Identiteti

[Lule Portokalli]

Lule, me duket se gabohesh ketu. Ato femijet rriten nen shoqerine e kafsheve, prandaj juve ju eshte dukur qe njerezit ne mungese te shoqerise ngjajne me kafshet...

Zog... ndoshta ke te drejte. Them ndoshta, sepse duke lexuar per feral children, pra ne te njejtin grup me ta futeshin dhe femijet qe ishin rritur te shkeputur nga njerezit e tjere ( pra mbyllur ne shtepi dhe keqtrajtuar nga prinderit). Gjendja e tyre nuk ndryshonte shume nga femijet qe rriteshin ne pyll. Rast tipik eshte rasti i Genie.
http://www.feralchildren.com/en/showchild.php?ch=genie
http://www.feralchildren.com/en/children.php

Gjithsesi, ideja eshte qe njeriu i rritur jashte shoqerise ne menyren se si sillet eshte shume me ndryshe nga njerezit e tjere. Dhe duket sikur identiteti i shqafur i njerezve, ashtu si e ka theksuar Cummings eshte rezultante e luftes per te qene ai qe ne thelb jemi dhe ai qe duhet te jemi.

[romeoOOO]

Erdha deri ketu duke lexuar postimet dhe smbaj mend me se per cfare ishte tema megjithate ja ti them edhe un nja dy fjal te pergjithshme si e kemi zakon.Thote i budallik ai burri huj ene ne duhet me gjet sa ku e kishte muhabetin ai, lol!
Megjithate o jete e veshtire ene bota rrutullohet shume shpejt, megjithate mos u tremni se smeret njeri me ju ndryshu ju jo se ska kohe e as interes !

ciao!

[Lule Portokalli]

Edhe nje link tjeter qe mu duk interesant...

http://www.thestar.co.za/index.php?f...ticleId=356129

[kolombi]

I beni keto luftrat per te gjetur identitetin,te medha a te vogla si tu vij per mbare.
Kur pas luftrave te keni njohur vetveten,fatkeqsisht me te shumtet do shohin sa e pavlefshme do jete ,per te mbijetuar ne kete lloj bote .........................

[Ihti]

Kolomb...ktheje edhe nje prej meje

Ti e di punen e Sizifit...
U denua nga te vetet (partia socialiste ) qe te ngrinte nje gur ne maje te malit, i cili kur te arrinte, do rrokullisej prape mbrapsht, e Sizifi do e shtynte prape drejt majes...e keshtu ne perjetesi.

Po ta dije qe ne fillim qe fati yt ishte i tille, do kishe ndonjehere, cfaredoqlloj mendimi pozitiv?

Ashtu....


Tani...pse i the ato qe the ?

[Hyllien]

Se sa denim i duhet dhene me te vertete eshte teme tjeter dhe qe mund te diskutohet me raste konkrete, e rendesishme eshte e mund te gjykohet dhe denohet.

Dhe une dua te besoj dhe pak a shume mendoj qe Njeriu e ka ate aftesine per ta gjetur te verteten, per te kuptuar te drejten brenda vetvetes ( ne shpirtin e tij, meqe qenka permendur shpirti). Une kete e quajta serisht te jashtme meqe eshte dhene nga Zoti ose Natyra ose nga se dime se kush por do jete me mire te quhet e brendshme (por jo e vetekrijuar), se ç’fare na mbetet pastaj per ta quajtur te brendshme. Megjithate po e ngacmoj edhe pak kete mendim tendin dhe timin.

Sepse nese kthehemi te ndienjat tona nuk eshte aq e veshtire nganjehere te kuptosh se cfare eshte e gabuar dhe cfare eshte e drejte, cfare eshte e mire dhe cfare eshte e keqe, cfare eshte vlere dhe cfare nuk eshte.

Nganjehere por jo perhere. E drejta dhe e gabuara jane te dyshimta edhe per ne qe jemi ne kontakt me vlera te ndryshme (apo pikerisht kjo eshte arsyeja?). Mendo (serish) sa e veshtire do te ishte kuptimi i te gabuares ne nje vend ku çdo gje ate e tregon per te vertetete. Shembulli i dhene me pas per pickimin, nuk na ndihmon shume, sepse ajo eshte diçka qe ndjejme, shume prej atyre te vertetave qe do te duhet te vendosesh nuk jane te ndjeshme. Pastaj kush tha qe te shkaktosh dhembje eshte e gabuar? Ne e dime, dhe megjithate ka raste qe e justifikojme, po ne nje vend ku shkaktimi i dhembjes eshte virtyt.
Megjithate ketu ke permendur nje pike shume te rendesishme qe ka lidhje dhe me ate firmen tende. Njeriu duke e vene veten ne vend te tjetrit mund te kuptoje se ç’fare nuk do donte t’ia benin atij (Ka ndonje lidhje me Kantin kjo? Nese ka kush mundet, le t’a lidhe), atehere nuk duhet t’ua beje te tjereve. Mund te dalim ne perfundimin e nxituar se keshtu kuptoi ç’duhet bere dhe ç’nuk duhet bere, ç’eshte e drejte dhe jo. Por a eshte e gabuar çdo gje qe nuk duam te na behet? A mund te jete diçka e padeshirueshme per dike e deshirueshme (dhe mbase jo dhembese) per nje tjeter? Nese po, ç’u be e drejta dhe e gabuara absolute qe mund te gjenden me ane te arsyes ose shpirtit tone?

Rasti i Ameles dhe Kameles do na beje te mendojme ca. U zgjerua tema por sidoqofte falenderoj Lule Portokalli qe na kujtoi keto raste (dhe ate kengen popullore qe e kendojne shpesh prinderit e mi…ngrije koken larte moj…)

Per Amelen dhe Kamelen kam lexuar disa faqe ne tetevjeçare ne nje liber me kuriozitete per bimet, kafshet dhe njerezit. Ishte nje prej historive te verteta qe me pelqente shume, me dukej si perralle, dhe kur e kam diskutuar ne vit te pare me nje profesor ne universitet ne fillim me tha do jete ndonje perralle qe e ke lexuar ti ne ate moshe. : ) Me vone beri ca shpjegime, por qe nuk me keqaqen, mbase ngaqe s'e kishte menduar me pare.

Mbaj mend qe ishin rritur ne nga nje ujkonje e cila i kishte rrembyer nga nje fshat pasi kishte humbur te voglin e vet, qe nuk pranonin te flinin ne krevat po ne qoshe te dhomes pertoke, dhe i grinsin rrobat, qe nuk hanin me duar dhe fillimisht u jepnin ushqimin si qenve (dhe afroheshin me shume me qente sesa njerezit), qe e preferonin mishin te papjekur , qe nuk flisnin por nxirrnin ulerima te ngjashme me ujqit (njera qe jetoi me gjate mesoi nja dy fjale me duket), qe orientoheshin shume mire ne erresire, …
Njera prej tyre nuk jetoi shume mes njerezve (dhe tjetra e shprente dhimbjen per te, ne menyren e saj). Ajo qe jetoi beri disa permiresime por shume ngadale. Shume detaje te tjera si moshat, nga sa vjet jetuan etj. s’ua mbaj mend, do perdor Google me vone.

Por ta lidhim kete histori me temen tone:

Keto dy vajza perbejne nje rast te mire per te pare se ç’ndodh me njeriun pa shoqeri, por duhet te kemi parasysh qe keto nuk ishin fare pa shoqeri, ishin ne shoqeri te kafsheve dhe ne shoqeri te njera tjetres. Menyra e (xh)veshjes, menyra e te ngrenit etj. nuk kane shume rendesi. Njera prej tyre ndjeu dhembje prej vdekjes se tjetres. Por a thua se keto dy vajza mendonin se eshte e gabuar vrasja e nje njeriu tjeter (apo mos mendonin se e gabuar eshte vetem vrasja e ujqerve? ). Mos duhet qe te jetohet ne nje shoqeri njerezish qofte edhe pa asnje vlere te drejte, qe te mesosh si te gjesh vlerat e drejta? Dhe pyetje te tjera si keto….

Nga Cummings drejt pyllit; me shume pyetje se pergjigje.

[oiseau en vol]

Te supozojme nje person qe ka lindur dhe eshte rritur ne nje sistem ku te gjitha te vertetat dhe te gjitha vlerat jane te gabuara dhe ky person nuk ka mundesi kontakti me asgje jashte ketij sistemi.
A duhet gjykuar ky person per krimet e bera?
A mund te themi qe nuk kishte ku ti gjente te vertetat me ane te arsyes se tij, sepse ato nuk ishin asgjekundi, keshtu qe nuk eshte fajtor per gabimet e bera?

SG, me duket gje me vend kjo verejtje qe ben ketu.
Kam pare dikur nje dokumentar mbi indianet e Amazones ku, nje europian ishte balle per balle me vrasesin e mikut te tij (europian edhe ky). Vrasesi ishte nje indian pothuaj lakuriq dhe vrasja atje ishte si nje lloj sporti kombetar. Ishte nje takim galaktikash. Asgje e perbashket ! Dhe europiani teksa bente ca shenja me te, mendonte per mikun e tij te copetuar. Dhe thoshte me vete qe duhej te sillej me shume kujdes sepse mund te perseritej dhe me te kjo pune.
Lind pyetja : A ka te drejte ky europian ta padise kete indian para Gjykates penale nderkombetare te Hages per vrasje ?
Mendoj se jo. Sepse indiani eshte KREJTESISHT jashte qarkut te normave dhe vlerave njerezore. Ai nuk ka as vetedijen qe ai eshte nje njeri sipas kuptimit qe i japim ne njeriut. Per te, vrasja eshte e "moralshme" (ne thonjeza sepse edhe ato atje kane krijuar vlera, ndonese te kunderta me tonat). Mirepo problemi eshte qe ai nuk eshte ASPAK ne dijeni te vlerave tona.

Ndryshon puna me Hitlerin, Saddamin, apo Millosheviçin. Ata ishin krejt te vetedijshem qe ata po benin diçka qe eshte e ndaluar. Por ato mundohen ta justifikojne kete veprim. E justifikojne sipas vlerave qe ato mendojne qe prijne se pari : raca, kombi, pushteti, feja etj... Mirepo, duke lene ne plan te dyte vlerat njerezore, te drejten e çdo njeriu per te jetuar, ata kalojne qellimisht pragun e lejuar. Ato e dinin shume mire qe po te kapeshin ato do te gjykoheshin. Ketu nuk kishin asnje dyshim apo iluzion. Bile edhe nazisti me i vogel qe hapte rubineten e gazit atje ne Auschwitz e dinte shume mire qe po vriste njerez, por ai respektonte nje norme tjeter sesa urdherin e Zotit per te mos vrare. Urdheri ishte per te norma. Nisur nga momenti qe nje njeri eshte i lire nga natyra, qysh aty lindin pergjegjesite e para. Nuk ka asgje ne bote qe justifikon diçka. Jemi ne ata qe luajme me vlerat tona, me prioritetet tona dhe justifikojme ate çka bejme.

Ekzistenca dhe Identiteti ?!
Veshtruse, mendoj qe duhet shkuar drejt e tek vete fjalet. Diçka do te dale aty e pastaj ne mund te ngrejme pikepyetje. Por me duket nje dyshe e bukur. Nuk e di nese jane nje familje e lumtur apo kane edhe ato sherre siç kudo. Por ajo qe di eshte kjo qe kjo familje nuk shkon deri aty sa bashkeshortet te ndahen. Do i kthehem me vone, sorry.

Ps : ka humbur hapesja e temes. Dini gje ku ndodhet ? Si, si thate ? Po e mban rob Cummings ?? Oh no, come back girlkë, thjesht kam bere shaka. I beg your pardon.

[Veshtrusja]

Dhe une dua te besoj dhe pak a shume mendoj qe Njeriu e ka ate aftesine per ta gjetur te verteten, per te kuptuar te drejten brenda vetvetes ( ne shpirtin e tij, meqe qenka permendur shpirti). Une kete e quajta serisht te jashtme meqe eshte dhene nga Zoti ose Natyra ose nga se dime se kush por do jete me mire te quhet e brendshme (por jo e vetekrijuar), se ç’fare na mbetet pastaj per ta quajtur te brendshme. Megjithate po e ngacmoj edhe pak kete mendim tendin dhe timin.

Aftesia per te arsyetuar apo fakti qe kemi (apo mund te kemi, varet me ke flet) shpirt, edhe pse mund te na jete dhen nga Zoti apo Natyra, qe ti i konsideron te jashtme (ne fakt ca njerez e konsiderojn te brendshme Zotin), nuk jane vete zgjidhjet. Sepse pikerisht ketu e kishim qellimin: te zgjidhjet (zgjidhjet qe ka apo nuk ka ne dore njeriu). Une nuk po them qe Njeriu ka krijuar veten, por ama pasi eshte krijuar ky Njeri (sidoqe te jete krijuar, dhe ngadoqe te jete krijuar), atehere ne kemi te bejme me nje Njeri qe merre disa gjera ne dore per vete (duke perdorur ketu shpirtin dhe arsyen e limituar). Ne jemi duke diskutuar nje njeri qe tashme ekziston (prandaj kisha deshire qe oiseau apo kush do tjeter ti hynte dallimit midis ekzistneces dhe identitetit) dhe nuk jemi duke diskutuar sesi erdhi ky njeri ne ekzistence.

Nganjehere por jo perhere. E drejta dhe e gabuara jane te dyshimta edhe per ne qe jemi ne kontakt me vlera te ndryshme (apo pikerisht kjo eshte arsyeja?). Mendo (serish) sa e veshtire do te ishte kuptimi i te gabuares ne nje vend ku çdo gje ate e tregon per te vertetete. Shembulli i dhene me pas per pickimin, nuk na ndihmon shume, sepse ajo eshte diçka qe ndjejme, shume prej atyre te vertetave qe do te duhet te vendosesh nuk jane te ndjeshme. Pastaj kush tha qe te shkaktosh dhembje eshte e gabuar? Ne e dime, dhe megjithate ka raste qe e justifikojme, po ne nje vend ku shkaktimi i dhembjes eshte virtyt.

Nganjehere thash pra. (Isha shume “politically correct” ) E kisha fjalen ketu, sepse une perdora nje shembull (pickimin) per te te treguar qe njeriu percakton vete se cfare deshiron te beje apo jo ne baze te arsyes dhe ndjenjave te tij, dhe jo vetem ne baze te asaj qe na ushqen shoqeria. (Gjithmone mbaje ndermend kete qe sapo thash sepse pikerisht ketu e kisha kur te bera dhe pyetjen e pare.) Pavaresisht nese te vertetat nuk jane te ndjeshme fizikisht, ato jane te ndjeshme psiqikisht (apo shpirterisht). Dhe, une nuk thash qe te shkaktosh dhembje eshte dicka e gabuar (sepse une te tregova dhe raste kur dikush, edhe pse e di qe te dhemb kur pickon, pickon akoma me fort… ne fakt kete pickim mund ta marresh edhe pickim mendor… ja psh sic ai qe jemi duke bere ne ketu per ta vene njeri-tjetrin ne mendime… pra mund te kete edhe te mira….por nuk e kisha ketu “point”-in). Pra, nuk thash qe eshte domosdo dicka “e gabuar”, por thash qe ne kemi mundesi te krijojm zgjedhjet tona pavaresisht nga ato qe vleresohet nga shoqeria per momentin. Besoj ktu me ke kuptuar tamam sepse ka raste qe dikush mund te veproj ne kundershtim me ato qe vlereson shoqeria. Doja te merrja nje shembull me “vrasjen” dhe doja te thoja qe ka njerez qe vrasin edhe pse vrasja nuk eshte vlere ne shoqerine tone. Por vete “vrasja” eshte ceshtje e debatueshme (sidomos nese konsiderojm cfare eshte nje lufte (varet si e perkufizon kte fjale, ne baze te sa vrasjeve) “e drejte”, e justifikuar…por mund te zhvillohet si teme tjeter kjo….)

Megjithate ketu ke permendur nje pike shume te rendesishme qe ka lidhje dhe me ate firmen tende. Njeriu duke e vene veten ne vend te tjetrit mund te kuptoje se ç’fare nuk do donte t’ia benin atij (Ka ndonje lidhje me Kantin kjo? Nese ka kush mundet, le t’a lidhe), atehere nuk duhet t’ua beje te tjereve.

Jo. Une nuk thash qe “nuk duhet t’ua beje te tjereve”. Une thash qe ne ate menyr ne kemi mundesi ta “kuptojme” dicka dhe si rezultat te ketij kuptimi atehere te veprojm duke zgjedhur nese duam apo nuk duam ta bejme serisht. Sepse sic ta tregova dhe te shembulli, ka njerez qe mund te pickojne me fort nderkohe qe ka dhe nga ata qe mund ta mos pickojne me. Varet te njeriu… (dhe jo totalisht te shoqeria).

Mund te dalim ne perfundimin e nxituar se keshtu kuptoi ç’duhet bere dhe ç’nuk duhet bere, ç’eshte e drejte dhe jo.

Ne mund* te kuptojm se cfare shkakton nje gje (perderi sa kemi kapacitet arsyetimi) dhe ne jemi ne gjendje ti ndajm gjerat ne te mira dhe te kqija (ashtu sic ka ndodhur per cdo njeri besoj). Pavaresisht nese e mira dhe e keqja ndryshon per mua dhe ty, ne e bejme kete (dhe nganjehere jo ne perputhje me ndarjen qe i bene shoqeria atyre).

Por a eshte e gabuar çdo gje qe nuk duam te na behet? A mund te jete diçka e padeshirueshme per dike e deshirueshme (dhe mbase jo dhembese) per nje tjeter? Nese po, ç’u be e drejta dhe e gabuara absolute qe mund te gjenden me ane te arsyes ose shpirtit tone?

Jo. Nuk mund te them qe cdo gje qe nuk duam te na behet eshte e gabuar. Mund te jete dicka e padeshirueshme per dike e deshirueshme per nje tjeter (biles dicka e padeshirueshme per nje mund te jete ne realitet e deshirueshme per po te njejtin person). Por pikerisht ketu qendron puna: si percaktohet se cfare eshe “e gabuar” apo “e deshirueshme”? Dhe, qe te kemi Identitetin gjithmone ndermend, kur dicka mund te jete e padheshirueshme per dike (si psh vrasja) dhe e deshirueshme per dike tjeter (perseri vrasja) atehere jemi te detyruar te mendojm nese kjo “e padeshirueshme” nderhyn te te drejtat e mija si Njeri dhe si Individe. Ketu jemi te detyruar te pranojme te drejta “themelore” (nese jo absolute) sic ajo e te drejtes se “Jetes”. Prandaj jane krijuar ligje ne vend qe ta mbrojne njeriun dhe jo vetem ta kufizojn ate. Prandaj dhe nuk duhet marre ne ekstrem ajo qe thot Cummings, sepse shoqeria nuk eshte vetem duke u munduar te na beje cfare nuk jemi por eshte gjithashtu duke na “mbrojtur” …

Keshtu mendoj.

[Hyllien]

Po dyshoj se nuk po kuptohemi plotesisht. Ne ate perpjekjen tone per te ndjekur mendimet deri ne fund, ne çdo qosh, mund te kemi bere gabime jo vetem ne supozimet fillestare por edhe ne logjiken pasuese, perveçse ne gjuhen e perdorur.

Zog ne Fluturim, ke dhene nje shembull te mire per ato qe doja te vija ne dukje dhe mendoja, ne lidhje me ate pyetje. Nese je Zogu qe mendoj une, dhe nese ke mundesi dhe kohe, pres diçka te bukur rreth Ekzistences dhe Identitetit. Me vijne ndermend disa mendime perciptaz, por jo shume njohuri (dmth. ashtu si edhe mendimet ne kete teme, jane mendime te brendshme, pa ndikimin e shoqerise : p).

Veshtrusja, ato rreshta qe ke cituar ishin me mire kur ishin bashke si paragraf : ). Rreshtat pasues ishin ne funksion te atyre te meparshme. Sidoqofte e kuptoj qe eshte e veshtire ta trajtosh te gjithe shkrimin si nje, sepse nuk ka ndonje rrjedhe te caktuar. Keshtu qe dhe une po vazhdoj me ndarjen e rreshtave nga gjithesia e tekstit.

Njeriu qe ka kryer krim (krim te “vertete”) eshte fajtor pavaresisht nga ato qe vlereson shoqeria dhe edhe ne qoftese shoqeria nuk e gjykon dhe denon ate njeri, atehere (sepse edhe une besoj ne Zot) une mendoj se ka per ta gjykuar dhe, ne qoftese duhet, edhe denuar Zoti ate njeri.

Problemi qendron pikerisht ketu, kush eshte krim i vertete. Problemi yne rreth se dretjes dhe te gabuares nuk u zgjodh, por ne kete fjali u vendos tek “krimi”. I njejti diskutim do behet cili eshte krimi i vertete (para Zotit eshte pune tjeter, aty çdo gje eshte e prere dhe e sakte, by definition ).


Kemi nje problem me fjalen nganjehere ( qe me te vertete eshte shume "politically correct" : ) ), pikerisht sepse eshte political. Mbase duhet te kerkojme per fjalet asnjehere ose perhere, nese ka mundesi.
Por kjo eshte pa shume rendesi.

Une thash qe ne ate menyr ne kemi mundesi ta “kuptojme” dicka dhe si rezultat te ketij kuptimi atehere te veprojm duke zgjedhur nese duam apo nuk duam ta bejme serisht.

Edhe njehere dua te sqaroj nje pike. Ne mund te kuptojme se ç’fare shkakton nje gje. Fjala kuptojme ketu perdoret per te thene qe kuptojme ç’ndodh, por si e kuptojme qe eshte e drejte ose e gabuar?
Mund te kuptojme qe ne nuk e deshirojme (duam) diçka, edhe qe te tjeret nuk e deshirojne, as kjo nuk na ndihmon. Arsyeja njerezore pikerisht sepse eshte e kufizuar, nuk arrin dot ne te drejten dhe te gabuaren absolute. Nese arsyet e njerezve do te ishin te pafundme vetem atehere do te arrinin te gjitha ne nje perfundim, nuk do te kishte ndryshime mes zgjedhjes se njerezve. E drejta absolute mund te gjendet nga nje arsye absolute.

Pra, nuk thash qe eshte domosdo dicka “e gabuar”, por thash qe ne kemi mundesi te krijojme zgjedhjet tona pavaresisht nga ato qe vleresohet nga shoqeria per momentin.

Edhe vullneti i lire tregon aftesine per te zgjedhur, por jo aftesine per te ndare te drejten nga e gabuara. Tani jemi me prane temes. Ne zgjedhjet tona i bejme sepse besojme ne diçka, dhe ketu ate po diskutojme ç’na shtyn ne te zgjedhim ate qe zgjodhem. Po them qe vlerat u formuan nga kjo shoqeri, por ne te njejten kohe keto mund te jene vlera qe jane te kunderta nga kjo shoqeri. Zgjedhjet jane ne shoqeri edhe pse te kudnerta me ato te shoqerise. Si shpjegohet kjo? Gabimi behet kur shoqeria meret si diçka e te njetrajtshme, pandashme dhe te pandryshueshme. Kur themi per diçka qe vleresohet nga shoqeria, flasim per pjesen me te madhe te saj ne nje moment te caktuar kohe. Ndersa qendrimi yne i eprket nje pjese tjeter te saj, te vogel, ose ne nje kohe dhe vend tjeter (pra jo shoqeria me te cilen jemi ne kontakt tani, pro pjese shoqerie me te cilen mund te kemi pasur nje kontakt (te çdo lloji) sado te vogel ne çfaredokohe.) Per kete arsye e quaj te jashtme. Dhe pikerisht per te menjanuar problemet qe dalin nga kjo natyra e shumetrajtshme e shoqerise, meren rastet ekstreme, imagjinare.

atehere jemi te detyruar te mendojm nese kjo “e padeshirueshme” nderhyn te te drejtat e mija si Njeri dhe si Individe. Ketu jemi te detyruar te pranojme te drejta “themelore” (nese jo absolute) sic ajo e te drejtes se “Jetes”. Prandaj jane krijuar ligje ne vend qe ta mbrojne njeriun dhe jo vetem ta kufizojn ate.

E drejta e Jetes, nuk eshte nje e drejte themelore ne shoqerine tone te supozuar ku te gjitha vlerat jane te gabuara. Ti e merr kete, si diçka te vertete (given, granted). Perseri ka ndodhur e njejta gje si pak me lart, me rastin e krimit "te vertete". Arsyetimi eshte zhvilluar ne nje menyre qe nuk e zgjidh diskutimin tone, por e zhvendos ate ne nje fjale tjeter qe eshte marre si e padiskutueshme (e vertete). Kam frike se nuk po shpjegohem dot sa dhe si duhet.
Mund te tregosh edhe me bukur e sakte (ose ne menyre qe te jete me e kuptueshme per ne) qe ke te drejte. He pra se po mbron dhe mendimin tim ketu.

Shume nga anetaret e tjere e humben fillin e diskutimit por te mos po e humbasim dhe ne. Po me duket vetja perhere e me larg postimit te pare. Shoqeria e ka fajin! : ) Duke kundershtuar veten kam frike se po ngaterroj kush eshte vetja ketu, kundershtuesi apo i kundershtuari?

Ne e kemi te qarte qe pyetja sjell pyetjen, mendimi mendimin (I'm enjoying it), por t’ua sqarojme dhe anetareve te tjere qe nuk po behet lufte per te thene fjalen e fundit ose per ta mbytur tjetrin me fjale.

P.S Ç’jane keto firma destabilizuese! lol

[Veshtrusja]

SG, une mbase nuk te kam kuptuar plotesisht, por pavaresisht se i kam ndare pergjigjet ne ate form (gje qe e kam bere te mos behet njeri konfuz) une mund ti kisha lene bashke ata fare mire duke shkruar njejten pergjigje, vetem ne nje format tjeter. Gabime mund te bejme te gjithe, por shpresojm se ata qe i kapin gabimet tona marrin mundimin te na korigjojn. Apo jo?

Efektivisht, po ti kthehesh pyetjes se pare qe te kam bere, do te shohesh qe qellimi im ne sejcilin shkrim eshte te mbroje ate qe besoj: zgjedhjet qe bejme ne nuk jane totalisht te kufizuara apo te formuara nga shoqeria ku jetojm. Jam munduar te te bind perse e mendoj kete nepermjet shembujve te supozuar, qe mund te kesh zgjedhur ti, (te cilet une te kam thene nuk mund te merren ne nje shoqeri qe gjithmone eshte e detyruar te krijoj vlera "te drejta" ne qoftese deshiron te ekzistoje) dhe shembujve konkret . Nuk mendoj qe ja vlen te perseritem me ne keto pika sepse atehere do behesha shume e merzitshme. Per kete ne te dy mund te rilexojme pergjigjet e njeri-tjetrit dhe te kapim se ku mund te kemi gabuar.

Te nje teme ku behet fjale per Identitetin nuk mendoj se mund te zbulosh dicka qe i perket te gjitheve "perhere". Kam qene duke folur me dike para pak dhe me thoshte, pak a shume, se pavaresisht nga influenca e shoqerise dhe nga veprat tona, perbrenda ne thelb sejcili prej nesh eshte ndryshe. Nuk ka dy SG, ka vetem nje. Nuk ka dy Veshtrusja, ka vetem nje. Pavaresisht se mund te kemi gjera te perbashketa (shpesh keto te perbashketa mund te jene per hire te shoqerise, por qofshin ato edhe biologjike (te gjithe kemi zemer, melci, duar, sy...), brenda ne thelb une jam Veshtrusja dhe ti je SG. Dhe une puqem me kete mendim.

Nuk mendoj qe eshte e nevojshme te percaktojm, te nje teme qe eshte hapur mbi Identitetin, cfare eshte e drejte apo e gabuar. Nuk jam munduar te percaktoje as se cfare eshte absolutja, sepse e kam pranuar faktin qe njohuria jone (e ne vecanti ajo imja) eshte e limituar.

Ama une qendroj te besimi im qe shoqeria mund te na influencoje deri diku por, si gjithcka qe ka kufi (pervec Zotit, sipas mendimit tim), atehere edhe influenca e shoqerise ka nje kufi te formimi i Identitetit tone. Sepse, sic jam munduar te te sqaroje nepermjet shembullit te pickimit, ne mund te veprojm sic deshirojm duke i kuptuar gjerat ne nje fare menyre. Pavaresisht se si ne i kuptojm ato, pavaresisht se cfare eshte e drejte. Ne kemi ne dore te zgjedhim cfare te bejme ne disa raste dhe kjo ndodhe pikerisht sepse ne thelb sejcili prej nesh eshte ndryshe.

Dhe edhe po te konsiderojm pika ku na influencon shoqeria, do te shohim qe sejcili prej nesh eshte i influencar me shume ne ca gjera dhe jo ne te tjera. Te gjithe thithim gjera te ndryshme dhe "zgjedhim" te pranojm gjera te ndryshme.

Me the: "P.S Ç’jane keto firma destabilizuese! lol". hahahahahahah

Firm "destabilizuese". Une po te pergjigjem duke then: Une nuk do te vendos nje firm qe eshte "stabilizuese" per shoqerine dhe "destabilizuese" per mua. Pra ajo firm destabilizuese perforcon Identitetin tim.