Labinoti - Elbasan

[volejboll]

Ju pershendes te gjithe ju elbasanllijve dhe sidomos ty Mullaymero per keto caste kaq te bukura qe solle.Jane vertete kohe te bukura dhe te paharrushme sepse disa nga keta sportiste(kuptohet ata me te rinjte)jane dhe miqte e mij.Ne keti foto te tjera do na gezoje akoma me shume.

[Qerim]

istoritë e mëdha të futbollit shqiptar

20 vjet të titullit kampion të Labinotit:
Elbasani i bujshëm i vitit 1984

Nga BESNIK DIZDARI
“Futbolli Shqiptar-MAGAZINE”

* Rasti i bujshëm i 1984-trës: skuadra e Elbasanit – e vetme kundër të gjithëve.
* Hap pas hapi e gjithë historia sensacionale e Kampionatit 1984.
* Përpjekjet për ta ndaluar shpërthimin e skuadrës nga kreu i BFSSH.
* Karakteri i lartë i një ekipi të mrekullueshëm.
* Për herë të parë historia e 26 javëve të kampiones.
* Historia e rekordit të paarritshëm të portjerit Gogunja e 1037 minuta pa gol – në 20 portjerët e botës



Historitë e mëdha të futbollit shqiptar

20 vjet të titullit kampion të Labinotit:
Elbasani i bujshëm i vitit 1984

Nga BESNIK DIZDARI
“Futbolli Shqiptar-MAGAZINE”

* Rasti i bujshëm i 1984-trës: skuadra e Elbasanit – e vetme kundër të gjithëve.
* Hap pas hapi e gjithë historia sensacionale e Kampionatit 1984.
* Përpjekjet për ta ndaluar shpërthimin e skuadrës nga kreu i BFSSH.
* Karakteri i lartë i një ekipi të mrekullueshëm.
* Për herë të parë historia e 26 javëve të kampiones.
* Historia e rekordit të paarritshëm të portjerit Gogunja e 1037 minuta pa gol – në 20 portjerët e botës

I.
Lindja e “Labinotit” – kampion.

Labinoti i Elbasanit, i detyruar për 33 vjet të tana (1957-1990) të merrte emrin e një fshati pak kilometra larg tij, thjesht sepse ai fshat ishte epiqendër e një mbledhjeje vendimtare të Partisë Komuniste Shqiptare gjatë Luftës së Dytë Botërore, po dhe të shndërrimit të çetave partizane në luftë për çlirim në Ushtri Nacional Çlirimtare, përherë ka qenë përfaqësuesja e një qendre të rëndësishme të zhvillimit të futbollit në Shqipëri. Nga Kont Urani, SK Elbasani, apo Bashkimi Elbasanas e Puna e Elbasanit, dhe deri te Labinoti, për ne është një histori e bukur, e pasur dhe me plot ngjarje të paharrueshme themelimi e vazhdimësie. Mirëpo, fati e deshti që pikërisht me emrin gjeopolitik “Labinoti”, skuadra e Elbasanit, të arrijë më 1984 suksesin unikal të saj, duke u bërë Kampione e Shqipërisë edhe për nderin e Kont Uranit, Bashkimit dhe Punës…
Ngjarja për historinë tonë është e jashtzakonëshme. Madje mendoj se ajo hyn në tri ngjarjet më të bujëshme në vetë historinë e Kampionateve të Shqipërisë. E para është ajo e 17 Nëntorit të Tiranës - Kampione më 1965, duke thyer pas Luftës sundimin 20-vjeçar të PartizanDinamos. Ngjarja e dytë është ajo që shfaqet nën emrin e Vllaznisë së Shkodrës – Kampione Kombëtare më 1972, duke thyer sundimin 25 vjeçar të kryeqytetit. Ngjarja e tretë është kjo e Labinotit të Elbasanit, jo thjesht sepse u bë skuadra e dytë pas Vllaznisë që triumfon në duelin e ashpër me kryeqytetin. Po sepse pikërisht më 1984, një nga vitet më të shkëlqyera të futbollit shqiptar, Labinoti i Elbasanit edhe pse nuk ftohet asesi për të bërë pjesë në ngarjet ndërkombëtare të mëdha të atij viti, përderisa asnjë futbollist i tij nuk thirret, ai ia arrin të mposhtë gjithë skuadrat e Shqipërisë. E, sa për të kujtuar se çka qe viti 1984, veçojmë Kombëtaren e cila pas 2-2- në Poloni dhe 2-0 me Belgjikën në Tiranë, papritmas u bë pretenduese për të shkuar në Finalet e Kupës së Botës në Meksikë dhe se stina 1983-84 e sunduar prej Labinotit të Elbasanit, krijoi Shpresën e Shqipërisë në 8-she të Evropës kundër Gjermanisë, Austrisë e Turqisë dhe në fund edhe të Italisë, pa asnjë thirrje për skuadrën e Elbasanit. Lojtarët e Labinotit qenë krejt jashtë, si një ishull, si një kundërshtar, si një i izoluar, i cili i vetëm kishte vendosur të luftonte kundër të gjithëve.
Dy trajnerë ende pa shumë reputacion asokohe, por figura të shquara të futbollit të Elbasanit dhe atij kombëtar, Frederik Jorgaqi dhe Dashamir Stringa, në heshtje e modesti shembullore, nisën kësisoj, në ditën e dielë të 28 gushtit 1983, më të madhen aventurë të jetës së tyre dhe të futbollit të qytetit të tyre.

X X X

Po. Ka qenë shì 28 gusht 1983, Java e parë e Kampionatit, i cili padrejtësisht quhej i 38-ti, në një kohë që ishte i 45-ti, dhe Labinoti – Traktori i Lushnjës 3-0 me gola të Lunikut dhe të Popës si dhe të vetgolit të Muzakës së Traktorit. Dhe papritmas Labinoti në krye të Renditjes qysh në këte Javë të parë! Askush nuk mendonte ndërkaq, se sa fatal do të ishte ky kryesim simbolik, sidomos për skuadrat e kryeqytetit. Kjo do të ishte pikërisht skuadra e cila pas 9 muajve do të kurorëzohej Kampione e Shqipërisë, çka atë ditë askujt nuk i shkonte ndër mënd…
Me cilësinë e kryeredaktorit të gazetës “Sporti popullor” (sot “Sporti Shqiptar”) – një nga tetë gazetat kombëtare të regjimit, në editorialin e Kampionatit, që asokohe i thoja “Dukuri të Javës”, pata shkruar këto rradhë që sot pas 20 vjetëve më pëlqen t’i përcaktoj si emblematike:
“… Megjithate në krye të Renditjes është “Labinoti”. Kishte pritur gati pesë vjet për t’u ngjitur në këte pozitë. Për herë të fundit kishte qenë në krye, më 19 nëntor 1978 kur pati mundur 1-0 pikërisht Traktorin në Elbasan. Edhe tani po fiton me te, veçse 3-0. Pesë vjet duke pritur për një çast të tillë “të lumtur”! Po përse të jetë një çast dhe jo vazhdimësi? Labinoti kërkon të shohë larg…”
A kam të drejtë ta konsideroj këte kalim, si parashikues po aq fatal të ngjarjes së madhe, kur paskam përcaktuar “vazhdimësinë” dhe “vështrimin larg” të skuadrës së Elbasanit?
Reportazhi i ndeshjes të parë për çudi mban firmën e një poeti të qytetit, Musa Vyshka, në përpjekjet e redaksisë për të afruar penda të një stili e kulture tjetër në “Sporti popullor”, biri i të cilit, i riu Gjergj Vyshka, sot i ka hyrë pikërisht rrugës së gazetarisë sportive. E firmosur kësisoj nga Vyshka “senior”, nuk ma merr mëndja se poeti i shquar elbasanas, do të ketë parashikuar titullin e kampionit për Labinotin kryesues të parë. Sepse pas shtatë ditëve, Flamurtari i Petro Rucit, Kreshnik Çipit, Rrapo Tahos, Latif Gjondedës, Edmond Liçajt, Alfred Zijait, Pandeli Xhahos, Vasil Rucit dhe Agim Bubeqit dhe i drejtuar nga i pashlyeshmi Agron Sulaj, i dhuron një 3-0 të papërmbajtshëm në Vlorë elbasanasve dhe brënda javës Labinoti zbret nga vendi i parë në të shtatin. Ishte një 11-sh i ndryshuar në këte ndeshje, krejt i ri madje: 21 vjeç mosha mesatare!
Kështu, Labinoti harrohet me shpejtësinë e harrimit të ëndrrave: brënda shtatë ditëve, duke shvleftësuar për çastin edhe parashikimin tim emblematik. Në Javën 3, elbasanasit fitojnë me vështirësi 1-0 me golin e Mitrollarit pas një gjykimi të shkëlqyer të gjyqtarit debutues Mehmet Spahiu, sot një veprimtar i shquar i futbollit dhe pedagog i tij. E, në Javën 4, rishfaqet po Mitrollari teksa lëshon predhën tjetër të tij nga rreth 25 metra larg dhe 1-0 Labinoti - Lokomotiva e një 11-shi të shkëlqyer me dy vëllezërit Ballgjini në krye. Mandej, në Javën 5, Labinoti i dorëzohet 2-0 në Tiranë 17 Nëntorit, bie në vendin e 7-të, fiton 2-0 me Skenderbeun në Elbasan në Javën 6, dhe prap goli i Mitrollarit që nuk mungon. Nuk bën përshtypje të fortë as kjo.
Kështu, si pa zhurmë, mbërrijmë tek 16 tetori 1983, për rastësi datë e 75 vjetorit të lindjes së Enver Hoxhës, që në Shqipëri merr përmasa gjigande. Po për përkim është edhe dita historike e Labinotit të Elbasanit.
Ngjarja gjen skenën e vet pikërisht në Tiranë: Dinamo – Labinoti 1-2! E nënshkruar prej treshes së guximëshme të gjyqtarëve po nga kryeqyteti: P.Kotherja – U.Zajmi – R.Demetja! Kjo është fitorja sensacionale. Kjo është ajo, dita fatale për tri skuadrat e kryeqytetit, të cilat në atë vit 1983 mëtonin titullin, duke menduar para kohe se gjithçka do të ishte çështje e mbrendshme e tyre. Labinoti kalon në epërsi me vetgolin e Ndreut, thellon me Lunikun dhe Dinamo ka vetëm një gol ngushëllues në të 90’ prej një 11-metërshi të shndërruar nga Demollari. Gjithë gjykimi teknik i fitores së madhe gjëndet në shkrimin e “Sportit popullor” me autor, as më pak e as më shumë, por gazetarin Veli Rada, në kulmin e radiokronikës së tij, po herë pas here edhe me shkrime në “Sporti popullor”, i cili e pakta prej më se dy vjetësh kishte grumbulluar “nacionalen” e gazetarëve. Të cilën e nxjerr në fushën e krijimit në numrin e tij të çdo të marte. Shkruan Rada:
“… Mbrojtja elbasanase mbetet pika më e fortë dhe kjo edhe për faktin se në takimin e së dielës pati shumë punë në dialogun e gjatë me sulmin dinamovit, duke dalë pothuajse gjithmonë fituese, si rezultat i qetësisë në veprime dhe i luftës së fortë për topin e parë. Ky repart me Gogunjën e shquar, me Lleshin e Deliun, u pëlqye dhe u duartrokit nga sportdashësit”.
Kaq. Eshtë vërtet e çuditëshme, po fati i kampionatit vendoset bash në këte ditë kur Labinoti i Elbasanit merr kryesimin dhe nuk do ta lëshojë më deri në ditën e 20 majit 1984, ditë kur do të konsakrohet Kampion i Shqipërisë! Çka do të thotë 20 javë rresht në krye – një rekord i epokës.
Dhe në atë ditë të 16 tetorit 1983, Kampionati Kombëtar i Shqipërisë që për Partinë ishte i 38-ti dhe për historinë i 45-ti, nis odisenë e skuadrës së Elbasanit, nis trimëria e saj për të mposhtur 17 Nëntorin, Partizanin, Dinamon, po dhe Flamurtarin, Vllazninë e Lokomotivën në një nga kampionatet më të barazpeshuar që njeh historia e futbollit tonë. Sfida kundër një opinioni, lufta kundër kreut të BFSSH-së, të cilin do ta kishte kundërshtarin dhe ndoshta penguesin Nr. 1 për të mbërritur suksesin e madh, qysh nga kjo ditë do të përshkoheshin në një rrugë të gjatë, të mundimëshme, të një sakrifice, veçse po kaq dhe të palëkundëshme. Labinoti ishte si një luftëtar i vetëm, i rrethuar nga të gjitha anët, por që duke u mbështetur në rrahjet impulsive të zemrës së tij të pandalshme, sfidon gjithçka.
Dha prap vijmë te një përcaktim mbase edhe më emblematik se sa ai i editorialit tim të javës së parë. Eshtë një intervistë me trajnerin elbasanas Frederik Jorgaqi, botuar më 18 tetor, i cili pasi me modesti thotë se “objektivi ynë kryesor është renditja mbrënda vendit të gjashtë”, përfundon me këte dëshirë – parashikim, çka vetvetiu kundërshton thënien e parë:
“… Do të jetë një gjë shumë e bukur sikur kampion në këte sezon të shpallet një ekip që s’e ka fituar asnjëherë titullin”.
A i kishte shkuar ndër mënd Jorgaqit, atë ditë të 18 tetorit 1983, se ky ekip do të ishte pikërisht Labinoti që drejtonte ai, të cilin ai e përcakton po atë ditë me një saktësi po aq fatale kur deklaron:
“Përvoja e Gogunjës, Lleshit, Deliut, Mitrollarit e tjerë, merr ngjyra të reja, vlera të veçanta kur kanë përkrah vrullin e Arapit, Ramës, Tafanit, Lunikut, Staçenit, Agalliut, Asllanit, e tjerë.
Padashur kishte rreshtuar Kampionët e Shqipërisë. Frederik Jorgaqi tashmà e kishte nisur misionin e tij historik. Ky njeri që kishte përfshirë në biografinë e tij protagonizmin në 11-shin që kishte eliminuar Gjermaninë e Helmut Shenit më 1967, ky djalë serioz, i pafjalë, futbollist i përmasave historike, në të vërtetë, atë ditë të 16 tetorit 1983, kishte nisur ndalimin në vend të një historie për krijimin e një historie tjetër: t’i dhuronte Elbasanit të tij sportiv, një titull të paparashikuar futbolli.
Labinoti shkonte kështu drejt këtij titulli, kur ende nuk kishte nxjerrë në fushën e betejës armën e tij të fshehtë.
Po cila do të ishte kjo armë e fshehtë?…

[Qerim]

Edhe nje here djema si 20 vjet me pare !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[miko]

Edhe nje here djema si 20 vjet me pare !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Fjalet e tua....arrifshin ne vesh te Zotit ishallah............ ..........dhe i dhente fuqi dhe mendje futbollisteve tane me ja arrit qellimit...........


Hajt suksese.............


Endrra eshte afer............................

[manoklla]

e mani men si ju futi tirona 4 petlla sa filloi kampjonati tjeter e? cim muca bon eurogol.

[manoklla]

E pse mburresh kot mer tironso, sikur ja boni golin Realit, i cop elbasoni ja boni o burr

[BERN]

e mani men si ju futi tirona 4 petlla sa filloi kampjonati tjeter e? cim muca bon eurogol.

O Tironc per kete vit mos shpresoni per kampionat juve se e kemi te sigurte qe do ta fitojm neve Forca Elbasani :syz

[Pasiqe]

Shator 1984, java e pare e kampionatit shqiptar: Stadiumi Qemal Stafa, luan Elbasani kampion kunder SkTiranes.

Pjesa e pare 0-2 per Elbasanin. Pjesa e dyte, SkTirana ben 4 gola per cerek ore (i dyti i Minges me rrotullim dhe top nga 16 metershi ne trekendeshin e atij jevgut), i thote "njatjeta" elbasanllinjve dhe fillon rrugen drejt titullit kampion, atij titulli qe Elbasani e mori me ate ndeshjen e cmendur ne Elbasan qe doli 0-0 dhe goli s'u fuste per qamet (une kam qene ne stadium ne te dyja ndeshjet para 20 vjetesh).

C't'i merrje ne kombetare atij Elbasani qe luante i gjithe ne mbrojtje dhe luante me shqelma. Kishte nja dy jevgj qe luanin ne kundersulm dhe nje ne porte. Ishin si ajo flaka e kashtes. Apo si pushka e jevgut. Me nje fjale fituan nje kampionat sepse Tirana i fali. Mbas nja 40 vjetesh mund te gaboje prape Tirana e te merrni ndonje kampionat tjeter. Urime!

[ice_storm]

i henget nja 3 petlla juve?

doktori thot si je

dhe jo si ke qen


FORCA LABINOTI

[Bledari]

Elbasani ka mare shum vrull si vjet por prit edhe i cik dhe shif kur te filloi te caloje.