Perseri mbi natyren e Orthodoksise

[Seminarist]

Ne fakt kush eshte i interesuar per libra me evangjeliste te degjuar edhe pastore te konvertuar ne ortodoksi mund te shikoje kete indeks.



duke u perqendruar si psh tek ky botim:


Gillquist, Peter E., ed. Coming Home: Why Protestant Clergy Are Becoming Orthodox. Ben Lomond, California: Conciliar Press, 1992 [=CH].

[Seminarist]

Atehere, perpara ketyre DESHMITAREVE ish-protestante edhe shkollare, le te veme Penielin edhe te parafytyrojme se me cfare SURRATI mund te flase ky me kete gjuhe:


postuar me pare nga Penieli:

1) Cfare eshte ortodoksia?

Fe me karakter te krishtere nga jashte por qe ne brendesi te saj nuk te jep nje pershtypje te tille. Te gjithe kleriket e saj mundohen me mish e me shpirt te mbajne gjalle ate qe paraardhesit e tyre krijuan. Modelin e nje kishe fallco qe nuk ben gje tjeter vecse terheq ne humnere njerez te cilet mundohen edhe ata te ruajne sikurse edhe udheheqesit e tyre, trashegimine fetare te cilen e ruajne brez pas brezi.

A e kuptoni dot ateherese cfare do te thote te jesh KALAMA, Ore Ore lule bore?

[marcus1]

une jam i njohur per hapesire ne debat. Nqs nuk eshte e ndershme qe dikush te ftoje ne debat, atehere nuk di se si mund te flitet me dikend.

Në fakt je shumë i njohur për fyerjet dhe metodat finoke që ti përdor në debat.

Ketu nuk behet debat per hir te debatit, apo debat per te shprehur ndjenjat kafsherore qe ushqejne shume vete. Ketu pra KA KUFI.

Kush po na tregon për kufi. Të ishte për kufi, ti do duhej të ishe përjashtuar me qindra herë nga ky forum, për shkak të ofendimeve të tua në pothuajse çdo shkrim tëndin. Nuk pamë sikur një herë të vetme që të biesh dakort me një njeri këtu në forum.

Penieli mund të mos ketë njohuritë e tua teologjike, por që dikush të jetë i krishtere nuk ka nevojë ta thartojë trurin me teologji një jetë të tërë. Si njiheshin të krishterët e parë? Nga teologjia e tyre apo nga jeta e tyre? Ishte pikërisht dashuria që ata specie, që fatkeqësisht në ditët tona rrallojnë, tregonin ndaj njëri-tjetrit si dhe ndaj të huajve, që i bënin njerëzit të bëheshin të krishterë.

Kjo gjë nuk ndodh pra në këtë vënd "të Krishterë" ku Penieli jeton, në Greqi, aty ku 99% e njerezve janë ortodoksë. Është pikërisht kjo që Penieli përjeton çdo ditë që e bën atë të mos besojë se Kisha Ortodokse na qënka kisha e vërtetë. Çfarë shembulli të marrë i shkreti? Atë të Khristodhulos i cili sa herë që hap gojën flet vetëm për politikë? (mirë që vishet me rrasa që të mos e ngatërrojnë të tjerët për politikan) Apo atë të Josakit, i cili në këto momente ndodhet në burg? Apo të sa e sa priftërinjve të tjerë të cilët e thërrasin njëri-tjetrin "adherfi" (motër). Apo të Irineut në Jerusalem? Kë shëmbull të marrë ai, në mënyrë që të tërhiqet nga "drejtësia" doktrinore e kishës ortodokse?

Kaq të ndërlikuara qënkan gjërat në Krishtërim? Nuk qënka e mjaftueshme të shohësh jetën e një personi, apo të një kishe në mënyrë që të tërhiqesh nga ajo? U dashka që t'i futemi biblotekave teologjike me rrënjë që të kutpojmë nëse ajo kishë është e saktë apo jo?

Por ti nuk ke kuptuar edhe një gjë tjetër. Se me mënyrën sulmuese që ti përdor këtu në forum, nuk egziston as edhe 1 në 100.000 që dikush të bindet për ortodoksinë tënde. Ti je nga ata persona që i shtyn të tjerët të blasfemojnë kishën ortodokse.

Unë nuk kam aspak ndërmënd të gjykoj kishën ortodokse këtu. Sigurisht që ka grupe të krishterësh brënda kishës ortodokse të cilët e adhurojnë Krishtin me zemër të pastër, por ata nuk kanë asgjë të përbashkët me drejtuesit e kësaj kishe, këtu të paktën në Greqi ku jetoj unë.

[marcus1]

My spiritual search led me in several different directions. I tried the teachings of Watchman Nee. I read C.S. Lewis, Francis Schaeffer, Dietrich Bonhoeffer, Jaques Ellul, and others. I read the works of charismatic leaders and sought to experience the reality of the Spirit of God that they seemed to touch. I worked on cultivating a life of prayer, with mixed results. I seemed to be unable to satisfy the longing that was within me for the experience of God, and powerless to overcome "the sin that so easily beset" me.

Në radhë të parë dua të them se Watchman Nee dhe C.S. Lewis kanë zënë vëndet më të larta në historinë e Krishterë. Ata i ka rregjistruar historia si ndër të Krishterët më të mëdhenj të kohërave, kështu që nuk më bëhet vonë nëse disa tipa si puna jote mund t'i quajnë heretikë.

Përsa i përket asaj që Gegory thotë, pra se ka provuar mësimet e Watchman Nee, nuk e besoj aspak, sepse mësimet e Nee nuk provohen në mënyrë individe, ato përjetohen në jetën e kishës, në mënyrë kolektive. Gjithashtu mësimet e Watchman Nee kanë dalë jo si rrjedhojë studimeve gjatë pjesës më të madhe të jetës së tij, (ashtu si del se ka bërë Gregory) por nga përjetimi i tij dhe i kishave të tij me Krishtin.

Worship in our tradition was weak at best. Our services consisted of a couple of songs, a brief communion service (conceived of as a meditative memorial on Christ's death), and a sermon. The sermons were usually good, instructive, inspiring, evangelical. But our services resembled good motivational lectures more than worship. Where was God? Where was the acknowledgment of His presence? Why were we together?

I also longed to experience community in the Church. The body of Christ is an image of interdependence, of connectedness. In much of my Christian life I was experiencing isolation. The Church community was not caring for one another like it should. Our system of pastoral care was inadequate to look after the needs of the people of God.

Pyetje shumë të drejta dhe të sinqerta! Shqetësimi i tij sigurisht i drejtë. Është e vërtetë se në pjesën dërrmuese të kishave protestante mungon jeta e kishës. Po ku e gjeti këtë jetë ky në kishën ortodokse? Nejse, do ta shohim më poshtë shpresoj.

So in July of 1977, my wife, Pamela, and I left our ministry and unknowingly began our pilgrimage to Orthodoxy. A few friends gathered around us and we formed a small congregation dedicated to our pilgrimage. Everything was up for grabs, save the deity of Christ and the authority of the Scriptures. We consciously decided to re-examine all our beliefs in the light of the Scriptures and the experience of God's people through the centuries. And we committed ourselves to do the best we could to put into practice what we learned.

Megjithëse në pamje të parë duket diçka e bukur, e pastër, e dlirë, është pikërisht këtu ku fillon gabimi. Ata u mblodhën "around us" jo around Christ. Ky është problemi kryesor i shumë të krishterëve të cilët largohen të pakënaqur nga ai sistem fetar ku kanë qenë më parë.

1) Worship. I was partial to a loose, spontaneous, charismatic kind of approach toward worship, and expected to find that in the Scriptures and in history. To our surprise, our spontaneity itself began to lead us to order in worship, everything taking on a familiar pattern. Our study of the writings of Justin Martyr (about 150 A.D.) showed us that the Church has always had some kind of liturgical form to its worship. Even the New Testament showed evidences of this in the use of hymns and in the description of the meetings. So we began using liturgical forms of worship.

Sa bukur filloi dhe si përfundoi. Doli nga një sistem i ndyre fetar, për të krijuar një sistem tjetër po aq të ndyrë. Sa keq!

Më pëlqen shprehja që përdor këtu: "even the New Testament". Hëm. Jam kurioz të di se ku i ka gjetur ato "evidences" për formën liturgjike të adhurimit!

2) Scriptural Interpretation. Our theological studies led us to understand something that had never dawned on me before, that the Scriptures needed to be interpreted in the context of Tradition. In the Church in which I had been raised, it was fashionable to say, "No creed but Christ, no book but the Bible, no name but the Divine". Yet, on the back of every Sunday bulletin was a statement saying, "We believe..." and listing several items ranging from the nature of salvation, who Christ is, and what constitutes a valid Christian baptism. What else is this except a creed? In fact, our three-part slogan above is creedal! And our positions were derived within the context of tradition - the Campbellite tradition.

O Perëndia im! Sa i ndryshëm është koncepti i këtij personi me atë të kishës së parë, apo me atë të Watchman Nee! Ndërsa kisha e parë, apo kisha ku Watchman Nee ishte drejtues, (e cila i ngjante jashtëzakonisht shumë kishës së parë) thoshte se "jeta jonë me Krishtin na bëri që të kuptojmë se..., ky person thotë: "studimet tona teologjike na bënë që të kuptojmë se..." Dy botë më vete.

Ndërsa ky person thotë më lart në shkrimin e tij se ishte i interesuar të njihte Krishtin dhe jo gjëra për Krishtin, tani na thotë se ai nuk bëri asgjë tjetër veçse të studiojë libra për Krishtin. Ai dhe grupi i tij drejtohej jo nga Jeta më e Lartë, ajo e Krishtit, i cili banon në çdo të Krishter të vërtetë, por nga studimet teologjike.

Are we to accept theological positions that are derived only from our own limited experience, or are we to examine and give authoritative weight to the consensual teachings of the Church through her history?

Kjo është gjë tjetër. Është tjetër të thuash se Bibla duhet të interpretohet në kontekstin e traditës dhe tjetër të thuash se duhet të interpretohet në kontekstin e historisë së Kishës. Tradita me historinë e Kishës janë dy botë më vete. Ose më mirë, Tradita është një pjesë e vogël e historisë së Kishës.

Janë pikërisht ata njerëz që në kërkim të Biblës dhe të historisë së Kishës që kanë parë se Nusja e Krishtit, nuk ka asgjë të përbashkët me ligjet dhe normat liturgjike të kishës institucionale.

The results were revolutionary. We discovered that the Church's worship had always been liturgical, founded in the practices of the Jewish synagogue and temple worship. So our worship became liturgical, modelled after the same pattern used in the historic Church.

Gjynah gjithë atë mundim për të zbuluar diçka të gënjeshtërt. Kurse shumë të tjerë nga studimi i historisë së kishave kanë zbuluar pikërisht të kundërtën. Kë të besojmë?

4) The Church. Our studies also focused on the nature of Church itself. We began to see that an independent congregational form of government was alien both to the New Testament and to the early Church. Of all things, we began to see the Church needed leadership from all four orders: bishops, priests, deacons and the laity. We were strongly influenced by the writings of Saint Ignatius of Antioch in devising the structure of our sphere of Churches.

Mashtrimi më i madh që ka egzistuar ndonjëherë. Si Bibla ashtu edhe historia e kishës na ka treguar se priftërinj janë të gjithë ata që kanë besuar në Krisht. Ky lloj mësimi që sillet më lart është një largim nga pastërtia dhe thjeshtësia e kishës së parë.

For years I had struggled with consistency in my prayer life, trying to have devotions morning and evening After failing at that, I cultivated the practice of prayer throughout the day, attempting what Saint Paul called prayer without ceasing.Orthodox spirituality showed me a way to consistently approach God, one that would enable me to pray irrespective of my mood, my creativity, my spontaneity.

Vetëm se këtë lloj lutje e kanë kultivuar dhe e kultivojnë me qindra dhe mijëra të krishterë që nuk kanë pasur asnjë lidhje me kishën ortodokse? Çdo të thotë kjo? Bën mirë t'ja bësh këtë pyetje vetes tënde.

Just as many Protestants believe they can look at the Scriptures, discern the proper blueprint for Church life, put that into practice, and call themselves the Church, so we thought we could recreate the practices of the One, Holy, Catholic and Apostolic Church and by so doing we could be such.
We began to see, however, that the Church is not built by following a blueprint. The body of Christ is a living organism, one that has had a continuous sacramental life over twenty centuries.

Është e vërtetë se kisha nuk mund të ndërtohet duke ndjekur një "blueprint", ashtu siç është e vërtetë se trupi i kishës është një organizëm i gjallë. Gjithashtu është e vërtetë se ky trup ka pasur jetë gjatë 20 shekujve, por kjo nuk do të thotë se kjo jetë ka qenë tek kisha ortodokse.

Kjo jetë ka vazhduar gjithmonë në grupe të ndryshëm njerëzish, të cilët kanë përjetuar Krishtin ashtu si në shekullin e parë. Por sa herë që në një kishë fillonte të zbehej dëshmia e pastër e Krishtit, pishtari përcillej në ndonjë grup tjetër, në ndonjë vënd tjetër të botës. Pra siç e sheh, kisha e Tij ka egzistuar gjithmonë, por në grupe dhe vënde të ndryshme, jo në atë që ju e quani Kisha Ortodokse.

By the grace of God, in 1987, we presented ourselves to the Orthodox Church, not as reformers, nor as critics, but as pilgrims who had been on a long journey in a far country returning home to Mother. Metropolitan Philip Saliba of the Antiochian Orthodox Christian Archdiocese of North America opened the door to us with the simple words of a loving father, "Welcome home". My parish was received into the Church on March 21,1987, and I was ordained to the priesthood the following day.

Sigurisht, tani e tutje ai ka rrogën e tij. Me të vërtetë, ku gjëndet në Bibël kjo gjë? Apo tani ti nuk je më i zoti të interpretosh biblën, ty tani të duhet të shohësh çfarë thotë Tradita, në mënyrë që të kuptosh Biblën. I mjeri ti!

The pilgrimage had been a long and hard one. Some who began the journey with us have cho-sen other paths. There have been frustrations and disappointments, along with the joys. There have been criticisms and misunderstandings; relationships have been lost, and relationships have been formed.

Imagjino tani sikur të lexonim çfarë ata që u larguan kanë për të thënë për atë që ti e quan kishën e Krishtit. Unë nuk them se ata kanë të drejtë, por ajo që them është se ky material që ka sjellë Seminaristi, nuk është provë për vërtetësinë e kishës së tij.

Ashtu sic e kam thënë edhe në shkrimin tim të mëparshëm, prova më e mirë, dëshmia më e fortë është ajo e jetës së një personi apo kishe, jo doktrinat e tyre.

What I have found is the Pearl of Great Price, the Kingdom of God. I have found the true Faith, the true Church of Christ, the true sacraments, and true communion with God. That is the measure of what God has given. And like the cost of that pearl to the merchant, it has cost me my life. It is exactly what I was looking for: a relationship with God, and an experience of Him in the Church that could command my fullest energies, my deepest sacrifice. Nothing phony, nothing shallow. My purpose is to know Christ truly, and to make Him known.

I ka kushtuar jetën këtij këtu hë? Në fakt ka të drejtë; i ka kushtuar një jetë të tërë në studime teologjike. Kurse Watchman Nees i ka kushtuar jetën nëpër burgje, për shkak të besimit të tij. I ka kushtuar 20 vjet në burg dhe pjesën tjetër në vuajtje të ndryshme, por në një përjetim të lavdishëm të Zotit tonë Jezu Krisht.

[Matrix]

Problemi me shume te krishtere eshte se ata konvertohen nga nje menyre te menduari apo besuari, ne nje menyre tjeter te menduari apo besuari qe u duket me e mire dhe me e sakte.

Ka protestante qe behen ortodokse, ka ortodokse qe behen protestante.
Ka protestante qe behen katolike, dhe me pas ortodokse.
Ka ortodokse qe behen katolike.Ka ortodokse qe behen muslimane dhe muslimane qe behen protestante etj, etj, etj....

Kuptohet qe cdo fe mburret me ata qe kane hyre aty dhe mundohet te godase ata qe kane ikur. A nuk bejne te njejten gje dhe partite politike, organizatat, firmat ekonomike?

Atehere, perse duhet ta mas une vertetesine e asaj qe besoj, me ane te statistikave, me ane te shifrave dhe metodave matematikore?

A nuk eshte kjo nje impotence frymore?

Ai qe gjen thesarin nuk ka pse ta mase vleren e thesarit me numrin e njerezve qe e cmojne kete thesar. Perkundrazi, vetem dikush qe nuk eshte i sigurt per vleren e thesarit, mundohet te kerkoje se sa njerez e cmojne kete thesar dhe sa jo.

Perfundimisht dua te them se nuk ka rendesi nese dikush konvertohet nga nje sistem apo menyre te menduari apo besuari, ne nje sistem tjeter.
Ai perseri do vazhdoje te jete i vdekur.

Ajo qe ka rendesi eshte nese dikush konvertohet nga Vdekja ne Jete, pra nese dikush konvertohet ne Krisht.

[Qafir Arnaut]

Kuptohet qe cdo fe mburret me ata qe kane hyre aty dhe mundohet te godase ata qe kane ikur. .

Jo, jo, vetem Bizantinet e bejne ate pune.

[Hyllien]

Ej aman car merreni dhe ju. Shikoni ket websiten ketu. Ky greku apo serbi cfaredolloj gjeje qe eshte, ka bere nje pune qe edhe kerkuesit me te mire qe mund te kemi per me mbledhur kundra argumenta per shkaterrimet qe kane sjellur greke e serbe e kishat e tyre ne ballkan nuk mund t'i kishin gjetur me mire.

Shikoni pak ketu se cka katranosur ky, megjithate me vjen mire qe edhe pse ekstremist, ka njerez qe kane sinqeritet. Gjithashtu ne kete website keni pervec citemeve, fotografira lloj lloj.

http://www.serbia-hellas.f2g.net/quotes.html

"The Serbs have only two friends, God and the Greeks."

Former Republic of Srpska President Dr. Radovan Karadzic



"May the traditional Greek – Serbian friendship flourish!"

Serbian Patriarch Palve
read by His Eminence Metropolitan Amfilohije of Montenegro and the Littoral on 20 April 2000 [addressed to the Athens Meeting]




"As a Greek I swear eternal friendship with the Serb people."

Former Foreign Minister George Papandreou
15 March 2003
Belgrade



"We, the Serbs, are blessed to have God in heaven and Hellens on earth. You the Hellens have us Serbs as your friends. We will continue the struggle you undertook in 1974 against the Muslims until Constantinople becomes a centre for Orthodoxy."

Bishop Nicolas of Sarajevo
Cyprus in July 1994
(20th anniversary of the Turkish invasion)



http://www.serbia-hellas.f2g.net/images/medal.jpg
Ja dhe nje jteter.... e ka plot te tilla ne internet kot rastesisht i gjeta.
http://www.geocities.com/damianos/Hellenic-Serb.html


Nuk ka me nevoje me gjemuar gazeta se keta i paskan nxjerre te palarat sheshit fare. Medet !

[Seminarist]

E ke shume gabim:


Nuk ka ASNJE ortodoks, ekuivalent i psh Jaroslav Pelikan (lexojani jeten ketu), qe te behet protestant (aq me pak evangjelist), nderkohe qe Jaroslav Pelikan nuk eshte i VETMI i asaj grade qe behet ORTODOKS.
Ketu ka DALLIM te MADH/GJIGAND.
Ne fakt, jo vetem ortodoks te degjuar, por as ortodoks qe njohin ne menyre te konsiderueshme ortodoksine, nuk ka qe te kthehen ne protestante (vec per probleme morale, politike, e ne fakt keto raste jane jashtezakonisht te rralla).



Behet pra fjale per konvertime klerikesh protestante ne ortodoks, nderkohe qe nuk ngjet ASNJEHERE e kunderta.


Ne Amerike bile ngjet qe SHKOLLA protestantesh jane KTHYER MASIVISHT ne ortodoksi.

[Seminarist]

Ndersa fekthimet qe behen ne Shqiperi jane me teper rezultat edhe tregues i proceseve qe po ngjasin per gjetje identiteti se sa KTHIM i ndergjegjshem nga nje rryme tek tjetra. Shume nga arsyet jane banale e jo serioze (periudhe tranzicion......hesapi).

Une per vete nuk njoh ndonje musliman BESIMTAR qe te jete kthyer ne protestant, as katolik, as ortodoks. Kjo ngjet edhe mes katolikeve BESIMTAR vs musliman e ortodoks, si edhe ortodoks BESIMTAR vs musliman edhe katolik.


Ndersa per evangjelistet apo rrymat sektare si MORR-monet (kam respekt per mormonet amerikane, ndersa termin Morr e perdor per ata qafirat qe e dine vete ata) nuk mund te thuhet e njejta gje...

[Seminarist]

Cyclotomic

nuk mund te gjykohet ashtu sic ben ti (jashte retorikes edhe kontekstit aq me teper atij ballkanik). Sepse...pastaj i bie qe, meqe Serbet kane per miq vetem Zotin edhe greket (ruset i paskan lene jashte), atehere, meqe greket edhe shqiptaret jane dy popuj miq nga po udheheqesi i ndritur shqiptar (edhe meqe ne Ferizaj u mbajt nje simpozium me rastin e datelindjes se Leverit), , na behet nje vellazerim nderballkanik qe c'vete more c'vete...


Po Stefan Dushanin, mik a kane greket? Mirepo, nqs se kane mik, atehere lindin kontradikta.


Pra, dalim tek ajo ideja, qe ne Ballkan ka vend per retorika qe mund ti bejne te gjithe popujt vellezer si edhe armiq, sipas rastit.

Ne fakt, sikur vete Iliret te kishin mbijetuar ne Ballkanin perendimor, ka shume mundesi, qe sot, me transformimet, urrejtja edhe konkurrenca do te ishte po aq e flakte sac eshte sot.