Nga të gjithë keqkuptimet apo mashtrimet në lidhje me dashurinë,më i madhi dhe më bindësi është besimi se të dashuruarit është dashuri,apo manifestim i saj.Ky është një keqkuptim shumë i fuqishëm,sepse të dashuruarit,nga pikëpamja subjektive,përjetohet si përvojë e një dashurie shumë të fortë.Kur dikush dashurohet,sinqerisht do të mendojë:”Unë të dua”.
Por do të dalim menjëherë dy probleme në sipërfaqe.
Iparië jesh I(E) dashuruar është ppërvojë specifike erotike që lidhet me aktin seksual.Ne nuk dashurohemi me fëmijët tanë,pavarësisht nga dashuria e madhe që kemi për ta.Ne nuk dashurohemi me miqtë tanë të të njëjtit seks,(vetëm nëse kemi prirje homoseksuale),edhe pse i duam me të vërtetë.Dashurohemi vetëm kur me apo pa vetëdije jemi të motivuar seksualisht.
Edytaë qenit I(E)dashuruar është i përkkohshëm.Pa marrë parasysh se me cilin person jemi të dashuruar,duhet që të ç’dashurohemi për të kuptuar se lidhja jonë mund të zgjasë.Kjo nuk do të thotë që ne pushojmë së dashuri personin me të cilin kemi qenë të dashuruar.Dua të them,që ndjenja e dashurisë së zjarrtë(flaktë),e cila është karakteristike për të dashuruarit,gjithmonë kalon.Muaji i mjaltit gjithmonë ka një fund.Lulëzimi romantik nuk është i përjetshëm.
Secili prej nesh,pavarësisht nga kultura e vet,dëshiron të dhuroj dashuri,por një numri të madh njerëzish kjo nuk u shkon për dore.Pikërisht,për këtë,ne arrijmë në përfundim se dëshira për të ofruar dashuri nuk është e njejtë me atë çka është dashuri.Dashuria është ajo çka bën ti prej saj.
Dashuria është shprehje e vullnetit,njëkohësisht qëllim dhe veprim.Ajo përcakton zgjidhjen.S’është e thënë që ne të duam.Pa marrë parasysh se veten e quajmë të aftë për të ofruar dashuri,edhe sikur të mos jetë pikërisht kështu,ne e bëjmë zgjidhjen në përputhje me qëllimin tonë të mirë.Nga ana tjetër,sa herë që mundohemi të bëjmë diçka për ngritjen tonë shpirtërore,ne bëjmë këtë sepse ashtu kemi dëshiruar.Zgjedhja është bërë në favor të dashurisë.
Kur lidhemi me personin,i cili është ”i shkruar” për ne,atë do ta shohim siç e kemi ëndërruar dhe do të dashurohemi me të.Pasi kemi krijuar personin që mendojmë se na e kanë dërguar perënditë,besojmë që kjo lidhje duhet të jetë patjetër e përkryer dhe aftë të kënaqë të gjitha nevojat tona për të jetuar gjithmonë në harmoni dhe bashkim të përjetshëm.Mirpo ndodh që kjo të mos jetë lidhje e vërtet e qëlluar,dhe kur njëri-tjetrit nuk ia plotësojmë të gjitha nevojat,do të çdashurohemi dhe me keqardhje do të kuptojmë që i kemi kuptuar gabimisht yjet dhe atë që e kemi quajtur dashuri,nuk ka qenë vërtet e tillë.Por,tanimë nuk mund të ndryshojmë asgjë,përveçse të vazhdojmë jetën në bashkëshortësi jo të lumtur apo të ndahemi.Etj,etj.
Dashuria nuk mund të kuptohet pa sakrifica.Ajo kërkon shumë përkushtim.
Krijoni Kontakt