Te japesh.

[deshmuesi]

Cfare do te thone keto fjale per nje te krishtere? Mendoj se cdo kush prej nesh duhet te njohe ne thelb kuptimin e ketyre fjaleve. Jezusi ju tha apsotujve se, Falas more dhe falas jepni. Ose, do te jeni me te gezuar kur te jepni se sa kur te merni. Por le te ndalemi me konkretisht dhe te shohim me thelbesisht, se cfare do te thone per besimtarin e krishtere fjalet: " te japesh".
Doredhenesia eshte nje virtut ne karakterin e besimtarit te rilindur kristjan, por do te ishte shume pak, nese me fjalet,"te japesh", do te kuptonim vetem te qenit doregjere. Per besimtarin e krishtere, fjalet, "Te japesh", kane nje kuptim me te gjere dhe me fondamental se sa te qenit doredhene apo dicka tjeter te ngjashme me te. Ka plot te krishtere te cilet nuk arrijne te kuptojne si dhe sa duhet kuptimin e fjaleve, "te japesh". Qe te japesh, se pari do te thote te kesh. Por cfare duhet te kesh, si dhe cfare duhet te japesh? Une do te thosha se " te japesh" do te thote: te japesh Krisht. Dhe te japesh Krisht do te thote, te kesh Krisht. Pikerisht ketu fillojne dhe marin kuptim te plote fjalet: "Te japesh".
Le te hyj me thellesisht ne detaje, per te bere sa me te qarte rendesine fondmanetale qe zene keto fjale ne besen dhe jeten tone te krishtere. Ashtu sic e kam permendur dhe ne tema te tjera, te qenit tone besimtare ne Krisht, nuk eshte thjesht pranimi i fakteve rreth personit Jezus Krisht. Nuk dua te behem i perseritshem, por nje lloj besimi i tille nuk te mban perjetesisht ne Krishtitn. Nje besim i tille eshte thjesht nje pranim i mbeshtetur ne llogjiken e gjerave( me burim njerzor), te cilat per nje cast fare thjesht edhe mund te te largojne nga Krishtit, menjehere sapo llogjika jote te permbyset perballe faktesh te tjerash. Por ne kete shkrim qellimi im eshte, te njohim thelbesisht rendesine fondamentale qe kane per ne fjalet: "te japesh".
Ashtu sic thashe edhe me siper, "te japesh", do te thote se pari te kesh. Permes asaj qe ne japim, na zbulohet ne fakt pikerisht ajo qe ne kemi ne brendesi te zemres tone. Pra kur ne japim, permes ketij veprimi zbulojme realitetin e asaj qe kemi brenda nesh. Per ta bere sa me te kuptueshem po ndalem tek fjalet e JEzusit, i cili tha: Sa fal, aq dhe do te falesh. Ne keto fjale te Krishtit, perfshihet e gjithe qenia jone e krishtere. Jezusi ketu vendos nje barazim midis FALJES sone, dhe FALJES se Perendise. Jezusi permes fjaleve te tij na zbulon nje ceshtje te rendesishme, e cila ka te beje me sheptimin tone. Jezusi deshmon se, te falurit tone prej Perendise, varet plotesisht nga sa ne FALIM te tjeret. Nuk e di nese i kini kushtuar rendesi ketyre fjaleve te Krishtit, por nese i kini anashkaluar ne pavemendjen tuaj, ju them se, keto fjale te Krishtit duan nje vemendje te plote, pasi ne to Jezusi zbulon nje te vertete shume te madhe, e cila ka te beje me faljen qe Perendia jep per ne. Vertet ne biblen e Perendise na zbulohet shume qarte rruga per shpetim, e cila vjen permes pendeses dhe dorezimit tone ne dore te Krishtit, dhe si rezultat marim faljen nga mekatet, por keto fjale te JEzusit na zbulojne pikerisht realitetin, nese ne e kemi MARRE kete falje apo jo. Perpiquni te jeni te vemendshem ne keto fjale te Krishtit. Eshte plotesisht e vertet dhe e patundur se, Perendia ne e ka dhene FALJEN, por, problemi tek ne eshte: A e kemi MARRE dhe PRANUAR ne kete FALJE? Ose me mire te them: a kemi HYRE PERJETESISHT ne kete falje? Pikerisht Jezusi na ndihmon ne menyre fare te qarte, duke na zbuluar konkretisht nese ne e kemi mare apo jo FALJEN prej Perendise. Le ti sjellim edhe njehere fjalet e JEzusi, i cili tha: Aq sa Falni, aq edhe do te faleni.
Ne mjaft takime ndryshme qe kam bere, besimtare te ndryshem me kane then se, kur vjen puna per te falur dike , e kane shume te veshtire per ta falur. Pyetja ime themelore eshte: Nga vjen veshtiresia, dhe perse ata nuk kane FUQI te FALIN?
Mendoni rreth ketij fakti.
(vazhdon)
Deshmuesi

[deshmuesi]

Vertet mendoj se eshte nje pyetje serioze per gjithsecilin nga ne, per te ditur se, cila eshte arsyeja qe nje i krishtere e ka te veshtire te fale dike? Pyetja tjeter po kaq e rendesishem eshte : Perse Jezusi jep nje kushtezim ne lidhje me faljen e te krishterit, duke thene se, sa falen aq edhe do te falesh. Ja pra ketu mendoj se para besimtareve te krishtere qendron nje pike mjaft e rendesishme, jo thjesht per njohuri, por per ta vepruar. Pikerisht ky eshte dhe qellimi i kesaj teme, te cilen e kam titulluar: " te japesh". Le te hyjme ne thelb te ceshtjes, dhe te shohim zbulesen qe Fryma e Perendise na jep ne lidhje me kete ceshtje kaq madhore, e cila eshte pjese themelore e Shpetimit tone.
Le te vijme tek shembelltyra e huadhenesit, e cila gjendet tek Mateu:18:23-35.
Besoj se te gjithe e dime dhe e kemi lexuar kete shembelltyre, keshtu pra nuk do te ndalem tek rrefimi i saj, por do te ndalem ne qellimin dhe mesimin per te cilen Zoti Krisht na e jep ne te krishtereve kete shembelltyre. Duhet thene se i gjithe qellimi i kesaj shembelltyre eshte, rendesia fondamentale qe luan falja jone, si i vetmi kusht qe na jep mundesine per te mare faljen e Perendise. Le te vijme edhe njehere tek fjalet e JEzusit i cili tha: aq sa falen, aq edhe do te falesh. JEzusi tregon se, te falurit e mekateve tona prej Perendise, kushtezohen prej faljes sone ndaj te tjereve. Si duhet ta kuptojme kete fakt ne jeten tone te krishtere, si dhe cfare rendesi ka kjo per ne? Le te shohim shembelltyren me poshte.
Zoteria e thirri sherbetorin e tij, dhe i kerkoi atij qe ti shlyente detyrimin e borxhit qe ky sherbetor kishte ndaj zoterise. Shuma e borxhit ishte nje shume maramendese, e cila vlente sa te shitej sherbetori me gjithe familjen e tij. Me kete fakt JEzusi na tregon se sa i madh eshte BORXHI yne para Perendise. Por le te shohim me tej se cfare ndodhi me sherbetorin dhe zoterine. Jezusi thote se, sherbetori e kishte te pamundur kthimin e borxhit, dhe keshtu ra nder kembe te zoterise duke ju lutur atij qe te kishte durim, se me vone do tja paguante. Zoteria duke qene shume i DHEMSHUR, i shtyre nga kjo dhemshuri ja FALI te GJITHE detyrimin. Cfare kerkon Jezusi ta na tregoje konkretisht ne kete pjese te kesaj shembelltyre? Jezusi na deshmon se, DETYRIMI i ketij BORXHI kaq te pamundur qe njeriu ka perballe Perendise, i eshte falur atij per shkak te HIRIT dhe MESHIRES qe Zoti ka per njeriun. Pra kjo FALJE vjen tek nejriu per shkak te HIRIT, MESHIRES dhe MIRESISE, qe Zoti Perendi pati per njeriun. Perendia e di se, askush deri me sot nuk eshte ne gjendje qe te PAGUAJE BORXHIN e tij para Perendise. Sillni nderment djalin plangprishes. Kthimi i tij tek Ati, ishte kthim i nje HUMBESI, i cili ne plangprishejn e tij kishte humbur te GJITHE PASURINE qe kishte mare prej Atit. Ky fakt eshte shume i rendesishem dhe duhet te jete i qarte per te gjithe te krishteret, te cilet besojne ne Krishtin Jezus. Perse ky fakt eshte kaq i rendesishem? Ka plot te krishtere, ( dhe kryesisht jane religjionozet) te cilet nuk NDJEJNE te qenit e tyre BORXHLINJ para Perendise. Ata perpiqen te shohin mekatin jo nga Zbulesa dhe deshmija qe Zoti jep per njeriun, por nga kendveshtrimi i drejtesise se tyre. Te gjithe ata te krishtere te cilet mendjone keshtu rreth vetes se tyre, e kane te pamundur te behen PJESE e HIRIT SHPETUES dhe MESHIRES se Zotit Krisht.
Jezusi ne kete shembelltyre na deshmon dhe nje tjeter gje po kaq te rendesishme. Ai na deshmon fuqishem se, Zoti eshte ai qe e PAGOI borxhin tone, ate BORXH te cilin ne nuk ishim ne gjendje qe ta paguanim. Pra ky BORXH ka nje CMIM, dhe ky CMIM eshte: Krishti ne kryq. Dashuria e Perendise eshte aq e madhe per njeriun, sa qe e dha Birin e tij te vetmelindur qe te jepet ne kryq per mekatet tona( dmth borxhin). Zoterise, ju desh te paguant vete BORXHIN qe kishte sherbetori per ti shlyer. Cfare sillte e gjithe kjo miresi e zoterise tek ky sherbetor borxhli? Ajo sillte LIRINe e tij. Pra ky sherbetor u quajt i lire prej zoterise, sepse zoteria ja fali te gjithe detyrimin, dhe kjo erdhi per shkaka te dhemshurise qe zoteria kishte ne vete te tij. Problemi mbetet tani tek sherbetori. Zoteria i fali borxhin, e beri te lire dhe e shpetoi burgu, duke paguar vete per gjithshka. Po Sherbetori si veproi?
Vazhhdon

[deshmuesi]

Ketu qendron gjithe thelbi i kesaj teme. Ka plot te krishtere te cilet mjaftohen vetem me faktin se, Perendia ja u ka falur mekatet, dhe nuk shohin drejt nese ata jane bere pjese e kesaj falje apo jo. Ka rendesi themelore per cdo te krishtere, qe te shohe dhe te vertetoje plotesish nese ka hyre ne faljen e Perendise, apo qendron jashte saj.

Nese ndalemi tek kjo shembelltyre do te shohim se, borxhliu, u mjaftua vetem me faktin se zoteria i fali borxhin, dhe per tjeter gje nuk mendoi me. Por Jezusi na tregon se zoteria nuk ishte vetem nje zoteri i dhemshur, ai ishte dhe nje zoteri qe i pelqente drejtesia dhe nuk e kursente ndeshkimin. Le te shohim se cfare ndodhi me pas.

Kur borxhliu mori fjalen e borxhit prej zoterise, sapo doli jashte takoi nje shokun e vet, i cili i kishte disa kacidhe borxh. Ky sherbetor sapo e pa ate ju hodh ne gryke dhe i kerkoi borxhin me ngulm. Por shoku i tij i tha se, me ti bere parate do ja kthente, por ky nuk priti shume dhe e futi ne burg, deri sa ai ti kthente parate. E rendesishme eshte te kuptojme zbulesen qe Fryma na jep ne kete pjese te shembelltyres.

Pyetja kryesore per mendimin tim eshte: Perse ky sherbetor nuk ja fali borxhin shokut te tij, ashtuu sic veproi zoteria i tij me te? Kjo eshte pyetja baze per te gjithe ata te krishter, te cilet e kane shume te veshtire qe te falin. Qe te falesh ( dmth "te japesh"), se pari duhet te kesh "MARRE FALJE", prandaj dhe JEzusi nepermjet kesaj shemblltyre na tregon se, ne fillim borxhliut ju DHA meshira dhe hiri i zotetrise te cilat u finalizuan me FALJEN e borxhit.

Cili qe qellimi i zoterise ne kete falje? Une mendoj se, qellimi i zoterise ishte ta bente te lire sherbetorin e tij nga cdo detyrim, duke i dhene mundesine qe ai te hyje ne gezim te zoterise se tij. Pra zoteria INVESTOI, duke HUMBUR vete nje pjese te pasurise, ne menyre qe sherbetori i tij te ishte i LIRE dhe pjestar ne gezim te tij. Pra permes ketij fakti Jezusi na zbulon me se miri qellimin e Perendise ndaj njeriut mekatar. Kur njeriu mekatar arrin te MARRE kete Hir dhe te behet PJESE e tij, vetem atehere eshte zbatuar plotesisht vullneti i Perendise. Vetem atehere ky njeri ka HYRE plotesisht ne VULLNET te Zotit.

Tani vijme para pyetjes: A kishte hyre sherbetori borxhli ne vullnet te zoterise? Ne shohim se zoteria beri GJITHSHKA, ne menyre qe sherbetori borxhli te HYNTE ne vullnetin dhe gezimin e zoterise. Por Jezusi na tregon se, sherbetori ishte JASHTE vullnetit te zoterise. Cfare do te thote te jesh jashte vullnetit te Perendise? Mund te jesh i krishtere, mund te bertasesh me te madhe se je kristjan se ke pranuar Krishtin dhe beson ne Krishtin, por nese nuk HYN dhe nuk BEN vullnetin e Zotit, atehere te gjitha keto jane thjesht si nje vjershe, te cilen e reciton permendesh.

Le te shohim tek shembelltyra e tallantave, se si ju tha zoteria dy sherbetoreve te tij, te cilet shumuan tallantat. Pasi ata i deklaruan zoterise se, me tallantat qe ai ju dha, ata kishin fituar dhe nje here me shume, ateher zoteria ju tha: Ju lumte sherbetore te mire dhe besnike, HYNI ne GEZIMIN tim.

Ky eshte i gjithe qellimi i Perendise. Ai na dha Hirin e Tij ne menyre qe ne te HYJME ne GEZIM te Tij. Dhe te hysh ne Gezim te Zotit do te thote, te jesh BIR dhe trashegimtar i mbreterise qiellore. Nese shohim tek shembelltyra e borxhliut, pikerisht borxhliu nuk pranoi te HYJE ne Gezimin e zoteresie. Ai nuk VEPROI me shokun e tij ashtu si zoteria veproi me te. Pyetja eshte: a kishte ai te gjitha mundesite per ti falur borxhin shokut te tij? Une them se, ai kishte plotesisht mundesi per te falur, por meqense ai ishte JASHTE vullnetit te zoterise, e kishte te pamundur te falte, sepse ne te nuk kishte hyre FALJA.

Ky eshte problemi me madhor tek te gjithe ata te krishtere, te cilet e deklarojne si te pamundur per te falur. Kur ne nuk kemi FUQI te falim kjo verteton katerciperisht se, tek ne burimi i vetem eshte njeriu dhe jo Perendia. Njeriu eshte i PAFUQISHEM te beje vullnetin e Zotit. Perse borxhliu nuk e fali shokun e tij? Kjo sepse ne te MUNGONTE miresia dhe hiri plot meshire qe zoteria tregoi ndaj tij. Kur Perendia na jep shpetim, kjo vjen vetem per shkak te HIRIT plot MESHIRE qe ai ka per gjithsecilin prej nesh. Prandaj dhe Pali thote se, shpetmi eshte nje dhurate e Hirit te Perendise, ne te cilin eshte e PERJASHTUAR cdo veper e njeriut.

Perse perjashtohet vepra e njeriut? Kjo sepse njeriu eshte i PAFUQISHEM te beje vullnetin e Zotit. Kur ne nuk falim te afermin tone, ne vertetojm se pari, se nuk kemi Krisht; dhe se dyti, vertetojme burimin njerzor ne te cilin e mbeshtetim faljen tone. Jezusi kete fakt e sqaron me se miri tek kjo shembelltyre. Zoteria i DHA falje ketij sherbetori, dhe ishte ne PRITJE te shihte se si ai do ta VERPONTE kete fajle tek shoku i tij. Ne na jane dhen "GJERAt" prej Perendise per ti VEPRUAR dhe jo per ti pervetesuar ne fitim te mishit. Ketu mer kuptim te plote edhe fjala e Krishtit i cili ju tha apsotujve te tij: Falas moret dhe falas jepni.

Cfare ndodhi me sherbetorin, i cili nuk i fali borxhin shokut te tij? Zoteria kur mori vesh veprimin e ketij sherbetori tha: mereni dhe hidheni ne burg deri sa te paguaje dhe njeshken e fundit.
( Mendoni serjozisht rreth ketij fakti, dhe kuptoni se FALJA e Perendise vepron tek ne, aq sa ne e veprojme tek te tjeret.)

vazhdon.

Deshmuesi

[deshmuesi]

"Te japesh", nuk do te thote vetem thjesht te falesh. Une u ndala dhe u fokusova tek falja, sepse permes ketij shembulli bej edhe me te qarte se cdo te thone per nje te krishtere fjalet: "Te japesh".
Ashtu sic e kam thene e dhe me siper, "te japesh", per ne te krishteret nuk do te thote thjesht te shprehurit e zemermiresise se njeriut, por do te thote te shpallurit e emrit te Zotit, i cili permes Hirit te tij te shumfarshem, na DHA PASURI per jete te Perjetshme. Apostulli Pal tek letra qe ju drejton Korinthasve, ja u deshmon fuqishem nje fakt te tille. Pali ju thote atyre se, edhe sikur te ndaja te gjithe pasurite e mija per te ushqyer te varferit dhe te jepja trupin tim te digjej e te mos kisha DASHURI, nuk do te me vlente azgje. Ky eshte nje varg teper themelor per cdo besimtar te krishtere. Pali eshte duke deshmuar fuqishem qellimin me themelor te jetes se tij te krishtere. Ai deshmon fuqishem dhe thote se, qellimi i "te dhenit" tek cdo i krishtere eshte pikerisht, te jape Krisht. Ajo qe une quaj te vertete dhe te plote, thote Pali, eshte: te japesh DASHURINE e Perendise, dhe DASHURIA eshte Perendia. AMIN.
Mendoj se eshte gjithmone koha qe ne si te krishtere te shohim ne menyre reale dhe konkrete, "te dhenit" tone, e cila vepron tek ne jo si nje miresi njerzore, por si nje deshmi te asaj cka Zoti ka bere ne jeten tone. Pali, ne deshmine e tij me siper dhene korinthasve, na e deshmon fare qarte, duke e ndare njerezoren nga e perendishmja. Ai thote se, "te gjitha gjerat" qe per burim kane aftesite njerzore, jane te pavlefshme per Perendine. Kur ne japim, kur ne falim, kur ne duam, kur ne ndihmojme, kur ne pergjerohemi per te afermin tone e tjera, nuk kemi bere gje tjetre, vecse kemi lejuar Krishtin te veproje lirshem ne jeten dhe gjithe qenien tone te krishtere. Ky fakt na jep si ne nje pasqyre te qarte se tek ne eshte Krishti, vete Jeta e perjetshme. Pikerisht ai i krishtere, ne te cilin veprojne keto "GJERA", eshte ne gjendje te shohe dhe deshmoje Zotin Krisht, si te vetmin Zot e shpetimitar te jetes se tij.
Para pak kohesh ne kete forum u be nje diskutim midis te krishteresh te religjioneve te ndryshme. Nuk po ndalem ne emra apo ne gjykime religjionesh, une dua te shoh ne nje drite te qarte se, cili ishte qellimi i ketyre diskutimeve si dhe qellimi per gjithsecilin. Une jam ne gjendje te deshmoj se, midis te gjithe dikutimeve shihej qarte edhe qellimi i gjithsecilit. Atje pashe deshmi qe ne qender kishin Krishtin, si dhe deshmi qe ne qender kishin njerezoren, dhe perfundimisht them se, : Kush ka Krisht do te jape Krisht, dhe kush ka njeriun nuk ka se c'te jape tjeter vecse njeriun.
Ashtu sic thashe edhe me siper se , kur ne japim, nuk bejme gje tjeter, vecse deshmojme dhe bejme te dukshem, duke deklaruar dhe deshmuar, ate qe kemi brenda nesh. Por " te japesh" nuk ka vetem kete qellim. E dhena, si qellim themelor ta vetin ka: te shpallurit dhe te deshmuarit e Krishtit, si i vetmi Zot e Shpetimtar i njeriut. Kur Pjetri se bashku me apostujt hyne ne nje qytet, atje ata pane nje te paralizuar. Ky paralitik lypte, dhe kur pa Pjetrin kerkoi lemoshe prej tij. Por Pjetri i tha: Une ar dhe argjend nuk kam por po te JAP ate qe kam: Cohu ne mer te KRishtit. Dhe paralitiku u cua ne cast. Pra Pjetri DHA KRISHT. Perse? Sepse KISHTE Krisht. Ky fakt me bind fuqishem se, ARI dhe e gjithe PASURIA jone eshte VETEM KRISHTI. Te njejten gje ju tha dhe Pali korinthasve: Ajo qe une duhet tu jap ju vellezer, eshte vetem DASHURIA, dmth Krishti.
Perfundimisht ju ftoj te dashur motra e vellezer, qe ti kushtojme nje vemendje te madhe asaj cka ne JAPIM, pasi prej saj zbulojme ate cka Perendia na ka dhene, permes saj deshmojme KRishtin, dhe permes saj zbulojme kete PASURI ne vete qenein tone te rilindur kristjane. JA si thote JEzusi tek Zbulesa:3:18.
" Te keshilloj te blesh nga une AR te KULLUAR ne zjarr, qe te behesh i PASUR.."
Pikerisht Perendia kerkon te na beje te pasur, ne menyre qe TE JAPIM jo per lavdine tone, por per lavdi dhe deshmim te Perendise, Zotit tone JEzus Krisht.
Zoti ju bekofte me Hirin dhe pasurine e Tij.
Deshmuesi

[Shtegtari]

Vella,Deshumes,

me ke ngaterruar ca me keto qe ke shkruar,po dua t'i pergjigjem dickaje qe me beri pershtypje.

E vetmja gje qe nje i krishtere duhet te jape eshte Ai qe i krishteri mori kur u shpetua dhe merr cdo dite,pra KRISHTI.

Ata sa e kane marre Krishtin,pra jane shpetuar,fatkeqesisht kthehen ne menyra te ndryshme nga ajo e para per te marre Krishtin cdo dite dhe ne fund nuk marrin Ate por njohuri qe besojne se do t'i ndihmoje te njohin Krishtin.
Dhe kur vijne ne ceshtja e dhenies japin ato njohuri qe morren,por jo Ate qe duhet te japin.


Ne lidhje me ato qe qe shkruar per faljen do te doja te me sqaroje dicka qe ndoshta mund t'a kem kuptuar gabim: do te thuash se Perendia pret nga ne te falim ne menyre qe te na fale apo do te thuash dicka tjeter?

Hiri i Tij me ty,vella

Shtegtari

[deshmuesi]

Vella,Deshumes,

me ke ngaterruar ca me keto qe ke shkruar,po dua t'i pergjigjem dickaje qe me beri pershtypje.

E vetmja gje qe nje i krishtere duhet te jape eshte Ai qe i krishteri mori kur u shpetua dhe merr cdo dite,pra KRISHTI.

Ata sa e kane marre Krishtin,pra jane shpetuar,fatkeqesisht kthehen ne menyra te ndryshme nga ajo e para per te marre Krishtin cdo dite dhe ne fund nuk marrin Ate por njohuri qe besojne se do t'i ndihmoje te njohin Krishtin.
Dhe kur vijne ne ceshtja e dhenies japin ato njohuri qe morren,por jo Ate qe duhet te japin.


Ne lidhje me ato qe qe shkruar per faljen do te doja te me sqaroje dicka qe ndoshta mund t'a kem kuptuar gabim: do te thuash se Perendia pret nga ne te falim ne menyre qe te na fale apo do te thuash dicka tjeter?

Hiri i Tij me ty,vella

Shtegtari

Fort i dashur vella shtegtari.

E kam pak te zorshme te mar vesh shkrimin tend, per shkak ta menyres gramatikore. por mendoj se ne disa gjera te kam kuptuar. do te deshiroja qe te me shkruaje perseri me qarte cfare kerkon te dish dhe cfare te ngatron.

Sa per falejn jam plotesisht ne gjendje te te sqaroj, pasi e kuptoj drejt ate qe ke shkrojtur.

Shembelltyra qe Jezusi na tregon me borxhliun, eshte nje realitet i gjalle e faljes sone dhe faljes se Perendise. Perendia nuk na jep falje pasi ne te kemi dhene falje. Nese do ta shohesh me me korektesi shkrimin tim dhe kryesisht shemblletyren e borxhliut, te bije ne sy fakti se, Iishte zoteria ai qe ja DHA faljen i pari sherbetorit te tij. Pra me kete fakt JEzusi na deshmon se eshte pikerisht Perendia, ai i cili i DHA FALJE njeriut nga mekatet, dhe njeriu e verteton se e ka MARE kete FALJE te Perendise, kur ai JEP FALJE. (me fjalen falje nenkupto HIRIN qe Perendia dha per njeriun).Vdekja dhe sakrifica e Krishtit ne kryq, eshte nje fakt i gjalle i asaj cka Perendia beri per faljen tone nga mekati. Pra Perendia i ka dhene perfundimisht njeriut kete FALJE, tani problemi mbetet tek njeriu.

Jezusi ne shembelltyre thote se, Sherbetori u fal prej zoterise, por me pas shkoi dhe nuk e fali shokun e tij. Me kete fak Jezusi an tregon se, FALJA e zoterise nuk ishte ne zemer te ketij sherbetori,. Pra ne nje menyre kjo do te thote se, ky sherbetor nuk HYRI dot ne FALJEN e dhene nga zoteria. Mos valle kishte faj zoteria? Jezusi na tregon se, FAJI mbetej pikerisht tek vete sherbetori, i cili nuk u BE PJESE kesaj miresie qe zoteria tregoi ndaj tij.

Le te hyjme ne realtietin tone te krishtere. Kur ne vijme tek Krishti dhe dorezohemi pa kushte ne doren e tij, atehere Zoti na mer ne krahet e tij, na PASTRON nga RROBAt e VJETRA dhe na VESH RROBEN e RE. Eshte tjeter gje te te jepet mundesia per te VESHUR ROBEN e re( kete mundesi Perendia e dha per cdo njeri), dhe tjeter gje ta KESH VESHUR ate. (Shih shembelltyren e djalit plangprishes). Pra ne kete rast ne nuk jemi thjesht nje njeri i cili ka te drejte te mare Hirin e Perendise, NE kemi HYRE ne kete HIR duke u bere PJESe e tij. Pra me pak fjale, ne KEMi ne vete qenien tone te rilindur KETE HIR te Perendise, dhe kete e perdorim ne cdo rast qe na kerkohet.

Ky fakt duhet kuptuar drejt prej cdo te krishteri, dhe mendoj se shembelltyra e djalit plangprishes eshte nje zbulese mjaft e qarte. Edhe kur djali ishte larg ne plangprishje, edhe kur ai erdhi ne prani te atit, ne te dyja rastet ai ishte bir. PRa duke qene i tille ai kishte ne cdo cast mundesine per te mare HIRIN e Atit te tij. Pra kjo do te thote se, ati i tij i kishte DHENE FALJEN ( Hirin). TANI cdo gje varej nga biri. Atij i duhej qe ta MERTE kete HIR dhe te behej pjese e ketij HIRI. Por kjo mundesohej vetem me DORESZIMIn e tij ne dore te atit. Persa kohe qe ai qendroi ne plangprishje, e kishte GATI Hirir e dhen prej atit per birin e tij, por ky ende nuk e kishte mare dhe nuk mund ta vepronte ate.

Kete gje e shohim edhe tek borxhliu. Ai kishte gati faljen, sepse zoteria ja dha, por kur erdhi koha per ta vepruar kete falje ne vete jeten e tij, nuk fali. Perse? Sepse falja nuk ishte pjese e qenies se tij. Ai kishte mbetur ne pozitat e tij te para, edhe pse zoteira kishte dhene hir per te. Me kete fakt JEzusi na tregon se, ai MBETI JASHTe gezimit dhe vullnetit te zoterise, dhe te mbetesh JASHTE do te thote, te presesh ndeshkim te perjetshem ne baze te GJYKIMIT me DREJTESI.

Le te vijem tek i krishteri. Nje i krishter mund te thote gjithshka per veten e tij. Ai mund te deshmoje shume gjera ME FJALE rreth beses se tij ne Krisht, rreth shpetimit te tij ne KRisht, si dhe shume gjera te tjera si keto. Por a vertetojne keto deshmi, thene VETEM ME FJALE, faktin e vertet te tij ne lidhje me Perendine? Pikerisht ketu qendron zbulesa e vertete. Vertetimi i asaj cka deshmojme me goje ( dmth me fjale) ne lidhje me Krishtin, kerkon vertetim me VEPER. Ky fakt e ben Jakobin te na deshmoje se, BESA qe nuk VERPON eshte nje bese e vdekur, dhe si e tille nuk te shpije ne shpetim te Krishtit. I gjithe qellimi im ne kete teme, eshte pikerisht ky fakt, te cilin duhet ta zbuloje cdo besimtar i krishtere ne vete jeten e tij.

Ne kete forum jane bere shume diskutime rreth shpetimit, dhe nje pjese mendojne se vepra nuk perben ndonje gje ne lidhje me shpetimin tone. Kjo eshte e vertete, por eshte gjysmake te mjaftohesh vetem me kaq. Ne jemi te shpetuar per shkak te beses tone ne Krishtin, dhe kjo nuk vjen per shkak te veprave tona. Por ne na duhet qe ta SHOHIM shpetimin ne menyre qe te jemi te SIGURIT . Atehere si mund ta shohim shpetimin tone??

Kjo eshte pyetje teper teper themelore per cdo besimtar te krishtere. Qe te shohesh shpetimin kjo do te thote te SHOHESH Krishtin. Pikerisht Krishti shfaqet ne jeten tone (nese ai banon apo jo), nepermjet VERPES se Tij. Kur ne bejme ZBATIMIN e FJALEs se tij, ky fakt na bind se Krishti banon tek ne. Ne asnje shembull biblik, nuk mund te gjesh nje besim pa u mbeshtetur ne VEPER te Perendise. Le te marim Abrahamin. Perendia e thiri ate, dhe Abrahami e ndoqi. Ky eshte fakt i gjallle BESIMIt te tij, dhe kjo bese ju quajt Abrahamit DREJTESI. Por Abrahamit i duhej te bindej plotesisht ne siguri te plote, se ne te ishte BESA e Perendise se vertete. Pra kjo do ti deshmohej atij permes VEPRES se Perendise ne vete jeten e tij. Perendia i tha Abrahamit, te mare djaline tij te vetem dhe ta beje fli. Abrahami e VERPOI plotesisht ate qe Zoti i tha.

Perendia nuk i dha shpetim Abrahamit per shkak te kesaj vepre. Perendia i tregoi Abrahamit se ne te VEPRON plotesisht Perendia i vertete, se ne te eshte plotesisht shpetimi i vertete. Cfare do te ndodhte nese Abrahami nuk do ti bindej fjales se Zotit? Kjo do te deshmonte ne menyre te gjalle dhe konkrete se, ne Abrahamin Perendia mungonte dhe besa e tij ishte e kote. Pra shikoni rendesine e VEPRES ne lidhje me Besen dhe Shpetimin e te krishterit. Pra duhej VEPRA tek ABRAHAMI, ne menyre qe ai te SHIHTE se po besonte dhe po ndiqte Perendine e GAJLLE dhe te VERTETE.

Perendia e njihte Abrahamin dhe nuk priste qe ta njihte ate nga veprat e tij, prandaj dhe e perzgjodhi, por Abrahami duhej te SHIHTE plotesisht BESEN e tij te gjalle ne Perendine e gjalle. Perendia na e jep VEPRAt e tij, ne menyre qe ne te SHOHIM Krishtin, ta ndjekim dhe te bejme vullnetin e tij. Nje i krishter qe nuk jeton ne kete realitet , mendoj se ka akoma rruge per te erdhur ne Krishtitn dhe per tu dorezuar plotesisht ne doren e tij.

Ai i krishter i cili e quan te mjaftueshem besimin e tij mbeshtetur ne fjale, dhe nuk ka veprat e Perendise ne jeten e tij te krishtere, une mendoj se ne te ka nje besim te vdekur, dhe te pafrytshem, Jezusi keta lloj te krishteresh i quan: " virgjeresha te pamencura ne diturine e Perendise, fundi i te cilave eshte ferri.

Le te vijem tek nje pyetje konkrete. Perse JEzusi thote ne lutjen qe ju mesoi apsotujve fjalet: ".. dhe falna fajet tona, sikunder dhe ne falim fajtoret tane? Ky fakt nuk kushtezon shpetimin tone, por na TREGOn ne, se kur ne FALIM, vertetojme katerciperisht se tek ne BANON Krishti. Dhe kush ka Krishtin ka jeten e Perjetshem se KRishti tha: ".. Une jam Jeta..

I dashur vella ne Krisht, jam ne pritje per te vazhduar me tej diskutimin tone.

Deshmuesi

[Shtegtari]

Vella i dashur ne Krishtin,
perpara se te te pergjigjem duat te ndaj me ty dhe me gjithe vellezerit dhe motrat ketu ne forum ate qe Fryma me dha kur po kthehesha nga puna.

Jap,pra,ate qe mu dha.

ATY KU ESHTE AI
DIKUR ISHA EDHE UNE
ME TE NE PERJETESINE E KALUAR
TE DY TE DASHURUAR.

ATY KU ESHTE AI
BRENDA VETE JETES SE TIJ
ME FRYMEN I BASHKUAR
PERJETE DO TE RRI.

ATY KU ESHTE AI
VETE DRITA E EKKLESISE
I CLIRUAR PERGJITHMONE
NGA GJAKU I ZOTERISE.

ATY KU ESHTE AI
ME LAVDI VEC I RRETHUAR
ZOTI ME I LARTI
EKKLESINE KA SHENJTERUAR.

ATY KU ESHTE AI
SE SHPEJTI DO TE JEM
ME KETE BOTE TE KOTE
ME LIDHJE S'DO TE KEM.

Vetem Krishit Jezu i qofte lavdia perjete.
Amen

[fejer_nagy]

Te japesh.

Une them te marresh .......

[Shtegtari]

Vella i dashur ne Krishtin,

me kete shkrimin e fundit me ngaterrove me shume sepse vazhdon te shkruash gjate.Ky eshte problemi im me shkrimet e tu d.m.th jane kaq te gjate sa humb lidhjen midis atyre qe shkruan kur jam duke i lexuar.

Persa i perket shkrimit tim te pare eshte nje loje fjalesh qe kur po e shkruaja nuk e kuptova plotesisht.(me pelqejne keto lojra)

Mesa kuptova nga ato qe shkruajte heren e fundit pyetjes sime nuk iu pergjigje,te pakten jo ashtu sic prisja t'i pergjigjeshe d.m.th. me sa me pak fjale.(kjo do te ishe me e kuptueshme)

Ajo qe me ben pershtypje ne shkimet e tu eshte se fleten per nje besim dhe falje te vertete.Por mendoj se vertetesia ka pak rendesi per ne te krishteret.
Qe te mos keqinterpretoj ato qe ke shkruar,te lutem me thuaj se kujt i drejtohesh kur flet per vertetesine e besimit apo faljes te krishtereve apo njerezve.

Vertet Jakobi thote se besimi pa veprat eshte i vdekur,por nuk mendoj se qe diten e pare ne besim nje i krishtere duhet te shohe se si te kryeje vepra per te vertetesuar dhe mbajturate besim.Bile nuk jam dakord fare se nje te krishteri i duhen vepra per te vertetesuar besimin e tij.

Veprat e ndjekin besimin,por sic e thashe edhe me lart ato nuk duhen kerkuar qe ne diten e pare ne besim.Vetem duke jetuar dhe duke u rritur BRENDA TRUPIT TE KRISHTIT nje i krishtere do te beje vepra.
E megjithate keto vepra nuk do te jene per te vertetesuar besimi e tij te vertete por per te rritur dhe forcuar Kishen dhe per te shpallur Krishtin.

Te pershendes ne Krishtin,Zotin tone

Shegtari

[marcus1]

Vertet Jakobi thote se besimi pa veprat eshte i vdekur,por nuk mendoj se qe diten e pare ne besim nje i krishtere duhet te shohe se si te kryeje vepra per te vertetesuar dhe mbajturate besim.Bile nuk jam dakord fare se nje te krishteri i duhen vepra per te vertetesuar besimin e tij.

Veprat e ndjekin besimin,por sic e thashe edhe me lart ato nuk duhen kerkuar qe ne diten e pare ne besim.Vetem duke jetuar dhe duke u rritur BRENDA TRUPIT TE KRISHTIT nje i krishtere do te beje vepra.
E megjithate keto vepra nuk do te jene per te vertetesuar besimi e tij te vertete por per te rritur dhe forcuar Kishen dhe per te shpallur Krishtin.

I dashur Shtegtari, i Krishteri ka vepra që momentin e parë të rilindjes së tij. Cilat janë veprat e tij? Ato janë vepra që dalin si pasojë e Jetës së tij të re.

Cilat janë veprat e një foshnjeje të sapo lindur? Veprat e një foshnje të sapo lindur janë të qarat e kësaj foshnje, që neve prindërve na kënaqin kaq shumë dhe na bëjnë të lumtur. Veprat e një foshnje janë dëshira për të thithur nga gjiri i nënës për t'u ushqyer me qumështin e nënës.

E njëjta gjë ndodh edhe me besimtarin e porsa lindur. Besimtari i rilindur thith me një fuqi të madhe çdo gjë që i serviret, pasi ai është i uritur për të njohur Atë që e lindi, ashtu sikurse edhe foshnja shpesh herë e bën plagë sisën e nënës nga dëshira e madhe që ka për të thithur sa më shumë qumësht.

Me kalimin e kohës, foshnja rritet dhe veprat që dalin si pasojë e kësaj Jete të re, bëhen më të mëdhaja.

Ne si të Krishtrë e dimë se kemi rilindur pasi fryma jonë e dëshmon këtë gjë. Ti ke të drejtë, veprat tona nuk janë për të vërtetuar besimin tonë, por për t'u rritur dhe forcuar kisha. Veprat tona mund të jenë për t'u vërtetuar të tjerëve besimin tonë dhe vepra që mund t'u vërtetojë të tjerëve se Krishti banon në ne është vepra e dashurisë që ne kemi për njëri-tjetrin.

Nga ana tjetër dua të them se Dëshumesi beson të njëjtën gjë, thjeshtë jeni shprehur me fjalë të ndryshme, për të njëjtën gjë. Dëshmuesi ka theksuar faktin se i Krishteri i vërtetë nuk ka se si të mos ketë vepra.