Ditari i ndjenjave

[shqypo]

Sot ndeza ca qirinj per shpirtrat e mjere ....

[FierAkja143]

Kur te ndihesh i vetem si ndihet dielli kur bie shi
ik tek platia qe loznim kur ishim femi
shiko gurin e mbeshtetur tek pema qe na bente hije
posht gurit do gjesh te pa prekur dashurin e nje femie!

[ash]

Edhe kete here kupidone te tredhur luajten ne bursen e Shen Valentinit destine te keqfabrikuara nga memorie te sterlodhura. Me duket se shen Valentini eshte nje shen Faustin i maskuar keq me veshje nga... Gabi.

[BluE-MooN]

Me kufjet ne vesh po pres trenin ne stacion. Fytyra te vrara rreth meje. Njerez te tulatur qe kthehen ne shtepi, te lodhur nga puna e dites, nga pesha e rende e jetes. Zhurme dhe qetesi absolute. Qepalla te lodhura qe rendojne dhe forcerisht kerkojne te kycin syte qe nuk shkelqejne me si dikur. Ajo ishte e bukur. Hijeshia e moshes bashkohej me lumturine qe sillte nje jete te sapolindur. Eshte fotografia me e bukur e saj, duke me ledhatuar, dhe duke me mbajtur ne krahe. ndersa tani.. jo me. I shoh me mall fotografite , sidomos ato ku kemi dale bashke.. bej sikur nuk i kujtoj historite qe mi ka thene mijera here.. vetem e vetem qe te mi perserisin prape.. keshtu do kem mundesine ti rijetoj. Arratisja ime e vetme nga realiteti. E ndersa nanuritem nen fjalet e embla te saj ne zemer me sembon ideja e shpresave dhe deshirave qe tashme te venitura nga koha kane krijuar ato rrudhat e lehta anes buzeve dhe syve e mbyllur qe jane afer meje. Zhgenjim ? Sa me frikeson kjo fjale, fjala me e neveritur ne tere gjuhen, fjala te ciles i druhem me gjithe shpirt.

[Poeti]

Sot nuk i dalloja dot pikat e shiut që binte nga lotët që më rridhnin pandalshëm teposhtë faqeve. Athua qaja vetëm unë, apo edhe qielli, duke parë gjendjen time qante së bashku me mua? Dielli fshihej pas reve sikur nuk kishte guxim të më vështronte në sy, sikur edhe ai mundohej të merrte me vehte një pjesë të mërzis sime, një pjesë të vetmisë sime, athua…?
Unë kujtoja se me lot mund të shëroja dhembjen, por përkundrazi ajo sa vinte dhe rritej, sa vinte dhe shtohej, sa vinte dhe më zente frymën. Kujtoja se duke nxjerrur dhembjen jasht vehtes, përmes lotëve do të mund të qetësoja zemrën time të shqetësuar, por jo nuk e bëja dot, përkundrazi vetëm sa shtohej ajo në mua.
Ku je ti të më nxjerrish nga gremina e dhembjes në të cilën po fundosem çdo ditë e më shumë, ku je??

[hajla]

or miku Poeti qfar hallit keni, perse qani?
q'ben aty afer detit?!...ishalla s'te kan mbetur,(ropt pa buk)! kjo eshte hall,mblidh mendjen, e thojshin te moqmit kshtu.

me fal per sygjerimin,hajla!

[Veshtrusja]

Zot! sa e mrekullueshme eshte jeta. Sonte po bije shi, nje shi i mrekullueshem sepse nuk mund te preket nga njeri pervec meje. Dhe vetetima, ka vetetima gjithashtu. Ato me gjuajne dhe shpojne cdo cepe te qenies time. Nuk e dija deri me sot qe ishe kaq i madhe o Zot.

[leci]

Gjethe e humbur

Akti i fundit,skena 1

Gjethja e fundit dridhet nen flladin e lehte qe vjeshta sjell nga larg.
Ere kripe,dallgesh,perendimesh dhe pishave te njoma qe ne udhetim e siper kalojne ne toke te larget,token time.
Merr edhe gjethen e fundit,lumi qe i lodhur do shplodhet nen perqafimin e dallgeve.
Udhetimi i fundit drejt detit,drejt krijuesit.
Vdes gjethja behet nje pike det,ne detin e pafund.

Mbaron akti i fundit me vdekjen e gjethes.
Mbyllet skena,duartrokitje dhe brohoritje.

Beethoven-Ave Maria...nen enderrim e siper.

[Mbreti_ILI]

Sonte nuk paskam gjumë fare ... shpresova se më nuk do më binte ndërmend asnjë moment për....por, si do të mundja të kaloj këto çaste vetmie e të mos kthehem kah ai libër i pabotuar ?! E shfletoj , e shfletoj dhe... më në fund vendosi ta rilexoj ,duke iu arysetuar vehtës në njëfarë mënyre : Ndoshta kam gabuar diku , dhe e kam rastin ta përmirësoj .
Pothuaj përmendsh e lexoja ,prandaj herë pas here më kujtohej ngjarja e futur në këtë pjesë .Më së rëndi më duket pjesa që mezi e kam shkruar. Në realitet tashmë më duket sikur mosdijenia ime e kishte ndalur aty edhe ardhmërinë time.Përpiqesha të mos e mundoj vehtën në atë pjesë !
Nuk e lexova as gjysmën kur ... ja u shfaqe ti, përsëri . Mundohem të koncentrohem më shumë tek libri ,të të mos vëj re ty , por ti je aty...patjetër !
Vjen momenti kur shpërqëndrohem dhe dua pak pushim.Sikur pushimi mu duk pak i gjatë, prej disa minutash dhe posa e hapi faqen ku e lashë aty je ti, përsëri .Më duket i gjatë ,tërë ky kapitull ,sa një shekull .Aq ishte edhe ferri që e përjetova nga gënjeshtrat e tua apo jo? Sidoqoftë, arrita të përfundoj së lexuari "Mendimet e Kota" por jo edhe të mos vërej ,se ende ndikon keq për shëndëtin tim ,prania jote .Ashtu-kështu nuk mundesh të më bësh më keq . Edhe pak kohë kam sa të tregoj tërë realitetin e të mos mendosh se të urrej ,por kam aq pak kohë sa të mos mundesh të më takosh edhe një herë . Ndoshta do të lirohesh edhe ti nga tërë ky mundim , apo do të më kopjosh mua (çfarë nuk të kisha sugjeruar). Vetëm edhe 238 ditë ,Duro ...

[marsela]

Nen valsin e muzikes ve neper vende mendimet e fundit e pergatitem te fle.
Cuditrisht jam e qete,
Te them edhe ca e lumtur..?
Uje i ngrohte, parfume indiane, qiell me yje, duar te ngrohta, sy te qeshur, heshtje..Ndjenja qe flene mbi shteter trendafilash. Cuditrisht e qete dhe e lumtur, edhe pse jo ashtu si po mendon ti..lol