Liria në Krisht

[Prishila]

Liria në Krisht

[Shënim i autorit: Ky artikull është shkruar nga mendime që kishin si qëllim për t’u ndarë me një audience prej rreth 20 vetësh, në një dhomë ndenjieje, që përfshihen në atë komunitet ku unë bëj pjesë. Pra, kijeni këtë parasysh në kohën kur ju lexoni]

Cfarë është liria? Liria, ne themi, është Krishti. Ose, Krishti është Liria jonë. Krishti vetë është gjithçka që ne kemi nevojë. Por çfarë nënkuptojmë kur themi se Krishti është Liria jonë? Ne kemi tendencën për të shprehur kudo shprehje të tilla, por unë mendoj se është e rëndësishme që të ndaleshim për një moment dhe ta merrnim në konsideratë gjithçka që kjo nënkupton. Kjo nënkupton se në Të ne kemi liri të vërtetë nga mëkati, vdekja, mishi dhe çdo gjë tjetër dhe se jashtë Tij nuk ka liri. Jashtë Personit të Tij ka vetëm nje liri fallco, e cila në fakt nuk është veçse një formë tjetër e maskuar e skllavërisë. Kjo liri fallco ekziston vetëm për hir të vetvetes dhe është e ndarë prej Tij. Një liri e tillë është thjesht një imitim.

Ka nga ata që tërhiqen në mënyrë natyrale në drejtimin e lirisë nga ndalesat. Ata janë shpirtra të lirë, siç themi ne, që nuk e pëlqejnë që të lidhen nga ato që presin njerëzit prej tyre dhe nga rregullat.Ata demostrojnë një mospëlqim natyral për ambjentin familjar duke preferuar të ndjekin frymëzimet e tyre të brendshme ashtu siç shfaqen ato. Natyrisht, jo çdokush sillet në këtë mënyrë; në të kundërtën disa të tjerë ndjehen rehat në sigurinë dhe veshjen e traditave. Por këta nuk janë tipa që shfaqen shpesh në derën tonë. Unë e imagjinoj që kjo lloj jete kishe tërheq shumë pak nga ky tip njerëzish. Meqënëse ra fjala, unë e klasifikoj vehten time në grupin e njerëzve të lirë gjithashtu.

Ata që kanë guximin për ta parë drejt e në sy lirinë radikale që ne kemi në Krisht, parapëlqejnë shumë deklaratën e Palit tek Galatasit 5:1:

“Qëndroni të patundur në lirinë në të cilën Krishti na liroi, dhe mos hyni përsëri nën zgjedhën e skllavërisë.”

Kjo deklaratë e qartë pason tre kapituj argumentesh të cilat provojnë një fakt të qartë: Krishti na ka çliruar ne nga ligji! Në të vërtetë ka disa deklarata të tilla në Shkrim që janë po kaq të bukura sa kjo e mësipërmja. Duke na marrë ne me vehte në vdekjen e Tij në kryq, Krishti është bërë “përfundimi i Ligjit për të gjithë ne që besojmë” (Romakëve 10:4). Ne e kemi lënë prapa “ besimin në mishin” i cili i bën të ndjehen rehat të gjithë ata të cilët gjejnë një lloj përfitimi në ambjentet e kishave tradicionale të krishtera. Ne e kemi braktisur përgjithmonë atë lloj ndjekjeje “ të të bërit mirë” për t’i pëlqyer Zotit dhe për t’i shërbyer Atij me drejtësinë tonë. Ne e kemi lënë mënjanë Ligjin dhe kemi vënë në vend të tij udhëheqjen nga Fryma, duke njohur se “ shkronja vret, por Fryma jep jetë” dhe “aty ku është Fryma e Zotit aty është Liria” (2 Korintasve 3:16,17).

Por pas gjithë kësaj, ne akoma nuk e kemi përfunduar zbulimin e të gjithë asaj se çka do të thotë të jesh i lirë në Krishtin.
N.q.s ne do të ishim ndalur vetëm në liria nga Ligji, ne akoma do të ishim në robëri. Ne duhet të lirohemi nga diçka që është përtej Ligjit; ne kemi nevojë të lirohemi nga VEHTET TONA. Lexoni tek Galatasit 5 dhe do ta shihni këtë.

“ Sepse ju o vëllezër u thirrët në liri; por mos e përdorni këtë liri si një rast për mishin, por me dashuri ti shërbeni njëri-tjetrit” (5:13)

Këtu ne zbulojmë përsëri që Krishti është liria jonë, por tani nuk është vetëm Krishti si Kokë por dhe Krishti si Trup që na siguron këtë liri madhështore nga të gjitha gjërat. Në Kishën e Tij, Krishti vjen tek ne përsëri si Kampion i lirisë. Vetëm se tani Ai nuk po na liron ne vetëm nga Ligji, por Ai po na shpëton dhe nga vehtet tona.

Dhe vëllezër dhe motra, ne kemi nevojë për këtë liri. Ekziston një lloj vetëkënaqësie që vjen nga trumbetimi i lirisë nga Ligji. Dhe kush do të na fajësojë ne? Ky zbulim është një thesar aq i madh sa ne duam që t’ia dëshmojmë të gjithë botës që Krishti na ka çliruar nga Ligji! Por, ne nuk jemi plotësisht të lirë nqs kjo është gjithçka që Ai e ka bërë. Përfundimisht, Ligji nuk është armiku ynë. Ai është burgu i vehteve tona të rëna të cilat kanë nevojë gjithashtu për punën e Krishtit, dhe këtu fillon puna e Trupit të Krishtit. Vetëm mendoni për këtë, një njeri nuk do të jetë kurrë i lirë nga Ligji jashtë një komuniteti motrash dhe vëllezërish të lirë të cilët ia kujtojnë atij përditë se i është dhënë drejtësia e Jezus Krishtit. Jashtë kësaj familjeje, unë dyshoj nëse dikush do të bënte dicka të mirë duke qenë i lirë nga Ligji. Por unë jam akoma dhe më shumë i sigurt se ai nuk do të ngrihej kurrë mbi prirjet e tij natyrore dhe kufizimet e mishit të tij pa ndihmën e miqëve të tij shenjtorë.

Kështu Pali, emancipuesi i ne paganëve, na kërkon ne që të qëndrojmë të lirë nga të gjitha gjërat. Ai na kërkon ne që të mos lejojmë asgjë që ta shtypë lirinë tonë në Krishtin madje as prirjet tona natyrale. Kjo në të vërtetë bëhet një sfidë akoma më e madhe për të gjithë ne që e kemi shijuar Krishtin: të shohim se si frekuentimi dhe shijimi i prirjeve tona natyrore mund të na bëjnë robër të zakoneve dhe mënyrave tona të të menduarit. Për këtë, Zoti na vendos ne në mes të një komuniteti njerëzish të cilët po ashtu kanë nevojë për ndihmën tonë për t’i nxjerrë nga vehtet e tyre natyrore. Kur ne t’i zhytim vehtet tona në mbajtjen e ngarkesave të njëri – tjetrit, ne do të shikojmë që ngarkesa jonë do bëhet gjithnjë e më e lehtë. Në vehtet tona ne asnjëherë nuk do jemi të lirë. Vetëm në Krisht, i Cili është Koka dhe Trupi, ne do të gjejmë lirinë e vërtetë. Kur është Biri Ai që ju bën të lirë, atëherë ju jeni me të vërtetë të lirë!

[deshmuesi]

Zoti te bekofte moter( apo vella) Prishila.

Me terhoqi mjaft shkrimi yt dhe vendosa te te falenderoj, por edhe te jap mendimin tim ne Krisht ndaj ketij shkrimi.

Eshte mese e vertete se, nuk mund te ekzitoje bir Perendie, pa pasur lirine e Krishtit ne vete qenien e tij te krishtere. Shpesh here te krishteret, sidomos ata qe jane te themeolsur mbi religjionin, e kane te veshtire te kuptojne fjalet: "Liri ne Krisht". Ne vargun qe ti jep nga galatasit, Pali jep nje deshmi jo thjesht te digjuar nga dikush tjeter, por duke deshmuar konkretisht LIRINE ne te cilen ai jeton. Pikerisht nje i krishtere i cili nuk e jeton kete Lirir te KRishtit, e ka te veshtire qe te deshmoje tek vetja dhe tek te tjeret, se, cdo te thote te jesh i lire ne KRisht. Liria ne Krisht eshte nje standart qiellor dhe i shenjte, i cili vjen dhe jepet prej Krishtit, vetem per bijte e Perendise. Ajo nuk kushtezohet apo pervetesohet nga njerzorja dhe gjerat njerezore. Mishi eshte i pafte te njohe, te jetoje dhe te mare kete liri te dhene nga Krishti. Por cfare ndodh me ate besimtar i cili jeton dhe verpon ne kete liri te Krishtit? Jeta apsotolike eshte nje shembull i qarte i Frytit qe jep liria e Krisht.

Krishti na dha lirine e tij, jo vetem qe ne te clirohemi nga mekati, dhe si rjedhoje te marim jeten e perejtshme. Qellimi i tij eshte qe ne te JETOJME ne kete LIRI, si te shpetuar, dhe jo si njerez qe perpiqemi te fitojme shpetimin. Te kuptauarit e ketij fakti ka rendesi shume te madhe per nje besimtar te krishtere. Jane te shumet ata te krishtere, te cilet duke mos e jetuar lirine e Krishtit, mendojne se Shpetimi humbet. Ne nje diskutim mbi shpetimin, ja si shprehej nje i krishtere orthodhoks: "shpetimi nuk eshte dicka qe po e more nuk mund edhe ta humbasesh. Sepse nese ti largohesh nga besimi, atehere detyrimisht qe ke humbur dhe shpetimin". Zakonisht te krishteret nen religjion, te cilet e bazojne marjen e shpetimit mbi veprat e tyre, dalin edhe ne perfundim te tille. Por cfare thote Pali tek efesianet? Ai deshmon se, Shpetimi mert falas, ne saje te Hirit dhe Dashurise se Perendise, perjashtuar cdo veper te njeriut. Po keshtu, vete sakrifica e Krishtit ne kryq deshmon se, asnje veper njerzore nuk mundi te plotesoje vepren e Krishtit ne kryq, prandaj dhe JEzusi tha: " U krye". Cfare u krye dhe nga kush? U krye prej Perendise, dhe vetem nga Perendia. Po njeriu cfare merite mban ne kete veper te kryqit? Pjetri ju tha judenjve se, i vetmi kontribut i njeriut, ishte MBERTHIMI qe ai i beri Birit te Perendise, Zotit Krisht. Pra meqense asnje veper e njeriut nuk ploteson vepren e Krishtit ne kryq, atehere kjo me deshmon se GJITHSHKA eshte FALAS dhe DHURATE e Perendise.

Apsotulli Pal, i cili e shihte dhe e jetonte cdo dite lirine e Krishtit, deshmoi para kishes se galatise, se ata duhet te QENDROJNE ne Lirine e Krishtit. Por cfare do te thote: te qendrosh ne lirine e Krishtit? Mos valle aftesite tona njerezore mund te garantojne kete qendirm ne liri te Krishtit? Te qendrosh ne liri te KRishtit do te thote te jesh bir i Atit . Vetem nje bir, ploteson vullnetin e Atit Perendi. Vetem nje bir, deshmon qarte se cdo te thote liri ne Krisht. Fjala e Perendise, eshte e veshtire te deshmohet, nese nuk e sheh VEPRIMIN konkret te saj ne vete jeten tende te krishtere. Po keshtu eshte dhe liria ne Krisht. Ajo eshte e veshtire te deshmohet, nese nuk e jeton konkretisht pergjate cdo dite te jetes sate mbi dhe. Kur ne themi: jemi te lire, ky eshte nje fakt i vertet, sepse JEzusi PAGOI per lrinie tone, por kur ne DESHMOJME lrinie e Krishtit, kjo vjen nga ajo qe ne perjtojme ne menyre te gjalle dhe konkrete si bij te Perendise.

Le te ndalem pak tek shembelltyra e borxhliut te pameshirshem. Ai u clirua nga borxhi, jo ne saje te veprave te tij, por ne saje te meshires se zoterise. Pra qe nga ai cast ai kishte te drejten per te qene i lire nga cdo detyrim. Por a arrit ai te jetonte ne kete liri? Pikerisht ketu eshte dhe thelbi i gjithe shembelltyres. Jezusi na tregon konkretisht se, tjeter gje eshte te jesh thirur per te qene i lire, dhe tjeter gje eshte te jetosh ne kete liri. Ai qe jeton ne liri, natyrisht qe do te veproje si i lire, si dhe do te kryeje veprat e lirise. Ndersa ai qe nuk jeton ne liri, edhe pse ka te drejten per te qene i lire, nuk mund te veproj si i lire. Borxhliu u thir per te qene i lire duke u cliruar nga cdo detyrim, por kur erdhi momenti per te vepruar si i lire, ai nuk i fali shokut te tij nje borxh fare simbilik. Pra me pak fjale ai duke mos e jetuar lirine me te cilin e clrioi zoteria, nuk arriti qe te kryej veprat e lirise. Kjo eshte dhe arsyeja se perse Pali ju thote galatasve se, ju u thiret ne liri, por mos e perdorni ate si nje sherbim per mishin. Kur ti i sherben mishit, kjo deshmon katerciperisht se ti ende nuk ke erdhur ne lrii te Krishtit. Kjo, jo se Krishti nuk te ka thirur dhe cliruar, por se ti ende nuk ke hyre ne kete liri duke u bere pjese e perjetshme e saj. Atehere cfare mbetet? Qe te hysh ne liri te Krishtit dhe ta maresh ate, duhet me patjeter te dorzohesh ne dore te Perendise, dhe vetem keshtu do te mund shijosh konkretish lirine e Krishtit, e cila te eshte dhene jo vetem per shpetimin tend, por edhe per kryrejen e vullnetit te Zotit, dhe Sherbesen ne Trupin e Krishti, kishen.

Deshmuesi.