Me pak fjale me ngacmon ideja se si mendon gjithsecili per jeten.
JETA eshte:
-Nje gare me pengesa nga materniteti der ne varreza.
-Nje ure ndermjetese midis mos-ekzistences dhe eternitetit.
Disi me ndryshe, dua te them. -A eshte jeta nje mundesi qe rastesisht ose fatmiresisht (apo fatkeqesisht) i ka rene per pjese njeriut? Nje mundesi ku njeriu te jetoje per te fjetur, per te ngrene, per te pire (vazhdon ajo tjetra me rime), per te shkuar ne pune, per te shkuar ne shkolle, per te qare per te qeshur dhe pastaj te asgjesohet?
Apo eshte dicka me shume? Dicka e nderthurur midis anes materiale dhe shpierterore? Dicka qe duhet te vej ne pune imagjinaten, ndjenjat, lidhjet e gjerave me njera tjetren.
Si mendoni? Do doja te dija vetem mendimet tuaja sipas llogjikes, dhe perpara se te pergjigjeshit, ndoshta hapi i pare do te ishte meditimi. Te shikuarit rreth e perqark, per te kuptuar ca je, ca po ben, pse ?
P.S: I lutem misionereve, dhe ekstremisteve te te gjitha besimeve. Kjo teme nuk eshte per citate nga librat e shenjte, as per te folur per fene ne menyre direkte.
Kjo eshte dicka nga maturia qe keni arritur nga keto vite jete, llogjika qe keni fituar per te kuptuar JETEN sipas pikpamjeve te gjithsejcilit.
Jeni te mirpritur te jepni mendime te zgjuara dhe te thjeshta!
Krijoni Kontakt