Çaj anglez me Margaret Thatcher

[White_Angel]

NGA MUHAMED VELIU / LONDËR
REVISTA SHQIP


Mirela Bogdani takohet me "Zonjën e Hekurt" që la gjurmë në histori.
Hollësitë e takimit privat me ish-kryeministren angleze, baroneshën
Thatcher.

Për herë të parë një shqiptare ka mundur të takohet me ish-
kryeministren britanike, baroneshën Margaret Theçer. Mirela Bogdani,
ish-kryetare e Forumit të Gruas republikane shqiptare dhe aktualisht
anëtare e Partisë Konservatore Britanike, ishte e ftuar në një darkë
speciale, organizuar në Londër nga "Conservative Way Forward", me
rastin e zgjedhjes së Margaret Thatcher, 30 vjet më parë, si lidere
e Partisë Konservatore. Dr. Bogdani, e cila aktualisht jeton në
Britaninë e Madhe dhe punon si pedagoge e "Politikave të Bashkimit
Europian" në Universitetin e Kardifit, pati rastin për disa minuta,
në një audiencë private, të bashkëbisedojë me "Zonjën e Hekurtë",
siç njihet ndryshe Margaret Thatcher.

Si u bë i mundur takimi juaj me zonjën Thatcher?

Pjesëmarrja ime në këtë takim u bë e mundur nga fakti që, veç
anëtarësimit në Partinë Konservatore Britanike, unë jam prej mëse
një viti anëtare e grupit "Conservative Way Forward", grupi
Thatcherian i djathtë i partisë, që është krijuar pikërisht për
mbajtjen gjallë, ruajtjen dhe avancimin e ideve, parimeve dhe
ideologjisë Thatcheriane, në gjirin e Partisë Konservatore,
presidente e të cilit është baronesha Thatcher. Në aktivitetin që u
zhvillua me rastin e këtij përvjetori, ishte organizuar një pritje
dhe darkë, ku kishte një numër të madh të ftuarish, por unë pata
fatin të jem e ftuar në pritjen private prej 30 vetash me
përfaqësues nga Kuvendi dhe Dhoma e Lordëve. Ndoshta arsyeja për
këtë, siç u shpreh dhe kryetari i CWF, Chris Chope (anëtar i
kuvendit) ishte se "ne nuk kemi shumë anëtarë të partisë sonë apo të
grupit CWF nga Europa Lindore, aq më tepër nga një vend si
Shqipëria, që të jenë kaq Thatchçerianë në bindje dhe parime si ju".

Çfarë biseduat konkretisht?

Pasi i thashë sa e lumtur dhe e nderuar ndihesha të takohesha me të
shtova: "Znj. Thatcher, unë vij nga Shqipëria dhe, siç mund ta dini,
vendi ynë vuajti për rreth 50 vjet një nga diktaturat më të egra dhe
ishte vendi më i izoluar i Europës. Gjithsesi në izolimin dhe
ideologjinë komuniste, emrat dhe fama e vetëm dy prej politikanëve
britanikë mundën të depërtojnë dhe të bëhen të njohur te ne: ai i
Churchillit dhe i juaji, znj.Thatcher. Kontributi juaj në përmbysjen
e komunizmit në Europën Lindore është i jashtëzakonshëm dhe prandaj
ne ju jemi shumë mirënjohës". Ajo u përgjigj: "Të faleminderit
shumë, e dashur, më vjen shumë mirë që i dëgjoj këto fjalë". Ajo që
më bëri përshtypje ishte që fjalët dhe vështrimi i saj ishin aq të
ngrohtë, shumë larg përfytyrimit që kisha krijuar për të si e
famshmja "Zonja e Hekurt".

A ishit e emocionuar gjatë takimit, pasi besoj do të ketë qenë një
takim impresionues?

Po, isha shumë e emocionuar para dhe gjatë takimit dhe kjo sepse të
parit nga afër dhe takimi me të ka qenë një ëndërr qëkur fillova të
ingranohem në politikë. Margaret Thatcher është idhulli im, heroina
ime (siç i thonë këtu "my role-model"). Ajo është inspirimi në
karrierën politike që kam nisur, jo vetëm për faktin që përbën
shembullin e një gruaje tepër të suksesshme në politikë, por mbi të
gjitha sepse vlerësoj cilësitë e saj si integritetin, kurajon,
eficiencën, përkushtimin si dhe ndaj të njëjtat bindje, ide dhe
parime, të njohura me emrin "ideologjia Thatcheriane".

A ndjeheni e lumtur tani që ëndrra juaj për të takuar zonjën
e "Hekurt" u bë realitet?

Miqtë, të afërmit dhe shokët e mi, të gjithë e dinë admirimin tim
për këtë grua të rrallë që la gjurmë jo vetëm në historinë dhe
politikën britanike, por edhe atë botërore, për kryeministren me
qeverisjen më të gjatë në Britani gjatë gjithë 150 viteve të fundit.
Prandaj, të takohesha me Margaret Thatcher, ta shikoja nga afër, të
shtrëngoja duart dhe të bisedoja më të ka qenë një nga ëndrrat e
jetës sime dhe jam shumë e lumtur që arrita ta realizoj këtë
ëndërr.

Dr. Bogdani, ju vendosët ta linit profesionin e mjekes për t'u bërë
politikane dhe karriera juaj pësoi një ndryshim "kursi" nga shkencat
mjekësore në ato politike. Si ndodhi kjo?

Për mua ka qenë një sfidë e vërtetë ndryshimi i kursit tim të
karrierës nga shkencat mjekësore në ato politike për shumë arsye: së
pari, sepse mjekësia dhe politika janë dy fusha shumë të ndryshme
nga njëra-tjetra, ku nga ana pragmatike dhe materiale (ndoshta dhe
prestigjioze) e para është shumë më tërheqëse se e dyta. Së dyti,
sepse u detyrova që këtë kthesë ta bëjë në një moshë jo fort të re
dhe së treti, ta filloj në një vend të huaj. Pra, ishte një
ndërmarrje që kërkonte iniciativë e guxim, po e rëndësishme është që
kuptova që kjo është ajo që më pëlqente të bëja dhe që më sjell
kënaqësi. Fatkeqësisht njerëzit duhet të vendosin për gjëra të
rëndësishme të jetës në moshë jo fort të rëndësishme (d.m.th. të
pjekur dhe me eksperiencë), përfshi këtu profesionin që duhet të
zgjedhësh në jetë. Ndryshimi i kursit tim të karrierës erdhi shumë
gradualisht. Pas një periudhe 4-vjeçare angazhimi në Partinë
Republikane, politika në fund po më kthehej në një pasion, megjithë
sfidat që mbarte, aq më tepër për një femër. Sa më thellë hyja, aq
më shumë më tërhiqte, siç thonë këtu "Politics is addictive"
(politika të bëhet sëmundje). Kështu, gradualisht erdhi braktisja e
profesionit dhe vendimi për t'i hyrë karrierës së mirëfilltë
politike. Në vjeshtën e vitit 2002 u largova nga Shqipëria dhe
fillova në "Cardiff University" (UK) një program Masteri (MSc) mbi
politikën dhe politikat publike në vendet e Europës Perëndimore dhe
në Bashkimin Europian. Pak muaj pasi erdha në UK, u angazhova në
Partinë Konservatore Britanike, duke u bërë anëtare e një prej
partive të djathta më prestigjioze në Botë. Ky angazhim si dhe puna
si investiguese për grupin kuvendor konservator në Asamblenë
Nacionale të Uellsit gjatë vitit të kaluar, përbën një eksperiencë
shumë të mirë për mua në politikë.

Zonja Bogdani me çfarë po merreni tani? Pas suksesit të botimit të
librit të parë për aderimin e Shqipërisë në BE, a parashikoni të
botoni në libër të dytë?

Aktualisht, punoj si lektore (petagoge) në Universitetin e Kardifit
dhe jap lëndën e "Integrimit Europian" dhe atë të "Politikave të BE-
së". Lëndët më pëlqejnë shumë, jo vetëm se janë shumë interesante
dhe të informojnë me gjithë zhvillimet që ndodhin në Europë dhe
Botë, por edhe sepse një nga fushat e mia të interesit është
marrëdhëniet Shqipëri-BE dhe perspektiva e saj, e cila shpresojmë të
finalizohet në një të ardhme jo shumë të largët me hyrjen e vendit
tonë në familjen e Bashkimit Europian. Kjo është fusha ime e
interesit, po edhe e studimit, sepse gjatë tre viteve të fundit,
gjithë punimet e mia kanë qenë në këtë subjekt: fillimisht
dizertacioni, pastaj libri i botuar vjet (i dyti i imi dhe i pari në
fushën e politikës) me titull "Shqipëria dhe BE: Integrimi europian
dhe perspektiva e pranimit". Momentalisht po mbaroj (së bashku me
Prof. John Loughlin), versionin e dytë të librit, që do të jetë më i
zgjeruar dhe më analitik se i pari dhe do të botohet vitin që vjen
në UK.

Ju morët pjesë në kongresin e fundit të Partisë Konservatore. Ç'mund
të na thoni për mbresat që ju la ky aktivitet?

Po, unë mora pjesë në konferencën e fundit të Partisë Konservatore,
ngjarja më e rëndësishme politike e vitit, e cila sivjet u bë në
Blackpool. Sigurisht, kongreset e partive këtu janë aq të ndryshme
nga ato të partive shqiptare dhe këtu s'kam parasysh vetëm nga
niveli i përkryer i organizimit, niveli shumë cilësor i fjalimeve,
diskutimeve e debateve, shumëllojshmëria e mbledhjeve të veçanta e
tjerë. Ajo që mua më bën përshtypje si e ardhur nga një vend në
tranzicion si i yni, është në radhë të parë niveli i demokracisë në
parti (që përbën defektin kryesor aktualisht në partitë shqiptare).
Në lidhje me këtë më kujtohet gjithmonë viti i parë kur dëgjova për
konferencën. Unë isha mësuar me një eksperiencë të tillë në Shqipëri
me përzgjedhje delegatësh në kongres (mundësisht favoritët e
kryetarit apo `leadershipit' të partisë). Kur një nga këshilltarët
lokalë më pyeti "a do të shkosh në konferencë?", unë u
përgjigja: "Pse s'e keni me delegatë e ftesa ju?" Ai qeshi dhe më
tha që mjaftonte të hapja websit-in përkatës në internet, të
plotësoja formularin dhe të bëja një pagesë (dhe sigurisht pas
verifikimeve që kanë të bëjnë me çështjet e sigurisë) dhe do të
isha "delegate në kongres". Pra, konferenca, ngjarja më e
rëndësishme politike e partisë, ishte e hapur për çdo anëtar që
dëshironte të merrte pjesë. Gjëja e dytë që më bën përshtypje është
në zgjedhjen e liderit të partisë. Ndryshe nga eksperiencat
shqiptare ku kryetari i partisë zgjidhet, apo më mirë vendoset nga
një grusht njerëzish dhe me turlilloj makinacionesh, këtu
përkundrazi ai është një garim i ndershëm dhe i hapur, që i mundëson
anëtarëve të zgjedhin individin që paraqet cilësitë më të mira dhe
alternativën më të mirë të `leadership'-it. Jo vetëm kaq, po
përzgjedhja e liderit të ardhshëm (që ishte çështja me e rëndësishme
e konferencës së këtij viti) nuk do të bëhet vetëm nga votimi i
anëtarëve (konservatorë) të kuvendit, por nga të gjithë 300.000
anëtarët e thjeshtë të Partisë Konservatore në të gjithë Britaninë.
Demokraci, shumë larg asaj demokracisë sonë të brishtë në Shqipëri.