E dini cdo te thote te gjendesh mes nje grumbulli njerzish qe vazhdojne te perserisin "ja edhe sivjet nuk fituam" apo "lamtumire kampionat" apo "si s'fituam nje nga ato ndeshjet qe duhet ti fitojme patjeter" etj, te duket vetja ne ferr, pasi edhe kesaj here zhgenjimi ka zene vendin e gjithe endrrave qe ti ke bere deri pak minuta me pare, endrra per nje triumf, endrra per fitoren e nje kampionati etj, etj. kerkon te largohesh sa me shpejt nga ai stadium perpara se trishtimi te te mbyse, edhe ate nate do te shtrihesh i merzitur, mendon, kur papritur, nje top zbret nga qielli....dhe GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLLLLLLLLLLLLLLLL LLLLLLLLLL
e atehere ti fillon te enderrosh teksa sheh fytyrat e milanisteve tashme te deshperuara sic ishte jotja deri pak caste me pare, fillon te gezosh nga fakti qe jane ata sivjet qe perpiqen te gjene nje mije arsye per te shpjeguar nje humbje qe ishte me shume se e merituar, e rikujton pse je i lumtur qe je interist, sepse per te mire a per te keq eshte skuadra qe te dhuron me shume emocion.
Forca inter, faleminderit Adriano...milanista pranoni humbjen....juventus na prit do te vijme.
Forca INTERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR perjetesisht
Krijoni Kontakt