Çfarë është dashuria?

[Hyllien]

Po Lacan ç'do ketu ne kete teme?
Kam lexuar diçka per Lacan kalimthi, fale shkrimeve politike interesante dhe me nje sens humori te Zizek (te cilit i vene nofken Lacanian Marxist).
E kam hasur dhe kete perkufizimin e tij per dashurine, por me pak rreshta. Ideja ishte kjo:
Te japesh çfare nuk ke mund te mos kete shume kuptim, por mund te thuhet ndryshe te mos japesh çfare ke, dhe kjo ka te beje me kendveshtrimin se mashkulli eshte i formuar ndersa femra jo e plote (ne psikoanalize por edhe nga ana fizike pa hyre ne detaje ). Marredhenia seksuale eshte dhenia e diçkaje qe nuk e ka atij, me sakte asaj (Fromm thote qe edhe mashkulli dhe femra japin).
Por, dashuria eshte pertej saj, te japesh ate qe nuk ke ne te njejten kohe do te thote te japesh diçka qe nuk te perket dhe diçka qe nuk eshte diçka fizike, dhe per me teper te cilen une jo vetem qe nuk e kam, por nuk mund t'a kem.
Nuk eshte diçka qe mund te ilustrohet, megjithate nje shembull i perafert mund te jene, ndjenjat e bukura qe i japin partneret njeri tjetrit. Ato nuk i perkasin askujt, dhe ne fakt as nuk i do njeri dhe nuk mund te jepet. Une nuk mund te jap lumturine qe me jep nje femer, dhe as ajo do lumturine qe nuk eshte imja, vetem te dy mund te bejme qe brenda nesh te formohet kjo lumturi...
psh. thashe he duhet pare ne kontekst me te vertete.

[ATMAN]

Ceshte dashuria?

tere nje liber ne nje fjale,
tere oqeani ne nje pike loti,
shtate pale qiej ne nje shikim,
furtune ne nje psheretime,
rrufe ne nje prekje,
nje mije vjet ne nje cast,..
Kjo eshte dashuria......



Qesh me dashurine ai qe nuk ka qene kurre brengosur prej saj....

(Shekspir)

[Arcimedes]

Dashuria eshte per mendimin tim gjeja me e bukur dhe me vlefshme ne bote.

Dashuria eshte motorri i jetes. Pa dashuri nuk ka jete.

Dashuria eshte gjithandej: dashuria per njeri-tjetrin, per lulet, yjet, token, ajrin, diellin, ujin, kafshet, bimet, zogjte, natyren, familjen, etj... etj....

[Poeti]

Dashuria është dhënje-marrje e dyanëshme dhe nëse ky raport nuk ekziston, atëherë sipas meje ekziston vetëm marëdhënia (të themi në këtë rast) seksuale, por jo edhe dashuria. Mardhënia pa dhenjë-marrje të dyanshme më ngjan në marëdhënien me një prostitutë!

[Veshtrusja]

me duket se SG e ka kapur me se miri thelbin e asaj qe ka then Lacan. Bashkohem edhe me mendimin e tij personal ne lidhje me ate shprehje.

flm per sqarimin

[risela]

me pelqeu kjo si pergjigje ,por do te shtoja dicka
te dashurosh eshte te kridhesh ne friken dhe shpresen e nje qenie
te ndjesh dike eshte te ndjekesh hapin e kraheve te nje zogu ne shtegtim
te kuptosh se vertet dashuron eshte te jetosh mes realitetit dhe endres se nje bote qe vetvetiu e krijojme
dashuria ka tendence te te sfidoje arsyen ,te te mbaje nen nje imazh sa te qete aq dhe sfidues
ndonjeher e ndjen veten se je ne boten e nje endrre dhe krijon iluzionin ,por nese kjo ndjenje vjen duke ngadhenjyer mes asaj qe te rrethon dhe asaj qe krijon ne boten tende;ateher bie ne hirin e nje pragu dere qe ngrihet pluhur dhe sodit nje bote te panjohur
te dashurosh eshte te jetosh me mendimin e dikujt ,te kesh para syve ecjen e tij ne portret
kjo eshte ajo qe dashuron si ndjenje ne fillim
por ne te vertete si do arrinte dashuria te mbijetonte?
me kujtohet nje film ,nje te burgosur e denuan si te cmendur,se te tille e shfaqi veten ne koken e tij;por ne fund pas vendimit ,i tha avokates se tij; te gjithe besuan ne nje cmenduri ,dhe kjo me mbajti ne jete por me dha plage se me duhet ta pranoj per arsye te jetes sime kete vendim te gjyqit,
ja kjo eshte menyra se a mund dhe si duhet te mbijetoje nje dashuri nese do jetonte ne shoqerine qe ne bejme pjese

[ciuciu]

Psikanalisti i njohur Lacan thoshte : "Dashuria, kjo eshte te japesh diçka qe nuk e kemi ndaj dikujt qe nuk e do kete diçka."

Me nje fjale, moti i mire duket ne mengjes...

Megjithese nuk jam psikoanaliste e njohur si Lacan, po marr guximin te bej disa ndryshime te vogla tek xhevahiret qe ka formuluar pas nje analize te terthorte:

Magjepsja, kjo eshte te japesh diçka qe nuk e kemi ndaj dikujt qe nuk e do kete diçka

Dashuria, kjo eshte te japesh diçka qe e kemi ndaj dikujt qe e do kete diçka.

[oiseau en vol]

Ok, e shoh qe shprehja e Lacan ka turbulluar mjaft vete, nder to dhe mua. Kjo pritej ne fakt, sepse ne nuk kishim gje tjeter perveçse nje shprehje te shkeputur nga konteksti dhe asnje sqarim me teper.

Tani do bej ca postime (me nderprerje) ku do te sjell nje komentim te shkurter te nje libri te filozofit Jean-Luc Marion (kete e dua fort sepse e kam hasur dikund tjeter dhe me pelqejne qendrimet e tij). Libri titullohet "Fenomeni erotik", Grasset, 2003. Komentuesi eshte nje Jean Zin (kete nuk e njoh fare, por me pelqeu si shpjegim).

Komentimi eshte i ndare ne disa pika :

1. Mangesia per te qene

2. Urrejtja e vetes

3. Deklarata e dashurise [marrja zemer nga i (e) dashuruari(a) per te deklaruar dashurine]

4. Vendimi per te dashuruar.

5. Dashuria e perjetshme.

6. Zbulimi i mishit.

7. Fjale dashurie.

8. Fundi i dashurise (shuarja e deshires).

9. Dashuri e mashtruar.

10. Nje besnikeri e pathyeshme.

11. Femija qe mbetet.

12. Te paturit qene i dashuruar nga.


Ketu me poshte kemi vetem piken e pare : Mangesia per te qene.

Shprehja "Njih vetveten" shtrihet drejt vetë-mjaftueshmërisë, dashurisë-së-vetes, madje zhvillimit vetjak dhe pra drejt asaj çka mund ta quajmë qejfi i idiotit, qejfi vetmitar, ëndërr e një autonomie absolute të cilën dashuria e hedh poshtë. "Dashuria nuk rrjedh nga egoja, por e paraprin dhe ia jep atë vetvetes së tij". Unë jam vetëm si i dashur (f.44). Vendi i së vërtetës është vendi i Tjetrit. Mua më duhet një siguri që vjen nga gjetkë, kjo është arsyeja që unë jam i varur nga çështja "a më duan ?" e cila "përcakton zanafillisht atë çka jam nëpërmjet asaj për të cilën jam" (f.45), tjetërsi rrënjësore e egos ndaj vetvetes. Ka pra vënie në çështje të filozofisë si diskutim i të qenurit tim.

Më duhet t’i mbaj zi autonomisë. (f.48)

Unë jam i siguruar mbi veten time vetëm duke u nisur nga gjetkë. (f.73)

Ndaj çështjes "A më duan ?", nuk mjafton një përgjigje vetëm pohore – por do të duhej tepria e cila befason dhe tejkalon. (f.79)

Unë nuk mundem të ngulmoj për kohë të gjatë në qenien nëse nuk marr shpejt e shpejt një përgjigje pozitive ndaj çështjes "a më duan ?" (f.85)

Ajo çka më konstituon nuk është ajo çka unë bëj por dëshira ime, ajo çka më mungon, ajo çka unë pres. "Nuk ndodh asgjë ndërkohë që unë pres ; në çdo çast, unë mund të them : ende asgjë, përsëri asgjë [...] Befas, ndodh diçka ("më në fund, ja ku është") [...] e pritur por e beftë" (f.59). Nëse dëshira nuk është aq e vendosur ("e për çfarë duhet"), të mos presësh më asgjë nga jeta, kjo është tashmë të mos ekzistosh me të vërtetë.


ps : O do ia nxjerrim fundin kesaj pune, o mos na thençin forum shqiptar ! Jo po ta marrin vesh ç'behet kendeja

ps 1 : Me kane vjedhur cicerimen, qenka dikush tjeter ketu qe ciceroka, por ska gje, sa me shume cicerima aq me shpejt vjen pranvera, dhe pastaj do shikoni ju ç'do vloje ketu ne forum, ciuciu andej e ciuciu kendej... nuk e merr vesh i pari te dytin e lere me te tretin

[oiseau en vol]

Ok, le te vazhdojme me shtjellimin e pikave me lart. Theniet ne germa me te vogla jane te shkeputura nga libri i filozofit, kurse komentimi eshte ne germa me te medha.

2. Urrejtja e vetes

Jo vetëm që ne duhet t’i mbajmë zi autonomisë, por ne i mjaftojmë aq pak vetes sonë saqë nuk do të mund të shmangnim njëfarë urrejtje të vetes dhe të pamjaftueshmërive tona, dhe kjo duke e njohur veten gjithnjë e më mirë ! Dashuria për tjetrin është ajo që na shpëton nga urrejtja e vetes, dhe të mund të kthehemi të dashur dhe të duam veten tonë. Është dëshira për tjetrin ajo që më bën për të jetuar.

Njohja e vetes, jo vetëm që ajo nuk shkon bashkë me dashurinë për veten, por ajo dhe e ndalon atë. (f.95)

Nuk kishte vend aspak për të dashur, sepse asgjë, sidomos jo mua, nuk meriton që ta duam [...] por unë vlej fare mirë një tjetër. (f.96)

Tjetri ofrohet gjithmonë pikësëpari si ai që unë dua më shumë ta urrej [...] që më çliron nga urrejtja e vetes. (f.100)

Ai që unë urrej e që do të duhej të më donte. (f.101)

Unë e shoh veten të dashur vetëm për aq sa tjetri më thotë dhe më siguron ne funksionin tim prej dashnori [...] Unë pushoj së urryeri veten time nëpërmjet ndërmjetësimit të tjetrit. (f. 328)

Unë besoj më shumë çka më thotë ai sesa çka unë vetë i them vetes sime. (f. 330)

[BRADYKININ]

Per Sui: Komplimenta per mendimet qe ke dhe menyren si shprehesh. Do vecoja postimet 70 & 76. Me duket ne ndonje moment sikur me ke lexuar mendjen...

cupka cmendurisht e dashuruar me dike qe kurre s'e tha fjalen "te dua."

Eshte gjynah t'i dhurosh momente jete dikujt qe te ul aq shume saqe nuk ja ben goja te thote "te dua." Me gjithe zemer uroj qe 1 dite te gjesh dike qe te te meritoje dhe te te doje aq shume sa te duket vetja si Liza ne boten e cudirave.