Ditari i ndjenjave

[hajla]

Edhe, po tme ipet shanca, per ta festuar kete Feste te "VITIT TE RI"! ku mendja me vret gjithnje atje.. per mallin dhe dashurin.. per Shtepin Time "KOSOVEN"!
.... nga-se, e lem radhen e ndoj njerit/res, ne nje Familje shum antareshe, qe nga te gjithe kan te njejten deshir apo enderr per t'realizuar kete! e cila, ndez qdo ndjenje shpirterore te njeriut, duke respektuar dhe deshirat e te tjerve...

veqmas, per endrren time te parealizuar (enderr emjera) pse nuk behesh realitet?
.... ne angazhimin tim te duhur....te qdo dite dhe nete..jave,dhe muaj, qdo ore, e qdo minuti, qofshin dhe me te fundit (sekondat)mbrend te gjitha diteve te cilat nuk i shof, se nga vinin apo nga shkonin?duke i luftuar nga me te madhen forc, qoft dhe me te (voglen)!
(because it's a, l-o-n-g- way)!

Ma ne fund, shfrytezoi rastin neper mesin e ketij mesazhi,
(mbrenda kesaj ndjenje shpirterore)
duke ua uruar nga zemra,gjith Shqiptareve ne Kosov dhe Diqspor!!
GEZUAR "VITIN E RI" 2006.
UROI QE KY VITE TNA E SJELL KOSOVES PAVARESIN NE *ZEMREN E LIRIS*!


Pershendes, nga hajla Rugovase!

[Mbreti_ILI]

Më në fund e gjeta përsonazhin që më duhej t'a përfundoja këtë roman . Përpak mendova se më duhet të dorëzohem e mos t'a përfundoj fare .
Falë zotit që më lindi kjo ide ...kur më humbi i tërë frymëzimi në atë moment . U mundova mjaft të mos e mendoj atë natë ,por posa kisha një dëshirë të vazhdoja , disi , më shfaqeshe ti përpara .E ty , nuk do të të fus në këtë tragjedi prej romani . Dua të jesh larg kësaj . Mos më pyet :Pse !?
Nuk do të përgjigjem sikur për shumëçka tjetër ! Arsyen ..? Mos e kërko as këtë kur ti e din më mirë se kushdo që ka mundësi të pyesë .
Sidoqoftë , erdha të të vizitoj . Të shoh se sa të mungoj , ngase e di si thonë : Larg syve , larg zemrës ....
Kopjen e parë do ta kesh ti në dorë , mos kij dert . Ta kam premtuar ...
Sa për sygjerim , mos e mundo vehtën t'a zevendësosh më ndonjërin nga përsonazhet , do të zhgënjehesh më shumë sesa tash .
Kurse , sot e tutje ... po kthehem të jetoj sikur të kisha lindur tash .
Dhashtë zoti mos ta takoj përsëri , dikënd si ty.

[Hekurani1]

S'me besohet se po ik edhe ky vit. Me behet sikur ka nisur para 12 ditesh, e jo para 12 muajsh.
Viti po vjen i ri, por ne po plakemi...
Eu... Eu...

[Ang&Dem]

Ah e paskan rihapur kete teme...........
Dita fundit e vitit te dyte .......dhe cdo gje eshte e mbushur me bore.
Njerezit ne fund te vitit bejne hesapet per vitin e ri qe vjen duke kthyer koken mbrapa ....Sa mekate kemi bere vitin e vjeter,sa gjera te mira kemi bere ,cfare do perserisim vitin e ri e keshtu me radhe a do behemi me te mire kete vit?????
Por asnjehere nuk mendojme qe kush i ka caktuar gjerat e mira dhe mekatet kush i ka bere keto regulla?Ne, pra njerezit apo shoqeria qe na rethon?
Dhe nqs jemi dakort me keto regulla qe nuk shkruhen ne asnje vend pervec atyre te kishes kur martohesh ,pse i bejme?????
kush na shtyn? Interesi,deshira per te zbuluar ,deshira per te bere keq apo mire ndonje personi te caktuar apo thjesht sepse i ndjejme?
Ja dhe viti i ri po afrohet dhe ne shikojme vetem gjene e bardhe qe na rrethon.Atehere i them vetes ja dhe pak do ikesh te shikosh hapesiren e pafund te detit.........

[*Dea*]

"...Prit pak..."
Gjithmone duhet te te pres, edhe per te te thene lamtumirat. Si ate dite qe harxhoja duke pritur ne makine, minutat e mija te cmuara qe kurre nuk do vinin me, ndersa ti mbaroje punet e tua, qe mund te beheshin edhe nje dite tjeter kur une nuk do isha.
"..... Prit pak..."
Jam jashte axhendes tende. Me nje laps ne dore, sponton takimet, njerezit, argetimet e planifikuara dhe vendet mbarohen.
Une ndjehem ne rruge, vetem, e lagur nen shi, ne nje nate te ftohte dimri.

[marsela]

Koka po me bucet.."I larget" ky prag ndrrim vitesh..As urime s'me behet te pres e dergoj..
Me se pushohet dhimbja e shpirtit? E heshtur eca pafund, duke lene pas mijra drita vezulluese,, dhe gjtih cme vinin ne mend, ishin copza kujtimesh te helmuara me fundin me te tmerrshem.Jo, ti se meritoje..kurre jo..
Sa thelle e ndjej lodhjen, me kerrusi heret shume pesha e saj..
O Zot te lutem me jep force e durim!

[Poeti]

Edhe kete vit po e pres pa ty. Urimin qe ta nisa, si duket ngeci diku ne boren qe po bie, apo ndoshta e barti era qe frynte keto dite!? Apo mos valle edhe kete urim ma kane vjedhur kujtimet e hidhura te koherave te shkuara dhe nuk me len dot qe te kaprcej kufirin qe ndan vitet, ne menyre qe vitin qe vjen te jem se bashku me ty... Perse valle kjo me ndodh mua, perse kur per te gjithe nderrimi i viteve ka simboliken e vet, per mua eshte vetem nje vazhdimsi e muget e vitit qe e lem pas!

[ash]

Mes xixellonjash te zbehta ne parqe te huaj kerkove zjarr…Nga fryma e tyre e dobet kerkove stuhine...
Kishe ftohte ? S’e dije qe xixellonjat nuk ngrohin ? Nje zjarr i fikur ngroh me shume se nje xixellonje e zbehte ! Ndoshta duhet te qendrosh me gjate mes tyre qe te mesosh qe jo cdo gje qe ndrit eshte zjarr...Do kesh kohe. Ke perpara nje vit te ri.
Ky eshte edhe urimi im!

[Nanushja]

Ika ne fund te
vetem ne boten
e amshueshme do te jem
ne enderr do te
me kesh...

[Hyllien]

1 Janari nuk eshte ndryshe nga çdo dite tjeter, as sekondi 00:00:01 nga sekondat e tjere. Ne i japim nje kuptim. E vume nje shenje mbi rrjedhen e jetes, e beme nje pike mbi ujin-kohe qe rrjedh me te njejten shpejtesi, monotone, mosperfillese. Ne rrjedhen e saj nje qenie qe mundohet t’i jape nje drejtim, nje kuptim, nje arsye…mes turmes, mes miqsh…i vetem ne rrjedhen e Kohes qe na sjell nga e panjohura drejt saj. Ka plot per te kundruar e shijuar ne kete udhetim. Sa e furishme rrjedha!
“Arrite”, - do t’i thone nje dite, nate, muzg apo agim. - “Per ketu ishe nisur.”
…dhe njeriu ben viza ne mendjen e tij, e ndan lumin-kohe ne çaste, ore, dite, jave…vite. E le pas edhe nje vit…Sado i veshtire udhetimi eshte i bukur…Ah sikur te jete i pafund!
Feste fundviti. Jo, nuk gezon ate qe la pas njeriu, ne fakt gezon me shpresen se do lere pas edhe nje vit tjeter, pse jo me te bukur. Gezon ato qe e presin jo ato qe e lane. Pra, feste fillimviti! Nje viti te ri mbushur me shpresa qe do t’ua lene vendin te vertetave te hidhura ose te verteteva qe tejkalojne shpresa.
Dhimbje, kenaqesi, trishtime, lumturi …te gjitha ato qe skalisin vitin ne mendjen njerezore, mbeten pas. Sa mire qe kane nje vend ne mendje, ndryshe nga shume detaje te tjera. Te veçante jane keto çastet, qe jetojne edhe sot. Çaste te dhimbshme kur humbasim dike, zbrazetia eshte ende brenda nesh; çaste hareje kur lind dikush, syte e tij te pafajshem na veshtrojne me bukur se kurre sot; çaste te dhimbshme ndarjeje, çaste te mrekullueshme ribashkimesh, njohjesh te reja, çaste te pavdekshem dashurie…Mes tyre jetojme ne, me to mbushemi ne, me ta gatuhemi ne, me ta bëhemi ne...
Mbeti pas edhe nje vit. Nuk e lame, na la. Mori prej nesh, apo na dha? Duhet te kete qene nje marrje-dhenie Kohe-Njeri…
Le te kujtojme gabimet jo per t’u trishtuar, por per te mesuar prej tyre, per te mos i perseritur kete vit. Le te kujtojme te bukuren per ta jetuar ate perjetesisht. Le te japim prej vetes sone, te ndjejme kenaqesine; te pranojme ç’japin te tjeret prej tyre, t’u dhurojme kenaqesine…
Te jetojme udhetimin, e te pergatitemi per fundin e tij!

GVR!