Eshte kohe kjo, per te bere femije?

[Veshtrusja]

Kryeplak, urime per temen se pari.

Edhe une i kam qejf shume femite. Biles, po harxhoj pak vend ne forum duke treguar dicka qe me ndodhi dje. Vajta te blija nje kafe ("to go") perpara se te nisesha per ne shkolle dhe nderkohe qe po prisja per rradhen time ne linje, po shikoja nje femi te vogel (ndoshta nje vjec nuk e di mire sa mund ta kishte moshen) qe po e mbante nje burre i moshuar ne krah. Kishte ca sy blu, ama nje blu shume te bukur, shume te kthjellet. Dhe i buzeqesha femise. Femija sa me pa qe i buzeqesha, ma ktheu me nje buzeqeshje te embel. Syt i shndrisnin. Dhe u kenaqa. Ma mbushi zemren plot edhe pse nuk ishte femija im. Te kenaq sepse eshte dicka e sinqert dhe me gjithe shpirt ajo buzeqeshje. Dhe po mendoja gjat gjithe kohes ne makine se sa mire ndihesha vetem nga ajo buzeqeshje.

Pse jua tregova kete ngjarje? Sepse dua te tregoj ndikimin e nje femije ne jeten e njeriut. Ndoshta nuk jane te gjithe nje soj dhe ndoshta jo te gjithe i duan femite, por ata qe i duan mendoj se do te bejn maksimumin per ti rritur ata ne menyren me te mire qe te jete e mundur sipas tyre.

Kryeplak, ndoshta sot kohet (apo njeriu) ka(ne) ndryshuar. Kjo nuk do te thot se "sot" eshte me veshtire per te rritur nje femi. Une mendoj se sot vetem ndryshon veshtiresia, ose sot ajo veshtiresi kap aspekte te ndryshme te jetes (ne krahasim me kohen e prinderve tane).

Kur kam lexuar librin Bisha e terbuar te Jack London-it, rrija e mendoja me vete se kur te beja femi do shkoja te jetoja ne pyll qe ta rrisja femine tim larg shoqerise se sotme qe mund te kete ndikime shume negative. Por tani them qe e vetmja gje qe mund te bejm eshte ti perkushtohemi sa me shume femive qe do te kemi, dhe familjes, dhe te mundohemi ti mesojm ato gjera qe mund te kemi mesuar vete per qe ti japim nje jete sa me te mire. E megjithate, ky eshte nje mundim sepse jo gjithcka varet ne duart tona. As jeta jone nuk eshte plotesisht ne duart tona, ekziston edhe fati (nese je besimtar, ekziston edhe Zoti, etj). Rendesi ka qe ne te bejm ate qe te kemi mundesi dhe mos te jemi pishmend per dicka me vone.

Si perfundim, mendoj se veshtiresit (pavaresisht se si konceptohen ato veshtiresi)e koherave sot nuk duhet te na ndalojn ne nga te berit femi nese femite per dike jane nje kenaqesi.

Ky eshte mendimi im.

Pershendetje.

[s0ni]

.Dhe sic thashe sa me shpejt aq me mire.

Te kundershtoj pakez
Sa me vone aq me mire mendoj, sepse femija eshte gezim por dhe barre. Te kesh nje bebush duhet te jesh ne gjendje shpirterore te vendosesh te miren e femijes perpara tendes. Duhet te mos sakrifikosh qellimet qe TI vete do te arrisesh sepse u bere me femije. Nese te kesh femije te ndalon per te arritur qellimet per veten atehere s'ke ce do kalamanin keshtu tak e fak sa me shpejt.

[bakudr]

Te kundershtoj pakez
Sa me vone aq me mire mendoj, sepse femija eshte gezim por dhe barre.

Te kesh nje bebush duhet te jesh ne gjendje shpirterore te vendosesh te miren e femijes perpara tendes.

C'fare enderroj une nuk eshte nje bebush , une enderroj dy bebusha. Binjake.

por dihet se planet familjare behen midis burre-grua. Dhe shpatullat kesaj pune gjithmone gruaja ja ve (kujdesin per femije). Dhe ne kete pike perderisa ti po permend pregatitjen e gjendjes shpirterore atehere me lejo te perseris ate qe mendoj une: gruaja eshte ajo qe duhet te jete e forte, ajo qe i jep forcen burrit te saj. Gruaja e ka forcen te fshehur dhe eshte me e duruar se burri. Nqs gruaja eshte e forte shpirterisht nuk ka pengese qe i del perpara nje familjeje qofte kjo lindje femijesh, humbje vendi pune apo edhe shume probleme te tjera.

Prandaj grate jane ato qe duhet te jene te forta shpirterisht.

[FierAkja143]

Varet si e rit femien dhe sa i pregatitur dhe i aft je per ta ritur. Eshte e vertet qe sot nuk eshte shume e thjesht te kesh femi, por as nje here nuk ka qene e thjesht. Detyrimet e prindit ato qe kan qene ato mbeten. Kohet kan ndryshuar shume dhe njeriu po kafsherohet (si thot dhe babai im), por koha nuk ben njeriun, njeriu ben kohen.

[PrettY_EL]

KRYEPLAK tani po e marr vesh se sa kryeplak qeke ! vazhdo kryeplak ti vazhdo!astaj cne tu paska shkrepur te jesh baba ti . kryepleqte skan femije APO JO ?

[shkodrane82]

Shume pak prej jush qe kane shkru ne kete teme mund te kene eksperience
nga femijet, keshtu qe flasin pak si ne tym.
Por po ju them une nga pervoja personale e imja dhe e tim shoqi...:
Dhe pse ne moshe te re, perkatesisht 22 dhe 26 vjec jemi bere prind...e mendojme qe nuk ekziston ndonje kenaqesi me e madhe se e te qenurit
prind...!Normalisht ka pergjithesi...por kenaqesia ze vendin e te gjitheve
problemeve tjera qe mund te kete.
Ne fillim kur e kam marre vesht se isha shtatzane, sinqerisht kam qare dhe kam
mendu...si do jem e zonja tja dal ne kry nje femije e vetme.
Mendime qe me kane torturu per 9 muaj rresht, por ahhh kaq mire kemi ditur
ti vime rreth....dhe ne ditet e para te jetes kur ai ishte vetem 2 kile njeri...!
Ndersa per anen ekonomike sic the ti Kryeplak skena mendu ndonjehere pasi
normalisht e kena dite se mund ta perballojme shume mire jetesen dhe
duke punuar vetem im shoq. Por mbas 14 muajsh qendrimi ne shpi i thashe
vetes.....do te jete me mire per ty dhe per djalin qe po lidhet kaq shume
me ty...te dale ne ambiente te ndryshme. Dhe fillova pune...gje qe sjam hic
e penduar. E kam menduar shume me keq ndarjen me te po tashi po e
kuptoj se seshte dhe aq keq. E para normalisht fitimet financiare jane nje+
e dyta....une sjam gjithe diten ne shtepi e kthyer vetem ne nje grua shtepiake
qe po rrit nje femi, dhe e treta im bir po merr nje trajtim te mire nga kush
po e mban dhe po mesohet me shume me njerezit e tjere.
Keshtu pra se u zgjata shume, te kesh nje femi ne nje martese qe funksionon
eshte gjeja ma e bukur ne bote....dhe aspak barre apo ngarkese.
Te mjeret njerez qe privohen nga kjo kenaqesi.....!

[Kryeplaku]

Me vjen keq qe pak veta me kuptojne se ku e kam fjalen, mbase eshte gabim menyra ime e te shprehurit. Une nuk jam kundra lindjeve e as kundra te qenurit prind e as besoj se eshte e nevojshme qe prindi ti ket te gjitha fioll para se te beje femijen.

Thjesht jam njecik i ndikuar nga disa teorira futuriste dhe jam shume pesimist per te ardhmen dhe keshtu kam nxjerrur nje konkluzion: do vije nje dite qe do na shikojne syte gjera qe nuk do donim ti shikonim dhe ajo dite nuk eshte larg prandaj une besoj se nuk eshte e pershtatshme kjo kohe per te bere femije. Pra pesimismi im shkon aq larg saqe ata qe me quajne mua egoist kur them se nuk eshte kohe per femije une i quaj dyfish egoiste sepse mendojne vetem nevojen e tyre te jen prind, por nuk mendojne gjate se ne cfare bote po e sjellin kete femije.

Do thoni ju se ne cdo kohe te historise ekzistonin futuriste apo profete qe kishin vecse 'mandate te zeza' per te thene...... por si i behet hallit kur futuristi/profeti me i shquar i diteve te sotme reth ketyre 'mandateve te zeza' eshte bere vet shkenca? Si i behet hallit kur keto mandate te zeza nuk flasinn per dy mije vjet me pas por flasin per sot, per neser, per vitin e ardhshem, per dhjetevejcarin tjeter? Dhe si i behet hallit kur askush 'nuk e ven ujin ne zjarr' per ti parapritur ketyre mandateve?

[Alket123]

Dhe pse ne moshe te re, perkatesisht 22 dhe 26 vjec jemi bere prind...e mendojme qe nuk ekziston ndonje kenaqesi me e madhe se e te qenurit
prind...!

Me vjen keq qe ndiheni keshtu.

[shkodrane82]

Alket me shpjego pak per ca te vjen keq....????

[Lioness]

Ndoshta eshte pikerisht botekuptimi yt personal, me konkretisht pesimist qe te shtyn te mendosh ne nje menyre te tille. Po le menjane egoizmin e profetit, ne fund te fundit, cdo njeri ecen pak a shume me nje lloj vizioni per te ardhmen (duke qene se jam pragmatike, vizion dhe profetizem nuk jane sinonime per mua.)

Qe te kthehem tek tema, ashtu sic e ke pranuar dhe vete, ne cdo periudhe kohe ka pasur nje lloj pesimizmi per te ardhmen. Si mund te sillje femije ne bote ne primitizem, apo ne Mesjete, apo gjate luftrave boterore etj.

Me konkretisht ne Shqiperi, si mund te sillje femije ne bote gjate sistemit komunist, kur duhej te rrije ne rradhe ne oret e para te mengjesit per nje shishe qumshti, kur cdo gje ishte me racion (te pakten brezi im) kur dieta e perditshme mungonte vitaminat dhe proteinat minimale per rritjen e nje femije te shendetshme. Nje Zot i di sakrificat e prinderve te mi, apo prinderve tane ne pergjithesi. E megjithate, duke iu referuar dashurise se pakufizueshme te prinderve tane, pasqyruar tek sakrificat e tyre, tek mundesite qe na dhane, tek cdo moment kur na shikojne ne sy si gjeja me e vlefshme, me e cmuar, (biles me e cmuar se jeta e tyre) atehere atje eshte pergjigja.

Sido qe te jete e ardhmja (megjithese une kam tendenca te jem optimiste) sjellja e nje femije ne jete eshte nje mrekulli, eshte shprese se ditet qe vijne do jene me te mira. (Shpesh here nuk ndodh ashtu) por per prinderit tane, apo per shume ketu qe jane prinder (si shkodrane82 me shoqe) kur kane sjelle nje femije ne bote, kane sjelle nje qenie me shume, nje ze me shume, nje drite me shume, nje shprese me shume per siguruar vazhdimesine e njerezimit, qe me gjithe gabimet shpeshhere fatale, ka mbijetuar dhe vazhdon te mbijetoje dhe te evuloj. Zgjidhja e problemeve qe hasim sot nuk vjen kurrsesi nga ndalimi i ketij procesi natyral dhe hyjnor, por pikerisht nga vlera qe i japim jetes, dhe nuk mund te kete jete pa jete.