Gënjeshtrat e telefonit

[marinI]

dy sy të bukur qajnë
zëri dridhet lehtshëm
duart shtrëngojne fort...

ai rrugëve të botës humbet
mëngjeseve ngihet lodhshëm
darkave qepallat rëndojnë

ajo...
ajo pret pambarimisht surprizën

ndjenja:
rëndon telave
lotët:
thahen letrave
trenat:
kthehen bosh

botë e çmëndur hidhshëm mbyll kafazin
e pangopur, han kohën
e pagjumë, pin ëndrrat

ai...
i hutuar mbush vorbullën
i pashpresë buzëqesh zyrave
e zemra bëhet gur

ajo...
ajo s'dëgjon më rrahjet
zërit si beson
dhimbshëm gëlltit premtimet

"Alo?
Nuk kam kohë!
Javës tjetër zemër!
Të premtoj"

dy sy të bukur qajnë
zëri dridhet lehtshëm
duart shtrëngojne fort tingullin e telefonit të
mbyllur

[macia_blu]

vvv

[Fiori]

ajo...
ajo pret pambarimisht surprizën

Kesaj i thone prit lulke, te vije pranvera...(kjo shprehja kuptohet eshte ndryshuar pak nga origjinali, po nuk besoj ta keni te veshtire per ta kuptuar)

[Henri]

Ne pranvere do ma nisesh moj pafytyresi e gdhendur? Si nuske te keqe ke per ta pasur aty ne makine, back-seat driver.

MarinI, hera e dyte qe me bere te te lexoj me këndje. Rrofsh!

[Kiki]

Rrofsh marinI kisha ca kohe qe isha rrehat nga ajo ane ,po tani faLE TEJE .....po leshohem te telefoni....

[Henri]

Te shoh, te shoh qe je ketu, leje telefonin, tani eshte interneti, te dyja bashke nuk punojne. Mbase per te miren tende.

Jo telefoniii, kak telefoniii!