Ditari i Ndienjave (vazhdim)

[Veshtrusja]

01-03-2005

Kam pare disa here jashte dritares sot. Nje mrekulli lulesh. Lule gjigante. Te bardha. Me dege te gjata. Dhe jam e qete. Pamja eshte e pershtatshme. Muzika eshte e pershtatshme (Yusuf_Islam___Sing_Children_Of_The_World). Dhe shpirti eshte i qete.

Sot ishte nje dite e bukur.

[s0ni]

Kam nje jave qe rri pa gjume duke menduar per drejtimin qe po shkoj. Se shpejti do jem perpara kompjuterit nga nje vend te panjohur, diku qe shqipen do ta degjoj/lexoj nga forumistet ketu. Me shpresa qe kjo dite te vij sa me shpejt qe gjumin e nates ta bej top

[[xeni]]

Mrekullite ndodhin athere kur njeriu u beson atyre. Jeta vete eshte nje mrekulli... Athere kur i besojme asaj, kjo mrekulli shfaqet ne menyre fantastike dhe na mbyt me epsh per te bere dashuri me kohen... e te biesh ne dashuri me kohen do te thote ta duash jeten... E athere pafundesia ndihet thelle ne shpirt... e keshtu...

P.S. Veshtruese, me kenaqe me ate firmen.

[Manulaki]

Mrekullite ndodhin athere kur njeriu u beson atyre. Jeta vete eshte nje mrekulli... Athere kur i besojme asaj, kjo mrekulli shfaqet ne menyre fantastike dhe na mbyt me epsh per te bere dashuri me kohen... e te biesh ne dashuri me kohen do te thote ta duash jeten... E athere pafundesia ndihet thelle ne shpirt... e keshtu...

Cdo frymemarrje eshte nje mrekulli e pamerituar, cdo shikim qe na lejon te gezojme boten rreth nesh, eshte nje mrekulli e pamerituar! Sa te bekuar qe jemi te shijojme dheun me hapat e kembeve qe kane mundesi te ecin, sa te privilegjuar qe duart tona jane ne gjendje te prekin dhe mollezat e gishterinjve na japin ndjenjen gjithckaje....sa shume gjera te vogla...mrekulli te medha!

[Veshtrusja]

Mrekullite ndodhin athere kur njeriu u beson atyre. Jeta vete eshte nje mrekulli... Athere kur i besojme asaj, kjo mrekulli shfaqet ne menyre fantastike dhe na mbyt me epsh per te bere dashuri me kohen... e te biesh ne dashuri me kohen do te thote ta duash jeten... E athere pafundesia ndihet thelle ne shpirt... e keshtu...

P.S. Veshtruese, me kenaqe me ate firmen.

Sa mire lidhet fjalia e pare qe ke shkruar me ate firmen time.

03-03-2005

Vepra behet vetem atehere kur ekziston besimi. Nese nuk ka besim atehere per c'fare je duke vepruar. Do ishte gje e mrekullueshme sikur te gjithe te kishim besim: duke filluar te fuqija qe kemi brenda vetvetes, duke filluar te fuqija e individit. Arritja e qellimit ndodhe me vepren e bazuar te besimi.

[Zana e malit]

Ditari i ndjenjave!

A keni menduar ndonjehere qe po te mos ishte shpresa c'do te bente njeriu?!
Sot, me saktesisht sonte, thelle kam menduar per kete dukuri...
Me erdhi neper mendje edhe nje fjale popullore qe thote (parafrazoj): "Shpresa eshte si nje tape, sado qe ta fundosish ne uje, ajo serish del ne siperfaqe"...
....dhe une shpresoj dhe ne nderkohe bej nje lutje per vehten dhe per njeriun qe po me behet dita dites me i cmuar ne jete: "Largo brengat, mallin sepse te gjithave nje dite do t'iu vije fundi!"

Shpresa, qofte ajo e pranishme gjithmone ne zemrat e njerezve!

ZeM

[Veshtrusja]

04-03-2005

dua te kercej!!!!!! au u premier temps de la valse ...lajlajdaaaaa laj da dadaaaa lalalaaaaaa.......

...Une valse à trois temps
Qui s'offre encore le temps
Qui s'offre encore le temps
De s'offrir des détours
Du côté de l'amour
Comme c'est charmant...

[StormAngel]

Sot kam marre nje nga e-mailet me tronditese.
Ndjehem si cope letre mbi te cilen jane shkruar lloj lloj llojesirash

[oiseau en vol]

Nga t'a kap... eh ja, e shtunë... ngrihem, kokën e kam pak të rëndë... ndjehem pak bosh... por kjo nuk është ndonjë gjë e re... boshi është gjithmonë brenda nesh, dhe pret vetëm çastin kur nuk kemi vëmendjen. Sapo të gjendemi pa asnjë mendim, ose pa asnjë vështrim të ngulur diku për të hulumtuar format dhe çfarë fshihet pas këtyre formave, ia beh boshi ose siç pëlqehet ndryshe hiçi... Dhe hiçi është bashkëudhëtari ynë i pashmangshëm... gjithmonë në krah duke përgjuar një moment dobësie apo lëshimi për të marrë drejtimin... dhe dihet mirë ku n'a shpie ai : tek gjendja pezull, tek pluskimi në ajër, pa peshë, pa rëndesë, thjesht kalim kohe pa tik-take... Ndjej veçse fëshfërimën e fërkimit të kohës pas rropullive të mia të brendshme që kërkojnë prehje... prehje e kërkuar dhe e shpresuar më kot... të dënuar përjetësisht... asnjë falje, asnjë zbutje dënimi, veçse sharrim thellë e më thellë në ditët tona që fillojnë e ecin mbrapsht... Për të shkuar ku ? Drejt asaj nga ku nuk mund të shkëputemi kurrë... drejt pozicionit fetal ku ndjeheshim aq ngrohtë, aq të mbrojtur, aq të paprekshëm... Dhe për çudi, shoh ëndrra të ndërlikuara, hap sytë dhe e shoh veten në këtë pozicion, në një përpjekje të dëshpëruar për t'u mbrojtur nga furia e asaj çka truri im prodhonte krejt i qetë në punën e tij të natës... po ja, trurit tim i ishte tekur të më fuste në ca histori të ngatërruara ku po i thoja dikujt që nuk e njihja fare që e doja dhe ajo duke më njohur shumë mirë, më thoshte jo, nuk të dua... e çuditshme apo jo ? pastaj... prit pak, prit... isha unë ai që i thoja dikujt që e njihja shumë që nuk të dua, ndërsa ajo nuk më njihte fare dhe më thoshte që më do shumë... Nuk e di kush më bëri më shumë frikë, ngrohtësia apo ftohtësia e ndjenjave të mia... Eh, skajet... prandaj janë ato të rrezikshëm, sepse jemi të pambrojtur nga njëra anë, një humbje ekuilibri dhe hop... në gjendje pezulli... e pastaj duhet pritur ndonjë mrekulli për të arritur prekur diçka, për t'u kapur diku... dhe për të përqafuar edhe një herë forcën e gjërave, dhe për t'u harruar në skamjen tonë deri në një rënie të re... eh, ja që kështu është, jeta është vetëm intervali ndërmjet dy rënieve, gjatë rënieve nuk jetojmë, por jetohet ose më mirë n'a jetojnë... dhe ja, në këto momente po jetohet, shpresoj që pak më vonë do të jetoj, se fundja duhet jetuar pak apo jo... ?

[Joselyn]

o highlander, ku e kopjove ket mer trim looooool