogari per veprat e tij tokesore dhe ne varesi me to do kete shperblim ose denim me drejtesi . Te jetoni te gjithe ne menyre te krishtere dhe sipas Vullnetit te Perendise. Amin
__________________
Njeriu nuk rron vetëm me bukë...




Kjo peralle mu duk interesante per te hapur nje debat serioz ne lidhje me ate se c'fare ndodh pasi njeriu vdes.Meqenese mi fshine mesazhet,pra nuk kishin interes te debatonin tek forumi ortodoks per kete ceshtje, mendova te hap kete teme ne kete forum.Mendimi im eshte shume i thjeshte: Une jetoj,jam i ndergjegjshem per kete dhe mund te flas per ate qe shoh,di,perjetoj.Nuk mund ta di nese ka jete pas vdekjes(edhe si formulim duket gabim,pra jete pas vdekjes nuk ka se si te kete),apo nuk ka,dhe nuk e kam me ngut per ta mesuar.Ne qofte se ka,aq me mire,por deri atehere duhet te preokupohem per jeten reale,ne menyre qe ajo te jete sa me e plote ne c'do aspekt.Nuk e konsideroj veten besimtar,por as ateist.Thjeshte me duket absurde qe njerez akoma sot besojne literalisht ne nje jete pas vdekjes.C'do krijese e gjalle ne kete planet lind zhvillohet dhe vdes.Por asnjera prej tyre nuk eshte e ndergjegjshme per kete,pervec njeriut i cili eshte i pajisur me nje tru shume te sofistikuar,si rrjedhoje eshte i ndergjegjshem qe nuk do te jete i perhershem ne kete jete.Kjo sigurisht nuk e lumturon ate,megjithese ai e pranon jo si fatalitet por si nje cikel normal.Duke qene nje gje qe dihet,perse duhet patjeter te na e kujtojne vend e pa vend?(dogmat fetare)
Njeriut duke mos i pelqyer fakti qe nje dite do te vdese,filloi te kerkonte perjetesine.Qe ne fillesat e kultures kemi histori te ndryshme qe prekin kete aspekt(Epopeja e Gilgameshit per shembull).Por edhe bibla eshte e mbushur me histori te tilla.Eshte nje nevoje qe njerezit kane per tu ndjere te sigurte,te qete,dhe deri ketu nuk ka ndonje gje te keqe.Por nga momenti qe njerezit i besojne literalisht ketyre dogmave,atehere keta njerez jane te kontrolluar dhe te kontrollueshem.Jetoni jeten sot,mundohuni te keni nje jete sa me te plote,dhe mos lejoni asnje qe t'ju thote se per te pasur nje jete te moralshme duhet patjeter te jesh praktikant i devotshem i fese.Kjo nuk eshte e vertete.99% e njerezve jo fetare qe kam njohur jane njerez qe kane kodin e tyre moral,ndoshta shume me mire se disa qe konsderohen fetare.Kjo nuk do te thote se ata qe jane fetare jane te gjithe te moralshem,por as e kunderta nuk mund te thuhet,Njerezit kane karakteristika te ngjashme qofshin fetare ose jo fetare.Sidoqofte vete perkufizimi i fjales vdekje nuk le dyshim per ate qe vjen me pas.

[XX22]

Kjo peralle mu duk interesante per te hapur nje debat serioz ne lidhje me ate se c'fare ndodh pasi njeriu vdes.

Perderisa titulli fillon me ngjarje e vertete nuk duhet te shprehesh perralle pasi ti bie ndesh ne ato qe shkruan dhe poston ne fsh.
Me vjen mire qe interesohesh per dicka qe na prek te gjitheve dhe qe do te ndodhi persecilin nga neëkjo do te thote se ti je drejt nje reflektimi qe do te te beje me te ndergjegjshem per veprimet e tua ne jete.

Meqenese mi fshine mesazhet,pra nuk kishin interes te debatonin tek forumi ortodoks per kete ceshtje, mendova te hap kete teme ne kete forum.

Jam e indinjuar qe forumi ortodoks nuk pranon diskutime te tilla qe flasin per dicka qe cdo profet na ka treguar dhe cdo fe e ka qellim te vecant ti tregoj cdo njeriu cdo besimtari qe jeta pertej vdekjes eshte me e rendesishme se ko qe jetojme ne kete bote,por mesa shoh shkrimi yt eshte jo i qarte pasi ti sjell nje histori te perjetuar (te pakten kete tregon ti ne titull) dhe me pas thua se pse na frikesoni me vdekjen etj,ju i besoni dogmave te librave fetar etj gje qe ofendon pak apo shume cdo besimtar te cilesdo fe qofte dhe te tilla sjellje jane te papranueshme ne nje nenforum ku besimi eshte i rendesishem.

Mendimi im eshte shume i thjeshte: Une jetoj,jam i ndergjegjshem per kete dhe mund te flas per ate qe shoh,di,perjetoj.Nuk mund ta di nese ka jete pas vdekjes(edhe si formulim duket gabim,pra jete pas vdekjes nuk ka se si te kete),apo nuk ka,dhe nuk e kam me ngut per ta mesuar.

Per cfare je i ndergjegjshem?mos kalo ne sarkazem tani se nuk shkon.qe ti jeton kz eshte fakt pra je apo jo i ndergjegjshem ti se vajhalli po te mos dije dhe se jeton lol.Askush nuk e dinte me pare derisa erdhen profete dhe na sqaruan per ato gjerat qe nuk i dinim,ndaj kete gje ti nuk e di sepse nuk lexon dhe meson,por jo se nuk te eshte treguar ty.Madja nga kjo vjen edhe mosbesimi yt dhe konfuzioni qe ke.Ti pretendon te besosh vetem ato qe sheh,por nese do te ishte aq e lehte atehere te gjithe do te ishin besimtare dhe askush nuk do te kishte nevoje per sprova besimi ne kete jete,absolutisht e vertete qe te gjithe do te besonin nese do ta shikonin cdo gje realisht,besimi ketu konstaton.Ti beson se dikush eshte i drejt,se eshte johajdut etj,por ai njeri ne vende te tjera larg teje tregohet jo i drejt dhe hajdut ti nuk e di kete gje,por prap ti e beson se ai njeri nuk eshte i tille.Pra fjala besim eshte mjaft e nderlikuar.Ti i beson nje njeriu vetem per nje shembull qe ai te ka dhene ty nga nje veprim apo xhest i tij qe ka prekur interesat e tua apo yemren tende dhe ti nuk beson dot ZOTIN qe cdo dite te jep shembuj me ushqimin qe ha,bimet,cdo femije qe vjen ne jete,shiu,toka qe te mban etj shendetin qe te jep,familjen me thuaj tek AI perse nuk beson,kur ti e solle kete shkrim dhe them qe duhet te ishe i pari qe duhet te reflektoje??profetet na kane treguar se jete mbas vdekjes ka,dhe ja te ta rifreskoj memorien me Even(Havane) dhe Adamin(Ademin) ZOTI i krijoi te pavdekshem por me veprimet qe pasuan dhe gabimet e tyre u vendos qe trupi ti kthehej tokes dhe vdekja te ishte per te gjithe njerezit pa perjashtim dhe ky te ishte si denim per gabimet qe do ti pasonte cdo njerin ne kete bote.Pra jeta e trupit u be e kufizuar dhe per ne do te kishte dhe nje tjeter sprove -ajo e vdekjes-jeta e varrit.Atje njeriu do te jetoje derisa te vije dita e gjykimit te madh per te gjithe njereyit qe kane jetuar ne kete toke prej mijera shekujsh dhe atehere do te ndahen nga vete veprat e tyre ,sepse nese nuk do te ishin veprat e tyre ato qe do ti ndanin njerezit ato do te ulerinin duke thene kete ZOTI e mbajti me hater e covi ne parajse edhe une si ai kam vepruar sa isha ne bote apo jo?Dhe po te mos kish sjelle profete ne kete bote ne do te cirreshim duke thene e beme kete veprim pasi nuk na mesoi njeri kush eshte e mire dhe kush eshte e keqe.Ndaj mos i merr librat e shenjte si dogma apo shkrime rasti por si fjale te ZOTIT pasi ato jane te tilla,meso prej tyre dhe mos ik me turmen sepse kur te vije ajo dite ti do te pergjigjesh per veten para ZOTIT tend dhe askush nuk pergjigjet dot per tz e te te mbroje nga gjykimi.
E kam postuar disa dite me pare nje shkrim qe flet per jeten pertej vdekjes dhe eshte thene nga profeti Muhamed a.s se ndaj njeriut te mire ne momentin qe i vjen ora e cila eshte caktuar qe ne diten e 40 ne trupin e nenes se tij kur iu ka dhene dhe fati dhe shpirti i vjen engjelli pergjegjes per marrjen e shpirtrave dhe i qendron mbi koke dhe i thote -dil o shpirt i mire erdhi shpetimi yt,dhe dy engjej te tjere me nje pelerine te bardhe i mbeshtjellin shpirtin e nisin per nje rrug ne qiell derisa mberrijne para ZOTIT i cili urdheron te shkruhen veprat dhe jeta e tij ne librin e te mireve dhe e shoqerojne engjejt deri ne vendin ku do te prehet trupi i tij-varr dhe ia ygjerojne ate ne kuptimin qe ia bejne te rehatshem dhe largohen,aty pret bashke me veprat e veta qe i shfaqen si nje burre i veshur bukur me te bardha derisa te vije dita e premtuar ku do te behet gjykimi i madh.Per njeriun e keq(kush eshte njeriu i keq qe edhe ti ta kesh te qarteëai qe mohon ZOTIN duke mos ditur asgje konkrete per te,ai qe shpif ndaj ZOTIT duke thene te paverteta per te,ai qe ben pune te keqija dhe vret njerez,ai qe sjell crregullime ne toke,qe kerkon te pasurohet me rruge te padrejte etj se lista eshte pafund,por mos harro secili e ka nje aftesi natzrale te lindur te dalloje te miren nga e keqja.)njeriu i keq nuk e shikon ZOTIN veprat e keqija te tij e mbajne ate larg krijuesit dhe asgje nuk shenohet ne librin e te mireve sepse veprat e tij nuk kane peshe dhe vlere,ai hidhet ne varr dhe i behet me i ngushte -pra i parahatshem i vijne veprat e tij te keqija si nje burr i keq e i shemtuar i cili i gjuan ne koke me hekur,e torturon dhe aty askush nuk mund ta shpetoje dot.Ajo eshte dita me e keqe per te.Ndaj cfare humb ti te besosh ne ZOT e te besh vepra te mira ne kete jete??Pse te behesh ti mendjemadh nga padituria?Kur nuk ke besim te forte atehere prit te bindesh prit ne heshtje,une nuk te bind dot edhe sikur 100 faqe te shkruaj askush nuk mund ta beje dot me ty nese ti nuk perpiqesh vete,nese yemra jote eshte e vulosur(te gjithe njerezit e marrin sikur ZOTI kerkon ti vulose yemrat njerezve,jo perndryshe nuk do te kishte sjellur kaq shembuj per ne,njerzit vete vulosin zemrat e tyre me mendjemadhesi duke thene se nuk besojme po nuk pame gje duke bere vepra te keqija)ndaj hestja dhe urtesia eshte bindja me e bukur qe mund te beje dikush si ti qe ende ka te paqarta dhe konfuzion,drejtohu tek ZOTI vetem atje kerko vertetim per besmin qe do te ndertosh por mos humb kohe.Njeriu gjithmone kujtohet kur bie ne veshtiresi si kjo grua qe na tregove me siper.

Ne qofte se ka,aq me mire,por deri atehere duhet te preokupohem per jeten reale,ne menyre qe ajo te jete sa me e plote ne c'do aspekt.

Good me pelqen iniciativa jote te jeshe i plote ne jete dhe i drejt perderisa jeta e pertejme te pelqen.e kujt s"do ti pelqente?

Nuk e konsideroj veten besimtar,por as ateist.Thjeshte me duket absurde qe njerez akoma sot besojne literalisht ne nje jete pas vdekjes.C'do krijese e gjalle ne kete planet lind zhvillohet dhe vdes.Por asnjera prej tyre nuk eshte e ndergjegjshme per kete,pervec njeriut i cili eshte i pajisur me nje tru shume te sofistikuar,si rrjedhoje eshte i ndergjegjshem qe nuk do te jete i perhershem ne kete jete.Kjo sigurisht nuk e lumturon ate,megjithese ai e pranon jo si fatalitet por si nje cikel normal.Duke qene nje gje qe dihet,perse duhet patjeter te na e kujtojne vend e pa vend?(dogmat fetare)

Ti je konfuz ne rradhe te pare pasi nuk di se ku ta klasifikosh veten nuk ka te ndermjetem ka besimtar dhe jo besimtar.te gjithe besimtaret e kane per detyre tia kujtojne jobesimtareve sidomos kur ato e kerkojne vete nje sqarim te tille si ti ne kete rast,per te zgjuar tek ato reflektim se koha kalon shpejt dhe jetes nuk i dihet,pendimi ndaj ZOTIT nuk lejohet nese behet kur je ne grahmat e fundit te jetes dhe kur te shikosh diellin te linde nga perendimi dhe te perendoje andej nga lind.

Njeriut duke mos i pelqyer fakti qe nje dite do te vdese,filloi te kerkonte perjetesine.Qe ne fillesat e kultures kemi histori te ndryshme qe prekin kete aspekt(Epopeja e Gilgameshit per shembull).Por edhe bibla eshte e mbushur me histori te tilla.Eshte nje nevoje qe njerezit kane per tu ndjere te sigurte,te qete,dhe deri ketu nuk ka ndonje gje te keqe.Por nga momenti qe njerezit i besojne literalisht ketyre dogmave,atehere keta njerez jane te kontrolluar dhe te kontrollueshem.Jetoni jeten sot,mundohuni te keni nje jete sa me te plote,dhe mos lejoni asnje qe t'ju thote se per te pasur nje jete te moralshme duhet patjeter te jesh praktikant i devotshem i fese.Kjo nuk eshte e vertete.99% e njerezve jo fetare qe kam njohur jane njerez qe kane kodin e tyre moral,ndoshta shume me mire se disa qe konsderohen fetare.

Askush nuk eshte i sigurte dhe i qete per kete gje,sepse jeta e pertejme eshte ceshtje qe i takon vetem ZOTIT askush nuk e di se ku do te klasifikohet me veprat e tij dhe keshtuqe nuk ka se si te jete i sigurte dhe nuk ka te drejte te thote per askend nese ti apo tjetri do te shkoni ne ferr apo parajse,ate e di vetem ZOTI ke fale ke denon.Edhe ndokush qe e quan veten te moralshem mund te denohet rende pasi neve na pelqen ta quajme veten shume gjera qe ndoshta nuk i kemi,e rendesishme eshte te besosh ne zemer dhe jo per te tjeret per tu dukur,ka njerez qe e behen prift dhe hoxhe dhe per perfitim ndaj ate perzgjedhje e di vetem ZOTI.


[/QUOTE]Kjo nuk do te thote se ata qe jane fetare jane te gjithe te moralshem,por as e kunderta nuk mund te thuhet,Njerezit kane karakteristika te ngjashme qofshin fetare ose jo fetare.Sidoqofte vete perkufizimi i fjales vdekje nuk le dyshim per ate qe vjen me pas.[/QUOTE]

Nese e ke fjalen per njerezit besimtare dhe jo besimtare atehere gabon rende aty ka shume dallime,nje besimtar e adhuron ZOTIN kurse nje jobesimtar nuk e ben nje gje te tille etj etj.

[XX22]

Nga "vizione shpirterore" –ngjarje e vertete.


(Tregim i nje gruaje qe u kthye nga jeta tjeter)



Isha ateiste dhe shaja Perendine. Jetoja Brenda turpit dhe prostitucionit dhe isha nje e vdekur ne toke. Mirepo Perendia meshireplote, nuk me la te humbas, por me udhe hoqi ne pendim. Ne vitin 1962 u semura me kancer dhe isha 3 vjet e semure. Gjate kesaj periudhe nuk qendrova e shtrire, por punoja dhe beja terapi duke shpresuar qe te gjeja sherim. Gjashte muajt e fundit isha dobesuar aq shume sa as nuk haja e sa nuk pija. Njerezit e mi duke me pare ashtu, moren nje professor nga Moska qe te me operonte. Sa me happen barkun, ndjeva qe u shkeputa nga trupi im dhe qendroja ne ajer midis 2 mjekeve qe perpiqeshin te me sillnin ne jete. Nuk kisha ide qe ekzistonte shpirti sepse isha me ide komuniste.Mjeket pas perkjeve te shumta nuk arriten te me sillnin ne jete dhe hoqen dore prej meje. Te gjitha levizjet i shikoja me frike. Dhe thoja me vete "Si ka mundesi qe te jem ne 2 vende net e njejten kohe"? Me trasportuan ne nje vend tjeter dhe atje me lane lakuriq, te mbuluar gjer ne gjoks me nje carcaf. Pastaj shikoj se erdhi vellai im dhe me pruri birin tim qe ishte 6 vjec atehere dhe quhej Andruska (Andrea). Biri im u afrua ne trupin tim dhe me puthi ne balle. Filloi te qante dhe te bertiste. Une ne ate kohe e perqafoja por ai nuk me ndiente e nuk me shikonte. Shikoja qe qante dhe vellai im. Pas kesaj ndjeva qe u shkeputa qe aty dhe u gjenda ne shtepine time. Erdhi vjehrra ime nga martesa ime e pare sepse burrin e pare e kasha lene ngaqe ishte shume fetar. Atje pashe se si njerezit, motra ime po mblidhte gjerat e mia dhe te gjithe kursimet e mi ate cilat ishin te shumta nga puna e padrejte qe kasha bere dhe degjoja ish vjerrhen time qe i thoshte te linte dicka dhe per djalin tim.

Ndersa ato ziheshin, pashe befasish rreth nesh djaj qe gezoheshin dhe hidhnin valle.

Befasisht u gjenda ne ajer dhe me dukej sikur fluturoja me aeroplan. Ndej se dikush me mbeshtet dhe une lartesohem me shume. U gjenda mbi qytetin barnaul. Pas pak shikoj se qyteti u zhduk. U be erresire. Pas kesaj filloi te vije nje drite dhe ne fund u ndricua plotesisht. Drita qe shume e forte dhe me verbonte aq shume sa nuk mund ta shikoja. Me vune ne nje pllake te zeze me madhesi nje meter e gjysem. Shikoja peme me trungje shume te trashed he gjethe te bukura e sume ngjyreshe. Midis pemeve kishte shtepi dhe bile te gjitha te reja, por nuk pashe se kush jetonte ne to. Kjo lugine ishte plot me bar te gjelber dhe u mendova se ku gjendesha tani. Neqoftese gjendem ne toke atehere pse nuk shikoj nderrmarje, fabrika, ndertesa, pse nuk ka rruge…Pak me tutje pashe qe po ecte nje grua shume e bukur e veshur me veshje mbreterore qe i dukeshin gishterinjte e kembeve.

Ecte kaq lehte sa qe nga kembet nuk kthejeh as bari. Prane saj shkonte nje i ri qe kishte lartesi deri ne shpatullat e sa. Fytyren e tij e kish te mbuluar me duart e tij dhe qante shume i hidheruar dhe i lutej, po perse i lutej nuk mund ta di. U mendova se mund te qe i biri i saj dhe thashe me veten time pse e mundonte gruaja dhe nuk ja plotesonte deshiren

(Shenim: Nga te gjitha keto u duk se i riu ishte engjelli im mbrojtes i cili qante per shpirtin tim.) Kur ata mu afruan doja te pyes: "Ku gjendesha". Ne ate moment gruaja kryqezoi duart dhe thirri me te madhe "O Zot, ku do te shkoje kjo keshtu"?

Une fillova te dridhem dhe aty kuptova se kisha vdekur dhe se shpirti im gjendej ne qiell kurse trupi im gjendej ne toke. Atehere fillova te qaj dhe te cirrem dhe degjoj nje ze qe thosh: "Kthejeni ne toke per veprat e mira te babait te saj" Nje ze tjeter u pergjigj:

"U merzita me jeten e saj mekatare dhe te korruptuar. Une doja ta zhduk, por mu lut babai i saj. Tregoja vendin qe i perkiste".

Menjehere u gjenda ne Had. Atje pashe lloj-lloj pislleqesh dhe gjera te frikshme. Era e keqe ishte e padurueshme. Filluan te me torturonin disa krijesa te frikshme qe ndieja qe me hynin neper trup dhe fillova te ulerij me te madhe nga dhembjet. Atje pashe nje grua qe kish vdekur duke deshtuar foshnjen e saj dhe lutej per meshire, por zeri i thosh: "Ti ne toke nuk me pranoje dhe vrisje femijet e tu ne barkun tend dhe vec kesaj shtyje dhe te tjere njerez qe te benin te njejtat veprime dhe femijet per ty ishin te tepert". Kurse mua Zoti me thosh "Une ta dhashe semundjen qe te pendoheshe dhe jeten tende ta varje vetem ne mua, por ti me blasfemoje dhe me shaje gjer ne fund te jetes tende. Sic jetove ne toke pa Perendi, ashtu do jetosh edhe ketu."

Befasisht cdo gje ndryshoi dhe era e keqe u zhduk dhe ume fluturova diku.

Pashe Kishen time qe nuk e perfillja, priftin qe e tallja dhe per te cilin thoshja se ishte dembel dhe zeri qe me thosh "Sado dembele dhe te ulet te jene, ata me sherbejne mua."

Atehere ju luta qe te sillte serish ne jete duke i thene qe kasha lene nje djale te vogel dhe ai mu pergjigj "Kurse mua me vjen keq per te gjithe shpirtrat tuaja dhe pres me padurim qe te zgjoheni nga endrrat tuaja mekatare, te pendoheni e te vini ne vete".

Ketu u shfaq Nena e Perendise qe pak me pare e quajta grua dhe mora guximin dhe e pyeta "Ekziston ketu tek ju Parajsa"?

Ne vend te pergjigjes me dergoi serish ne ferr. Tani qe me e tmerrshme. Vrapuan demonet dhe me rrethuan dhe me lista me tregonin tere mekatet e renda qe kasha bere.

Me binin, me rrihin dhe rreth meje degjoheshin renkime njerezish.

Kur zjarri forcohej, shtohej drita she shikoja cdo gje rreth meje. Shpirtrat kishin pamje te frikshme, ishin te gjymtuara .

Une isha shume e trembur. Pas kesaj u shfaq serish Hyjlindesja. Dhe u be drite. Demonet iken me vrap dhe shpirtrat qe renkonin filluan ti luten asaj per meshire: "Mbretereshe qiellore, mos na ler ketu, po digjemi". Ajo qante dhe thosh se s'mund ti ndihmonte se vete ata nuk e kishin pranuar Birin e Saj dhe prandaj gjendeshin ne ate vend…

…Me pas u be serish erresire. Duke kryqezuar duart ne gjoks, Hyjlindesja ngriti syte ne qiell dike thene: C'te bej me kete grua? Nje ze ju pergjigj: "Jepi nje tufe flokesh" Atehere hyjlindesja iku me qetesi. Nderkohe une nuk shihja me asgje. Pas pak u kthye duke mbajtur ne duart e saj floket e mia. Hyjlindesja me dha floket, por une nuk e ndjeva qe me preku.

Ndjeva qe me shtyu dhe erdha ne toke.

Pas kesaj une isha e ndergjeshme dhe shikoja. Ishte ora nja nje e gjysem e mesdites. Pas asaj drite, cdo gje ketu ne toke me dukej pa shije. I thashe shpirtit tim qe te hynte ne trupin tim. Atehere u gjenda perseri ne spital dhe shkuam ne frigorifer qe mbante trupat e te vdekurve.. Ai ishte i mbyllur, por une hyra pa pengese dhe atje pashe trupin tim te vdekur. Koka ime ishte kthyer pak ne krah ndersa mesi im shtypej nga trupat e te vdekurve te tjere.

Sa hya ne trupin tim, menjehere ndjeva nje te ftihte te llahtarshme. U mundova qe te lirohesha, por qe e pamundur. Ne ate kohe per fat po sillnin trupin e nje te vdekuri tjeter dhe kur u ndezen dritat me pane te kerrusur. Duke me pare keshtu, infermieret uleriten nga frika dhe ja mbathen. U kthyen dy mjeke qe urdheruan qe te me ngrohnin pasi kasha ngrire nga te ftohtet. Trupi imkishte 8 prerje , tre ne gjoks dhe te tjeratne bark pasi me te kishin mesuar studentet e mjekesise.. Dy ore pasi me kishin ngrohur, hapa syte dhe pas 12 ditesh fillova te flas.

Ne mengjes me prune per te ngrene petulla me gjalpe dhe kafe, por nuk doja te haja sepse ishte dite kreshmimi. Kur erdhen mjeket, fillova t'ju tregoj gjithe historine time pas vdekjes dhe se c'pa shpirti im.atje u grumbulluan shume mjeke, qe degjonin dhe zverdheshin nga frika. Filluan te vinin njerez te ndryshem qe donin te degjonin historine time. Ata ishin kaq te shume saqe policia detyrohej ti perzinte.. me cuan ne nje spital tjeter. Plaget qe me kish bere, mezi mu sheruan. Me cuan ne sallen e operacionit per te me pare te brendshmet e mia se ne c'gjendje ishin dhe me thane qe ishin te pastra e te shendosha. Erdhen dhe mjeket qe me kishin operuar para se te vdisja dhe nuk ju besohej kur shihnin se organet e mia ishin te pastra sit e nje femije te vogel dhe qe mbajha mend me saktesi se c'kishte ndoshur ne sallen e operacionit.

Menjehere pas spitalit thirra priftin qe e quaja dembel. Ia tregova te gjitha, u rrefeva dhe u kungova me Misteret e Shenjta te Perendise. Shkoj rregullisht ne Kishe dhe me vine njerez nga vende te ndryshem qe me vizitojne dhe qe duan tu tregoj historine time te mrekullueshme dhe si Zoti me beri te denje ta jetoj e tua tregoj te tjereve.

Tani une Klaudia mekatare 40 vjec me ndihmene e Perendise dhe te Mbretereshes Qiellore Hyjlindeses se shenjte jetoj ne menyre kristiane. Le te jete i levduar Zoti Perendia jone!. Te gjithe i keshilloj qe te kudesen se si jetojne sepse me te vertete ekziston nje bote tjeter dhe nje jete tjeter. Dhe secili do jape llogari per veprat e tij tokesore dhe ne varesi me to do kete shperblim ose denim me drejtesi . Te jetoni te gjithe ne menyre te krishtere dhe sipas Vullnetit te Perendise. Amin
__________________
Njeriu nuk rron vetëm me bukë...

Shkrmin nuk ta mohoj dot perderisa nuk kam argumenta se a kthehet shpirti kur shkeputet prej trupit perseri ne trup dhe i jep jete per te dzten here??le te flase ndokush qe di dicka dhe ka argument per kete gje,ndaj ketu hesht,por dicka me duket e paqarte ne kete tregim kush ishte ajo gruaja qe pa ???????nena e perendise???""ZOTI nuk eshte i lindur dhe nuk ka lindur kend,atij askush nuk i eshte i barabarte i larte eshte AI nga ato qe i bashkangjiten.""
Mos e harro kete ne menyre kur te sjellesh tregime te tilla ti lehtesosh nga keto ide njerezore,them njerezore pasi ajo i dha emrin asaj gruas nena e perendise nuk i tha gje ajo gruaja vete se jam nena e perendise .
Hyjlindesja???????Lexo dhe mesoje permendesh ate qe te kam vene ne thojeza sepse te gjitha veprat qe do te besh ne kete jete te jesh 100% i sigurte sado te mira ti kesh ato te behen 0 kur ti i bashkangjit ZOTIT dike tjeter.Kete e them nga vete fjalet qe ka thene ZOTI ne librin e shenjte,ato qe na jane treguar nuk ka dyshim per to.gjithe te mirat.

[Matrix]

po mire o Murik, perse e hap kete teme tek nenforumi i gorrillave?

Hape tek Toleranca dhe diskutojme (terren neutral )

[Borix]

Nisur nga nenshkrimi im, nje perkufizim i perkryer i jetes dhene nga Prof. Ernst Mayr, "Jeta eshte thjesht materializimi i procesit jetesor." Kjo do te thote se kemi te bejme me materie, e cila per nje kohe te caktuar i nenshtrohet nje far materializimi (ose manifestimi) dhe pas perfundimit te ketij procesi mbetet serish materie.

Mendoj se eshte budallallek te flasesh per elemente mistike si shpirti dhe per procese jetesore pas vdekjes, pra, pas perfundimit te procesit jetesore. A nuk ju duket paradoksiale te vesh perkrah mbarimin e procesit jetesor (vdekjen) dhe fillimin e nje procesi te pa-materializueshem? Nese jo, a nuk ju duket e kote te shpenzoni kohe, energji, dhe aftesi per te diskutuar per fenomene te pakuptueshem, sic eshte perralla e jetes pas vdekjes?

Keto diskutime me duken si historite e A. Christie't, qe me vinin ne gjume njehere e nje kohe.

[drity]

Nje pjese e jona vazhdon te ekzistoje dhe pas vdekjes, fizikisht dhe intelektualisht.
Ata qe kane femije e kane te qarte se çfare dua te them.

[zhorzhi]

Shiko sa pa vdekur,se po vdiqe krimbat te hane.............

[RaPSouL]

Pas Vdekjes Vjen Jeta E Pafund Per Ata Qe Kan Bere Mire , Kurse Per Ata Qe Kan Bere Keq I Pret Zjarri

[alnosa]

Shiko sa pa vdekur,se po vdiqe krimbat te hane.............

mir ja ke thene aman ,se na e kane veshtirosur me keto budalleqe
po vdiqe ,jo krimbat po u bere pleh fare ....
s'ka zot o njerez ,e ka pare njeri ?
apo harrova une do e shohim kur te vdesim
mir e tha murik kjo eshte perralle

[zhorzhi]

mir ja ke thene aman ,se na e kane veshtirosur me keto budalleqe
po vdiqe ,jo krimbat po u bere pleh fare ....
s'ka zot o njerez ,e ka pare njeri ?
apo harrova une do e shohim kur te vdesim
mir e tha murik kjo eshte perralle

po cfare peralle se?
as bebat nuk e besojne.......